Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 1 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Dariusz Plewczyński

Protokolant:Karolina Mateja

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2016 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz powódki (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. kwotę 63634,11 zł (sześćdziesiąt trzy tysiące sześćset trzydzieści cztery złote jedenaście groszy) wraz z odsetkami ustawowymi, a od dnia 1 stycznia 2016 roku odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwot:

- 5.000 zł od dnia 20 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty,

- 9.630,90 zł od dnia 22 lipca 2015 r. do dnia zapłaty,

- 8.093,40 zł od dnia 21 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty,

- 12.937,14 zł od dnia 22 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty,

- 16.149,90 zł od dnia 19 września 2015 r. do dnia zapłaty,

- 11.161,03 zł od dnia 22 września 2015 r. do dnia zapłaty,

- 661,74 zł od dnia 7 października 2015 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 6799 zł (sześć tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 528/16

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym

Pozwem z dnia 19 listopada 2015 roku powódka (...) spółka akcyjna w S. wniosła przeciwko pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K. o zapłatę kwoty 63.634,11 złotych wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że wynajmowała pozwanej sprzęt budowlany. Wskazała, że wystawiła pozwanej faktury VAT a pozwana uregulowała czynsz najmu za miesiące od września 2014 r. do kwietnia 2015 r. oraz częściowo za maj 2015 r. Dodała, że pozwana uznała wymagalne w dacie składania oświadczenia należności.

W dniu 5 stycznia 2016 roku Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zasądzający zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw zaskarżając nakaz w całości i wniosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu. Zarzuciła, że Ł. N. (1) i G. O. (1) nie byli upoważnieni do zaciągania zobowiązań w imieniu pozwanej. Pozostałe zarzuty nie przybrały jasnej formy. Pozwana złożyła też wnioski dowodowe w zakresie przesłuchania świadków i stron na okoliczności treści umowy i jej należytego wykonania.

W ustosunkowaniu się do sprzeciwu pozwanej powódka podtrzymała stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony są przedsiębiorcami. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej strony zawarły ramową umowę najmu sprzętu budowalnego nr (...) z dnia 4 października 2012 r.

Zgodnie z zawartą umową (pkt 1.4 (...)) „Czas trwania Umowy Najmu liczy się od dnia odbioru (...) Budowlanego przez Najemcę do dnia jego zwrotu włącznie”. Punkt III. 14 (...) stanowi, iż „Wraz z wygaśnięciem lub rozwiązaniem Umowy Najmu, Najemca zobowiązany jest do zwrotu (...) Budowlanego Wynajmującemu. Za zwrot (...) Budowlanego uważać się będzie jedynie oddanie Wynajmującemu (...) Budowlanego w takim stanie, w jakim został on wynajęty. W przeciwnym razie Wynajmujący ma prawo przedłużyć Umowę Najmu do dnia przywrócenia (...) Budowlanego do stanu poprzedniego, tj. z dnia jego wydania Najemcy oraz naliczyć z tego tytułu dodatkowy czynsz najmu”.

Zgodnie z § 3 ust. 2 lit. a umowy „Najemca zobowiązany był do użytkowania sprzętu z należytą starannością, zgodnie z instrukcją obsługi, przeznaczeniem i właściwościami w celu utrzymania sprzętu w stanie nie gorszym ponad stopień normalnego zużycia eksploatacyjnego, w tym do codziennej kontroli i obsługi sprzętu w zakresie jego prawidłowej eksploatacji wynikającej z instrukcji obsługi, w szczególności sprawdzania i w razie potrzeby uzupełniania poziomu oleju w silników i innych płynów niezbędnych do prawidłowej eksploatacji sprzętu”.

Ponadto zgodnie z § 3 ust. 2 lit. g umowy ramowej „obowiązkiem Najemcy jest zapewnienie uczestnictwa osób upoważnionych przy czynności odbioru/zwrotu przedmiotu najmu w celu kontroli jego stanu technicznego, sporządzenia oraz podpisywania odpowiednich dokumentów zdawczych (w tym dokumenty WZ-PZ, protokoły). Nie wywiązanie się z powyższego obowiązku, skutkowało będzie upoważnieniem Wynajmującego do jednostronnej oceny stanu technicznego i ilościowego przekazywanego zwracanego sprzętu”.

