Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 stycznia 2016r. w S.

odwołania E. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 3 grudnia 2014 r. Nr (...)

w sprawie E. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonej E. L. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 listopada 2014r. do dnia 30 kwietnia 2016r.

Sygn. akt IV U 107/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 3 grudnia 2014 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił E. L. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres, wskazując, że wnioskodawczyni na mocy orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 25 listopada 2014 r. nie została uznana za osobę niezdolną do pracy (decyzja k. 307 akt rentowych).

Odwołanie od w/w decyzji złożyła E. L., wnosząc o ponowne ustalenie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W ocenie ubezpieczonej Komisja Lekarska dokonała błędnej oceny jej stanu zdrowia. W 2007 r. stwierdzono u niej chłoniaka, co skutkowało koniecznością przebycia chemioterapii. W 2012 r. po przeprowadzeniu tomografii komputerowej, wykryto u wnioskodawczyni zmiany włókniste w szczytach płuc, guzek podopłucnowy oraz torbiel w wątrobie, zaś w 2014 r. badanie USG brzucha i przestrzeni zaotrzewnej wykazało w prawym płacie wątroby torbiel dwukomorową oraz wzdłuż mięśnia MOS odczynowe węzły chłonne i w okolicach podżuchwowych kilka odczynowych węzłów chłonnych. Jak wyjaśniła ubezpieczona pozostaje pod stałą opieką lekarzy reumatologa, neurologa, laryngologa, zaś w maju 2014 r. otrzymała skierowanie do Poradni Ortopedycznej z uwagi na uraz stawu skokowego nogi lewej. Wnioskodawczyni powołała się także na wykonane w listopadzie 2014 r. RTG rąk, z którego wynika, że występuje u niej zwężenie szpar stawowych w stawach międzypaliczkowych bliższych i dalszych oraz nierówny zarys powierzchni stawowych kości. W grudniu 2014 r. u ubezpieczonej wykonano USG rąk, z którego wynika, iż jest zwiększona ilość płynu w stawach, rozciągnięcie i zniekształcenie torebek stawowych, obrzęk błony maziowej, zajęcie wiązadeł pobocznych stawów i obnażenie powierzchni chrzęstnych. Ponadto wnioskodawczyni podkreśliła, że od 2007 r. pobiera rentę z tytułu niezdolności do pracy i od tego czasu jej stan zdrowia sukcesywnie się pogarsza, dlatego też jako nieuzasadnione oceniła stwierdzenie przez Lekarzy Orzeczników ZUS braku niezdolności do pracy. Zdaniem E. L. orzecznicy nie uwzględnili w sposób właściwy istniejących u niej schorzeń i niemożliwości wykonywania pracy zarobkowej. Do odwołania ubezpieczona załączyła dokumentację medyczną z listopada i grudnia 2014 r. oraz z grudnia 2012 r. (odwołanie z załącznikami, k. 1-7 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, jednocześnie wskazując, że odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, uzasadniających zmianę decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 8-9 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczona E. L. dnia 10 października 2014 r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 301 akt rentowych). Wcześniej ubezpieczona była uprawniona do pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która została jej przyznana do dnia 31 października 2014 r. na mocy decyzji organu rentowego z dnia 19.10.2012 r. (decyzja z 19.10.2012 r., k. 299 akt rentowych).

Rozpoznając wniosek E. L. organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 23 października 2014 r. ustalił, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (k. 303 akt rentowych). Z uwagi na sprzeciw wniesiony przez ubezpieczoną od w/w orzeczenia sprawa została przekazana do Komisji Lekarskiej ZUS, która w orzeczeniu z dnia 25 listopada 2014 r. ustaliła, że E. L. nie jest niezdolna do pracy (k. 306 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 3 grudnia 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres od dnia 1 listopada 2014 r. (k. 307 akt rentowych).

