Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Jacek Witkowski

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2013r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania Z. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 19 lutego 2013 r. (Nr (...) )

w sprawie Z. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje Z. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lutego 2013 roku do dnia 01 czerwca 2015 roku.

UZASADNIENIE

Decyzją z dn. 19.02.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy Z. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem Komisja Lekarska ZUS nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony Z. K., który wnosi o jej zmianę twierdząc, że jest uprawniony do renty od 1990r. i stan zdrowia nie uległ poprawie, a wręcz pogorszył się.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie powołując się na treść orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dn. 14.02.2013r.

Ubezpieczony Z. K. ur. (...) nabył prawo do renty inwalidzkiej w 1990r. i świadczenie to pobierał nieprzerwanie do dn. 31.01.2013r., była to renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Z. K. złożył w dniu 17.12.2012r. kolejny wniosek do ZUS o przyznanie mu prawa do świadczenia na dalszy okres. W toku postepowania orzeczniczego Komisja Lekarska ZUS rozpoznała u wnioskodawcy: zmiany dyskopatyczne zwyrodnieniowe kręgosłupa Ls z przewlekłym zespołem bólowym bez istotnego upośledzenia funkcji statyczno-dynamicznej kręgosłupa, stan po operacji dyskopatii L4-L5 w 1989r., a także chorobę zwyrodnieniowa stawów kolanowych bez dysfunkcji. W ocenie tego organu schorzenia te nie powodują niezdolności do pracy.

Orzeczenie to stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dn. 19.02.2013r. (k.218 a.r.).

W toku postepowania odwoławczego Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy neurologa i ortopedy, którzy po przebadaniu wnioskodawcy oraz po zaznajomieniu się z dokumentacja lekarską z jego dotychczasowego leczenia zdiagnozowali następujące schorzenia: przewlekły zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego na podłożu zmian dyskopatycznych i zwyrodnieniowych ze stenozą kanału kręgowego L3/L4 z upośledzeniem jego funkcji ruchowej, a także chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych z przewlekłym zespołem bólowym (k.8-9 a.s.). W konkluzji opinii biegli stwierdzili, że schorzenia te powodują w dalszym ciągu częściową okresową niezdolność do pracy ubezpieczonego do czerwca 2015r. W uzasadnieniu opinii biegli argumentowali, iż rozpoznane schorzenia narządu ruchu stanowią przeciwwskazanie do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej, dźwigania i wykonywania pracy w długotrwałej opozycji wymuszonej. Biegli powołali się na okoliczność, iż ubezpieczony do 1990r. pracował jako zgrzewacz metali.

Do opinii tej zastrzeżenia złożył pozwany organ rentowy w formie pisma procesowego. W zarzutach podniesiono, iż opinia biegłych jest lakoniczna, a biegli nie wykazali znacznego naruszenia sprawności organizmu uzasadniającego uznanie o częściowej niezdolności do pracy (k. 14-16 a.s.). Ponadto organ rentowy wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych lekarzy tych samych specjalności.

Na rozprawie Sąd oddalił ten wniosek dowodowy uznając, iż opinia biegłych lekarzy jakkolwiek krótka, to jednak odnosi się do zasadniczych kwestii, takich jak diagnoza schorzeń i ich wpływ na zdolność do wykonywania pracy przez ubezpieczonego. Biegli w sposób jednoznaczny wypowiedzieli się, że schorzenie narządu ruchu z przewlekłymi dolegliwościami kręgosłupa i stawów kolanowych uniemożliwiają wykonywanie ciężkiej pracy fizycznej. Zdaniem Sądu opinia biegłych jest miarodajna, albowiem bezsporne jest, iż ubezpieczony przed uzyskaniem prawa do renty był pracownikiem fizycznym, która to praca wymagała pełnej sprawności fizycznej. Podkreślić należy, iż przez cały okres na jaki ubezpieczony był uprawniony do renty istniały te same schorzenia narządu ruchu i organ rentowy pozytywnie rozstrzygał kolejne wnioski rentowe, które składał ubezpieczony. z dokumentów lekarskich nie wynika, aby stan zdrowia ubezpieczonego uległ poprawie po 31.01.2013r. i w tym zakresie biegli lekarze stwierdzili, że rokowania powrotu do zdrowia są wątpliwe.

Sąd podzielając opinię biegłych uznał, iż wnioskodawca jest w dalszym ciągu okresowo częściowo niezdolny do pracy w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 i 3 ustawy emerytalno rentowej (Dz.U. z 2009r. nr 153 poz. 1227) i w związku z tym spełnia wszystkie przesłanki do uzyskania prawa do renty na dalszy okres wymienione w art. 57 ust. 1 powołanej ustawy.

W tej sytuacji Sad na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w sentencji.