Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Piotr Gerke

SSO Ewa Taberska (spr.)

SWSG Przemysław Suszczewicz

Protokolant prot. sąd. Marta Wujek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Poznań Stare Miasto w Poznaniu Moniki Rutkowskiej

po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2016 r.

sprawy :

M. T. (1) – oskarżonej o czyny z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk oskarżonej o czyny i z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

M. G. oskarżonego o czyny z art. 297 § 1 kk i z art.13 § 1 kk w zw. z 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk oraz z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

M. R. (2) oskarżonego o czyny z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

z powodu apelacji wniesionych przez prokuratora, oskarżonych M. G. i M. R. (2) oraz obrońcę oskarżonej M. T. (1)

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w Poznaniu

z dnia 22 października 2015 r. - sygn. akt VIII K 416/14

1.  Na podstawie art. 105 § 1 i 2 kpk prostuje oczywiste omyłki pisarskie zawarte w zaskarżonym wyroku:

- w punkcie 14 w miejsce „ I, XI, XXVII i XI” wpisuje „ I, XVI, XXVI i XI”

- w punkcie 16 w miejsce „ IV, XVIII, XVIII i XXVI” wpisuje „ IV, XIX i XXV”

2. Zmienia zaskarżony wyrok:

a)  stosunku do oskarżonego M. G. w punkcie 12 w ten sposób, że:

- na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk w zw. z art. 70 § 1 pkt. 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 5 ( pięciu) lat próby

- na podstawie art. 73 § 1 kk oddaje oskarżonego M. G. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego

b) w stosunku do M. T. (1) i M. G. w punktach 14, 15 i 16 w ten sposób, że uchyla zawarte tam orzeczenia dotyczące tych oskarżonych w postaci obowiązku naprawienia szkody i uznaje, że solidarny charakter zobowiązań:

- M. T. (1) w punkcie 14 - z T. P. i B. S. oraz z M. R. (2) odnośnie szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym odpowiednio w punktach I, XI, XVI i XXVI części wstępnej wyroku

- M. T. (1) w punkcie 15 – z T. P., B. S. i M. R. (2) odnośnie szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym odpowiednio w punktach II, XVII, XXVII i XII części wstępnej wyroku

- M. G. w punkcie 16 – z T. P. i B. S. odnośnie szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym odpowiednio w punktach IV, XIX i XXV części wstępnej wyroku – wynika z obowiązków wymienionych tytułami wykonawczymi uzyskanymi w ramach odrębnych postepowań cywilnych.

1.  W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.

2.  Zwalnia wszystkich oskarżonych od zwrotu Skarbowi Państwa kosztów procesu za postępowanie odwoławcze.

3.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. G. K. kwotę 516,60 złotych brutto z tytułu zwrotu kosztów obrony z urzędu oskarżonej M. T. (1) w postępowaniu odwoławczym.

Przemysław Suszczewicz Piotr Gerke Ewa Taberska

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 457 § 2 kpk w części dotyczącej oskarżonej M. T. (1) .

M. T. (1) została oskarżona o to, że (według numeracji przyjętej w wyroku Sądu Rejonowego):

XXVI.  w dniu 15 marca 2012r. w P., działając wspólnie i w porozumieniu z T. P. i B. S., a nadto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przedłożyła w (...) Banku Spółdzielczym z siedzibą w P., wraz z wnioskiem o udzielenie kredytu konsumenckiego, podrobiony przez T. P. dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu w PPHU (...) M. R. (3) z siedzibą w P., które to zaświadczenie miało istotne znaczenie dla uzyskania przez wymienioną wnioskowanego wsparcia finansowego, i w konsekwencji wprowadziła pracowników wskazanego wyżej banku w błąd co do możliwości i zamiaru spłaty wnioskowanego świadczenia i doprowadziła ich tym samym do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 3.000 złotych na szkodę tego podmiotu, tj. o czyn z art. 297 § 1 k.k. i z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.;

