Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Klaudia Miłek

Protokolant: Beata Jachnis

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach : 25.02, 31.03, 10.05.2016 roku sprawy, przeciwko T. P. s. T. i B. z domu R. ur. (...) w Ż.

obwinionego o to że:

W dniu 12.09.2015r. około godz. 07:50 w W. na drodze publicznej w ruchu lądowym na ulicy (...) naruszył zasady określone w art.51 ust. 1 i 2 PoRD, w ten sposób, że kierując samochodem marki V. o nr rej. (...) nie zastosował się do obowiązkowego używania podczas jazdy wymaganych przepisami świateł od świtu do zmierzchu

tj. o czyn z art. 88 kodeksu wykroczeń, w związku z art. 51 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym, (Dz. U. z 2012 roku poz. 1137 ze zm.).

2. W miejscu i czasie jak w punkcie pierwszym naruszył zasady określone w art. 38 pkt 3 PoRD w ten sposób , że kierując samochodem marki V. o nr rej. (...) nie posiadał przy sobie dokumentu potwierdzającego zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej

tj. o czyn z art. 95 Kodeksu wykroczeń, w związku z art. 38 pkt. 3 Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym, (Dz. U. z 2012 roku poz. 1137 ze zm.).

orzeka

I.  Obwinionego T. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to na podstawie art. 88 kw w zw z art. 9 par 2 kw wymierza karę grzywny w wysokości 300 ( trzysta) złotych.

II.  Zasądza od obwinionego 30 ( trzydzieści) złotych tytułem opłaty , obciąża go kosztami postępowania w sprawie w kwocie 100 ( sto) złotych.

V W 7151/15

UZASADNIENIE

T. P. został obwiniony, w dniu 12.09.2015r. około godz. 07:50 w W. na drodze publicznej w ruchu lądowym na ulicy (...) naruszył zasady określone w art. 51 ust. 1 i 2 PoRD, w ten sposób, że kierując samochodem marki V. o nr rej. (...) nie zastosował się do obowiązkowego używania podczas jazdy wymaganych przepisami świateł od świtu do zmierzchu, tj. o czyn z art. 88 kodeksu wykroczeń w związku z art. 51 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym, (Dz. U. z 2012 roku poz. 1137 ze zm.) oraz o to, że w miejscu i czasie jak wyżej naruszył zasady określone w art. 38 pkt 3 PoRD w ten sposób, że kierując samochodem marki V. o nr rej. (...) nie posiadał przy sobie dokumentu potwierdzającego zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, tj. o czyn z art. 95 kodeksu wykroczeń, w związku z art. 38 pkt. 3 Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym, (Dz. U. z 2012 roku poz. 1137 ze zm.).

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 września 2015 r. około godziny 7:50 T. P. kierował samochodem marki V. o nr rej. (...) i poruszał się on ul (...). T. P. zamierzał wykonać manewr skrętu w lewo, w ul. (...). W tym celu zatrzymał się on na skrzyżowaniu oczekując na pojawienie się możliwości wykonania skrętu. W momencie wykonywania powyższego manewru w samochodzie marki V. nie było włączone wymagane przepisami prawa oświetlenie w postaci świateł mijania lub świateł do jazdy dziennej.

W tym samym momencie w radiowozie oznakowanym marki K. patrol zmotoryzowany pełnili funkcjonariusze (...) D. K. (1) i D. K. (2). Kierowali się oni ulicą (...) w kierunku przeciwnym do kierunku poruszania się T. P.. W związku z dostrzeżeniem niewłaściwe oświetlonego pojazdu marki V. pojęli decyzję o przeprowadzeniu interwencji. W tym celu skręcili w prawo w ul. (...) i dali kierowcy samochodu marki V. znak do zatrzymania się do kontroli.

Po zatrzymaniu T. P. funkcjonariusz D. K. (2) przedstawił przyczynę zatrzymania oraz zwrócił się do kierującego o wydanie dokumentów tj. dowodu rejestracyjnego, prawa jazdy oraz dokumentu OC. W trakcie weryfikacji dokumentów T. P. wskazywał, iż popełnione przez niego naruszenie przepisów wynikało z przełączenia przez jego dziecko trybu uruchamiania świateł z automatycznego na manualny, czego on nie zauważył.