Zespół biegłych lekarzy o specjalnościach hematolog i reumatolog w opinii z dnia 30 marca 2015 r. rozpoznał u E. L. następujące schorzenia: chłoniaka rozlanego z dużych limfocytów B w stad. IIB – remisja całkowita od 11.2007 r., zapalenie ścięgna II palca obu rąk oraz brak cech reumatoidalnego zapalenia stawów, jednocześnie nie stwierdzając u ubezpieczonej niezdolności do pracy (opinia biegłych hematologa i reumatologa, k. 18-19 akt sprawy). Na skutek zastrzeżeń ubezpieczonej do w/w opinii oraz złożenia dodatkowej dokumentacji w postaci wywiadu zawodowego (zawód wyuczony: technik rolnik, rodzaj wykonywanej pracy: krawcowa) oraz orzeczenia z dnia 14 kwietnia 2015 r. o stwierdzonym umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (k. 30-31 i k. 33-34 akt sprawy), Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego reumatologa H. P.. Po ponownym szczegółowym zapoznaniu się z dokumentacją lekarską, w szczególności z badaniem USG rąk z dnia 20 grudnia 2014 r. i RTG rąk z dnia 21 listopada 2014 r., biegły z zakresu reumatologii zmienił swoją pierwotną opinię i uznał ubezpieczoną za częściowo niezdolną do pracy w charakterze szwaczki do 30 kwietnia 2016 r. Biegły określił częściową niezdolność do pracy ubezpieczonej jako istniejącą od 2007 r. Jak wyjaśnił biegły reumatolog, badanie USG rąk z dnia 20 grudnia 2014 r. wykazuje zmiany w stawach bliższych II, III, IV i V palca obu rąk, z wysiękiem w tych stawach i zajęciem więzadeł pobocznych, co dało podstawy rozpoznania zapalenia pochewek ścięgnistych obu rąk. W ocenie biegłego, obrzęknięte II palce obu rąk podczas badania ubezpieczonej, świadczą o przewlekłym przebiegu tego procesu chorobowego. Powyższe wpłynęło na zmianę decyzji lekarza reumatologa i uznanie E. L. za częściowo niezdolną do pracy w zawodzie szwaczki i przy innych pracach fizycznych w okresie od 1 listopada 2014 r. do 30 kwietnia 2016 r. (opinia uzupełniająca biegłego lekarza reumatologa z dnia 14.10.2015 r., k. 38 akt sprawy; opinia uzupełniająca biegłego reumatologa z 16.12.2015 r., k. 43 akt sprawy).

Ubezpieczona E. L. posiada wykształcenie średnie techniczne – technik rolnik, zaś dotychczas wykonywała zawód krawcowej, szwaczki (okoliczności bezsporne).

Orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności z dnia 14 kwietnia 2015 r. zaliczono E. L. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności okresowo do 30 kwietnia 2017 r. (kopia orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z dnia 14.04.2015 r., k. 34 akt sprawy).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej E. L. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 w/w ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres wymagało ustalenia, czy ubezpieczona po 31 października 2014 roku w dalszym ciągu pozostaje osobą niezdolną do pracy. Pozostałe przesłanki do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy zostały spełnione przez wnioskodawczynię, czego organ rentowy nie kwestionował.

Odnośnie warunku niezdolności do pracy Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłego lekarza reumatologa po uzupełnieniu. Powołany biegły po ponownym szczegółowym zapoznaniu się z badaniem USG rąk z dnia 20 grudnia 2014 r. i RTG rąk z dnia 21 listopada 2014 r., uznał ubezpieczoną za częściowo niezdolną do pracy w charakterze szwaczki do 30 kwietnia 2016 r. Jak wyjaśnił, badanie USG rąk z dnia 20 grudnia 2014 r. wykazuje zmiany w stawach bliższych II, III, IV i V palca obu rąk, z wysiękiem w tych stawach i zajęciem więzadeł pobocznych, co dało podstawy rozpoznania zapalenia pochewek ścięgnistych obu rąk. Obrzęknięte II palce obu rąk podczas badania ubezpieczonej, świadczą o przewlekłym przebiegu tego procesu chorobowego.

Analizując przedmiotową opinię, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny dowód w sprawie. Sporządzając opinię uzupełniającą biegły reumatolog wnikliwie zapoznał się z dokumentacją medyczną ubezpieczonej, w szczególności ustosunkował się do badania USG rąk z 20.12.2014 r. i RTG rąk z 21.11.2014 r., co wpłynęło na zmianę pierwotnej opinii biegłego i orzeczenie częściowej niezdolności do pracy. Wydając opinię uzupełniającą biegły miał na uwadze także kwalifikacje zawodowe wnioskodawczyni oraz dotychczas wykonywaną pracę w zawodzie krawcowej, szwaczki. Wobec uzupełnienia opinii przez biegłego reumatologa, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku ubezpieczonej o dopuszczenie dowodu z nowej opinii biegłych z zakresu hematologii i reumatologii zgłoszonego w piśmie z datą 31 sierpnia 2015 r. Ostatecznie żadna ze stron postępowania nie kwestionowała wniosków płynących ze sporządzonych opinii uzupełniających biegłego lekarza reumatolog, w tym organ rentowy nie zgłosił do niej żadnych zastrzeżeń, jednocześnie oświadczając, iż uznaje, że ubezpieczona była częściowo niezdolna do pracy od 1 listopada 2014 r. do 30 kwietnia 2016 r. (k. 41v akt sprawy).

Wobec uznania ubezpieczonej przez biegłego lekarza reumatologa za częściowo niezdolną do pracy na dalszy okres do dnia 30 kwietnia 2016 r., zostały spełnione wszystkie przesłanki uzyskania prawa do wnioskowanego świadczenia określone w art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Co za tym idzie, Sąd – opierając się na dowodzie z opinii uzupełniającej biegłego z zakresu reumatologii - zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, iż ubezpieczonej przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 listopada 2014 r. do dnia 30 kwietnia 2016 r.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzeczono jak w sentencji wyroku.