Zgodnie z § 2 ust. 4 umowy ramowej „osobami upoważnionymi ze strony Najemcy do składania zamówień, w tym określania przedmiotu najmu, czynszu oraz opłat dodatkowych, terminu trwania umowy najmu oraz do odbioru/zdawania sprzętu są kierownicy budów. Osoby te są uprawnione do ustanawiania dalszych pełnomocników do reprezentowania Najemcy”. Stosownie do § 4 ust. 8 umowy ramowej „wszelkie płatności wynikające z umowy będą realizowane zgodnie z formą płatności i w terminie płatności określonymi na fakturze VAT”. Pozwana upoważniła powódkę do wystawiania faktur VAT bez swojego podpisu oraz wystawiła upoważnienie stałe dla pracowników.

Umowę za pozwaną podpisał M. D. i prokurent M. K..

Dowód:

- odpis KRS, k. 10 – 18,

- umowa ramowa, k. 24 – 26,

- ogólne warunki umowy, k. 27 – 28.

- upoważnienia, k. 29 – 30.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej powódka wynajmowała pozwanej sprzęt budowlany, tj.:

- kontener magazynowy od 22.09.2014 r. do 08.09.2015r. ( (...)),

- podnośnik (...) 8 od 09.10.2014 r. do 27.08.2015 r. ( (...)),

- podnośnik nożycowy (...) od 24.11.2014 r. do 27.08.2015 r. ( (...)),

- 2 szt. podnośnika nożycowego (...) od 05.12.2014 r. do 27.08.2015 r. ( (...)),

- podnośnik (...) 8 od 16.12.2014 r. do 27.08.2015 r. ( (...))

- podnośnik koszowy (...) od 15.07.2015 r. do 31.08.2015 r.

( (...)),

- Podnośnik nożycowy (...) 12DX od 15.07.2015 r. do 31.08.2015 r. ( (...)),

- Podnośnik spalinowy (...) od 15.07.2015 r. do 31.08.2015 r.

( (...)),

- agregat spawalniczy (...) od 17.08.2015 r. do 31.08.2015 r. ( (...)).

Sprzęt był pozwanej prawidłowo wydany i był przez nią wykorzystywany na terenie budowy przy ul. (...) w W. oraz na budowie przy ul. (...) w G..

Pozwana uregulowała w całości czynsz najmu za miesiące od września 2014 do kwietnia 2015 r. oraz częściowo za maj 2015 r. Czynsz najmu za miesiące od maja (częściowo) do września 2015 nie został przez pozwaną spłacony.

Dowód:

- zamówienia, k. 31, 36 – 37, 39, 41, 46, 50, 59,

- korespondencja e-mail, k. 32, 42 – 43, 47, 51 – 54,

- dokumenty wydania, k. 33, 48, 55, 60,

- protokoły, k. 34 – 35, 38, 40, 44 – 45, 49, 56 – 58, 61,

- zeznania świadka I. W., k. 134 – 135.

Powódka wystawiła pozwanej faktury VAT, m.in.:

1. FV/WA2/15/04/202 z dnia 2015-04-30 płatną do 2015-05-21 na kwotę 9 225,00 zł (zapłacona w całości),

2. FV/WA2/15/05/232 z dnia 2015-05-29 z terminem płatności 2015-06-19 na kwotę 9225,00 zł (pozwana dokonała częściowej spłaty faktury w kwocie 4 225,00 zł),

