Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2015r. w S.

odwołania S. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 7 listopada 2014 r. Nr (...)

w sprawie S. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o prawo do emerytury

I. zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu S. B. przysługuje prawo do emerytury od dnia 1 grudnia 2014 roku;

II. w pozostałym zakresie odwołanie oddala.

Sygn. akt IV U 1354/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 7 listopada 2014 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. odmówił S. B. przyznania prawa do emerytury w wieku obniżonym, wskazując, że ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił 15 lat pracy w warunkach szczególnych i ponosząc, że ubezpieczony przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego i nie złożył wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W uzasadnieniu ZUS wskazał, iż nie uwzględnił jako okresu pracy w warunkach szczególnych czasu od 1 sierpnia 1995 r. do 31 grudnia 1998 r ze względu na to, że świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych nie zostało wystawione prawidłowo według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r.

Odwołanie od wyżej wymienionej decyzji z dnia 7 listopada 2014 r. złożył S. B. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury. W treści odwołania ubezpieczony wskazał, że ZUS niesłusznie nie zaliczył mu do stażu pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcji (...), w czasie których pracował jako ślusarz-spawacz. Ubezpieczony do odwołania załączył oświadczenie o przekazaniu środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (odwołanie k. 1-2 i załączniki k.3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, wskazując argumentację i stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Wskazał przy tym, iż wobec złożenia przez ubezpieczonego wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa, decyzją z dnia 5 grudnia 2014 r. ZUS zmienił zaskarżoną decyzję w części dot. członkostwa S. B. w OFE, utrzymał natomiast w mocy zaskarżoną decyzję w pozostałym zakresie (k. 4-6).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 30 października 2014 r. S. B., ur. (...), złożył wniosek do organu rentowego o przyznanie mu prawa do emerytury (wniosek k. 1-5 a. e.).

Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 29 lat, 3 miesięcy i 27 dni (okresy składkowe), w tym okres 7 lat, 1 miesiąca i 8 dni stażu pracy w warunkach szczególnych.

Z uwagi na brak 15 lat stażu pracy w warunkach szczególnych na datę 01.01.1999 r. oraz brak wniosku o przekazaniu środków zgromadzonych na otwartym funduszu emerytalnych na dochody budżetu państwa decyzja z dnia 7 listopada 2014 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury (decyzja z dn. 07.11.2014 r. k. 31 akt emerytalnych).

Dnia 28 listopada 2014 r. ubezpieczony wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa (k.3 akt sprawy).

Decyzją z dnia 5 grudnia 2014 r. ZUS zmienił decyzję z dnia 7 listopada 2014 r. w części dotyczącej uznania przesłanki: złożenia wniosku przez ubezpieczonego o przekazaniu środków zgromadzonych na rachunku otwartego funduszu emerytalnego za pośrednictwem zakładu na dochody budżetu państwa i ponownie odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury wskazując już tylko, iż ubezpieczony nie spełnił przesłanki 15 lat pracy w warunkach szczególnych (decyzja k. 37 akt rentowych).

Następnie dnia 11 grudnia 2014 r. ubezpieczony złożył ponowny wniosek o przyznanie prawa do emerytury załączając świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 19 listopada 2014 r. wystawione przez (...) Sp. z o.o. w O..

Decyzją z dnia 19 stycznia 2015 r. organ rentowy zmienił decyzję z dn. 05.12.2014 r. zaliczają ubezpieczonemu do pracy w warunkach szczególnych okres od 01.08.1995 r. do 31.12.1998 r. i w dalszym ciągu odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury uznając ubezpieczonemu łączny staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 10 lat, 6 miesięcy i 8 dni. ZUS II Oddział w W. nie zaliczył ubezpieczonemu do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia od 1 kwietnia 1978 r. do 22 czerwca 1980 r. oraz od 1 kwietnia 1982 r. do 30 czerwca 1986 r. z powodu nieprzedstawienia świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach (decyzja z dn. 19.01.2015 r. k. 45 akt organu rentowego).

