Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2015r. w S.

odwołania F. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 stycznia 2015 r. Nr (...)

w sprawie F. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I. zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu F. W. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 12 października 2014 roku do dnia 30 czerwca 2016 roku;

II. przyznaje ze Skarbu Państwa (kasa Sądu Okręgowego w Siedlcach) wynagrodzenie adwokatowi M. W. w kwocie 73,80 (siedemdziesiąt trzy 80/00) złotych w tym należny podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ubezpieczonemu F. W..

Sygn. akt IV U 311/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 30 stycznia 2015 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił F. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 12.10.2014 r., wskazując, że wnioskodawca na mocy orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 27 stycznia 2015 r. nie został uznany za osobę niezdolną do pracy (decyzja k. 75 akt rentowych).

Odwołanie od w/w decyzji złożył F. W., wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Nadto wniesiono o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz odwołującego się ewentualnych kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano m.in., że u ubezpieczonego rozpoznano padaczkę lekoodporną, a później także zaburzenia pracy serca. Wnioskodawca pozostaje pod stałą opieką Poradni Neurologicznej, a od 2013 r. pod opieką (...) im. prof. W. (...) w W.. Lekarze oceniają wyniki leczenia ubezpieczonego i rokowania jako niezadawalające i niejasne. W ocenie ubezpieczonego, przy tak dużej liczbie napadów utraty przytomności wywołanymi padaczką lekoodporną nie jest w stanie podjąć żadnej pracy zgodnej z posiadami kwalifikacjami – wykształcenie średnie ogólnokształcące, dotychczas pracował na stanowisku przedstawiciela handlowego. Ponadto leki przyjmowane przez wnioskodawcę wywołują skutki uboczne, takie jak senność i uczucie zmęczenie, zawroty i bóle głowy, zaburzenia koncentracji, pamięci, widzenia, drażliwość, stany depresyjne. Z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS, będącym podstawą wydania zaskarżonej decyzji, ubezpieczony nie może się zgodzić, ponieważ od momentu podjęcia leczenia jego stan zdrowia nie poprawił się, lecz przeciwnie – uległ pogorszeniu. Wobec powyższego oraz zważywszy na to, że z uwagi na znaczne dolegliwości związane z chorobą, w szczególności na częste i niespodziewane utraty przytomności oraz brak pożądanej reakcji na leki, ubezpieczony nie jest w stanie podjąć jakiegokolwiek zatrudnienia. Do odwołania została dołączona dokumentacja medyczna (odwołanie z załącznikami, k. 1-6 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na podstawę prawną i argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, jednocześnie wskazując, że odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, uzasadniających zmianę decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 7-8 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca F. W. dnia 27 października 2014 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 68-68v akt rentowych). Wcześniej ubezpieczony był uprawniony do pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która została mu przyznana na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 17 stycznia 2014 r. (sygn. akt IV U 170/13) do dnia 11 października 2014 r. (wyrok z 17.01.2014 r., k. 66 akt rentowych; decyzja z 04.03.2014 r., k. 60 akt rentowych).

Rozpoznając wniosek F. W. z dnia 27 października 2014 r. organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 27 listopada 2014 r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (k. 71 akt rentowych).

Z uwagi na sprzeciw wniesiony przez ubezpieczonego sprawa została przekazana do Komisji Lekarskiej ZUS, która w orzeczeniu z dnia 27 stycznia 2015 r. ustaliła, że F. W. nie jest niezdolny do pracy (k. 74 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 30 stycznia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 12.10.2014 r. (k. 75 akt rentowych).

