Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2016r. w S.

odwołania A. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 lipca 2014 r. Nr (...)

w sprawie A. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1049/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 30 lipca 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił A. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył A. S.. Ubezpieczony zarzucił, iż organ rentowy powierzchownie ocenił stan jego zdrowia i nie wziął pod uwagę całości dokumentacji medycznej. Zdaniem ubezpieczonego, stan jego zdrowia jest bardzo ciężki (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 22 lipca 2014r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony A. S. do 31 maja 2014r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 12 grudnia 2013r. o ustaleniu prawa do renty na okres do 31 maja 2014r. k.71 akt rentowych). W dniu 27 maja 2014r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.73 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 11 czerwca 2014r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 11 czerwca 2014r. k.76 akt rentowych).

W związku z tym, w dniu 25 czerwca 2014 r. organ rentowy wydał decyzję, w której odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z dnia 25 czerwca 2014r. k.77 akt rentowych). W tym samym dniu ubezpieczony złożył jednak pismo zatytułowane „odwołanie na zarządzenie z dnia 11 czerwca 2014 r.” (k.80 akt rentowych). Pismo to zostało potraktowane przez organ rentowy jako sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika z dnia 11 czerwca 2014r. Wobec powyższego, ubezpieczony został skierowany na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w dniu 22 lipca 2014r. stwierdziła, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 22 lipca 2014r. k.83 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 30 lipca 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. uchylił decyzję z dnia 25 czerwca 2014 r. i odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z 30 lipca 2014r. i postanowienie o sprostowaniu k.84-85 akt rentowych).

Ubezpieczony ma 59 lat i wykształcenie w zawodzie przetwórcy mięsa. Ubezpieczony wykonywał prace fizyczne. Był zatrudniony jako masarz, rzeźnik, rzeźnik-sprzedawca, rozbieracz mięsa, walcownik oraz pracownik produkcji (świadectwa pracy z Zakładów (...) S. A. w Ł., Gminnej Spółdzielni (...) w H., Zakładu (...). S. w H., Zakładu (...) w A., (...) w D., (...) Sp. z o. o. w D., (...), (...) s. c. w W., Hurtowni (...) w W., PHU (...) Sp. z o. o. w W. k.5-7 i k.9-12, 14 akt rentowych).