XXVII.  w okresie od 4 do 5 kwietnia 2012r. w P., działając wspólnie i w porozumieniu z T. P. i B. S., a nadto w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przedłożyła w (...) z siedzibą w G. Oddział w P., wraz z wnioskiem o udzielenie pożyczki konsumenckiej, nierzetelne pisemnie oświadczenie o zatrudnieniu i wysokości dochodu, podając o swoim rzekomym zatrudnieniu w charakterze krawcowej odzieży ciężkiej w PPHU (...) M. R. (3) z siedzibą w P. i wysokości osiąganego z tego tytułu wynagrodzenia oraz podrobiony dokument w postaci druku informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT 11) za rok 2011, które to oświadczenie i dokument miały istotne znaczenie dla uzyskania przez wymienioną wnioskowanego wsparcia finansowego, i w konsekwencji wprowadziła pracowników (...)z siedzibą w G. Oddział w P. w błąd co do możliwości i zamiaru spłaty wnioskowanego świadczenia i doprowadziła ich tym samym do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 13.300 złotych na szkodę tego podmiotu, tj. o czyn z art. 297 § 1 k.k. i z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w Poznaniu wyrokiem z dnia 22 października 2015r. sygn.. akt VIII K 416/14 :

Oskarżoną M. T. (1) uznał za winną:

a)  czynu opisanego w punkcie XXVI części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 297 § 1 k.k. i z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

b)  czynu opisanego w punkcie XXVII części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 297 § 1 k.k. i z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

i uznając, że czyny te stanowią ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k., na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 91 § 1 k.k. wymierzył jej za nie karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesił na okres 3 (trzech) lat próby;

14.  Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonych T. P., B. S., M. T. (1) i M. R. (2) środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami opisanymi odpowiednio w punktach I, XVI, XXVI i XI ( po sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej przez Sąd Okręgowy) części wstępnej wyroku, poprzez zapłatę na rzecz (...) Banku Spółdzielczego w P. solidarnie kwoty 2.003,83 zł.

15.  Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonych T. P., B. S., M. T. (1) i M. R. (2) środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami opisanymi odpowiednio w punktach II, XVII, XXVII i XII części wstępnej wyroku poprzez zapłatę na rzecz (...)z siedzibą w G. solidarnie kwoty 12.913,75 zł.

Nadto Sąd Rejonowy orzekł o kosztach dowodach rzeczowych i kosztach procesu – K. 244 – 2449 – T. XII

Apelację od tego wyroku złożył obrońca oskarżonej M. T. (1) – K. 2552-2558 – T XIII.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonej M. T. (1) nie zasługuje na uwzględnienie.

Przed przystąpieniem do szczegółowej analizy zarzutów apelacji należy zauważyć, iż orzeczenie wydane w przedmiotowej sprawie jest oparte na całokształcie materiału dowodowego zebranego w sprawie, który został poddany wnikliwej analizie bez przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów. Analiza ustaleń poczynionych przez Sąd Rejonowy znajduje odzwierciedlenie we wnioskach zawartych w uzasadnieniu wyroku.

Sąd Okręgowy chciałby również podkreślić, iż Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy oraz dokładny przeprowadził postępowanie dowodowe, wnikliwie i wszechstronnie rozważył wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku rozprawy, dokonując następnie na ich podstawie właściwych ustaleń faktycznych, tak co do samego przebiegu obydwu zdarzeń, jak i rozstrzygając kwestie sprawstwa i winy oskarżonej. Postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie zostało przeprowadzone z należytą starannością i poszanowaniem proceduralnych zasad obowiązujących w polskim procesie karnym. Ocena materiału dowodowego zaprezentowana przez Sąd Rejonowy co do zarzucanych oskarżonej czynów, wbrew zarzutom obrońcy, została dokonana z uwzględnieniem reguł sformułowanych w przepisie 7 k.p.k. Co więcej, jest ona oceną wszechstronną i bezstronną, która w szczególności nie narusza granic swobodnej oceny dowodów i jest zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd Okręgowy nie stwierdził też błędów logicznych, jak i faktycznych w rozumowaniu Sądu Rejonowego. W związku z powyższym kontrola apelacyjna uzasadnia twierdzenie, że zaskarżony wyrok został, tak jak tego wymaga norma zawarta w art. 410 k.p.k., prawidłowo i w pełni oparty na właściwie dokonanej ocenie materiału dowodowego, zgromadzonego i ujawnionego w toku postępowania.

