Pełny tekst orzeczenia

V Ka 751/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Pabianicach wyrokiem zaocznym z dnia 14 października 2015 roku w sprawie sygn. akt II W 79/15

uznał obwinionego K. P. za winnego wykroczenia popełnionego w dniu (...), wyczerpującego dyspozycję art. 92a k.w. i na podstawie art. 92a k.w. wymierzył mu grzywnę w kwocie 100 złotych. Nadto zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 130 złotych.

Powyższy wyrok w całości zaskarżył obwiniony.

Orzeczeniu temu zarzucił błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia: w toku sprawy dokonano błędnego ustalenia, iż na zdjęciu widoczny jest tył drugiego pojazdu ( a faktycznie jest to jego przód), przez co przypisano mu prędkość zmierzoną innemu pojazdowi.

Ponadto, wskutek zmiany przepisów prawa od 1 stycznia 2016 r., postępowanie winno zostać umorzone wskutek depenalizacji czynu oraz braku uprawnionego oskarżyciela, o co wniósł na podstawie art. 5 § 1 pkt 9 k.p.w. oraz na podstawie art. 2 § 1 k.w.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Sąd odwoławczy rozpoznając środek zaskarżenia uwzględnił okoliczności, które ujawniły się na obecnym etapie postępowania w sprawie, a które powodują, iż rozpoznanie tego odwołania jest bezprzedmiotowe.

Zauważyć przy tym należy, że w sprawie nie zgromadzono materiału dowodowego, który - w chwili obecnej – mógłby dać podstawy do wydania orzeczenia uniewinniającego obwinionego K. P. od przypisanego czynu. Sąd Okręgowy nie podziela również poglądu prezentowanego przez skarżącego co do tego, że doszło do depenalizacji czynu obwinionego, gdyż Straż Miejska lub Gminna utraciła uprawnienia do obsługi urządzeń ujawniających przekroczenia prędkości. Zgodnie z art. 18 § 2 k.p.w. do postępowania wstąpił prokurator, co powoduje, że w sprawie nie zachodzi ujemna przesłanka procesowa w postaci braku skargi uprawnionego oskarżyciela.

Aktualnie zachodzi natomiast ujemna przesłanka procesowa w postaci przedawnienia karalności dotycząca przypisanego obwinionemu czynu.

Czyn K. P. wyczerpujący znamiona wykroczenia z art. 92a k.w. został popełniony w dniu (...)

Karalność tego wykroczenia uległa przedawnieniu z dniem (...)r., bowiem od chwili jego popełnienia upłynęły dwa lata (art. 45 § 1 k.w.).

Wobec tego, zaskarżony wyrok, zgodnie z art. 437 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.w., art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. i w zw. z art. 45 § 1 k.w. podlega uchyleniu, zaś postępowanie o czyn przypisany, należało wobec obwinionego umorzyć.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w punkcie I. sentencji wyroku.

O kosztach sądowych w sprawie orzeczono na podstawie art. 118 § 2 k.p.w., obciążając nimi Skarb Państwa.

Do Sądu Okręgowego wpłynął, przed rozprawą, wniosek obwinionego o zasadzenie na jego rzecz, w związku z umorzeniem postępowania, poniesionych w sprawie wydatków. Obwiniony domagał się zasadzenia kwoty 321 złotych z tytułu poniesionych kosztów sporządzenia apelacji oraz kosztów przesyłek korespondencji do sądu. Żądanie swoje udokumentował potwierdzeniami nadania załączonymi do jego pisma z dnia 15 czerwca 2016 r. oraz załączoną do apelacji umową o dzieło (k. 116).

Kosztami procesu sąd drugiej instancji obciążył Skarb Państwa na podstawie art. 118 § 2 k.p.w. Zgodnie z ostatnio powołanym przepisem oraz art. 119 k.p.w. w zw. z art. 616 § 1 pkt 2 k.p.w. obwinionemu, co do którego umorzono postępowanie przysługuje zwrot uzasadnionych wydatków. Obwiniony we wniosku wskazał, jakie wydatki poniósł w sprawie i ich wysokość udokumentował. Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do ich kwestionowania, uznając, iż ich poniesienie było uzasadnione. Z tych względów, uwzględniając wniosek obwinionego, sąd odwoławczy orzekł jak w punkcie III sentencji wyroku.

V Ka 751/16

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE