Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 października 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2015 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 8 stycznia 2014 r. Nr (...)- (...)

w sprawie A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 317/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 8 stycznia 2014 r. znak: (...)- (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił A. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż u wymienionego Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 30 grudnia 2013 r. nie stwierdziła niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył A. K. wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 listopada 2013 r. na stałe. Wskazał, iż od wielu lat choruje i to przewlekle na chorób układu krążenia i kręgosłupa, leczy się również neurologicznie oraz został zaliczony do osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności (odwołanie k. 2-3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawarta w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz wskazując, iż odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 7-8).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca A. K. w dniu 7 października 2013 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 116 akt organu rentowego). Składając powyższy wniosek, ubezpieczony był w trakcie pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która została mu przyznana do dnia 31 października 2013 r. (decyzja (...) Oddział w S. z dnia 25 października 2011 r. k. 84 akt organu rentowego).

Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 31 października 2013 r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika k. 118 akt organu rentowego). A. K. wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS (k. 119 akt organu rentowego). Wobec powyższego, ubezpieczony został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 30 grudnia 2013 r. ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS k. 122 akt organu rentowego).

Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 8 stycznia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja k. 123 akt organu rentowego).

Biegli lekarze neurolog, ortopeda, kardiolog oraz laryngolog w sporządzonej na zlecenie Sądu opinii (k. 16) rozpoznali u ubezpieczonego nadciśnienie tętnicze bez zmian narządowych, pooperacyjną niedoczynność tarczycy, eutyreozę w trakcie leczenia substytucyjnego, leukopalakię, stan po dwóch istotnych zabiegach operacyjnych, stan po leczeniu operacyjnym dyskopatii L4/L5 w 2009 r., przewlekły zespół bólowo-korzeniowy kręgosłupa L-S w utrwalonej remisji objawów korzeniowych. W ocenie biegłych, A. K. nie jest niezdolny do pracy.

Biegli lekarze: neurochirurg, urolog, gastrolog, endokrynolog i kardiolog w sporządzonej opinii (k. 43) rozpoznali u A. K. stan po operacji dyskopatii lędźwiowej na poziomie L4-L5, zmiany bliznowate lub nawrotowe przepukliny dysku upośledzające przebieg korzenia nerwowego po stronie prawej, stan po operacji wodniaka jądra lewego, chorobę refleksową przełyku, przewlekłe zapalenia błony śluzowej żołądka, uchyłki esicy, zespół jelita drażliwego, stłuszczenie wątroby, stan po obustronnej częściowej resekcji płatów tarczycy z powodu wola guzowatego, niedoczynność tarczycy skutecznie wyrównaną L-tyroksyną, zaburzenia mikcji o podłożu neurogennym z okresowym nietrzymaniem moczu, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipidowe, chorobę wieńcową stabilną oraz otyłość i stwierdzili również, że powyższe schorzenia nie powodują niezdolności do pracy.

W opinii uzupełniającej drugi ze wskazanych zespołów lekarzy wskazał, iż obecnie stan zdrowia kręgosłupa ubezpieczonego nie daje podstaw do orzeczenia częściowej niezdolności do pracy, jednakże potencjalna kwalifikacja a następnie zabieg operacyjny kręgosłupa szyjnego może tę sytuację zmienić (opinia uzupełniająca k. 64).

Ubezpieczony, ur. (...), z zawodu jest kolejarzem. Do jego obowiązków w czasie zatrudnienia należała praca fizyczna na powietrzu: m. im. spinanie i rozpinanie wagonów, sprawdzanie przesyłek (okoliczności bezsporne, wyjaśnienia ubezpieczonego k. 33v).

