Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Grażyna Cichosz

Sekretarz sądowy Anna Łempicka

po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2016 roku w Lublinie

sprawy A. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek odwołania A. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 3 stycznia 2016 roku znak(...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. M. prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia (...) roku;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. na rzecz wnioskodawczyni A. M. kwotę 180 złotych ( sto osiemdziesiąt ) tytułu zwrotu kosztów postępowania, oddalając wniosek w pozostałym zakresie.

Sygn. akt VII U 361/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 stycznia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił A. M. prawa do świadczenia przedemerytalnego, gdyż pomimo udowodnienia 34 lat, 6 miesięcy i 22 dni okresów składkowych i nieskładkowych rozwiązanie stosunku pracy z ostatnim pracodawcą nie nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła A. M. wnosząc o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego. Podniosła, że spełnia wszystkie przesłanki do przyznania świadczenia przedemerytalnego, o czym zapewniano ją w organie rentowym.

W odpowiedzi na odwołanie organ wnosił o jego oddalenie argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

A. M. urodzona (...) w dniu (...) roku złożyła wniosek o świadczenie przedemerytalne. Przed organem rentowym udowodniła:

- pobieranie przez 6 miesięcy zasiłku dla bezrobotnych, w którym to czasie nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,

- wniosek o przyznanie świadczenia został złożony w terminie 30 dni od daty wydania zaświadczenia Powiatowego Urzędu Pracy potwierdzającego okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych,

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie 34 lata, 6 miesięcy i 22 dni.

Wnioskodawczyni nie udowodniła rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Organ rentowy podniósł, że świadectwo pracy z dnia 6 maja 2013 roku wystawione przez Zakłady (...) S.A. nie daje podstaw do przyjęcia, że rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Jako przyczynę wskazano bowiem wypowiedzenie umowy o pracę przez pracodawcę (k. 17, 35 akt ZUS).

W Zakładach (...) w L. wnioskodawczyni była zatrudniona w oparciu o umowę o pracę na czas określony od dnia 4 stycznia 2012 roku do dnia 4 maja 2013 roku. Wykonywała pracę na stanowisku starszego referenta. Zajmowała się obsługą-prowadzeniem szkoleń w salonikach tytoniowych oraz przygotowywaniem prób tytoniowych. Sytuacja finansowa przedsiębiorstwa w latach 2012-2013 była bardzo zła, nie wywiązywało się ono z zaciąganych zobowiązań. W 2014 roku zostało wszczęte postępowanie upadłościowe. Po wypowiedzeniu stosunku pracy A. M. na jej miejsce zostały zatrudniona stażystka, która przeprowadzała próby tytoniowe oraz jeszcze jedna osoba także w ramach stażu (zeznania wnioskodawczyni – k. 11v, 119v, zeznania M. J. – k. 47v-48, zeznania A. S. – k. 48-48v, zeznania M. D. – k. 48v, zeznania B. K. – k. 69v-70). Wnioskodawczyni nie była karana dyscyplinarnie, była dobry pracownikiem (akta osobowe - k. 52, zeznania D. W. – k. 85v).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie wyżej wskazanych dowodów. Dokumentacja zgromadzona w aktach ubezpieczeniowych odwołującej nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Także jej dokumentacja pracownicza z Zakładów (...) jako autentyczna zasługiwała na obdarzenie jej wiarą w całości. Przesłuchane w sprawie osoby to osoby obce dla wnioskodawczyni, którzy są lub byli pracownikami Zakładów (...) i współpracowali z A. M.. Świadkowie jednoznacznie potwierdzili fakt złej kondycji finansowej przedsiębiorstwa poczynając od 2012 roku. Wskazywali, że zakład nie płacił zaciąganych zobowiązań. Była duża rotacja pracowników w firmie. Ostatecznie w 2014 roku jeden z wierzycieli zgłosił wniosek o ogłoszenie upadłości. Obecnie została ogłoszona upadłość pracodawcy z likwidacją majątku upadłego, co jest Sądowi wiadome z urzędu. Na miejsce wnioskodawczyni do wykonywania prób tytoniowych zostały zatrudnione dwie osoby na staż. Sądowi jest wiadome, że staże z Powiatowego Urzędu Pracy nie są finansowane przez pracodawcę, lecz środki wypłacane są przez PUP. Okoliczność ta potwierdza trudną sytuację finansową przedsiębiorstwa. Z zeznań świadków wynika również, że wnioskodawczyni była dobrym pracownikiem, a jej zwolnienie leżało po stronie pracodawcy, który borykał się wówczas z problemami finansowymi. To, że wnioskodawczyni była dobrym pracownikiem potwierdził także prezes zarządu pracodawcy wnioskodawczyni, nie wskazywał on żadnych przyczyn leżących po stronie wnioskodawczyni, które skutkowałyby wręczonym jej wypowiedzeniem, zatem przyczyna wypowiedzenia leżała po stronie pracodawcy i była nią trudna sytuacja ekonomiczna, która ostatecznie doprowadziła do podjęcia czynności związanych z upadłością. Nie wskazanie w oświadczeniu woli o wypowiedzeniu przyczyny wypowiedzenia związane było tym, iż przepisy prawa pracy odnośnie umów terminowych nie wymagają jej podawania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. M. jako zasadne zasługuje na uwzględnienie.

Art. 2. ust. 1. pkt 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U.2013.170 j.t.) stanowi, że prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o promocji zatrudnienia", w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 tej ustawy świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1) nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2) w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

W niniejszej sprawie jedyną sporną okolicznością było czy przyczyna leżąca u podstaw wypowiedzenia A. M. umowy o pracę leżała po stronie pracodawcy. Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego wnioskodawczyni została zwolniona z uwagi na kłopoty finansowe Zakładów (...), a na jej miejsce przyjęto dwóch stażystów, którzy wykonywali jedynie część jej obowiązków. Przeprowadzali bowiem tylko próby tytoniowe. Potwierdza to w ocenie Sądu faktyczną likwidację stanowiska zajmowanego przez ubezpieczoną, a napewno chęć zaoszczędzenia środków finansowych przeznaczanych na wynagrodzenia, co stanowi przyczynę dotyczącą zakładu pracy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 29 ppkt a) ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U.2016.645 j.t.).

Ustalenie powyższego prowadzi do wniosku, że A. M. spełnia przesłanki do nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego, co nakazuje zaskarżoną decyzję zmienić i przyznać jej prawo do tego świadczenia od dnia (...) roku tj. od dnia następującego po złożeniu wniosku.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu uzasadnia przepis art. 98 k.p.c. oraz §12 ust. 2 w zw. z §2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461 j.t.). Ustalając wysokość wynagrodzenia pełnomocnika przy przyjęciu podstawowej stawki Sąd miał na uwadze rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz nakład jego pracy, który nie przekraczał typowego nakładu pracy pełnomocnika w tego rodzaju sprawach.

Mając na uwadze powyższe rozważania i przytoczone przepisy orzeczono jak w wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c.