Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2016r.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Kamilla Gajewska

Protokolant: Dorota Bocian

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Świnoujściu – Małgorzaty Konczalskiej

po rozpoznaniu w dniach: 23 listopada 2015r. i 15 marca 2016r.

sprawy A. B. ,

s. S. i A. z d. R.,

ur. dnia (...) w Ś.,

oskarżonego o to, że:

- w dniu 27 lutego 2015 roku w M. w ruchu lądowym na ul. (...) kierował samochodem osobowym marki N. o nr. rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającym się wskaźnikiem 0,35 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego
w Ś. sygn. akt II K 342/09 za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości,

tj. o czyn z art. 178a § 4 k.k.

I.  oskarżonego A. B. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu,
tj. występku z art. 178a § 4 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 17.05.2015r. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 (sześciu) lat,

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. J. N.
w Ś. kwotę 432 złote (plus podatek VAT) tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu,

IV.  zasądza od oskarżonego koszty postępowania oraz wymierza mu opłatę w wysokości
180 złotych.

Sygn. akt II K 143/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 15 marca 2016r. w sprawie II K 143/15 Sąd uznał A. B. za winnego tego, że w dniu 27 lutego 2015 r. w M. kierował w ruchu lądowym na ul. (...) samochodem osobowym marki N. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającym się wskaźnikiem 0,35 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świnoujściu sygn. akt II K 342/09 za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, tj. czynu z art. 178a § 4 k.k.

Ustalenia faktyczne oraz sprawstwo oskarżonego, w świetle zgromadzonych dowodów nie budziły wątpliwości.

Sąd wobec powyższego orzekł wobec oskarżonego na podstawie art. 178a § 4 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 17 maja 2015 r. (stosując w ten sposób na zasadzie art. 4 § 1 k.k. ustawę względniejszą – a to z uwagi na aktualną konieczność w przypadku czynu z art. 178a § 4 k.k. orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych dożywotnio oraz orzeczenia obligatoryjnego świadczenia pieniężnego w kwocie 10.000 zł, a także niemożność warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy karanego już na taką karę) - karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Nadto Sąd orzekł wobec oskarżonego na podstawie art. 42 § 2 k.k. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 (sześciu) lat.

Sąd w pkt III zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata J. N. w Ś. kwotę 432 zł (plus podatek VAT) tytułem pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu, a w pkt IV zasądził od oskarżonego koszty postępowania i wymierzył mu opłatę w wysokości 180 zł.

W przedmiotowej sprawie na korzyść oskarżonego przemawia to, że nie jechał on główną ulica miasta M. oraz to, że jechał w godzinach gdy ruch drogowy nie jest natężony.

W niniejszej sprawie na niekorzyść oskarżonego przemawia to, że znajdował się w średnim stanie nietrzeźwości (0,35 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu). Taki stopień nietrzeźwości powoduje, że następują już zaburzenia psychomotoryczne utrudniające prowadzenie pojazdu, słabnie koordynacja ruchowo - wzrokowa. Ponadto na niekorzyść oskarżonego przemawia również to, że próbował on mataczyć w sprawie, bo jego wersja zdarzeń to nie tylko linia obrony, a nieudolna próba przerzucenia swojej odpowiedzialności na inną osobę.

Nie mógł też Sąd nie zauważyć, że oskarżony nie miał potrzeby kierować pojazdem z akt sprawy nie wynika ażeby zdarzyło się coś pilnego, żebym oskarżony musiał jechać, żadna sytuacja przymusowa, wyjątkowa.

Podkreślenia wymaga to, że oskarżony jechał w stanie nietrzeźwości nie sam, a wiózł w aucie znajomego. Z pewnością w ten sposób stworzył on zagrażającą w jakimś stopniu znajomemu – pasażerowi – sytuację, tym bardziej, że jadąc autem nie posiadał on uprawnień do kierowania pojazdami.

Wreszcie co najistotniejsze – oskarżony w chwili czynu miał 27 lat. Jako jeszcze młody mężczyzna był on już dotąd karany 12 krotnie. Dwukrotnie był on karany za jazdę w stanie nietrzeźwości ( w tym wyrokiem IIK 933/11 za jazdę rowerem – co aktualnie stanowi wykroczenie), a dwukrotnie złamał on zakaz sądowy realizując znamiona występku z art. 244 k.k.

