Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2013r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2013r. w Suwałkach

sprawy M. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem M. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 10 stycznia 2013 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przywraca M. S.prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 stycznia 2013r. do dnia 31 grudnia 2014r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.01.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O., w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 153 poz.1227 ze zm.) przyznał M. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 01.01.2013r. do 30.11.2017r.

W odwołaniu M. S. domagała się zmiany decyzji i przywrócenia prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Powołując się na obszerną dokumentację medyczną, zgromadzoną przed organem rentowym podniosła, iż jej stan zdrowia nadal czyni ją całkowicie niezdolną do pracy. Schorzenie, na które cierpi jest rzadkie i trudne w leczeniu, a ponadto powoduje u niej szereg innych zaburzeń i dolegliwości. Pomimo ciągłego leczenia od 12 lat nie jest w stanie ustabilizować stanu zdrowia na poziomie pozwalającym normalne funkcjonowanie. Domagała się dopuszczenia dowodu z opinii biegłych lekarzy sądowych, w szczególności z zakresu endokrynologii.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji i stwierdził, iż nie ma podstaw do dalszego orzekania o całkowitej niezdolności do pracy w stosunku do wnioskodawczyni.

Sąd ustalił, co następuje:

M. S. (ur. (...)) od 06.03.2001r. do 31.12.2012r. była uprawniona do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. W dniu 30.10.2012r. wystąpiła z wnioskiem o ponowne ustalenia prawa do świadczenia rentowego.

Od 01.01.2012r. odwołująca była zatrudniona w(...)Urzędzie Pracy w O. na czas nieokreślony w wymiarze ½ etatu jako archiwista zakładowy.

Orzeczeniem (...) Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 01.02.2012r. została zaliczona do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do 31.01.2016r. ze wskazaniem, iż może pracować w warunkach chronionych.

Lekarz orzecznik orzekł, iż odwołująca jest częściowo niezdolna do pracy na okres 5 lat. Nie stwierdził natomiast całkowitej niezdolności do pracy, gdyż ma ona aktualne badania dopuszczające ją do pracy na stanowisku archiwistki. Komisja lekarska rozpoznająca sprzeciw odwołującej, podtrzymała orzeczenie o częściowej niezdolności do pracy do 30.11.2017r. i braku całkowitej niezdolności do pracy.

Sąd poczynił ustalenia, co do aktualnego stanu zdrowia wnioskodawczyni, dopuszczając na tę okoliczność dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych odpowiednich specjalności, mając na uwadze rodzaj rozpoznanych u niej schorzeń. Biegli zostali zobowiązani do wypowiedzenia się czy odwołująca jest całkowicie czy też częściowo niezdolna do pracy, czy jest to niezdolność stała czy okresowa, a także, czy nastąpiło istotne pogorszenie bądź poprawa stanu wnioskodawczyni od ostatniego badania, które miało miejsce w dniu 22.11.2010r. W sprawie opiniowały dwa zespoły biegłych lekarzy sądowych. Oba zespoły przed wydaniem opinii dokonywały analizy dokumentacji medycznej oraz badania odwołującej.

W skład pierwszego zespołu wchodzili biegli lekarze sądowi z zakresu chorób wewnętrznych, neurologii, laryngologii i medycyny pracy (opinia k. 12-13). Rozpoznali oni u wnioskodawczyni schorzenia endokrynologiczne, neurologiczne i laryngologiczne. Zaopiniowali, iż ich przebieg i zawansowanie czynią odwołującą nadal całkowicie niezdolną do pracy na okres kolejnych dwóch lat od listopada 2012r. Wskazali, iż od ostatniego badania nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia odwołującej.

Drugi zespół biegłych składał się ze specjalistów z zakresu endokrynologii, ortopedii, neurologii i laryngologii (opinia k. 45-47), którzy rozpoznali u odwołującej schorzenia endokrynologiczne (dwukrotnie leczone operacyjnie), ortopedyczne, neurologiczne i laryngologiczne. Zaopiniowali, iż odwołująca jest nadal całkowicie niezdolna do pracy od 31.12.2012r. do 31.12.2014r. Całkowita niezdolność do pracy jest spowodowana przebiegiem schorzenia endokrynologicznego. Od ostatniego badania jej stan zdrowia nie uległ poprawie. Leczenie pozwala jedynie na utrzymanie podstawowych funkcji upośledzonych narządów ale równowaga jest labilna z uwagi na trudności w substytucji wszystkich niezbędnych czynników.

Sąd zważył, co następuje:

Jak stanowi art. 61 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 153 poz.1227 ze zm.) prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Odwołująca domagała się uznania jej za nadal całkowicie niezdolną do pracy.

Jak stanowi art. 12 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolność do pracy powoduje utratę zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje jej odzywania po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2 art. 12), natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust.3).

Ocena następuje w oparciu o przesłanki wyrażone w art. 13 ust.1 ustawy, a są nimi: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowości przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W oparciu o dwie opinie biegłych lekarzy sądowych Sąd doszedł do przekonania, iż odwołująca jest nadal całkowicie niezdolna do pracy. Argumenty medyczne, jakie biegli przedstawili w swoich opiniach, w sposób jednoznaczny wskazują, iż od ostatniego badania, jakie miało miejsce w dniu 22.11.2010r. stan zdrowia odwołującej nie uległ poprawie i obecnie nadal jest całkowicie niezdolna do pracy na okres od 01.01.2013r. do 31.12.2014r. Opinie biegłych uwzględniały również fakt, iż została ona uznana za niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym oraz to, iż pozostaje w zatrudnieniu na podstawie umowy o pracę, w wymiarze ½ etatu jako archiwistka. W związku z tym zastrzeżenia organu rentowego, które skupiały się wyłącznie na fakcie pozostawania w zatrudnieniu, nie podlegały uwzględnieniu. Na marginesie zaznaczyć należy, że już z uzasadnienia orzeczenia lekarza orzecznika oraz komisji lekarskiej wynika również, iż podstawą odmowy uznania odwołującej za całkowicie niezdolną do pracy był fakt jej zatrudnienia i wcześniejsze uzyskanie zaświadczenia o dopuszczeniu do pracy. Trudno zgodzić się z takim rozumowaniem i uzależnianiem ustalenia całkowitej niezdolności do pracy od orzeczenia lekarza medycyny pracy, którego orzeczenie o dopuszczeniu do pracy wydawane jest w zupełnie innych okolicznościach faktycznych i prawnych.

Konkludując, opinie obu zespołów są jednoznaczne w zakresie rozpoznanych schorzeń oraz istnienia dalszej okresowej całkowitej niezdolności do pracy. Konkluzje są zgodne, stanowcze i jednoznaczne. Sąd uznał je za wiarygodny dowód w sprawie i uwzględnił w całości zawarte w nich wnioski.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 kpc orzeczono, jak w sentencji.

mt