Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lipca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Zawierciu w II – im Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący SSR Jarosław Noszczyk

Protokolant st. sekretarz Bożena Moryń

w obecności Andrzeja Waszkiewicz Prokuratora z Prokuratury Rejonowej w Zawierciu

po rozpoznaniu w dniu: 23.11.2015r., 25.01.2016r., 4.04.2016r., 23.05.2016r., 4.07.2016 r.

sprawy A. Z. s. T. i M., ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

I bliżej nieokreślonego dnia w maju 2015r. w P., używając wobec D. M. groźby pobicia, zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 100 zł, na szkodę w/w, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zawierciu z dnia 15.02.2007r. sygn.. IIK 496/06 za czyny z art. 280§1kk na kary jednostkowe po 2 i 3 lata pozbawienia wolności, objęte karą łączną 4 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresach od 9.06. 2006r. do 22.10.2007r. i od 11.11.2007r do 24.05.2010r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie XVI Zamiejscowy Wydział Karny w M. z dnia 21.01.2015r. sygn. akt XVIK 15/13/S za czyn z art. 27p1kk w zw. z art. 64§1kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył częściowo w okresie od 29.10.2013r. do dnia 20.11.2014r. tytułem zaliczenia na poczet kary okresu faktycznego pozbawienia wolności,

- tj. o czyn z art. 280§1kk w zw. z art. 64§2kk

II w dniu 15 lipca 2015r. w P., używając przemocy wobec D. M. poprzez szarpanie, uderzenie go pięścią w twarz i kopanie po całym ciele, zabrał w celu przywłaszczenia portfel z pieniędzmi w kwocie 5 zł oraz telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 40 zł, na szkodę w/w, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zawierciu z dnia 15.02.2007r. sygn.. IIK 496/06 za czyny z art. 280§1kk na kary jednostkowe po 2 i 3 lata pozbawienia wolności, objęte karą łączną 4 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresach od 9.06.206r. do 22.10.2007r. i od 11.11.2007r do 24.05.2010r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie XVI Zamiejscowy Wydział Karny w M. z dnia 21.01.2015r. sygn. akt XVIK 15/13/S za czyn z art. 27p1kk w zw. z art. 64§1kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył częściowo w okresie od 29.10.2013r. do dnia 30.11.2014r. tytułem zaliczenia na poczet kary okresu faktycznego pozbawienia wolności,

- tj. o czyn z art. 280§1kk w zw. z art. 64§2kk

1.  Oskarżonego A. Z. uniewinnia od popełnienia czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku,

2.  oskarżonego uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku z tą zmianą iż przyjmuje, że wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie XVI Zamiejscowy Wydział Karny w M. z dnia 21.01.2015r. sygn. akt XVIK 15/13/S został on skazany za czyn z art. 279§1kk w zw. z art. 64§1kk, to jest czynu wyczerpującego znamiona z art. 280§1kk w zw. z art. 64§2kk i za to z mocy art. 280§1kk w zw. z art. 64§2kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

3.  na podstawie art.63§1kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego zalicza okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 15.07.2015r. do 24.11.2015r. w ilości 133 (stu trzydziestu trzech) dni,

4.  na podstawie art.624§1kpk zwalnia oskarżonego z obowiązku poniesienia kosztów sądowych w niniejszej sprawie i obciąża nimi Skarb Państwa,

5.  na podstawie art.29 ust 1 Ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. G. kwotę 1.298,88 (jeden tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt osiem 88//100) złotych tytułem udzielonej obrony z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym.

II K 887/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 15 lipca 2015r. około godziny 23.00, D. M. wraz z A. G. udawali się do sklepu nocnego w rejonie Remizy OSP w P.. Zamierzali sprzedać uzbierane wcześniej butelki i uzyskane pieniądze przeznaczyć na alkohol. Przed sklepem przebywała grupa mężczyzn, pośród nich oskarżony A. Z., który jest kuzynem pokrzywdzonego. Gdy D. M. podszedł do Z. aby się z nim przywitać, ten zaczął uderzać go otwartą ręką w twarz. Po jednym z takich uderzeń D. M. przysiadł na krawężniku i oskarżony zaczął go kopać. Przestał go bić dopiero wtedy, gdy jego koledzy zwrócili mu uwagę. A. Z. zażądał wtedy aby D. M. wyciągnął wszystkie przedmioty, które posiada w kieszeniach. Pokrzywdzony wyjął wtedy portfel z zawartością drobnych pieniędzy i telefon komórkowy N. (...), które podał oskarżonemu. Po tym A. Z. pozwolił mu się oddalić. Pokrzywdzony wraz z A. G. zawiadomili Policję. Po przybyciu na miejsce patrolu, oskarżony w dalszym ciągu przebywał pod sklepem. Ujawniono, że posiadał przy sobie telefon, który zabrał D. M. oraz jeszcze jeden telefon marki N. (...). D. M. rozpoznał ten telefon N. (...) jako swoją własność. Nie wiedział w jakich okolicznościach go wcześniej utracił i jak znalazł się on w posiadaniu A. Z.. Za to, że został przez niego pobity, postanowił zemścić się i w toku czynności powiedział funkcjonariuszom Policji, że około dwa miesiące wcześniej w podobnych okolicznościach A. Z. grożąc mu pobiciem zażądał jego wydania.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o materiał dowodowy, na który złożyły się: zeznania świadków (Zbiór C akt postępowania przygotowawczego) D. M. (k. 1-2; 7-8,), oraz złożone w toku postępowania sądowego (k. 184-185), A. G. (k. 3-4), protokół zatrzymania rzeczy (k. 2-3), częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. Z. (k. 31-32; 144-145).