Jak ujawniono T. P. w dniu 12 września 2015 r. nie posiadał ważnego dokumentu potwierdzającego zawarcie polisy OC. Kierujący pojazdem marki V. wręczył funkcjonariuszowi policji jedynie dwa dokumenty potwierdzające wykupienie wymaganej polisy lecz pochodzące z wcześniejszych okresów i w związku z tym nieaktualne. W związku z ujawnioną nieprawidłowością T. P. poinformował funkcjonariusza, iż jeszcze poszuka wymaganego dokumentu i w związku z tym D. K. (2) udał się do radiowozu, celem sporządzenia dokumentacji związanej z przeprowadzoną interwencją. Po upływie 10 minut kierujący pojazdem marki V. poinformował funkcjonariusza, iż błędna data zawarcia polisy OC wynika z pomyłki popełnionej przez ubezpieczyciela. Po uzyskaniu przez funkcjonariusza policji informacji z sytemu (...) ustalono, że samochód marki V. o nr rej. (...) posiada ważne ubezpieczenie lecz nr polisy nie zgadza się z oznaczeniami zawartymi w dokumentach przestawionych przez T. P.. W związku z popełnionymi przez T. P. wykroczeniami, funkcjonariusz D. K. (2) poinformował o nałożeniu na niego mandatu karnego kredytowanego w wysokości 150 zł oraz poinformował go o możliwości odmowy przyjęcia mandatu, z czego obwiniony skorzystał . Dodatkowo, pouczony o prawnych konsekwencjach, odmówił podania adresu do doręczeń oraz w sposób gwałtowny wyraził swoje niezadowolenie w przedmiocie czasu trwania przeprowadzonej wobec niego interwencji.

T. P. ma 45 lat. Z zawodu jest mechanikiem/kierowcą, natomiast obecnie prowadzi własną działalność gospodarczą z której osiąga dochód miesięczny w wysokości 8 000 zł. Jest kawalerem, posiada na utrzymaniu córkę i syna. Nie karany. Nie leczony psychiatrycznie ani odwykowo.

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wskazał , iż rzeczywiście w momencie , w którym zobaczyła go policja nie miał włączonego wymaganego przepisami oświetlenia lecz wynikało to z faktu, iż w chwili zatrzymania się przez niego na skrzyżowaniu i oczekiwaniu na powstanie możliwości przeprowadzenia planowanego manewru, zgasł mu samochód co poskutkowało zgaszeniem świateł. Obwiniony wyjaśnił, iż po ponownym uruchomieniu silnika światła działały i zaczął kontynuować jazdę. Obwiniony wskazał również, że w momencie , w którym oczekiwał na powstanie możliwości skrętu w lewo, funkcjonariusze policji planowali jechać prosto, a skręcili w prawo w związku ze spostrzeżeniem dotyczącym braku właściwego oświetlenia w samochodzie marki V. oczekującego na możliwość przejazdu.

Obwiniony wyjaśnił również, że w dniu kontroli posiadał dokument potwierdzający posiadanie ważnej polisy OC oraz wskazał on, iż dokument ten został zagubiony przez funkcjonariusza policji w czasie przejścia od samochodu obwinionego do radiowozu. T. P. wskazywał również , że był pewny posiadania wszystkich wymaganych dokumentów, albowiem codziennie porusza się on trasą , na której wielokrotnie jest zatrzymywany do kontroli w czasie których przedstawiał komplet aktualnych dokumentów. Dodatkowo obwiniony zaznaczył , że w czasie przeprowadzania przez niego czynności związanych z zatrzymaniem przez funkcjonariusza D. K. (2), drugi z policjantów cały czas znajdował się w radiowozie.

Obwiniony w swoich wyjaśnieniach wskazał również, iż w toku przeprowadzanej kontroli funkcjonariusz policji odnosił się w stosunku do niego w sposób niewłaściwy, był nieuprzejmy, natomiast sama interwencja trwała w jego odczuciu zdecydowanie za długo i jedynie wezwanie przez niego drugiej jednostki spowodowało zakończenie czynności. Obwiniony określił, że cała interwencja trwała około godziny.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień obwinionego ( k 28-29 ) zeznań świadka D. K. (2) ( k 33-34) , zeznań świadka D. K. (1) ( k 39) oraz innych dokumentów zaliczonych w poczet materiału dowodowego

Sąd zważył co następuje:

W przedmiotowej sprawie ocena zachowania obwinionego w zakresie obydwu zarzucanych mu czynów nie budzi wątpliwość. W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, iż T. P. dopuścił się zachowań wyczerpujących znamiona wykroczeń. Dodatkowo wątpliwości nie budził również stopień zawinienia obwinionego, natomiast opisaną przez niego wersję wydarzeń Sąd uznał jako przyjętą przez niego linię obrony.