Zespół biegłych lekarzy o specjalnościach neurolog i kardiolog w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznał u F. W. następujące schorzenia: nadciśnienie tętnicze okr. I; zahamowania zatokowe powyżej 3 sek. w trakcie napadów padaczkowych; napady padaczkowe lub rzekomopadaczkowe wymagające dalszej obserwacji i diagnostyki oraz niewielkiego naczyniaka żylnego w obrębie lewego płata skroniowego. Biegli uznali opiniowanego za częściowo niezdolnego do pracy, przy czym niezdolność ta istniała w dniu 11 października 2014 r. i trwa do dnia 30 czerwca 2016 r. Po przeprowadzeniu badania ubezpieczonego oraz zapoznaniu się z całością dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach sprawy i przedłożonej w dniu badania, stwierdzono, iż charakter rozpoznanych schorzeń oraz stopień ich zaawansowania nadal sprowadzają częściową niezdolność do pracy. W ocenie biegłych, stan zdrowia wnioskodawcy nie uległ poprawie, wręcz przeciwnie wskazana jest dalsza diagnostyka wielospecjalistyczna i dalsze stosowne leczenie. Wyjaśniono, że z wywiadu i dokumentacji medycznej wynika, iż od kilku lat u wnioskodawcy występują napadowe zaburzenia o zmiennym obrazie klinicznym, pojawiające się najczęściej w godzinach nocnych, rozpoznawane przez leczących neurologów w różnych ośrodkach jako napady padaczkowe, ostatnio lekoodporne. Mimo że od października 2014 r. ubezpieczony przyjmuje leki przeciwpadaczkowe, nie wpłynęło to na zmniejszenie częstotliwości napadów. Nie można jednoznacznie określić przyczyny napadowych zaburzeń mózgowych występujących u ubezpieczonego: czy są one pierwotnie mózgowe – napady padaczkowe, rzekomopadaczkowe, czy jedne i drugie; czy mają związek z zahamowaniami zatokowymi rytmu serca, czy są to dwie niezależne od siebie nieprawidłowości wymagające dalszej obserwacji, diagnostyki i odrębnego leczenia. Jak wskazano, obecny stan kliniczny badanego stanowi o ograniczeniach zawodowych. Przeciwwskazane są prace przy maszynach, na wysokościach, w ruchu oraz w warunkach niebezpiecznych dla życia i zdrowia w przypadku wystąpienia napadu. Biegli jednoznacznie uznali wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy (opinia, k. 23-24 akt sprawy).

Ubezpieczony F. W. posiada wykształcenie średnie, dotychczas pracował na stanowisku przedstawiciela handlowego oraz ochroniarza (okoliczności bezsporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy F. W. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy ubezpieczony po 11 października 2014 roku w dalszym ciągu pozostaje osobą niezdolną do pracy. Pozostałe przesłanki do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy zostały spełnione przez wnioskodawcę, czego organ rentowy nie kwestionował.

Opinia biegłych lekarzy neurologa i kardiologa sporządzona w niniejszej sprawie dała podstawy do stwierdzenia, że wnioskodawca jest nadal po 11 października 2014 r. częściowo niezdolny do pracy, a niezdolność ta została określona do 30 czerwca 2016 r. Biegli lekarze po przeprowadzeniu badania lekarskiego oraz analizie dokumentacji medycznej zawartej w aktach sprawy stwierdził, że charakter rozpoznanych schorzeń oraz stopień ich zaawansowania sprowadzają częściową niezdolność do pracy, a stan zdrowia wnioskodawcy nie uległ żadnej poprawie, wręcz wskazana jest dalsza diagnostyka wielospecjalistyczna i dalsze stosowne leczenie. W ocenie biegłych, stan kliniczny badanego stanowi o ograniczeniach zawodowych i uniemożliwia mu wykonywanie prac z uwagi na występujące napady padaczkowe czy też rzekomopadaczkowe.

Analizując przedmiotową opinię biegłych neurologa i kardiologa, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy o specjalnościach odpowiadających schorzeniom ubezpieczonego, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem przedmiotowym. Opinia jest spójna i logiczna. Biegli lekarze wnikliwie zapoznali się z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, przebadali ubezpieczonego oraz sporządzili należycie uzasadnienie swojego stanowiska co do orzeczonej częściowej niezdolności do pracy. Wydając opinię biegli mieli na uwadze wiek ubezpieczonego, jego kwalifikacje zawodowe oraz dotychczas wykonywaną pracę. Żadna ze stron postępowania nie kwestionowała wniosków płynących ze sporządzonej w sprawie opinii, w tym organ rentowy w nie zgłosił do niej zastrzeżeń.

Wcześniej ubezpieczony miał przyznane prawo do renty do dnia 11 października 2014 roku. Wobec tego, iż jedyną sporną przesłanką w okolicznościach niniejszej sprawy była niezdolność do pracy ubezpieczonego, Sąd - opierając się na dowodzie z opinii biegłych lekarzy neurologa i kardiologa, którzy stwierdzili, że ubezpieczony jest w dalszym ciągu częściowo niezdolny do pracy - zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił ubezpieczonemu F. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 12 października 2014 roku do dnia 30 czerwca 2016 roku.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzeczono jak w sentencji wyroku.

Stawka wynagrodzenia adwokat M. W. za udzieloną pomoc prawną nieopłaconą ani w całości ani w części została określona na podstawie § 12 ust. 2 w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t. j. Dz. U. z 2013 poz. 461) oraz w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2015 poz. 1079). Z uwagi, iż sprawa została wszczęta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 r. (tj. przed dniem 1 sierpnia 2015 r.) do określenia wysokości wynagrodzenia adwokata za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną z urzędu ubezpieczonemu F. W. Sąd zastosował stawkę określoną przez przepisy dotychczasowe podwyższoną o należny podatek VAT.