Oskarżony A. Z. ma 32 lata, wykształcenie podstawowe, nigdzie nie pracuje, jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu, utrzymuje się z prac dorywczych. Był dotychczas wielokrotnie karany (dane o karalności k. 57-60). Opisanych czynów dopuścił się w warunkach recydywy określonej w art. 64§2 kk, będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Zawierciu z dnia 15.02.2007 r., sygn. IIK 496/06, za czyny z art. 280§1 kk na kary jednostkowe po 2 i 3 lata pozbawienia wolności, objęte karą łączną 4 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresach od 09.06.2006 r. do 22.10.2007 r. i od 11.11.2007 r. do 24.05.2010 r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie Zamiejscowy Wydział Karny w M. z dnia 21.01.2015 r. sygn.. akt XVIK 15/13/S, za czyn z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§1 kk, na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył częściowo w okresie od 29.10.2013 r. do 30.11.2014 r. (odpisy wyroków k. 62-66; 90-91).

Oskarżony był poddawany badaniom psychiatrycznym w poprzednich sprawach. Z uwagi na uzasadnione wątpliwości co do poczytalności A. Z., zasięgnięto opinii biegłych lekarzy psychiatrów. W wydanej opinii (k.74-76) biegli stwierdzili, że w chwili popełnienia czynów nie znajdował się on w takim stanie zaburzeń psychicznych, który znosiłby albo ograniczał w stopniu znacznym jego zdolność do rozpoznawania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postepowaniem.

Przesłuchiwany w charakterze podejrzanego w dniach 16 i 17 lipca 2015 r. A. Z. nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień. Podczas kolejnego przesłuchania przed prokuratorem (k. 31-32) odniósł się do zdarzenia z dnia 15 lipca 2015 r. Wyjaśnił, że pokrzywdzony D. M. jest jego kuzynem i oświadczył, że mógł go uderzyć oraz, że zabrał mu telefon komórkowy ale było to podyktowane faktem, iż przedmiot ten pochodził z kradzieży na szkodę jego kolegi A.. Kradzieży tej miał wcześniej dokonać D. M.. Przed Sądem (k. 144-145) zaprzeczył aby w maju 2015 r. grożąc D. M. pobiciem, zabrał w celu przywłaszczenia na jego szkodę telefon marki N. (...). W zakresie darzenia z 15 lipca 2015 r. podtrzymał wersję, iż D. M. okradł mieszkanie jego kolegi A. D. i gdy się o tym dowiedział, zażądał zwrotu skradzionych przedmiotów. W dniu 15 lipca 2015. w godzinach popołudniowych miało dojść do spotkania w tej sprawie, ale nie przyszedł na nie D. M.. Gdy później spotkał przypadkowo M., miał do niego pretensje, że nie zjawił się w umówionym miejscu. Według jego wyjaśnień D. M. sam miał mu zwrócić telefon, po czym on uderzył go „wychowawczo” dwa razy w twarz z otwartej ręki.

Sąd zważył, co następuje.

Odnosząc się do zarzutów aktu oskarżenia tj. dwóch przestępstw rozboju popełnionych na szkodę D. M., sformułowane zostały one przede wszystkim w oparciu o treść zeznań, jakie pokrzywdzony złożył w postepowaniu przygotowawczym. Zawiadamiając telefonicznie Policję bezpośrednio po zdarzeniu w dniu 15 lipca 2016 r., następnego dnia oraz w dniu 17 lipca 2015 r., D. M. poza przedstawieniem okoliczności pobicia go oraz zaboru przez oskarżonego telefonu komórkowego N. (...) i portfela z zawartością pieniędzy w kwocie 5 zł., złożył także zawiadomienie oraz zeznania na okoliczność zdarzenia do którego miało dojść bliżej nieokreślonego dnia w maju 2015 r., około godziny 21.00-22.00, w P. przy ulicy LWP, w pobliżu sklepu (...). Oświadczył, że wraz z A. Z. spożywał wtedy alkohol. W pewnym momencie Z. „odbiło”. Zażądał od niego wydania telefonu grożąc, że go pobije. Zeznał, że w obawie przed agresywną reakcją A. Z., dał mu telefon N. (...).