Na wstępie należy wskazać, iż wyjaśnienia obwinionego zasługiwały na wiarę w zakresie w jakim wskazał on drogę jaką poruszał się w dniu 12 września 2015 r. oraz w kontekście oznaczenia przez niego miejsca dokonania zatrzymania przez funkcjonariuszy policji. Należy przyznać walor wiarygodności również temu fragmentowi jego wyjaśnień, w którym opisał on zachowanie funkcjonariuszy policji bezpośrednio poprzedzające przeprowadzenie interwencji i manewr jaki wykonał radiowóz przez nich kierowany. W zakresie ustalenia wskazanych wyżej okoliczności wyjaśnienia obwinionego w pełnym zakresie korespondują z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd dał również wiarę wyjaśnieniom złożonym przez T. P., w których opisał on przebieg interwencji oraz czas jej trwania. W zakresie tym opis poczyniony przez obwinionego należy uznać za zbieżny z przebiegiem kontroli wskazanym w zeznaniach świadka D. K. (2). Należy jednak wskazać, iż zarzuty kierowane wobec funkcjonariuszy policji w zakresie długości przeprowadzonej wobec obwinionego interwencji Sąd uznał jako bezzasadne. Zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, iż to działania T. P. skutkowały przedłużaniem czynności związanych z kontrolą. To obwiniony w momencie przedstawienia mu możliwości przyjęcia mandatu poprosił policjanta o umożliwienie poszukania aktualnego dokumentu potwierdzającego opłacenie polisy OC jaka również zmieniał on swoje stanowisko w zakresie przyznania się popełnienia wykroczenia z art. 88 kw.

Ponadto Sąd dal wiarę wyjaśnieniom obwinionego poczynionym w zakresie w jakim wskazywał on na fakt wielokrotnego przeprowadzania wobec niego kontroli drogowych przez funkcjonariuszy policji oraz posiadaniu w czasie tych kontroli kompletu wymaganych dokumentów. W ocenie Sądu okoliczności te są bez znaczenia w kontekście przedmiotowej sprawy albowiem zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, iż obwiniony w dniu 12 września 2015 nie posiadał ważnego dokumentu potwierdzającego posiadanie przez niego ubezpieczenia OC, a przepis art. 95 kw statuuje wykroczenie związane z faktycznym brakiem tego dokumentu w momencie kontroli.

Sąd nie przyznał waloru wiarygodności wyjaśnieniom obwinionego w zakresie w jakim wskazał na przyczyny braku uruchomionego właściwego oświetlenia swojego samochodu w momencie dostrzeżenia wykroczenia przez patrol policji. W ocenie Sądu wersja wydarzeń przyjęta przez obwinionego w złożonych wyjaśnieniach stanowi wyłącznie przyjętą przez niego linię obrony mającą na celu uwolnienie się od odpowiedzialności za popełnione wykroczenie. Należy wskazać, że jak wynika z wiarygodnych zeznań świadka D. K. (3), obwiniony w pierwszym momencie po zatrzymaniu wskazał, że nie uruchomienie odpowiedniego oświetlenia wynikało z działań jego dziecka, które zmieniło tryb działania oświetlenia w samochodzie obwinionego. Dodatkowo świadek wskazał, iż w pierwszym momencie T. P. zgodził się na przyjęcie mandatu w zakresie w jaki dotyczył on popełnienia przez niego wykroczenia z art. 88 kw natomiast dopiero po pewnym czasie od rozpoczęcia interwencji wskazał, iż nie miał włączonych świateł z powodu zgaszonego silnika. W ocenie Sądu jeżeli autentyczna byłaby wersja przedstawiona na rozprawie to obwiniony od razu po podjęciu interwencji wskazałby na problemy techniczne z samochodem, a nie jak w przedmiotowej sytuacji przedstawiał odmienną wersję wydarzeń.