3. FV/ (...)/15/06/117 z dnia 2015-06-30, płatną do 2015-07-21 na kwotę 405,90 zł,

4. FV/WA2/15/06/254 z dnia 2015-06-30 płatną do 2015-07-21 na kwotę 9.225,00 zł,

5. FV/WR1/15/07/271 z dnia 2015-07-30 płatną do 2015-08-20 na kwotę 8.093,40 zł,

6. FV/ (...)/15/07/075 z dnia 2015-07-31 płatną do 2015-08-21 na kwotę 405,90 zł,

7. FV/WA2/15/07/301 z dnia 2015-07-31 płatną do 2015-08-21 na kwotę 9 225,00 zł,

8. FV/WR1/15/07/330 z dnia 2015-07-31 płatną do 2015-08-21 na kwotę 3 306,24 zł,

9. FV/WR1/15/08/222 z dnia 2015-08-28 płatną do 2015-09-18 na kwotę 15744,00 zł,

10. FV/ (...)/15/08/177 z dnia 2015-08-28 płatną do 2015-09-18 na kwotę 405,90 zł,

11. FV/WR1/15/08/287 z dnia 2015-08-31 płatną do 2015-09-21 na kwotę 1321,03 zł,

12. FV/WA2/15/08/277 z dnia 2015-08-31 płatną do 2015-09-21 na kwotę 9840,00 zł,

13. FV/ (...)/15/09/013 z dnia 2015-09-15 płatną do 2015-10-06 na kwotę 661,74 zł,

Dowód:

- zapisy nabywców, k. 19 – 23,

- faktury VAT, k. 62 – 73,

- potwierdzenie przelewu, k. 76,

- zeznania świadka I. W., k. 134 – 135.

W związku z opóźnieniami w płatnościach, w wyniku prowadzonych czynności windykacyjnych, pozwana w dniu 15.07.2015r. uznała należności z tytułu faktur (...) w łącznej wysokości 28.080,90 zł i zobowiązała się uregulować je w trzech ratach. Oświadczenie podpisał M. D. prezes zarządu pozwanej. Mimo złożonej deklaracji pozwana w pełnej wysokości wpłaciła jedynie pierwszą ratę. Do dnia wniesienia powództwa pozwana nie dokonała żadnych, dalszych wpłat.

Dowód:

- oświadczenie, 74,

- potwierdzenie przelewu, k. 75,

- zeznania świadka I. W., k. 134 – 135.

Powódka w dniu 28 października 2015 r. wezwała pisemnie pozwaną do zapłaty.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty, k. 77 – 78,

- potwierdzenie odbioru, k. 79.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Zgodnie z treścią przepisu art. 659 Art. 659. § 1. § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Powód domaga się realnego wykonania umowy przez pozwanego. Przyjęcie, że strony łączyła umowa dzierżawy, bądź umowa nienazwana zawarta w ramach swobody umów nie wpłynęłoby na treść rozstrzygnięcia.

W ocenie Sądu zarzuty pozwanej zgłoszone zostały wyłącznie na potrzeby procesu w celu uniknięcia lub odroczenia zapłaty. Złożony sprzeciw jest niespójny wewnętrznie. Jego twierdzenia i zarzuty nie przystają do zgłoszonych dowodów. W tym miejscu odnotować należy też postawę procesową strony pozwanej. Pozwana w sprzeciwie wskazała, że rzekomo nie otrzymała oświadczenia z 15 lipca 2015r oraz potwierdzeń wpłat. Sąd ponownie dokumenty te doręczył pełnomocnikowi pozwanej, który żadnego stanowiska w tym przedmiocie nie zajął.

Na rozprawie w dniu 21 czerwca 2016r stawiła się apl. adw. M. M., która wskazała, że dzień wcześniej przesłane zostało do sądu udzielone jej upoważnienie. Dokument taki nigdy do Sądu nie wpłynął. Pani aplikant miała dokumenty dotyczące sprawy, pełnomocnik strony pozwanej więc celowo wysłał na rozprawę aplikantkę, którą wprowadził w błąd, co do przesłania jej upoważnienia do Sądu.

Zgodnie z art. 3 k.p.c. strony obowiązane są dawać wyjaśnienia, co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody.

Umowa najmu nie musi dla swej ważności być zawarta każdorazowo w formie pisemnej. W ocenie Sądu całokształt przedłożonych dowodów i postawa pozwanej jednoznacznie wskazują na fakt zawarcia przedmiotowej umowy na warunkach podanych przez powódkę.