W orzeczeniu wydanym w dniu 10 kwietnia 2014 r. przez (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności w S. zaliczono A. K. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, wskazano że ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 13.12.2011 r., a orzeczenie zostało wydane do 26.03.2016 r. (orzeczenie k. 85).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, obdarzonego przez Sąd wiarygodnością.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2013 poz. 1440) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy A. K. jest częściowo czy całkowicie niezdolny do pracy. Sporządzone na tę okoliczność opinie dwóch zespołów niezależnych biegłych lekarzy: neurologa, ortopedy, kardiologa i laryngologa oraz neurochirurga, urologa, gastrologa, endokrynologa i kardiologa wyraźnie stwierdzają, iż ubezpieczony jest zdolny do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Pierwszy z przywołanych zespołów biegłych wskazał (opinia k. 16), iż (...) jest wydolny oraz, że nie nastąpiły powikłania naczyniowe, które naruszyłyby sprawność organizmu. Analiza dokumentacji medycznej pozwala na rozpoznanie umiarkowanego, niepowikłanego zmianami narządowymi nadciśnienia tętniczego oraz dławicy piersiowej o stabilnym przebiegu z udokumentowanymi koronograficznie brakiem istotnych zmian w naczyniach wieńcowych, nie było zaostrzeń wymagających leczenia szpitalnego. Stan kardiologiczny ubezpieczonego nie upośledza wydolności układu krążenia w stopniu sprowadzającym niezdolność do pracy. Aktualny stan endokrynologiczny wnioskodawcy wymaga stałego leczenia substytucyjnego, jednakże nie narusza sprawności organizmu w stopniu sprowadzającym niezdolność do pracy. Otrzymywane przez ubezpieczonego dawki L-tyroksyny skutecznie uzupełniają niedobór hormonów tarczycy o czym świadczy prawidłowy poziom TSH. Również z punktu widzenia neurologa, brak jest podstaw do uznania obecnie długotrwałej niezdolności do pracy. W aktualnym badaniu nie stwierdzono bowiem objawów ogniskowego uszkodzenia OUN i objawów niewydolności krążenia mózgowego. Brak jest również aktywnych objawów zespołu korzeniowego kręgosłupa. Z kolei zdaniem ortopedy, pełna sprawność ruchowa i czynnościowa kończyn górnych i dolnych oraz niewielkie ograniczenie ruchomości kręgosłupa nie upośledzają istotnie jego funkcji i w związku z tym nie stanowią podstawach do uznawania ubezpieczonego za niezdolnego do pracy.

Drugi powołanych zespołów biegłych stwierdził (opinia k. 43v), iż występujące u ubezpieczonego liczne schorzenia internistyczne oraz przebyta operacja kręgosłupa na poziomie L4-L5 oraz dyskopatia szyjna na poziomie C4-C5 nie powodują niezdolności do pracy. Biegli wskazali jedynie, iż dyskopatia szyjna kwalifikuje się na obecnym etapie do przeprowadzenia u A. K. zabiegu operacyjnego. W uzupełniającej opinii (k.64) biegli podkreślili, iż ubezpieczony może wykonywać pracę bez konieczności długotrwałego przebywania w jednej pozycji ciała oraz bez możliwości dźwigania powyżej 10 kg. Dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego nie wymagają konieczności leczenia ubezpieczonego w warunkach szpitalnych. W ocenie biegłych, obecnie stan zdrowia kręgosłupa ubezpieczonego nie daje podstaw do orzeczenia częściowej niezdolności do pracy, jednakże potencjalna kwalifikacja a następnie zabieg operacyjny kręgosłupa szyjnego może tę sytuację zmienić. Jednakże rehabilitacja może wydłużyć okres bezoperacyjny, a w niektórych wypadkach nawet nie spowodować kwalifikacji do zabiegu operacyjnego. Tak długo jak u ubezpieczonego nie będzie objawów uszkodzenia w badaniu neurologicznym tj. osłabienia siły mięśniowej w zakresie kończyn górnych lub dolnych, tak długo kwalifikacja do operacji może mieć charakter względny.

Analizując opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydane zostały przez lekarzy specjalistów z dziedzin, odpowiadających schorzeniom ubezpieczonego, a ponadto poprzedzone zostały analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem. Opinie są spójne i logiczne. Na uwagę zasługuje również fakt, że Sąd na wniosek ubezpieczonego dopuścił dowód z dwóch niezależnych zespołów biegłych tych samych specjalizacji i oba zespoły wypowiedziały się konsekwentnie, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Mając na uwadze wnioski biegłych lekarzy Sąd za tymi wnioskami uznał również, że ubezpieczony jest zdolny do pracy. Podkreślić należy, iż jak wskazał Sąd Najwyższy, przy ocenie opinii biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (wyrok SN z 13 października 1987 r., II URN 228/87, PiZS 1988/7/62).