Sąd nie dał również wiary wyjaśnieniom T. P. w zakresie w jakim wskazywał on, że w dniu kontroli posiadał ważny dokument potwierdzający uiszczenie opłat ubezpieczenia OC. Mając na uwadze zebrany w sprawie materiał dowodowy należy wskazać, iż nie ulega wątpliwości, że samochód marki V., którym poruszał się obwiniony miał opłaconą wymaganą polisę, jednak na gruncie przedmiotowej spawy brak jest jakichkolwiek faktów wskazujących na fizyczne posiadanie aktualnego dokumentu przez kierującego pojazdem. W ocenie Sądu stwierdzenie, iż to funkcjonariusz policji w drodze do radiowozu zagubił dokument potwierdzający posiadanie aktualnej polisy jest niezgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Policjant jako funkcjonariusz państwowy winien dochować szczególnej staranności w celu ochrony interesów obywateli, a w przedmiotowej sprawie brak jest jakichkolwiek podstaw do stwierdzenia, iż w stosunku do obwinionego sytuacja przedstawiała się inaczej.

Dodatkowo obwiniony w swoich wyjaśnieniach wskazywał na negatywny stosunek funkcjonariuszy policji, co do jego osoby. W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy w żaden sposób nie wskazuje na to, że interwencja podjęta wobec obwinionego była efektem złośliwego działania policjantów. Policjanci dostrzegli niewłaściwie oświetlony samochód i podjęli w stosunku do kierowcy interwencję. Ponadto wskazać trzeba, iż to zachowanie zatrzymanego kierowcy mogło być przez funkcjonariuszy poczytywane jako działanie mające na celu utrudnienie sprawnego przeprowadzenia interwencji- obwiniony rewidował swoją wersję wydarzeń, zmieniał swoje stanowisko w przedmiocie przyznania się do popełnionego wykroczenia i w końcu wskazał, że to D. K. (2) zagubił dokument potwierdzający posiadane przez niego aktualnego ubezpieczenia OC.

Sąd uznał zaznania świadka D. K. (2) za wiarygodne w pełnym zakresie. Przebieg wydarzeń przedstawiony przez świadka jest spójny, konsekwentny i zgodny z zasadami logicznego rozumowania. Należy nadmienić jednocześnie, iż D. K. (2) jest dla obwinionego osobą obcą i w ocenie Sądu twierdzenia obwinionego, jakoby funkcjonariusze policji działali celowo i złośliwie na jego niekorzyść nie znajduje racjonalnego uzasadnienia.

Sąd dał również wiarę zeznaniom D. K. (2) w kontekście wskazywania przez niego na niepamięć odnośnie szczegółów interwencji , na które na rozprawie wskazywał obwiniony takich jak np. czy w momencie wykonywania przez radiowóz skrętu w prawo samochód obwinionego już się poruszał oraz czy świadek w drodze do radiowozu przeglądał dokumenty należące do T. P.. W ocenie Sądu oczywistym jest, iż funkcjonariusz policji przeprowadzający dziennie wiele interwencji w znakomitej większości nie będzie pamiętał konkretnych szczegółów związanych z jednostkowymi zatrzymaniami i występowanie ewentualnych luk w pamięci nie można traktować jako potwierdzenia negatywnego stosunku świadka do obwinionego.

W podobny sposób Sąd ocenił zeznania świadka D. K. (1). Należy wskazać, iż świadek ten nie miał wiedzy o szczegółach interwencji, albowiem większość czynności w przedmiotowej sprawie wykonywał D. K. (2). Dodatkowo świadek w sposób wiarygodny przedstawił czynności, które wykonują funkcjonariusze w celu weryfikacji danych osoby zatrzymanej oraz wskazał, iż nie da się określić orientacyjnego czasu który jest niezbędny do wykonania tego typu czynności.

Wiarygodny dowód w sprawie stanowiły ponadto ujawnione na rozprawie dokumenty, ich treści nie budziły wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy ani nie były kwestionowane przez strony.