Przechodząc do szczegółowego omawiania zarzutów apelacji obrońcy oskarżonej Sąd Odwoławczy podnosi, iż nie ma żadnych podstaw ani do skutecznego kwestionowania wydanej w tym procesie opinii sądowo psychiatrycznej i psychologicznej, jak również do kwestionowania dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny zebranego materiału dowodowego, ani też poczynionych na podstawie tego materiału ustaleń faktycznych w sprawie. Sąd Okręgowy także, nie znalazł żadnych podstaw do poddania oskarżonej M. T. (1) kolejnemu badaniu sądowo – psychiatrycznemu.

I tak wskazać należy, że na etapie postępowania przygotowawczego – K. 1277 – 1278 – T. VII - w dniu 18 lipca 2013r.- Prokurator wydał postanowienie o powołaniu dwóch biegłych psychiatrów w celu przeprowadzenia jednorazowego badania psychiatrycznego oskarżonej. Decyzja ta została podjęta, co wynika z uzasadnienia tegoż postanowienia, w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, iż w okresie stawianych oskarżonej zarzutów – marzec – kwiecień 2012r., była ona osobą nadużywająca alkoholu, w szczególności przeznaczała na jego zakup pieniądze uzyskane w następstwie zawieranych umów pożyczki. Ponadto oskarżona podała, iż leczyła się psychiatrycznie z uwagi na zdiagnozowaną depresję i była uprzednio hospitalizowana, w związku z podjętą próbą samobójczą, w szpitalu psychiatrycznym w K., a nadto wskazał, że jest osoba uzależniona od alkoholu i planuje podjęcie leczenia odwykowego w trybie ambulatoryjnym.

Przed wydaniem w/w postanowienia została także przesłuchana w charakterze świadka siostra oskarżonej, A. B. – K. 718 – 720 – T. IV, która zeznała, że M. T. (1) “jest alkoholiczką i narkomanką (…) ma problemy ma problem z alkoholem i narkotykami od około 10 lat, nie leczy się psychiatrycznie ani też w żadnych placówkach odwykowych, przebywała w roku 2009 w Monarze w M., jej próby leczenia zawsze kończyły się niepowodzeniem”.

Opinię sadowo – psychiatryczną z dnia 2 sierpnia 2013r. – K. 1405 – T. VII - oraz K. 1812 – T. IX – pismo uzupełniające - biegli psychiatrzy lek. med. W. C. i lek. med. E. P. oraz psychologiczną mgr psychologii klinicznej K. J. - wydali w oparciu o akta sprawy oraz badanie sądowo – psychiatryczne i psychologiczne oskarżonej.

W oparciu o takie informacje, dotyczące zarówno alkoholu jak i narkotyków, ale też dotyczące nieprawidłowości środowiska wychowawczego, funkcjonowania społecznego, spłycenia uczuciowości wyżej u oskarżonej, prymitywnego sposób funkcjonowania, biegli stwierdzili u oskarżonej między innymi „zespół zależności od alkoholu i skłonność do odurzania się oraz nieprawidłową osobowość u osoby z intelektem z pogranicza upośledzenia umysłowego. Nie stwierdzili natomiast choroby psychicznej i orzekli, że M. T. (1) in tempore criminis miała zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, a jeżeli była pod wpływem alkoholu , to było to upojenie proste.

W toku postepowania sądowego, na wniosek obrońcy oskarżonej, zgromadzono następujące dokumenty lekarskie dotyczące oskarżonej M. T. (1):

1)- K. 2245 – 2248 – T. XI – dokumentacja leczenia odwykowego M. T. (1) w MONAR z której wynika, że oskarżona zgłosiła się do Stowarzyszenia tylko w dniu 2.11.2006r. i w wywiadzie podała, że zażywa narkotyki w postaci marihuany, amfetaminy i extazy, raz co dwa tygodnie, lub raz na miesiąc – dalszego leczenia nie podjęła.