Sąd oddalił zgłoszone przez pełnomocnika ubezpieczonego wnioski dowodowe o dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii jeszcze jednego zespołu biegłych zawarte w pismach z 26 sierpnia 2015 r. oraz z 17 września 2015 r., w tym o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy jak również wniosek o zwrócenie się do (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności w S. o nadesłanie dokumentacji medycznej będącej podstawą wydania orzeczenia z 10 kwietnia 2014 r. Sąd oddalił powyższe wnioski uznając, że sporna okoliczność została już dostatecznie wyjaśniona, a samo niezadowolenie ubezpieczonego z wniosków biegłych co do jego zdolności do pracy nie stanowi podstawy do dopuszczania dowodu z kolejnej opinii, tylko dlatego że poprzednie opinie były dla ubezpieczonego niekorzystne. Ubezpieczony został zbadany przez dwa zespoły biegłych lekarzy o specjalizacjach odpowiadających jego schorzeniom. Odnośnie biegłego lekarza medycyny pracy oraz odnośnie wniosku o zwrócenie się o dokumentację medyczną Sąd powyższe wnioski za spóźnione i zmierzające jedynie do przedłużania postępowania w sprawie. Należy mieć bowiem na uwadze, że ubezpieczony w toku procesu był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, sprawa toczy się od marca 2014 r. istniała zatem możliwość, aby powyższy wniosek został zgłoszony wczesnej. Ponadto lekarz medycyny pracy bazuje na opiniach lekarzy specjalistów z dziedzin odpowiadających schorzeniom pacjentów, dlatego mając na uwadze opinie wyrażone przez dziewięciu lekarzy w niniejszej sprawie co do tego, że ubezpieczony jest zdolny do pracy trudno przypuszczać, iż opinia lekarza medycyny pracy coś by zmieniała. Należy mieć również na uwadze stanowisko wyrażone w orzecznictwie, zgodnie z którym Sąd nie jest obowiązany dopuścić dowód z opinii kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia nie jest korzystna dla strony (wyrok SN z dnia 15 lutego 1974 r., II CR 817/73, Lex nr 7404) oraz, iż żądanie ponowienia lub uzupełnienia dowodu z opinii biegłych jest bezpodstawne, jeżeli Sąd uzyskał od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania (wyrok SN z dnia 10 września 1999 r., II UKN 96/99, OSNAPUS 2000, nr 23, poz. 869).

Mieć należy na względzie również, że istnienie schorzeń powodujących konieczność pozostawania w stałym leczeniu nie stanowi samodzielnej przyczyny uznania częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy, chociaż w pewnych okresach wymaga czasowych zwolnień lekarskich - por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2012 r. (II UK 316/11, LEX nr 121515).

Odnosząc się do zaliczenia ubezpieczonego od osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym należy mieć na uwadze, że powyższe nie czyni go równocześnie częściowo niezdolnym do pracy. Brak jest podstaw do utożsamiania pojęć prawnych "niezdolności do pracy" i "niepełnosprawności", skoro każde z tych pojęć posiada odmienną definicję legalną. Orzekanie w sprawie ustalenia stopnia niezdolności do pracy oraz w sprawie ustalenia stopnia niepełnosprawności należą do innych organów i stanowić mają konieczną przesłankę prawną dla ustalenia prawa do korzystania z różnego rodzaju świadczeń lub uprawnień. Definicja prawna pojęcia "niepełnosprawności" ujęta została szerzej, aniżeli definicja prawna pojęcia "niezdolności do pracy". W konsekwencji, każda osoba, która uzyskała orzeczenie "o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy" jest uznawana równocześnie za "osobę niepełnosprawną", ale nie każda osoba "niepełnosprawna" staje się automatycznie "osobą niezdolną do pracy" (por. SA w S. w wyroku z dnia 18 września 2014 r., III AUa 13/14, LEX nr 1527187).

Mając na uwadze powyższe należało uznać, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami tj. pracy spedytora manewrowego, a zatem nie zostały spełnione przesłanki do przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie.