Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Złotoryi w Wydziale II Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Michał Misiak

Protokolant: Anna Rogalska

w obecności Prokuratora Lidii Tkaczyszyn

po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2016 r. w Złotoryi

sprawy P. Ś. urodzonego (...) w J.

syna J. i W. z d. P.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1)  Sądu Rejonowego w Złotoryi VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w J. z dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt VII K 496/13 za czyn z art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk, popełniony w dniu 30 kwietnia 2013 r., na karę czterech miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby, wynoszący trzy lata, z tym, że postanowieniem Sądu Rejonowego w Jaworze z dnia 12 stycznia 2016 r. sygn. akt II Ko 456/15 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

2)  Sądu Rejonowego w Złotoryi VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w J. z dnia 18 września 2014 r. sygn. akt VII K 220/14 za czyn z art. 178a§1 kk, popełniony 22 czerwca 2014 r., na karę sześciu miesięcy ograniczenia wolności oraz środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres jednego roku, z tym, że postanowieniem z dnia 13 stycznia 2015 r. sygn. akt VII Ko 955/14 orzeczono zastępczą karę trzech miesięcy pozbawienia wolności;

3)  Sądu Rejonowego w Złotoryi VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w J. z dnia 16 października 2014 r. sygn. akt VII K 201/14 za czyn z art. 178a§1 kk, popełniony w dniu 11 maja 2014 r., na karę dwóch miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby, wynoszący trzy lata oraz środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat, z tym, że postanowieniem z dnia 16 czerwca 2015 r. w sprawie VII Ko 332/15 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

4)  Sądu Rejonowego w Złotoryi VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w J. z dnia 12 stycznia 2015 r. sygn. akt VII K 340/14 za czyn z art. 288§1 kk i art. 193 kk w zw. z art. 11§2 kk, popełniony w dniu 19 kwietnia 2014 r., na karę dziewięciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby, wynoszący trzy lata, z tym, że postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2015 r. sygn. akt VII Ko 218/15 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

I na podstawie art. 85 kk, art. 86§1 kk i art. 87§1 kk łączy kary pozbawienia wolności wymierzone wyrokami: Sądu Rejonowego w Złotoryi VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w J. z dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt VII K 496/13, Sądu Rejonowego w Złotoryi VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w J. z dnia 16 października 2014 r. sygn. akt VII K 201/14, Sądu Rejonowego w Złotoryi VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w J. z dnia 12 stycznia 2015 r. sygn. akt VII K 340/14 i karę ograniczenia wolności, wymierzoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Złotoryi VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w J. z dnia 18 września 2014 r. sygn. akt VII K 220/14 i wymierza skazanemu P. Ś. karę łączną 1 (jeden) roku i 4 (cztery) miesięcy pozbawienia wolności;

II na poczet orzeczonej skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres pozbawienia wolności w dniach: 11-12 maja 2014 r. (dwa dni);

III na podstawie art. 90§2 kk łączy orzeczone wobec skazanego P. Ś., wyrokami Sądu Rejonowego w Złotoryi VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w J. z dnia 18 września 2014 r. sygn. akt VII K 220/14 i z dnia 16 października 2014 r. sygn. akt VII K 201/14, środki karne w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i wymierza mu środek łączny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzy) lat;

IV w pozostałym zakresie rozstrzygnięcia zawarte w wyżej wymienionych wyrokach pozostawia do odrębnego wykonania;

V na podstawie art. 624§1 kpk zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 146/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Obrońca skazanego P. Ś. złożył wniosek o wydanie wyroku łącznego, obejmującego skazania w sprawach Sądu Rejonowego w Złotoryi VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w J. o sygn. akt: VII K 220/14, VII K 201/14 i VII K 340/14.