2) - K. 2281 – 2291 w zw. z K. 2312 – T. XII:

- karta badania lekarskiego w Szpitalu im. (...) w P. z dnia 5.06.2011r. – stan po pobiciu , zalecenia dalsze leczenie u lekarza rodzinnego

- karta badania lekarskiego w Szpitalu im. (...) w P. z dnia 3 lipca 2012r. pobicie przez inna osobę, rana głowy, zalecenia kontrola, pacjenta nie zgadza się na hospitalizację,

- karta badania lekarskiego w Szpitalu im. (...) w P. z dnia 5 kwietnia 2011r. – uderzenie w tył głowy, rana głowy, zalecenia – dalsza kontrola,

- wezwanie z dnia 19.07.2011r. na badanie przez biegłych wystawione przez pracownika Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów alkoholowych w P.

- karta informacyjna leczenia szpitalnego - ZOZ P. z dnia 22.11.2007r. – rozpoznanie zatrucie etanolem – wskazania konieczne leczenie odwykowe

- sprawozdanie z badania sądowego – lekarskiego wykonanego w Uniwersytecie Medycznym w P. w dniu 30.12.2009r. – stwierdzono obecność tatuażu na lewym przedramieniu oskarżonego – z wywiadu od oskarżonej wynika, że prawdopodobnie w maju 2008r. w P. w mieszkaniu znanego mężczyzny po wypiciu dwóch piw zgodziła się na wykonanie tatuażu na ręce

- karta informacyjna leczenia szpitalnego – Szpital (...) w K. - hospitalizacja oskarżonej w dniach od 3.11.2012r. do 9.11.2012r. – zaburzenia depresyjne o szkodliwe używanie alkoholu – przyjęta z powodu próby rezygnacyjnej

3) - K.2317 – 2323 – T. XII:

- historia choroby z dnia 29.11.2003r. - ZOZ J. w P. Szpital im. (...) - nadużycie T. po spożyciu alkoholu -

- historia choroby z dnia 3.07.2005r. - ZOZ J. w P. Szpital im. (...) – zatrucie etanolem o amfetaminą u osoby uzależnionej

- historia choroby z dnia 21.11.2007r. - ZOZ J. w P. Szpital im. (...) – zatrucie etanolem w przebiegu ZZA

4) – K.2308 – Informacja Komisariatu Policji (...) – (...) w P., z której wynika, że w dniu 31.03.2015r. w miejscu zamieszkania oskarżonej odnotowano interwencję Policji, a kurator oskarżonej zgłasza, że oskarżona ma od 20 lat myśli samobójcze, interwencja zakończona pouczeniem

5) - K. 2308 – informacja z dnia 16.06.2015r, z której wynika, że oskarżona przebywała w Izbie Wytrzeźwień 1 raz, tj. w dniu 2.11.2012r.

Na rozprawie przed Sądem Rejonowym nie mógł zostać przesłuchany biegły W. C., albowiem zmarł.

Zostały natomiast przesłuchane biegła E. P. oraz K. J. – K. 2429, które podtrzymały wydane przez siebie opinie.

Biegłej E. P. psychiatrze okazano dokumenty zgromadzone na kartach 2317 – 2324 – j/w i oświadczyła, że były one jej znane przed wydaniem opinii i niczego nowego w sprawie nie wnoszą. Biegła ponadto oświadczyła, że nie zapoznawała się z dokumentacją przedłożoną przez obrońcę oskarżonej – jak wyżej K. 2245 – 2248 – T. XI i K. 2284 – 2291 w zw. z K. 2312 – T. XII – jednakże zarówno jej jak i biegłemu W. C. znany był pobyt hospitalizacji oskarżonej M. T. (1) jak i problem jej uzależnienia od alkoholu.

Także biegła psycholog oświadczyła, że znane jej były dokumenty okazane psychiatrze na rozprawie oraz widziała o próbach samobójczych oskarżonej.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że analizując treść apelacji obrońcy oskarżonej M. T. (1), Sąd Okręgowy mógł jedynie rozważać, czy zaistniały jakieś nowe okoliczności, nie znane wcześniej biegłym psychiatrom i psychologowi, które uzasadniałyby i nakazywałyby wydanie uzupełniającej opinii psychiatrycznej.

Zgodnie z treścią art. 202 § 1 kpk w celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, powołuje co najmniej dwóch biegłych lekarzy psychiatrów.

Ta dyrektywa zatem dotyczy także opinii uzupełniającej, której jeden lekarz psychiatra wydać nie może.

Biegła E. P. zatem nie mogłaby wydać sama opinii uzupełniającej w sprawie.