Przed Sądem pokrzywdzony D. M. (k. 184-185) odwołał zeznania złożone w tym zakresie w postępowaniu przygotowawczym. Oświadczył, że tylko jeden raz został pobity przez oskarżonego i miało to miejsce 15 lipca 2015 r., przed sklepem nocnym. Z chwilą gdy zorientował się, że A. Z. posiadał przy sobie jeszcze jeden telefon N. (...), który rozpoznał jako swoją własność, postanowił zemścić się na nim. Złożył wtedy fałszywe zawiadomienie o tym, że dwa miesiące wcześniej obawiając się spełnienia gróźb pobicia wydał ten telefon oskarżonemu. Przyznał, że nie wiedział w jakich okolicznościach utracił ten telefon i jak znalazł się on w posiadaniu A. Z..

W zakresie dokonania przez A. Z. rozboju opisanego w punkcie I aktu oskarżenia, poza pierwotnymi zeznaniami pokrzywdzonego, nie zgromadzono żadnych innych dowodów. Oskarżony składając wyjaśnienia konsekwentnie zaprzeczał, aby takie zdarzenie miało miejsce. Odmienności w zeznaniach składanych przez pokrzywdzonego D. M., zostały zdaniem Sądu wyjaśnione przez niego w sposób logiczny i nie budzący wątpliwości.

W świetle powyższych ustaleń, Sąd Rejonowy w Zawierciu uniewinnił A. Z. od popełnienia zarzuconego mu czynu, polegającego na dokonaniu w maju 2015r., w P. rozboju na szkodę D. M..

Zupełnie odmiennie w ocenie Sądu przedstawia się sytuacja dowodowa w odniesieniu do zdarzenia, do którego doszło w dniu 15 lipca 2015 r. Zwrócić w szczególności należy uwagę, iż pokrzywdzony D. M. bezpośrednio po zdarzeniu zawiadomił Policję i jego relacja na temat jego przebiegu była tożsama jak w toku dalszego postępowania, (z jednym zastrzeżeniem, iż początkowo podawał, że portfel, który zabrał mu oskarżony był pusty, co nie miało wpływu na przyjętą kwalifikację prawną). Składający zeznania na okoliczność tego zdarzenia A. G. pomimo, iż nie był bezpośrednim świadkiem zajścia, gdyż z miejsca gdzie oczekiwał na D. M. na powrót ze sklepu, nie było tego widać oświadczył, iż pokrzywdzony przyszedł zapłakany i powiedział, że został pobity i skopany przez A. Z., który zabrał mu także telefon i butelki, które zamierzał sprzedać. Pomimo sprzeczności co do przedmiotów zaboru tj. butelek, Sąd zasadniczo za wiarygodne uznał zeznania świadka A. G.. Sąd nie dopatrzył się żadnych przesłanek, które mogłyby poddać w wątpliwość relacje świadka.

Zeznania D. K. (k. 185-185v) jedynie w sposób pośredni potwierdziły ustaloną wersję przebiegu zdarzenia. Warto jednak zwrócić uwagę, iż pomimo że był on pod znacznym wpływem alkoholu dostrzegł, że przed sklepem miała miejsce jakaś przepychanka.

Mając zatem na uwadze przedstawione powyżej okoliczności, Sąd Rejonowy w Zawierciu nie miał wątpliwości, co do tego, że oskarżony A. Z. w dniu 15 lipca 2015r. w P., dokonał przestępstwa rozboju z art. 280§1 kk, na szkodę D. M.. Jego zachowanie polegało na użyciu wobec pokrzywdzonego przemocy w postaci zadawania ciosów oraz kopnięć, a jego celem było dokonanie zaboru w celu przywłaszczenia mienia, które przy sobie posiadał.

Za popełnienie przypisanego czynu, Sąd wymierzył oskarżonemu A. Z. karę 2 (dwóch) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności. Rozmiar orzeczonej kary pozbawienia wolności determinowało przede wszystkim działanie oskarżonego w warunkach wielokrotnej recydywy z art. 64§2 kk. O tym jednak, że kara ta nie została orzeczona na znacznie wyższym pułapie zdecydowały okoliczności w postaci stosunkowo niegroźnych następstw użytej przez oskarżonego przemocy oraz rodzaj i wartość mienia stanowiącego przedmiot zaboru. Niewątpliwie wymierzona oskarżonemu kara ma charakter represyjny, ale w świetle działania w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64§2 kk, w pierwszej kolejności taki właśnie winna spełniać cel i społeczne oczekiwania w zakresie ochrony panującego porządku prawnego.

Na podstawie art. 63§1 kk, Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie oraz zwolniło go od ponoszenia kosztów postepowania, którymi obciążył Skarb Państwa.