Sąd ustalił z urzędu, iż P. Ś. był skazywany na mocy następujących wyroków:

1)  Sądu Rejonowego w Złotoryi VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w J. z dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt VII K 496/13 za czyn z art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk, popełniony w dniu 30 kwietnia 2013 r., na karę czterech miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby, wynoszący trzy lata, z tym, że postanowieniem Sądu Rejonowego w Jaworze z dnia 12 stycznia 2016 r. sygn. akt II Ko 456/15 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

2)  Sądu Rejonowego w Złotoryi VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w J. z dnia 18 września 2014 r. sygn. akt VII K 220/14 za czyn z art. 178a§1 kk, popełniony 22 czerwca 2014 r., na karę sześciu miesięcy ograniczenia wolności oraz środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres jednego roku, z tym, że postanowieniem z dnia 13 stycznia 2015 r. sygn. akt VII Ko 955/14 orzeczono zastępczą karę trzech miesięcy pozbawienia wolności;

3)  Sądu Rejonowego w Złotoryi VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w J. z dnia 16 października 2014 r. sygn. akt VII K 201/14 za czyn z art. 178a§1 kk, popełniony w dniu 11 maja 2014 r., na karę dwóch miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby, wynoszący trzy lata oraz środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat, z tym, że postanowieniem z dnia 16 czerwca 2015 r. w sprawie VII Ko 332/15 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

4)  Sądu Rejonowego w Złotoryi VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w J. z dnia 12 stycznia 2015 r. sygn. akt VII K 340/14 za czyn z art. 288§1 kk i art. 193 kk w zw. z art. 11§2 kk, popełniony w dniu 19 kwietnia 2014 r., na karę dziewięciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby, wynoszący trzy lata, z tym, że postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2015 r. sygn. akt VII Ko 218/15 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

Dowód: akta spraw: VII K 496/13, VII K 220/14, VII K 201/14,

odpisy wyroków i postanowień – k. 18-24,

karta karna – k. 26-27, 40-41.

P. Ś. ma obecnie 20 lat, od 2014 r. mieszka i pracuje w Anglii, w miejscu pracy cieszy się dobrą opinią, w styczniu 2016 r. naprawił szkodę, wynikającą z wyroku w sprawie VII K 340/14, choruje na refluks.

Dowód: oświadczenie I. G. – k. 4,

dokumentacja przedłożona przez obronę – k. 5-13.

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy był bezsporny, jasno wynikał z dołączonych akt i znajdujących się w nich wyroków, a także karty karnej skazanego oraz dokumentacji, dołączonej przez obronę do wniosku o wydanie wyroku łącznego.

Zgodnie z art. 569§1 kpk, sąd wydaje wyrok łączny, gdy zachodzą warunki orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych sądów.

Jako, że wszystkie wyroki zostały wydane wobec skazanego przed dniem 1 lipca 2015 r., to należało rozważyć jakie należy, w kwestii materialnych podstaw wydania wyroku łącznego, zastosować przepisy, gdyż inne przepisy obowiązywały w czasie popełnienia czynów zabronionych, a inne w czasie orzekania.

W ocenie sądu, podstawą do wyboru ustawy karnej, którą należało zastosować, jest reguła wskazana w art. 4§1 kk, wedle której jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna, niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

Wprawdzie, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, sąd miał obowiązek stosować przepisy prawa materialnego, dotyczące zbiegu realnego, obowiązujące przed 1 lipca 2015 r., gdy wyroki zapadły przed tą datą, lecz należy mieć również na uwadze, iż ustawa z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, wprowadzająca również zmiany w zakresie łączenia kar, takiego uregulowania nie zawierała.

W ocenie sądu, ustawa obowiązująca obecnie, na podstawie której, co do zasady, łączy się kary podlegające wykonaniu, jest dla skazanego względniejsza, niż przepisy poprzednio obowiązujące, gdzie wymogiem formalnym wydania wyroku łącznego było istnienie zbiegu realnego, polegającego na łączeniu kar za przestępstwa popełnione przed wydaniem pierwszego wyroku.

W sytuacji skazanego, wszystkie wydane wobec niego wyroki podlegają wykonaniu, natomiast wedle art. 85 kk (w brzmieniu sprzed 01.07.2015 r.), łączeniu podlegałyby jedynie kary wymierzone w sprawach: VII K 220/14, VII K 201/14, VII K 340/14.