T. P. został obwiniony, w dniu 12.09.2015r. około godz. 07:50 w W. na drodze publicznej w ruchu lądowym na ulicy (...) naruszył zasady określone w art. 51 ust. 1 i 2 PoRD, w ten sposób, że kierując samochodem marki V. o nr rej. (...) nie zastosował się do obowiązkowego używania podczas jazdy wymaganych przepisami świateł od świtu do zmierzchu, tj. o czyn z art. 88 kodeksu wykroczeń w związku z art. 51 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym, (Dz. U. z 2012 roku poz. 1137 ze zm.) oraz o to, że w miejscu i czasie jak wyżej naruszył zasady określone w art. 38 pkt 3 PoRD w ten sposób, że kierując samochodem marki V. o nr rej. (...) nie posiadał przy sobie dokumentu potwierdzającego zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, tj. o czyn z art. 95 kodeksu wykroczeń, w związku z art. 38 pkt. 3 Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym, (Dz. U. z 2012 roku poz. 1137 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 88 kw karze grzywny podlega ten, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd bez wymaganych przepisami świateł lub pozostawia pojazd bez wymaganego przepisami oświetlenia. Treść art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym wskazuje, iż kierujący pojazdem jest obowiązany używać świateł mijania podczas jazdy w warunkach normalnej przejrzystości powietrza. Natomiast ustęp 2 wskazanego powyżej przepisu statuuje dodatkowo, iż w czasie od świtu do zmierzchu w warunkach normalnej przejrzystości powietrza, zamiast świateł mijania, kierujący pojazdem może używać świateł do jazdy dziennej.

Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, obwiniony zbliżając się do skrzyżowania ul. (...) i ul. (...) w samochodzie, którym się poruszał nie miał włączonych światła mijania bądź świateł do jazdy dziennej. Należy zaznaczyć, iż obwiniony w pierwszym momencie po zatrzymaniu przez funkcjonariuszy policji wskazał, że brak uruchomienia wymaganego prawem oświetlenia wynika z przełączenia przez jego dziecko trybu sterowania oświetleniem. Dodatkowo jak wynika z zeznań świadka D. K. (3), obwiniony zgodził się na przyjęcie mandatu w zakresie opisywanego czynu, co jednoznacznie sugeruje, iż wiedział on, że popełnił wykroczenie. Należy wskazać również, iż to na prowadzącym ciąży obowiązek odpowiedniego sprawdzenia pojazdu w zakresie możliwości poruszania się nim w ruchu drogowym. Czynności te kierowca powinien wykonać przed rozpoczęciem jazdy. W przedmiotowej sprawie obwiniony nie upewnił się czy ma odpowiednio uruchomione wymagane przepisami prawa oświetlenie i w tym zakresie ponosi on odpowiedzialność za wykroczenie z art. 88 kw.

Na marginesie warto dodać również, iż w przepis art. 51 ust. 7 ustawy prawo o ruchu drogowym wskazuje, iż kierujący może wyłączyć oświetlenie w pojeździe w sytuacji gdy postój trwa powyżej 1 minuty, a na pasie zajmowanym przez daną osobę z przodu i z tyłu znajdują się również inne pojazdy. W przedmiotowej sprawie zabrany materiał dowodowy nie wskazuje na wypełnienie powyższych przesłanek. Z ujawnionych okoliczności w żaden sposób nie wynika, iż oczekiwanie obwinionego na umożliwienie wykonania manewru skrętu w lewo trwało powyżej minuty, natomiast niepodważalnym jest, że to pojazd obwinionego był pierwszym, który oczekiwał na wykonanie skrętu w ul. (...). Należy zaznaczyć równocześnie, iż umożliwienie wyłączenia oświetlenia jedynie w konkretnie ujętych sytuacjach wskazuje, jak istotnym z punktu widzenia bezpieczeństwa ruchu jest także właściwe oznaczenie pojazdu, który aktualnie się nie porusza.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż nawet przyjęcie, że rzeczywiście samochód obwinionego zgasł na środku skrzyżowania to w jakikolwiek sposób nie zwalnia go z ponownego uruchomienia silnika i użycia wymaganych przepisami prawa świateł z uwagi na duże niebezpieczeństwo, które łączy się z pozostawieniem nieoświetlonego pojazdu na środku skrzyżowania.

Drugi z zarzucanych obwinionemu czynów stanowi wykroczenie z art. 95 kw. Przepis ten wskazuje, że kto prowadzi na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu pojazd, nie mając przy sobie wymaganych dokumentów podlega karze grzywny do 250 zł lub karze nagany. Wymagane dokumenty, w rozumieniu powyższej normy zostały określone w art. 38 ustawy Prawo o Ruchu Drogowym. W pkt 3 w/w przepisu zostało jednoznacznie określone, iż dokument potwierdzający zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub dowód opłacenia składki za to ubezpieczenie jest dokumentem wymaganym w związku z poruszeniem się pojazdem na drodze publicznej.

