Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko M. W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 17.09.2015 roku, sygn. akt I C 1064/15upr

1. oddala apelację,

2. zasądza od pozwanej M. W. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 600,00 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za instancję odwoławczą.

Sygn. akt II Ca 844/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 września 2015 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. Wydział I Cywilny po rozpoznaniu sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. przeciwko M. W. o zapłatę

1. zasądził od pozwanej M. W. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 8 143,14 złote (osiem tysięcy sto czterdzieści trzy złote i czternaście groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 30 marca 2015 r. do dnia zapłaty,

2. umorzył postępowanie w sprawie co do kwoty 117,61 złotych (sto siedemnaście złotych i sześćdziesiąt jeden groszy),

3. zasądził od pozwanej M. W. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 1.517 (jeden tysiąc pięćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Podstawą rozstrzygnięcia były przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

Pozwana M. W. zawarła w dniu 18 września 2013r. z powodem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę pożyczki, numer umowy (...). Na jej podstawie pozwana otrzymała pożyczkę w kwocie 7.000 złotych. Umowa zawarta została na okres 90 tygodni (raty udzielonej pożyczki miały być spłacane w tygodniowych ratach, zasadniczo w kwocie po 117,48 złotych; ostatnia zaś w wysokości 117,61 złotych). Ponadto pozwana obciążona została obowiązkiem spłaty opłaty przygotowawczej w kwocie 840 złotych, kosztów ubezpieczenia w wysokości 1.400 złotych oraz odsetek w wysokości 1.344,77 złote (stopa odsetek w okresie rocznym ustalona została w umowie na poziomie 16 %). Łącznie więc pozwaną M. W. obciążał obowiązek spłaty kwoty 10.584,77 złote.

Przy zawieraniu umowy pozwana dokonała wyboru opcji wypłat poszczególnych rat na rachunek bankowy powoda.

Ponieważ pozwana nie uiszczała rat w terminie, obciążona została dodatkowo kwotą 90 złotych z tytułu opłat za opóźnienie (po 15 złotych za naliczenie każdego opóźnienia).

Na poczet należności wynikającej z wyżej wskazanej umowy pozwana uiściła łącznie kwotę 2.358,66 złotych z której kwota 1.467,22 złotych zaliczona została na kapitał udzielonej pożyczki, kwota 801,44 złotych na poczet odsetek, zaś kwota 90 złotych na poczet naliczonych pozwanej opłat za opóźnienie w regulowaniu rat pożyczki.

W dniu 07 października 2014 r. powód wypowiedział pozwanej zawartą umowę pożyczki. Na chwilę wypowiedzenia umowy zaległość pozwanej wynosiła 8.260,75 złotych. Wypowiedzenie umowy spowodowało pomniejszenie salda zadłużenia pozwanej o kwotę 55,36 złotych z tytułu nienależnych powodowi odsetek.

Po wniesieniu pozwu w niniejszej sprawie w dniu 25 maja 2015 r. pozwana uregulowała powodowi dodatkowo kwotę 117,61 złotych.

Powyższy stan faktyczny, niekwestionowany przez żadną ze stron procesu Sąd ustalił w oparciu o całokształt zgromadzonego materiału dowodowego.

Mając na uwadze takie ustalenia Sąd Rejonowy zważył, iż powództwo strony powodowej jest w pełni uzasadnione.

Bezspornym w sprawie jest, iż pozwaną M. W. łączyła z powodem P. P., Spółka Akcyjna z (...) w W. umowa pożyczki zawarta w dniu 18 września 2013 r. Bezsporne są również warunki na jakich została ona udzielona, jej wysokość, a także okoliczność, iż pozwana nie wywiązała się z jej postanowień i nie spłaciła w całości udzielonej jej pożyczki.

Analizując sprzeciw wniesiony przez pozwaną zgodzić się należy z pełnomocnikiem strony powodowej, iż M. W. nie kwestionuje ani zasady swej odpowiedzialności, ani wysokości dochodzonego pozwem roszczenia. Wszystkie wpłaty dokonywane przez pozwaną po udzieleniu jej przedmiotowej pożyczki zostały przez powoda uwzględnione i rozliczone, co wynika z dołączonego do pisma z dnia 03 sierpnia 2015 r. rozliczenia (k.29-31). Nie budzi także również wątpliwości, iż pozwana otrzymała wypowiedzenie zawartej umowy pożyczki (dowód nadania k.28).

Niezrozumiałe są zarzuty pozwanej zawarte w sprzeciwie dotyczące numerów kont bankowych. Numer rachunku bankowego do wpłat poszczególnych rat wskazany był w zawartej umowie, albowiem pozwana wybrała opcję spłaty pożyczki na rachunek bankowy powoda. Po wypowiedzeniu umowy pożyczki wskazany został faktycznie inny numer rachunku bankowego do wpłat, ale pismo to pozwana otrzymała. Zresztą niezależnie od tej okoliczności pozwana mogła dokonywać wpłat na pierwotny rachunek bankowy, tak aby w terminie wywiązywać się obowiązku regulowania rat. Oczekiwanie pozwanej, iż zostanie poinformowana o brakach we wpłatach też jest niezrozumiałe, albowiem pozwana otrzymała

harmonogram spłat i wiedział w jakich terminach należy ich dokonywać. Skoro tego nie czyniła miała pełną świadomość, iż popada w opóźnienie i musiała akceptować tego konsekwencje tj. wypowiedzenie umowy pożyczki, a potem wytoczenie przeciwko niej powództwa o zapłatę stosownej należności.

Z uwagi na okoliczność, iż strona powodowa w piśmie z dnia 03 sierpnia 2015 r. ograniczyła żądanie pozwu o kwotę 117,61, w związku z dokonaną w dniu 25 maja 2015 r. przez pozwaną wpłatą, w tym zakresie Sąd na podstawie art. 355 k.p.c. orzekł jak w punkcie drugim wyroku.

O kosztach procesu (punkt trzeci wyroku) Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., zaś na zasądzoną kwotę złożyła się opłata sądowa od pozwu, wynagrodzenie pełnomocnika strony powodowej wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

Apelację od powyższego wyroku złożyła pozwana zaskarżając wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła przede wszystkim naruszenie art. 379 pkt 5 k.p.c. z uwagi na pozbawienie jej możliwości obrony swoich praw z powodu braku możliwości udziału w sprawie. Ponadto zarzuciła sądowi naruszenie przepisów postępowania poprzez pominięcie przez Sąd zgłaszanych przez nią wniosków dowodowych, a uwzględnienie zaś wniosków dowodowych powoda i tym samym błędne ustalenie stanu faktycznego.

Powołując się na powyższe zarzuty wnosiła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

W odpowiedzi na apelację strona powodowa wnosiła o jej oddalenie jako bezzasadnej i zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania w obu instancjach.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja pozwanej jest bezzasadna.

Przechodząc do rozważenia zarzutów apelacyjnych w pierwszej kolejności należy skupić się na najdalej idącym zarzucie, a mianowicie zarzucie nieważności postępowania.

Pozwana nieważności postępowania upatruje w pozbawieniu jej możliwości obrony swoich praw z powodu braku możliwości udziału w rozprawie.

Pozbawienie strony możliwości obrony swoich praw aby mogło stanowić przyczynę nieważności musi być całkowite jak i w sposób bezwzględny wyłączać obronę. Ta podstawa nie zachodzi w razie utrudnienia stronie popierania przed sądem dochodzonych roszczeń lub zarzutów. (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 stycznia 2013r. II CSK 279/12, baza L.).