Już sama mniejsza ilość kar, podlegających łączeniu, czego konsekwencją byłoby odrębne wykonanie kary w sprawie VII K 496/13, sprawia, że ustawy poprzednio obowiązującej nie można uznać za względniejszą dla skazanego i należy zastosować ustawę obowiązującą obecnie.

Wszystkie kary, tj. kary pozbawienia wolności, jak i kara ograniczenia wolności, wydane wobec skazanego P. Ś., a wskazane w wymienionych powyżej wyrokach, podlegają wykonaniu. Nie zostały przy tym kary te wymierzone za przestępstwo popełnione po rozpoczęciu którejkolwiek z kar, czego zakazuje art. 85§3 kk.

Zgodnie z art. 86§1 kk, sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy (ze stosownym przeliczeniem kary ograniczenia wolności, co wynika z art. 87§1 kk)

Łącząc zatem kary za przestępstwa, powyżej wymienione, sąd poruszał się w granicach od 9 miesięcy pozbawienia wolności do jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności (18 miesięcy pozbawienia wolności).

Zgodnie z treścią art. 85a kk, orzekając karę łączną sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z o tyle specyficzną sytuacją, iż skazany wyjechał za granicę i nie rozpoczął jeszcze wykonywania żadnej z kar jednostkowych, które zostały połączone.

Wymierzając karę łączną, sąd uznał, iż należy zastosować zasadę jedynie częściowej absorpcji. Popełnione przez skazanego czyny skierowane były przeciwko różnym dobrom prawnym (przeciwko życiu i zdrowiu, bezpieczeństwu w komunikacji, mieniu i wolności). Zachodziła pomiędzy tymi przestępstwami dość znaczna różnica czasowa (ponad roku), gdyż skazany pierwszego przestępstwa dopuścił się 30 kwietnia 2013 r., a ostatniego 22 czerwca 2014 r. Jako okoliczność przemawiającą za zastosowanie absorpcji sąd uznał młody wiek skazanego, a przede wszystkim jego dobre zachowanie w zakładzie pracy.

Z tych względów, sąd wymierzył skazanemu karę łączną jednego roku i czterech miesięcy pozbawienia wolności, orzekając, jak w punkcie I wyroku łącznego.

Sąd nie znalazł podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej pozbawienia wolności. Sąd miał na uwadze, że skazany za granicą pracuje i naprawił szkodę w styczniu 2016 r. na rzecz pokrzywdzonego I. G.. Trzeba jednak mieć na względzie, że skazany wszystkie trzy kary pozbawienia wolności miał orzeczone z warunkowym zawieszeniem wykonania, ale okres próby przebiegał negatywnie i kary zostały zarządzone, a zatem brak podstaw do uznania, iż obecnie warunkowe zawieszenie wykonania kary łącznej pozbawienia wolności odniesie skutek pozytywny. Szczególnie, że skazany unikał również wykonywania kary ograniczenia wolności, w rezultacie zamienionej na zastępczą karę pozbawienia wolności. Oceny tej nie zmienia choroba skazanego (refluks), która jest chorobą cywilizacyjną, może być leczona w warunkach więziennych.

Jako, że skazany w okresie 11-12 maja 2014 r. był pozbawiony wolności okres ten należało zaliczyć mu na poczet kary łącznej, o czym orzeczono w punkcie II wyroku.

Jako, że wobec skazanego orzeczono dwa środki karne tego samego rodzaju, podlegające wykonaniu, w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, należało orzec wobec skazanego także łączny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych.

W tym przypadku, ze względów prewencyjnych, sąd uznał za konieczne zastosowanie zasady kumulacji i na podstawie art. 90§2 kk orzekł, jak w punkcie III wyroku łącznego.

Stosownie do treści art. 576§1 kpk, pozostałe rozstrzygnięcia połączonych wyroków należało pozostawić do odrębnego wykonania, o czym orzeczono, jak w punkcie IV wyroku łącznego.

Skazany nie posiada majątku, pracuje za granicą, ale jego dochody są niewielkie, co nie pozwala na obciążenie go kosztami sądowymi, stąd sąd na podstawie art. 624§1 kpk zwolnił go z obowiązku poniesienia tych należności, orzekając, jak w punkcie V wyroku łącznego.