Ubezpieczony S. B. w okresie od 1 września 1969 r. był zatrudniony jako uczeń zawodu – monter konstrukcji stalowych w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w G. do ukończenia szkoły zawodowej, a następnie od 01 lipca 1971 r. na stanowisku montera konstrukcji stalowych stażysty (umowa o pracę – akta osobowe). Od 01 października 1971 r. po odbyciu 3 miesięcznego stażu pracy z dniem 1 października 1971 r. powierzono ubezpieczonemu obowiązki ślusarza (pismo z dn. 01.10.1971 r. – akta osobowe). Dnia 3 listopada 1972 r. ubezpieczony nabył uprawnienia spawacza i została mu wydana książka spawacza przez Spawalniczy Ośrodek Budownictwa Centrala przy (...) w W., a ponadto w 1973 r. ubezpieczony został przeszkolony na kursie podstawowego spawania łukowego zorganizowanego przez pracodawcę (odpis z książki spawacza – akta osobowe). W okresie od dnia 25 października 1973 r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową (powołanie z 08.10.1973 r. – akta osobowe). Po zakończeniu służby wojskowej ubezpieczony dnia 4 listopada 1975 r. wrócił do pracy i został zatrudniony na czas nieokreślony w Zakładzie (...) w G. na stanowisku ślusarza-spawacza. W związku z reorganizacją polegającą na zmianie dotychczasowego zakresu działania dotychczasowego pracodawcy ubezpieczony od dnia 1 kwietnia 1978 r. został pracownikiem Przedsiębiorstwa Produkcji (...) (pismo z 31.03.1978 r. – akta osobowe). Po nabyciu uprawnień spawacza ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę spawacza, mimo tego, że w angażu wpisane zostało stanowisko – ślusarz – spawacz. Pracę na stanowisku spawacza ubezpieczony wykonywał do 22.06. 1980 r. Ubezpieczony S. B. dnia 22.06.1980 r. ukończył kurs maszynistów ciężkich maszyn budowlanych i drogowych specjalność żurawie wieżowe i od dnia 23 czerwca 1980 r. pracodawca powierzył mu obowiązki operatora dźwigu wieżowego (odpis uprawnień i angaż z 23.06.1980 r. – akta osobowe). Dnia 29 marca 1982 r. ubezpieczony złożył podanie o przeniesienie go ze stanowiska operator żurawi wieżowych ponownie na stanowisko spawacza z dniem 01 kwietnia 1982 r. (podanie z 29.03.1982 r. – akta osobowe) i z dniem 1 kwietnia 1982 r. S. B. został przeniesiony przez pracodawcę na stanowisko spawacza (pismo z dn. 01.04.1982 r.- akta osobowe). Na stanowisku spawacza ubezpieczony pracował do 30 czerwca 1986 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a od dnia 1 lipca 1986 r. zostały mu ponownie powierzone obowiązki operatora dźwigu. Dnia 29.04.1988 r. ubezpieczony nabył kolejne uprawnienia do obsługi żurawi samojezdnych kołowych do 16 ton. S. B. jako operator żurawi wieżowych pracował w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) do 31.10.1991 r. (świadectwo pracy – akta osobowe).

W okresach od 1 kwietnia 1978 r. do 22 czerwca 1980 r. oraz od 1 kwietnia 1982 r. do 30 czerwca 1986 r. S. B. w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) wykonywał wyłącznie stale i w pełnym wymiarze pracę spawacza elektrycznego pomimo, iż w angażach określono, że był zatrudniony na stanowisku ślusarza-spawacza. Również inni spawacze, którzy świadczyli pracę w wymienionym wyżej przedsiębiorstwie, mieli zapisane w angażach stanowisko pracy ślusarz-spawacz mimo tego, że wykonywali faktycznie pracę spawacza. Do zadań ubezpieczonego należało spawanie konstrukcji stalowych do kotłowni i do budynków mieszkalnych, takich jak: drzwi, okna, balustrady, wiaty, podesty. S. B., podobnie jak inni spawacze, zajmowali się jedynie spawaniem. Czynnościami przygotowawczymi do spawania zajmowali się natomiast pracownicy, którzy nie posiadali uprawnień spawacza i uczniowie. Spawacza mieli przygotowane wszystkie elementy do spawania i zajmowali się tylko spawaniem konstrukcji na potrzeby budownictwa. We wskazanych okresach ubezpieczony innej pracy niż praca na stanowisku spawacza elektrycznego nie wykonywał (zeznania ubezpieczonego k. 38v-39, 48-48v, zeznania świadków: J. B. k. 39v-40, T. G. k. 40, I. K. k. 40-40v, J. D. k. 46v-47, K. D. k. 47-47v, dokumenty znajdujące się w aktach osobowych).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie S. B. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art. 27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Stosownie do treści § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w wyżej wymienionym wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust. 1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Kluczowym dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy było stwierdzenie, czy ubezpieczony legitymuje się okresem 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ostatecznie, wobec złożenia przez S. B. w dniu 11 grudnia 2014 r. oryginału świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych wydanego przez (...) Sp. z o. o. w O., organ rentowy kwestionował jedynie fakt świadczenia przez ubezpieczonego pracy w warunkach szczególnych od 1 kwietnia 1978 r. do 22 czerwca 1980 r. oraz od 1 kwietnia 1982 r. do 30 czerwca 1986 r. Poza sporem pozostawało, iż ubezpieczony spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy oraz, że ukończył 60 lat życia. W dniu 28 listopada 2014 r. S. B. wniósł do organu rentowego o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu państwa.