Należy zatem zadać pytanie, czy w ogóle w niniejszej sprawie była potrzeba wydania uzupełniającej opinii psychiatrycznej oskarżonej M. T. (2), lub nowej opinii przez inny komplet biegłych.

Zdaniem Sądu Okręgowego takiej potrzeby nie było.

Biegli W. C. i E. P. mieli pełny obraz uzależnień oskarżonej M. T. (2). Z opinii z dnia 2 sierpnia 2013r. oraz z wypowiedzi psychiatry i psychologa na rozprawie wynika, że biegli mieli wystarczający dostęp do dokumentacji dotyczącej uzależnień oskarżonej, jej w związku z tym hospitalizacji oraz korzystali z zeznań siostry oskarżonej – A. B. (która przesłuchana na rozprawie głównej nie wniosła nic nowego dla sprawy) jak i z wyjaśnień samej oskarżonej.

Przeanalizowany przez Sąd Okręgowy materiał dowodowy zebrany przed Sądem I instancji potwierdza jedynie znane już biegłym informacje świadczące o uzależnieniu oskarżonej od alkoholu i skłonności do odurzania się. W toku postępowania przygotowawczego, oraz przed Sądem I instancji M. T. (1)przedstawiła w sposób szczegółowy w jaki sposób doszło do dokonania przez nią, prostych zresztą w przebiegu przypisanych jej przestępstw przeciwko mieniu, z kim współdziałała, jakie miała oczekiwania (możliwość zatrudnienia przez T. P. jej lub jej konkubenta M. G., spłata kredytu poprzedniego), jaką ilość alkoholu wówczas spożyła i jakie korzyści osiągnęła.

Oskarżona, podczas składania tych wyjaśnień nie zasłaniała się niepamięcią czy złym samopoczuciem. Przesłuchujący nie stwierdzili by była czasie składania wyjaśnień pod wpływem narkotyków lub alkoholu.

Wnioski opinii psychiatrycznej i psychologicznej zatem, mimo iż oskarżona M. T. (1) posiada nieprawidłową osobowość u osoby z intelektem z pogranicza upośledzenia umysłowego, to in tempore criminis miała zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, a jeżeli była pod wpływem alkoholu, to było to upojenie proste, nie mogą być uznane za dowolne czy niepełne.

Nieuprawnionym jest zatem podnoszenie w apelacji, wbrew nie tylko opinii psychiatrycznej jak i psychologicznej, ale i wbrew przedstawionej dokumentacji medycznej i środowiskowej M. T. (1), że wydane opinie są niewiarygodne i oskarżona M. T. (1) podczas popełnienia przypisanych jej czynów pozostawała w ciągu alkoholowo – narkotycznym przez co w związku z uzależnieniami i zaburzeniami predyspozycji intelektualnych i osobowościowych nie posiadała kontroli nad swoim zachowaniem i była w stanie patologicznego upojenia.

Obrońca zresztą w apelacji nie wskazuje w jaki sposób przedstawione przez niego dokumenty miałyby podważać wydane już opinie biegłych psychiatrów i psychologa.

Dokumenty te, w ramach zresztą wystarczająco szerokiej wiedzy biegłych potrzebnej do wydania opinii, obrazują jedynie to, że oskarżona kilka razy, przed dokonaniem zarzucanych jej czynów, była hospitalizowana w związku z lekkimi obrażeniami jakich doznała pod wpływem alkoholu oraz była hospitalizowana po nadmiernym spożyciu alkoholu i narkotyków. Wskazują także na fakt, że zgłosiła się na terapię odwykową do Monaru, ale jej nie kontynuowała, ponieważ nie miała takiej woli, przebywała raz w Izbie Wytrzeźwień i przeprowadzono w jej miejscu zamieszkania interwencję policyjną.

W związku z powyższym, nie może zostać uznany za zasadny wniosek apelacji, że nowy zespół biegłych miałby ponownie badać oskarżoną M. T. (1) pod kontem uzależnienia nie tylko od alkoholu ale i od innych środków odurzających, gdyż to było już przedmiotem wnikliwej analizy biegłych przed wydaniem opinii.