Pozwana, w sprzeciwie, w żaden sposób nie odniosła się do relacji handlowych z powódką ograniczając się do negacji jej twierdzeń. Wskazała ona, że Ł. N. (1) i G. O. (1) nie byli upoważnieni do zaciągania zobowiązań.

Tymczasem z materiału dowodowego wynika, że umowę ramową najmu z powódką w imieniu pozwanej podpisał M. D. (prezes pozwanej) i prokurent M. K..

Pozwana płaciła za wcześniejsze okresy najmu (nieobjęte pozwem), a przelewy wykonywane były z jej rachunku. Prezes pozwanej M. D. w piśmie z dnia 15 lipca 2015r wprost uznał istnienie zadłużenia. Uznanie obejmowało wszystkie faktury, które na moment podpisania pisma były wystawione. W ocenie Sądu zasadne jest uwzględnienie także dalszych faktur wystawionych na podstawie tej samej umowy i za ten sam sprzęt. Pozwana w sprzeciwie nie kwestionowała otrzymania sprzętu oraz korzystania z niego. Pozwana nie wykazała aby zwróciła sprzęt przed terminem za który powódka nalicza czynsz. Dodatkowo przekazywane były jej faktury vat i wezwanie do zapłaty (pozwana ich otrzymania nie kwestionuje), do których przed procesem się nie odnosiła. Zawarcie i wykonanie umowy przez powódkę potwierdził też I. W..

Zachowanie pozwanej wskazuje na to, iż miała ona świadomość istnienia długu wskazanego w treści faktur, a wynikającego z wykonanej umowy. Pozwana jest przedsiębiorcą, a więc podmiotem profesjonalnie prowadzącym działalność gospodarczą. Racjonalnym jest więc przyjęcie, iż wszelkie przyjęte dokumenty księgowe znajdują potwierdzenie w zawartych kontraktach . Nie sposób bowiem prowadzić żadnego przedsiębiorstwa, w którym dokumenty księgowe nie są zestawiane (okresowo lub na bieżąco) z podstawami ich wystawienia, gdyż prowadziłoby to m.in. do niemożności określenie wierzytelności i długów oraz odpowiedzialności karno – skarbowej.

Wobec powyższego przyjąć należy, że doszło do zawarcia i wykonania umowy na warunkach określonych w pozwie, a pozwana zobowiązana jest do zapłaty dalszego czynszu najmu (za dalszy okres niż już zapłaciła).

Terminy płatności i żądanie w zakresie odsetek nie były kwestionowane przez pozwaną, nadto znajdują one potwierdzenie w materiale dowodowym, w szczególności w §4 pkt.8 umowy. Podstawę prawną w zakresie rozstrzygnięcia o odsetkach stanowi art. 481 k.c. i przepisy ustawy z 8 marca 2013r o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. 2013 poz. 403). Przepisy tej ustawy znajdują zastosowanie do wysokości odsetek od dnia 1 stycznia 2016r tj. dnia wejścia w życie ustawy z dnia 9 października 2015r o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych Dz. U 2015 poz. 1830 co wynika a contrario z art. 56 tej ustawy).

Istotne elementy ustaleń i materiału dowodowego omówione zostały powyżej, zbędnym jest więc ich powtarzanie. W tym miejscu wskazać należy, iż załączone do sprawy dokumenty tworzą spójną i logiczną całość pozwalającą na dokonanie ustaleń faktycznych. Powstały one przed procesem nie ma więc podstaw do poddawania ich w wątpliwość. Zeznania świadka I. W. miały jedynie charakter uzupełniający. Sąd pominął dowód z przesłuchania świadków strony powodowej albowiem dokonał ustaleń zgodnie z jej twierdzeniami. Dowód z przesłuchania prezesa pozwanej został pominięty z uwagi na jego niestawiennictwo.