Po przeprowadzonej analizie materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie, Sąd stwierdził, że ubezpieczony posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych. Sąd zaliczył ubezpieczonemu do stażu pracy w warunkach szczególnych sporne okresy od 1 kwietnia 1978 r. do 22 czerwca 1980 r. oraz od 1 kwietnia 1982 r. do 30 czerwca 1986 r. w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) Zakład w G. (łącznie 6 lat, 5 miesięcy i 22 dni). Sąd dał wiarę zeznaniom złożonym przez ubezpieczonego jak i świadków: J. B., T. G., I. K., J. D. oraz K. D.. Wynika z nich, iż S. B. w wymienionych okresach pracował stale i w pełnym wymiarze jako spawacz. Do jego zadań należało wyłącznie spawanie elektryczne metalowych elementów, w tym drzwi, okien, balustrad, wiat, podestów na potrzeby budownictwa. Wskazać przy tym należy, iż wymienieni świadkowie, poza J. D., który był kierownikiem zakładu w G., również pracowali jako spawacze w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w podobnym, co ubezpieczony, okresie. Treść złożonych zeznań znajduje swoje potwierdzenie w dokumentach pracowniczych znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego. Zeznania wymienionych świadków są spójne, logiczne korespondują ze sobą i z przywołanymi w stanie faktycznym dokumentami znajdującymi się w aktach osobowych.

Praca na stanowisku spawacza elektrycznego kwalifikowana jest jako praca w warunkach szczególnych zgodnie z wykazem A, działem XIV poz. 12 (prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym atomowowodorowym) załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

W tym miejscu należy również wskazać, że o zakwalifikowaniu zatrudnienia do stażu pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska określona w dokumentach pracowniczych, ale rodzaj wykonywanych czynności. Fakt, iż zakład pracy nie wystawił ubezpieczonemu świadectwa pracy w warunkach szczególnych nie powoduje, że S. B. nie wykonywał pracy w tych warunkach.

Po zsumowaniu spornego okresu pracy w wymiarze 6 lat, 5 miesięcy i 22 dni z okresem ostatecznie uznanym przez organ rentowy 10 lat, 6 miesięcy i 8 dni jako praca w warunkach szczególnych stwierdzić należy, iż ubezpieczony legitymuje się na datę 1 stycznia 1999 r. stażem pracy w warunkach szczególnych w łącznym wymiarze 17 lat. Tym samym spełnił on wszystkie warunki do uzyskania emerytury w obniżonym wieku.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że S. B. przysługuje prawo do emerytury, z tym, że to prawo Sąd przyznał od 1 grudnia 2014 r. Stosownie bowiem do treści art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Z uwagi na fakt, iż ubezpieczony 28 listopada 2014 r. złożył wniosek o przekazaniu środków zgromadzonych na rachunku OFE na dochody budżetu państwa, a w 11 grudniu 2014 r. przedstawił organowi rentowemu oryginał świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych wydanego przez (...) Sp. z o. o. w O., stwierdzić należy, że wszystkie przesłanki do nabycia prawa do emerytury zostały spełnione dopiero w grudniu 2014 r. Mając na uwadze powyższe Sąd prawo do emerytury przyznał od 1 grudnia 2014 r., a nie od 1 października 2014 r. jak wnosił ubezpieczony. Z racji tego, iż ubezpieczony wniósł o przyznanie prawa do emerytury od początku miesiąca, w którym złożył wniosek do ZUS, tj. od 1 października 2014 r., odwołanie ubezpieczonego w zakresie prawa do emerytury za miesiące październik i listopad 2014 r. zostało oddalone z przyczyn podanych powyżej na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.