Brak było zatem podstaw zarówno do uzupełnienia postępowania dowodowego przez Sąd Okręgowy jak i do uchylenia wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Brak było także podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania przeciwko M. T. (1) z przyczyn wskazanych w art. 31 § 1 kk, albowiem biegli psychiatrzy nie stwierdzili, by oskarżona in tempore criminis nie mogła w czasie czynów rozpoznać ich znaczenia lub pokierować sowim postępowaniem.

Nie było także podstaw do tego, by Sąd odwoławczy uznał, na podstawie zgromadzonych już dowodów, że oskarżona miała w chwili czynów ograniczoną poczytalność w rozumieniu art. 31 § 2 kk, co uzasadniało by zastosowanie wobec oskarżonej nadzwyczajnego złagodzenia kary przewidzianego w tym przepisie i wymierzenie kary ograniczenia wolności za popełnione czyny.

Taki stan rzeczy bowiem mógłby zostać spowodowany jedynie poprzez wnioski opinii psychiatrycznej w związku z opinią psychologiczną.

Skoro zatem w pełni wiarygodne i pełne opinie biegłych psychiatrów i psychologa powołanych do niniejszej sprawy nie stwierdzają u M. T. (1) niepoczytalności, czy też poczytalności ograniczonej i brak jest jakichkolwiek podstaw do powołania nowego kompletu biegłych w celu zbadania stanu psychicznego oskarżonego in tempore criminis, Sąd Okręgowy nie znalazł żadnych podstaw do ingerencji w zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonej M. T. (1), w sposób wskazany w treści apelacji jej obrońcy.

Wymierzona oskarżonej kara 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 3 jest karą sprawiedliwą i nie posiada cech kary rażąco surowej. Uwzględnia wszystkie okoliczności łagodzące i obciążające, uwzględnia także wysokość szkody oraz fakt, że oskarżona jest osobą z intelektem z pogranicza upośledzenia umysłowego.

W stosunku do oskarżonej M. T. (1) sąd uwzględnił jednakże, na korzyść oskarżonej, treść apelacji prokuratora, który słusznie podniósł, że już na etapie postępowania przygotowawczego wiadomym było, iż roszczenie (...) Banku Spółdzielczego wobec M. T. (1) dochodzone jest w ramach postępowania egzekucyjnego, prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Poznań- Nowe Miasto i Wilda pod sygn. akt KM 1850/13, a roszczenie (...) z siedzibą w G. dochodzone jest w toku postępowania egzekucyjnego na mocy nakazu zapłaty Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie z dnia 19 listopada 2012r. wydanego w sprawie VI Nc-e 1881936/12. Fakty te wykluczały możliwość nałożenia obowiązku wynikającego z treści art. 46 § 1 kk zgodnie z treścią art. 415 § 5 zd. 2 kpk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015r.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy w stosunku do M. T. (1) i M. G. w punktach 14, 15 i 16 (po sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej odnośnie numeracji zarzutów) zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchylił zawarte tam orzeczenia dotyczące tych oskarżonych w postaci obowiązku naprawienia szkody i uznał, że solidarny charakter zobowiązań:

- M. T. (1) w punkcie 14 - z T. P. i B. S. oraz z M. R. (2) odnośnie szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym odpowiednio w punktach I, XI, XVI i XXVI części wstępnej wyroku

- M. T. (1) w punkcie 15 – z T. P., B. S. i M. R. (2) odnośnie szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym odpowiednio w punktach II, XVII, XXVII i XII części wstępnej wyroku – wynika z obowiązków wymienionych tytułami wykonawczymi uzyskanymi w ramach odrębnych postepowań cywilnych.

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok, w stosunku do oskarżonej M. T. (1) został utrzymany w mocy.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd Okręgowy zwolnił oskarżoną M. T. (1) od zwrotu Skarbowi Państwa kosztów procesu za postępowanie odwoławcze.

Na podstawie § 17 ust. 1 pkt 4 i § 4 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu – Dz. U. 2015.1801 - z dnia 5 listopada 2015r - Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. G. K. kwotę 516,60 złotych brutto z tytułu zwrotu kosztów obrony z urzędu oskarżonej M. T. (1) w postępowaniu odwoławczym.

Przemysław Suszczewicz Piotr Gerke Ewa Taberska