W przedmiotowej sprawie nie możemy mówić o nieważności postępowania w rozumieniu art. 379 pkt 5 k.p.c.. W tym miejscu należy przypomnieć, iż pozwana naruszenia swoich praw do obrony upatruje w tym, że rozprawa na jej wniosek nie została odroczona. Istotnie w aktach sprawy znajduje się pismo pozwanej, które wpłynęło do Sądu 08-09-2015 w którym wnosi ona o zmianę terminu rozprawy wyznaczonej na 15 września 2015r. z powodu uczestnictwa w tym terminie w innej sprawie sygn. akt V GC 323/15 Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. Niemniej jednak fakt ten nie został przez pozwaną w żaden sposób udokumentowany. Sąd jednak poddał weryfikacji ten wniosek i ustalił, że wbrew twierdzeniom skarżącej rozprawa w sądzie gospodarczym ma miejsce co prawda w tym samym dniu ale o godz. 11.00 podczas gdy przedmiotowa sprawa została wyznaczona na godz. 11.45. Takie ustalenie było podstawą do oddalenia wniosku o odroczenie rozprawy. Sąd jednak w tym dniu w którym zamknął rozprawę nie wydał wyroku, a ustalił w terminie publikacyjnym, że rozprawa w sądzie gospodarczym zakończyła się o godz. 11.41. Zamknięcie rozprawy przed sądem cywilnym miało miejsce 10 minut później. Czas ten winien pozwolić pozwanej na dotarcie na salę wydziału cywilnego. Tymczasem pozwana zupełnie sobie zlekceważyła obowiązek stawiennictwa na rozprawie cywilnej, nie zainteresowała się biegiem sprawy, nie złożyła chociażby pisma o otwarcie rozprawy na nowo w związku ze spóźnieniem się jej na rozprawę. W takiej sytuacji nie może obecnie zarzucać nieważności postępowania albowiem przy dołożeniu należytej staranności miała czas pomiędzy zamknięciem rozprawy, a wydaniem orzeczenia na podjęcie działań mających na celu spowodowanie otwarcie rozprawy i dalsze procedowanie. W tej sytuacji zarzut nieważności postępowania należy potraktować jako chybiony.

Także pozostałe zarzuty nie mogą odnieść zamierzonego skutku. Przede wszystkim pozwana przyznała, iż zawarła umowę pożyczki. W złożonym sprzeciwie od nakazu zapłaty nie złożyła praktycznie żadnych wniosków dowodowych. Poza tym podnoszony przez pozwaną fakt, iż nie wykazano, że zostało jej doręczone wypowiedzenie umowy nie ma znaczenia skoro już minął termin na który pożyczka została udzielona.

Pozwana zarzuca, iż dowód z zestawienia sald i obrotów złożony przez stronę powodową powinien podlegać oddaleniu albowiem jest to jedynie dokument prywatny. Pozwana jednak zapomina, iż przyznała okoliczność zawarcia umowy pożyczki i otrzymania pieniędzy. W sprawie zatem o zwrot kwoty pożyczki, to na pozwanej spoczywa ciężar udowodnienia, że dochodzona kwota jest błędna bo część tej kwoty została np. spłacona. Tymczasem pozwana mało tego, że nie przedstawiła w toku procesu jakichkolwiek dowodów na tą okoliczności to jeszcze próbuje przerzucić ciężar dowodu tych okoliczności na stronę powodową.

Zupełnie niezrozumiały jest zarzut pozwanej dotyczący pominięcia przez Sąd zgłaszanych przez nią wniosków dowodowych w sytuacji gdy ani w sprzeciwie ani w żadnych innych pismach składanych przez pozwaną do niniejszej sprawy poza kopią umowy pożyczki i kopią pisma załączonego do akt sprawy pozwana nie złożyła żadnych innych wniosków dowodowych. Takich wniosków nie zawarła również w skardze apelacyjnej.

Reasumując rozstrzygnięcie Sądu w świetle zaoferowanych przez obie strony dowodów jest prawidłowe, a apelacja pozwanej podlega oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c..

O kosztach postępowania za instancję odwoławczą orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w związku z art. 108 § 1 k.p.c.