Fakt 12 krotnego skazania A. B. świadczy o tym, że całkowicie lekceważy on porządek prawny. Orzekane dotychczas kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, kary ograniczenia wolności w żaden sposób nie wpłynęły na oskarżonego.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że w niniejszej sprawie koniecznym jest orzec wobec oskarżonego karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności. Żadne wcześniej wymierzone kary łagodniejsze nie spełniły wymogu prewencji indywidualnej i swej roli wychowawczej nie zrealizowały. Wymierzając A. B. karę Sąd wziął pod uwagę wszystkie wyżej opisane okoliczności w jakich oskarżony dopuścił się omawianego czynu. Zdaniem Sądu kara wymierzona oskarżonemu jest współmierna do stopnia jego winy, rodzaju popełnionego czynu i jego społecznej szkodliwości. Nadto w należytym stopniu uwzględnia wszystkie pozostałe dyrektywy wymiaru kary nakazane art. 53 § 1 i § 2 k.k. Dodać należy, że dotychczasowa droga życiowa oskarżonego, w szczególności jego karalność kazały ocenić, że wobec A. B. nie występuje pozytywna prognoza kryminologiczna, oskarżony jest notorycznym przestępcą. Tu też podkreślić trzeba, że kary pozbawienia wolności z warunkowym zwieszeniem ich wykonania, na skutek działań oskarżonego były przez Sąd zarządzane, a kary ograniczenia wolności – wobec ich niewykonywania zamieniane na zastępcze kary pozbawienia wolności. Finalnie więc oskarżony i tak mówiąc wprost – trafiał do Zakładu Karnego. W ocenie Sądu tylko kara bezwzględna i to wymierzona dużo powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia może zostać odczytana przez oskarżonego – jako „sygnał”, że tylko kary surowe i bezwzględne w jego sytuacji co do zasady orzekane być mogą, a to z uwagi głównie na jego kryminalną przeszłość i całkowitą niereformowalność.

Dodać także trzeba, że za czyn z art. 178a § 4 k.k. w ogóle kary grzywny czy kary ograniczenia wolności orzec nie można było (w stanie do 17.05.2015r.). Art. 58 § 1 k.k., który ewentualnie w dawnym stanie prawnym byłby do rozważenia wobec oskarżonego nie miał zastosowania, albowiem § 3 k.k. tego przepisu go wyłączał. Stąd inny rodzaj kary nie mógł być orzeczony.

Ponadto niemożliwe w ocenie Sądu było wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania wobec oskarżonego, a to z uwagi na treść art. 69 § 4 k.k., zgodnie z którym wobec sprawcy występku o charakterze chuligańskim oraz sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a § 4 k.k. sąd mógł warunkowo zawiesić wykonanie kary jedynie w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Zdaniem Sądu żadne szczególny przypadek w tej sprawie nie zaistniał. Tu też dodać trzeba, że i tak przepisy w brzmieniu obowiązującym do 17.05.2015r. w zakresie orzekania o karze były korzystniejsze dla oskarżonego, bo ustawodawca przewidywał wyjątkowy przypadek dla warunkowego zawieszenia. Aktualnie gdy oskarżony jest już karany na karę pozbawienia wolności (a na taką był skazany A. B.) w ogóle kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesić nie można.

Na podstawie art. 42§2k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 (sześciu) lat. W ocenie Sądu na taki okres koniecznym jest wyeliminowanie oskarżonego jako kierowcy z ruchu drogowego. Oskarżony wykazał się całkowitym lekceważeniem porządku prawnego obowiązującego kierowców. Nadto oskarżony zachował się w sposób nieodpowiedzialny, w sposób, który wskazuje na to, że nie może on w ocenie Sądu uczestniczyć przez ten czas w ruchu drogowym jako kierowca pojazdów mechanicznych, będąc nietrzeźwym wiózł on pasażera i to do tego nie posiadając uprawnień do kierowania autem.

W tej sytuacji faktyczne wyeliminowanie oskarżonego z ruchu drogowego na okres sześciu lat jest dolegliwością współmierną do wszystkich opisanych okoliczności postępowania oskarżonego. Przedstawione wyżej okoliczności sprawy wskazują na to, że prowadzenie przez oskarżonego pojazdów mechanicznych zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. Oskarżonego bowiem w rażący sposób zlekceważył podstawowe zasady ostrożności bezpieczeństwa ruchu drogowego zagrażając również bezpieczeństwu innych uczestników ruchu drogowego. Jest to okres, który pozwoli na uświadomienie oskarżonemu naganności jego postępowania, wagi popełnionego przez oskarżonego czynu i rzeczywistą ocenę jego znaczenia, a przede wszystkim to, że stopień jego nietrzeźwości stanowił bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Orzeczona kara bądź środek karny mają na celu ukształtowanie świadomości prawnej u oskarżonego, a nade wszystko zapobiec, by oskarżony nie popełnił ponownie przestępstwa. Mają też na celu oddziaływanie na społeczeństwo, a orzeczona niniejszym wyrokiem kara taki cel spełni.

Sąd zasądził od oskarżonego koszty postępowania oraz wymierzył mu opłatę w wysokości 180 zł. Sąd uznał z uwagi na sytuację materialną, stan zdrowia, młody wiek oskarżonego, że oskarżony może ponieść koszty postępowania.