Ubezpieczony cierpi z powodu okresowego zespołu bólowego kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego na podłożu wielopoziomowych zmian dyskopatycznych i zmian zwyrodnieniowych bez istotnego upośledzenia jego ruchomości oraz choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych bez istotnego upośledzenia ruchomości stawów i sprawności chodu. Schorzenia narządu ruchu przebiegają u ubezpieczonego z okresami zaostrzeń i remisji dolegliwości. Pomimo wymienionych schorzeń, ubezpieczony posiada zadowalającą ruchomość kręgosłupa we wszystkich odcinkach, bez objawów korzeniowych i ubytkowych neurologicznych istotnych funkcjonalnie oraz zadowalającą ruchomość stawów biodrowych i kolanowych bez upośledzenia sprawności chodu. Ubezpieczony od 8 lat leczy się z powodu nadciśnienia tętniczego. Przed 2 laty ubezpieczony przebył zakrzepicę żył głębokich kończyn dolnych. Ubezpieczony cierpi również z powodu obrzęku limfatycznego goleni lewej, żylaków goleni lewej oraz małej przepukliny pępkowej. Aktualny stan kliniczny układu krążenia nie skutkuje niezdolnością do wykonywania prac zarobkowych zgodnych z wykształceniem i ostatnio wykonywanych. W przypadku ubezpieczonego wskazana jest diagnostyka w kierunku choroby zakrzepowo-zatorowej (angio-TK tętnic płucnych) w celu wykluczenia zatorowości płucnej. Ubezpieczony zgłasza bóle kończyn dolnych nasilające się podczas chodzenia szczególnie dotyczące lewej kończyny dolnej. Okresowo występują u niego zaburzenia czucia powierzchownego goleni lewej oraz bóle stawów kolanowych. W badaniu USG żył z 13 lutego 2015 r. stwierdzono w jednym z pni żyły udowej powierzchownej jej niedrożność z powodu wypełnienia skrzepliną. Dolegliwości zgłaszane przez ubezpieczonego mają charakter przewlekły, utrwalony i wymagają stałego leczenia, ale nie naruszają sprawności organizmu w stopniu dającym podstawy do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. Ubezpieczony choruje również na cukrzycę typu 2 leczoną doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, wyrównaną oraz otyłość. Z powodu cukrzycy ubezpieczony leczy się od 8 lat. Niedocukrzenia występują sporadycznie i są prawidłowo odczuwane przez ubezpieczonego jako drżenie rąk, kołatanie serca, nadmierna potliwość. Wynik pomiaru przeprowadzonego w dniu 3 stycznia 2014 r. wskazuje na dobre wyrównanie cukrzycy. W analizie moczu nie stwierdzono białkomoczu ani cukromoczu. Ubezpieczony nie był hospitalizowany z powodu cukrzycy. Ze względu na istnienie tej choroby wymaga jednak systematycznego leczenia, okresowej korekty dawek leków oraz przestrzegania diety cukrzycowej i obniżenia wagi ciała. U ubezpieczonego występuje również starczowzroczność oraz obraz początkowej angiopatii nadciśnieniowej pierwszego stopnia na dnie oczu. Ubezpieczony używa okularów do bliży, jednakże posiada bardzo dobrą ostrość wzroku obu oczu do dali i do bliży w okularach. Opisane wyżej schorzenia nie powodują, by ubezpieczony był niezdolny do pracy (opinie biegłych z zakresu: ortopedii, neurologii i kardiologii k.8-8v, chirurgii naczyniowej i diabetologii wraz z opinią uzupełniającą k.23-23v i k.36 oraz okulistyki k.42 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego A. S. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2013r. poz. 1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie sprawy wymagało ustalenia, czy ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy, a jeżeli tak to w jakim stopniu i w jakim okresie. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu medycyny. Sporządzone na tę okoliczność opinie biegłych z zakresu ortopedii, neurologii oraz kardiologii, okulistyki jak również chirurgii naczyniowej i diabetologii dały podstawy do ustalenia, że ubezpieczony nie jest aktualnie osobą niezdolną do pracy. W złożonej opinii biegli rozpoznali u ubezpieczonego schorzenia narządu ruchu w postaci okresowego zespołu bólowego kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego na podłożu wielopoziomowych zmian dyskopatycznych i zmian zwyrodnieniowych bez istotnego upośledzenia jego ruchomości oraz choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych bez istotnego upośledzenia ruchomości stawów i sprawności chodu. Choroby te, jak stwierdzili biegli, przebiegają z okresami zaostrzeń i remisji dolegliwości. Aktualnie, po stosowanym leczeniu farmakologicznym i rehabilitacji nie stwierdza się istotnego zaostrzenia dolegliwości bólowych kręgosłupa. Ubezpieczony wymaga leczenia farmakologicznego i rehabilitacji w okresach zaostrzeń dolegliwości i wówczas może być okresowo niezdolny do pracy w ramach zasiłku chorobowego, ale aktualnie nie stwierdza się długotrwałej niezdolności do pracy ostatnio wykonywanej z powodu schorzenia narządu ruchu. Występujące u ubezpieczonego żylaki goleni lewej wraz z obrzękiem limfatycznym, mimo, że mają przewlekły i utrwalony charakter oraz wymagają stałego leczenia, nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy. Podobnie, w przypadku zredukowanego nadciśnienia tętniczego. Cukrzyca typu 2, na którą choruje ubezpieczony, jest leczona doustnymi lekami. Jej stan wymaga systematycznego leczenia, okresowej korekty dawek leków oraz przestrzegania diety cukrzycowej i obniżenia wagi ciała, jednakże nie powoduje niezdolności do pracy. Aktualny stan narządu wzroku ubezpieczonego, mimo koniecznej okresowej kontroli okulistycznej i korekty okularowej, nie sprowadza niezdolności do pracy.

Analizując opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one wiarygodny i miarodajny dowód w sprawie. Biegli są specjalistami w zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonego, a wydanie opinii poprzedzone zostało analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinie są spójne i rzeczowo uzasadnione. Podkreślić należy, iż ubezpieczony został zbadany przez sześciu biegłych lekarzy specjalistów z różnych dziedzin medycyny. Wnioski, do których doszli biegli, są zbieżne.

Ubezpieczony nie zgadzał się z twierdzeniami biegłych, jednakże nie zgłosił merytorycznych zarzutów do opinii i po sporządzeniu opinii nie zgłaszał nowych wniosków dowodowych. W ocenie Sądu, nie było również podstaw do dopuszczania z urzędu dowodu z kolejnych opinii biegłych, gdyż zebrany materiał dowodowy w sposób dostateczny pozwala na ustalenie spornej okoliczności, tj. niezdolności do pracy ubezpieczonego po dniu 31 maja 2014r.

Tym samym, Sąd, opierając się na sporządzonych na potrzeby niniejszego postępowania opiniach biegłych przyjął, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Niewątpliwie, występujące u ubezpieczonego schorzenia naruszają sprawność jego organizmu, jednakże nie w takim stopniu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Schorzenia te nie powodują bowiem, by ubezpieczony w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (wyrok SN z 13 października 1987 r., II URN 228/87, (...)), przy ocenie opinii biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc odwołanie ubezpieczonego oddalił.