Sąd pominął dowód z przesłuchania świadków G. O. i Ł. N.. W ocenie Sądu wnioski dowodowe ich dotyczące złożone zostały wyłącznie w celu przedłużenia postępowania i nie mają istotnego znaczenia dla sprawy. Zasadą jest, że dowody zgłaszane są na poparcie twierdzeń lub zarzutów danej strony. Jeżeli więc nie ma stosownych twierdzeń to niecelowym jest prowadzenie dowodu, bo nie potwierdzi on stanowiska strony. Przedmiotem oceny Sądu jest bowiem ocena stanowisk stron i ostatecznie wydanie wyroku. Sąd nie prowadzi badań poznawczych i historycznych. Brak jednoznacznego stanowiska pozwanej uniemożliwia też prawidłowe odniesienie się do niego przez stronę przeciwną w szczególności przez jego negację i własne wnioski dowodowe lub też przyznanie danej okoliczności, co prowadzi do jej niesporności.

Sprzeciw sporządzał profesjonalny pełnomocnik, który ma świadomość zasad funkcjonujących w procesie cywilnym. W niniejszej sprawie pozwana w uzasadnieniu sprzeciwu zarzuca, że G. O. i Ł. N. nie byli upoważnieni do zaciągania zobowiązań, w związku z czym niemożliwym jest obciążanie pozwanej czynszem najmu, a jednocześnie wnosi o ich przesłuchanie na okoliczność treści umowy i jej należytego wykonania. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana na żadną inną treść umowy niż podawana przez powódkę (i wykazaną dokumentami) nie wskazuje. Podobnie w sprzeciwie nie ma żadnych twierdzeń, co do „należytego” wykonania umowy.

W tym miejscu wskazać należy, że wykonanie umowy po stronie pozwanej sprowadza się do dokonania zapłaty, tymczasem pozwana twierdzeń takowych nie zamieszcza w sprzeciwie. Całą postawę pozwanej dobrze obrazuje przedostatnie zdanie uzasadnienia sprzeciwu. Zdanie to zupełnie nie przystaje do pozostałej części sprzeciwu tj. nic ono nie rekapituluje, bo wcześniej o tych kwestiach nie było mowy. Jest ono wadliwe gramatycznie i nielogiczne. Wskazano w nim że podstawą oddalenia powództwa ma być „bezzasadność roszczenia pozwanej” . Nie wiadomo o jakie roszczenie chodzi lecz z pewnością bezzasadność roszczenia pozwanej nie może mieć wpływu na zasadność powództwa. Trudno też odnieść się do zwrotu „którzy dochowali należytej staranności w wykonaniu zobowiązania”. Pozwana w sprzeciwie w ogóle nie odnosi się do zgromadzonego materiału dowodowego i twierdzeń strony przeciwnej.

Chaotyczność i niespójność zarzutów potwierdza też zachowanie apl. adw. M. M. na rozprawie. Sąd ma świadomość, że ostatecznie nie można uznać jej oświadczeń za skutecznych działań pełnomocnika pozwanej i zachodzą podstawy do ich pominięcia. Sąd merytorycznej ich treści przy wydaniu wyroku nie uwzględnił, ale nawet gdyby ją uwzględnić to nie miałaby ona żadnego wpływu na treść wyroku. W ramach całokształtu sytuacji odnotować jednak należy, że pani aplikant zapewne nie przyszła samowolnie na sprawę, bo inaczej nie dysponowałaby materiałem dotyczącym procesu. Jej próby ratowania sytuacji w interesie pozwanej były dosyć rozpaczliwe i bynajmniej żadnych wątpliwości związanych ze sprzeciwem i zgłoszonymi dowodami pani aplikant nie wyjaśniła, co obrazuje protokół rozprawy.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.). Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach sądowych stanowi art. 98 §1 i 3 k.p.c. W niniejszej sprawie powódka wygrała spór w całości, z tego też względu Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki całość żądanych przez nią w pozwie kosztów procesu. Na zasądzoną kwotę składa się kwota 3182zł tytułem opłaty od pozwu, kwota 17zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 3600zł. tytułem zastępstwa prawnego ustalona na podstawie §6 pkt6 w zw. z §2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z 2002 r. z późn. zmianami).

Wobec powyższego rozstrzygnięto jak w punkcie II wyroku.

D. P.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)