W toku czynności wyjaśniających oraz po przeprowadzeniu postępowania dowodowego na rozprawie, wykazano, że w dniu 12 września 2015 r. T. P. nie posiadał aktualnego dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Co prawda nie ulega również wątpliwości, iż ubezpieczenie dla samochodu marki V. o nr rej. (...) zostało opłacone, lecz przepis art. 95 kw w zw. z art. 38 pkt 3 penalizuje zachowanie polegające na prowadzeniu pojazdu na drodze publicznej nie posiadając fizycznie wymaganego prawem dokumentu, tj. w tym przypadku dokumentu ubezpieczenia OC. Ustalono również, że twierdzenia obwinionego dotyczące posiadania przez niego wymaganego dokumentu oraz dotyczące wskazania na D. K. (2), jako na osobę która rzekomo zagubiła aktualny dokument potwierdzający zawarcie ubezpieczenia nie zasługują na walor wiarygodności i w ocenie Sądu stanowią jedynie przyjętą przez obwinionego linię obrony.

Przechodząc do rozważań w kwestii strony podmiotowej zarzuconego wykroczenia, całość okoliczności sprawy pozwoliła na przyjęcie, że obwiniony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim w zakresie wykroczenia określonego w pkt 1 wniosku o ukaranie. Jako osoba dorosła, uprzednio przeszkolona jako kierowca w zakresie podstawowych przepisów z zakresu ruchu drogowego, miał pełną świadomość ciążących na nim obowiązków wynikających z tych właśnie przepisów ruchu drogowego. W niniejszej sytuacji obwiniony zdawał sobie sprawę z faktu, że w momencie oczekiwania na wykonanie manewru skrętu w ulicę (...) w pojeździe w którym się poruszał nie było włączone wymagane prawem oświetlenie i w związku z tym zdawał on sobie sprawę z naruszania przepisów ruchu drogowego.

W zakresie strony podmiotowej drugiego z zarzucanych obwinionemu czynów należy wskazać, iż Sąd nie znalazł podstaw do przypisania sprawcy umyślności w tym zakresie. W ocenie Sądu T. P. nie był świadomy braku posiadania odpowiedniego dokumentu lecz należy wskazać, iż to na kierującym pojazdem ciąży obowiązek upewnienia się przed rozpoczęciem jazdy, iż samochód jak również kierowca spełniają wszelkie wymogi dotyczące możliwości uczestniczenia w ruchu drogowym. W przedmiotowej sprawie obwiniony nie zweryfikował czy posiada wszystkie niezbędne dokumenty i w tym zakresie ponosi on odpowiedzialność za popełnienie wykroczenia z art. 95 kw.

Dokonując wymiaru kary Sąd uwzględnił przesłanki wskazane w art. 33 § 1 i 2 kw oraz w art. 24 § 1 i 3 kw. Wymierzając obwinionemu karę grzywny, Sąd baczył by dolegliwość tej kary była adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz wziął pod uwagę jej cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także dyrektywę prewencji generalnej w zakresie kształtowania świadomości społecznej . Należy wskazać, iż Sąd wziął pod uwagę zachowanie obwinionego następujące po zatrzymaniu go przez patrol policji.

Uwzględniając cele prewencji indywidualnej Sąd uznał, że karą adekwatną będzie kara grzywny w wysokości 300 zł, która w ocenie Sądu będzie odpowiednia i dostatecznie dolegliwa dla obwinionego, sprzyjająca ochronie porządku prawnego w przyszłości. Orzeczona kara w ocenie Sądu skłoni obwinionego do zastanowienia się nad swoim postępowaniem i uświadomi obwinionemu, że sprawcy wykroczeń drogowych muszą liczyć się z odpowiednimi konsekwencjami naruszania przepisów o ruchu drogowym, co sprzyjać będzie przestrzeganiu przez obwinionego porządku prawnego.

Orzeczenie o opłacie wydano na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 3 ust. 1 i art. 21 pkt 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych. Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 50 zł.

Dodatkowo Sąd nałożył na obwinionego obowiązek uiszczenia kosztów sądowych. Na podstawie § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zryczałtowane koszty postępowania prowadzonego w trybie zwyczajnym wynoszą 100 zł.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji.