Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie wyników przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

Oskarżony D. S. i pokrzywdzony P. N. (1) są mieszkańcami K. , znali się jedynie z widzenia i w przeszłości nie utrzymywali żadnych bliższych kontaktów. W drugiej połowie listopada gdy pokrzywdzony przyjechał swoim samochodem do miejsca swojego zamieszkania drogę zajechał mu inny pojazd . Znajdował się w nim D. S. , który wsiadł do jego samochodu. Po krótkiej rozmowie oskarżony zainteresował się znajdującym się w pojeździe radiem marki P. o wartości 400 zł i po jego obejrzeniu , mimo sprzeciwu pokrzywdzonego dokonał zaboru przedmiotowego radia. Sytuacja taka powtórzyła się następnie w grudniu 2012 roku , tym razem oskarżony dokonał zaboru w celu przywłaszczenia radia marki P. o wartości 200 zł.

W toku postępowania przygotowawczego odzyskano radio marki P. o wartości 200zł.

/dowód: zeznania świadka P. N. k 2-3, 369-370/

protokół zatrzymania rzeczy k 172-173;

pokwitowanie k 180/

W okresie od 30 listopada 2012r. do 09 stycznia 2013 roku w K., oskarżony kilkakrotnie przychodził do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego , groził mu pozbawieniem życia , pobiciem , spaleniem jego samochodu oraz mieszkania rodziców, kradzieży samochodu żądając wydania pieniędzy lub innych wartościowych przedmiotów. D. S. w trakcie poszczególnych zdarzeń wywoływał pokrzywdzonego na zewnątrz dzwoniąc domofonem i następnie żądał wydania mienia, pokrzywdzony wynosił z domu kolejne przedmioty bądź też pieniądze , czasami oskarżony jechał wraz z pokrzywdzonym do bankomatu w celu wypłaty pieniędzy.

Pokrzywdzony obawiając się wypowiadanych gróźb przekazał oskarżonemu pieniądze w łącznej kwocie 2.600 zł., telefon komórkowy (...)wartości 300 zł., aparat fotograficzny K. wartości 120 zł. i stację dysków marki S. wartości 1.000 zł. Przedmioty te zostały częściowo przez oskarżonego zastawione w jednym z lombardów na terenie N..

W toku postępowania przygotowawczego odzyskano i przekazano pokrzywdzonemu stację dysków, telefon komórkowy marki (...)i aparat fotograficzny

/dowód: zeznania świadka P. N. k 2-3 ,125-135, 179, 369- 370, M. M. k 82;

kserokopie dokumentów k 11-12;

protokoły zatrzymania rzeczy k 77-81,86-88

umowa pożyczki pod zastaw k 21-22

pokwitowanie k 91

historia rachunku k 92-103

Jednocześnie w okresie od 30 listopada 2012 roku do 30 grudnia 2012 roku w K. oskarżony wielokrotnie zwracał się do pokrzywdzonego o udzielenie mu pożyczek w rożnych kwotach , zapewniał że pieniądze te zwróci.

W grudniu 2012 r. D. S. przyszedł do P. N. (1) i zażądał aby w/w zawarł umowę pożyczki w firmie (...) w kwocie 2000 zł , z czego 1000 zł miało być przekazane oskarżonemu, D.S. poinformował pokrzywdzonego, iż na drugi dzień przyjdzie osoba z tej firmy celem zawarcia umowy. Faktycznie następnego dnia to jest 15.12.2012 roku do mieszkania P. N. przyszła przedstawicielka firmy (...), doszło do zawarcia umowy pożyczki , po jej wyjściu domofonem zadzwonił D.S. i pokrzywdzony zszedł na dół i przekazał oskarżonemu pieniądze w kwocie 1000 zł.

We wskazanym wyżej okresie P. N. (1) przekazał oskarżonemu pieniądze w łącznej kwocie nie mniejszej niż 2.150 zł.

/dowód: zeznania świadka P. N. k 2-3,125-135; 369-370

C. G. k 146-147;

historia rachunku k 92-103;

kopia umowy pożyczki z firma (...) k 142-146/

Sytuacja w jakiej znalazł się P. N. (3) doprowadziła do dezorganizacji jego życia, obawiał się on oskarżonego, nie mógł pracować zawodowo , kolejne żądania finansowe zmuszały go do pożyczania pieniędzy od najbliższych członków rodziny, doprowadziła do złego stanu psychicznego.

/ dowód: zeznania świadków P. N. (1) k 2- 3, 125-135,

M. N. k 7-8; A. N. k 25-26;

T. S. k 148-149;

opinia sądowo - psychologiczna k 233-236/

K. N. (1) był właścicielem pojazdu marki F. (...) nr rej. (...) , który chciał sprzedać . W listopadzie 2012 r do pokrzywdzonego Przyszli N. Z. i D. S. i wrazili chęć zakupu samochodu, prowadzone były negocjacje odnośnie ceny i formy zapłaty. K. N. udostępnił w/w przedmiotowy samochód celem sprawdzenia . Po upływie dwóch dni a mianowicie w dniu 16 listopada 2012 roku N. Z. ponownie przyszedł do pokrzywdzonego obecny był też D. S. , uzgodniono cenę na kwotę 800 zł , N. Z. zawarł z pokrzywdzonym K. N. (1) umowę kupna – sprzedaży samochodu marki F. (...), nr rej. (...) , wskazano cenę i 800 zł. Strony uzgodniły , iż cena zakupu zapłacona zostanie w ratach , pierwsza do 20 listopada 2012 roku a druga do końca listopada 2012 roku . Mimo upływu kolejnych terminów oskarżony nie zapłacił należności na rzecz pokrzywdzonego. W trakcie przypadkowego spotkania pokrzywdzony pytał oskarżonego o przyczynę takiego stanu rzeczy , N. Z. odpowiedział, że nie dostał wypłaty. W dniu 28.11.2012r oskarżony sprzedał przedmiotowy samochód za kwotę 500 zł .W toku postępowanie przygotowawczego pokrzywdzony otrzymał kwotę 800 zł.

/ dowód: zeznania świadków K. N. (1) k 104-107;

P. H. k 113;

umowa kupna sprzedaży z dnia 16.11.12 r k 109;

oświadczenie k 110;

umowa kupna sprzedaży z dnia 28.11.2012 r k 114;

pokwitowanie k 117/

Oskarżony D. S. i N. Z. nie byli uprzednio karani.

/ dowód: dane o karalności k 111-112 /

Oskarżony D. S. stojący pod zarzutem popełnienia czynów z art. 286 §1 kk i innych w wyjaśnieniach w postępowaniu przygotowawczym ( k 40-42) nie przyznał się do winy potwierdził, że otrzymywał od pokrzywdzonego pieniądze oraz przedmioty wartościowe , wskazał jednak , iż stanowiły one pożyczkę , zaprzeczył aby groził pokrzywdzonemu.

W wyjaśnieniach złożonych w toku rozprawy głównej oskarżony przyznał się do winy , oświadczył iż żałuje popełnionych czynów , przeprosił pokrzywdzonego i wyraził gotowość naprawienia szkody.

Oskarżony N. Z. stojący pod zarzutem popełnienia czynu z art 286§1 kk nie przyznał się do winy i w złożonych w toku postępowania przygotowawczego ( k 181-184 ) wyjaśnieniach potwierdził, fakt zawarcia umowy kupna sprzedaży samochodu, zaprzeczył aby miał zamiar oszukać pokrzywdzonego a brak zapłaty należności tłumaczył okolicznościami obiektywnymi, podał również, iż za samochód miał częściowo zapłacić również D. S..

W toku rozprawy głównej oskarżony nie przyznał się do winy , podtrzymał uprzednio złożone wyjaśnienia.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje :

Odnośnie oskarżonego D. S.

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego wina oskarżonego odnośnie zarzucanych mu czynów w kształcie jak to przyjęto w części dyspozytywnej wyroku nie budzi wątpliwości. Potwierdzeniem tego są przede wszystkim zeznania pokrzywdzonego P. N. (1) , który w obszernych zeznaniach złożonych w postępowaniu przygotowawczym opisał okoliczności poszczególnych zdarzeń , zeznania te w toku rozprawy zostały uszczegółowione, przy czym nie ulega wątpliwości , że niewielkie nieścisłości w tych relacjach wynikają z dużej ilości zdarzeń i zachowań podejmowanych przez oskarżonego. Zdaniem Sądu zeznania P. N. (1) należy uznać za wiarygodne , zostały one poparte dokumentami w postaci wyciągów z kont bankowych obrazujących dokonywanie wypłat w kolejnych dniach wskazanych przez pokrzywdzonego. Dodatkowo wskazać należy, iż oskarżony w wyjaśnieniach złożonych na rozprawie przyznał się do winy i choć szczegółowo nie opisał swoich działań nie negował relacji przedstawionej przez pokrzywdzonego.

Zeznania pokrzywdzonego znalazły również potwierdzenie w relacjach innych świadków przesłuchanych w sprawie, którzy posiadali wiedzę na temat przedmiotowych zdarzeń bądź z relacji P. N. bądź z własnych obserwacji a mianowicie M. N., A. N. , T. S., C. G. i M. M..

W zakresie czynu z art. 278§1 kk Sąd przyjął, iż oskarżony działał z góry powziętego zamiaru albowiem z okoliczności sprawy wynika, iż D.S. dostrzegając cechy osobowości pokrzywdzonego , który nie był w stanie od razu przeciwstawić się zachowaniom zmierzającym do uzyskania korzyści majątkowych od niego, w sposób celowy podejmował działania początkowo w formie bezpośredniego zaboru mienia, a później mające postać wyłudzenia czy też wymuszenia rozbójniczego. Niewątpliwie też zachowania oskarżonego podjęte zostały w krótkich odstępach czasu.

Sąd uznał, iż czyny opisane w pkt II I IV części wstępnej aktu oskarżenia stanowią jeden czyn albowiem szczegółowe przesłuchanie pokrzywdzonego na rozprawie wykazało, iż nie było sytuacji w której groźby padłyby nie w kontekście żądań finansowych P. N. podał, iż zawsze gdy były wypowiadane groźby oskarżony żądał wydania pieniędzy lub mienia.

W zakresie czynu z art. 286§ 1 kk Sąd przyjął , iż działanie oskarżonego miało postać wprowadzenia w błąd co do zamiaru zwrotu pieniędzy, oskarżony każdorazowo taka obietnice składał , tłumaczył się trudną sytuacja majątkową. Niewątpliwie racjonalna ocena zdarzeń musiałaby doprowadzić do wniosku, iż zapewnienia oskarżonego nie zostaną zrealizowane, jednak okoliczność tą należy uwzględniać z perspektywy pokrzywdzonego o określonych cechach osobowościowych, który doprowadziły pokrzywdzonego do przekonania o możliwości zwrotu pieniędzy. Jednocześnie Sąd zakwalifikował tez czyn w zw. z art. 12 kk albowiem oskarżony działał z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu.

Odnośnie kwot przyjętych w przypisanych czynach a opisanych pod pkt II i III części dyspozytywnej wyroku Sąd ich wielkość dostosował do zeznań złożonych przez P. N. (1) na rozprawie w powiązaniu z zebranymi dokumentami. W tym zakresie w toku postępowania przygotowawczego pokrzywdzony składał wyjaśnienia nieścisłe, nie potrafił umiejscowić w czasie konkretnych zdarzeń oraz określić kwot jakie zostały przekazane, tym bardzie że czasami były to kwoty kilkudziesięciu złotowe. W toku rozprawy głównej pokrzywdzony sprecyzował swoje zeznania co pozwoliło na ustalenie, że w trakcie zdarzeń kwalifikowanych jako czyn z art.282 kk w z art. 12 kk pokrzywdzony przekazał oskarżonemu kwotę 2600 zł na którą składały się wypłata z bankomatu ( wypłacono 1000 zł z czego 900 zł przekazano oskarżonemu) 100 zł tytułem pożyczki od dziadka pokrzywdzonego T. S. oraz pozostała kwota wypłacona z bankomatu, natomiast w trakcie zdarzeń kwalifikowanych jako czyn z art. 286§1 kk w zw. z art. 12 kk pokrzywdzony przekazał łącznie kwotę nie mniejszą niż 2150 zł na która składa się : 1000 zl z tytułu pożyczki w P., 900 zł uzyskane tytułem pożyczki od dziadka pokrzywdzonego T. S. oraz kwoty 150 zł i 100 zł przekazane z funduszy które pokrzywdzony posiadał przy sobie lub w domu. W zakresie czynu z art. 286§1 kk w zw. z art. 12 k przyjęto wartość szkody jako nie mniejszą niż 2150 zł albowiem z uwagi na ilość zdarzeń pokrzywdzony nie był w stanie dokładnie określić przekazywanych kwot , przy czym co do kwoty 2150 nie ma wątpliwości, iż została przekazana oskarżonemu.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego D. S. za winnego popełnienia:

-czynu z art. 278§1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 278§1 kk wymierzył mu 6 miesięcy pozbawienia wolności,-

-czynu z art. 282 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 282 kk wymierzył mu 1 rok pozbawienia wolności,-

-czynu z art. 286§1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 286§1 kk wymierzył mu 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności,

Za zbiegające się przestępstwa Sąd wymierzył oskarżonemu D. S. karę łączną 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił uprzednią niekaralność oskarżonego, okoliczności czynu, stopień społecznej szkodliwości, działanie z niskich pobudek .

Na podstawie art. 69§1 kk i 70§2 kk wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo oskarżonemu D. S. zawiesił tytułem próby na okres lat 4 (czterech) uznając, iż odnośnie oskarżonego można postawić pozytywną prognozę, co do jego zachowania w przyszłości i będzie to wystarczające dla osiągnięcia celów kary oraz zapobiegnie powrotowi do przestępstwa, na podstawie art. 73§2 kk oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

Zgodnie z dyspozycją art.54§1 kk wymierzając karę młodocianemu, sąd kieruje się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować. Przepis ten zawiera szczególną dyrektywę wymiaru kary, mającą zastosowanie m.in. do młodocianych, jako osób o nieukształtowanej jeszcze do końca osobowości, podatnych na wpływy negatywne jak i pozytywne, co umożliwia stosowanie elementów wychowawczych również w procesie resocjalizacji w warunkach wolnościowych. Tym samym w wypadku sprawców młodocianych zgodnie z obowiązującymi przepisami należy zwracać uwagę na ich wychowanie, podjęcie działań zmierzających do prawidłowego ich funkcjonowania w środowisku rodzinnym i sąsiedzkim.

Niewątpliwie czyny zarzucane oskarżonemu cechują się znacznym stopniem społecznej szkodliwości, pobudki którymi kierował się oskarżony zasługują na dezaprobatę , okoliczności sprawy wskazują na działanie zaplanowane, cynicznie wykorzystujące cechy osobowości pokrzywdzonego , który dopiero po wielu tygodniach zdecydował się na poszukiwanie ochrony prawnej, okoliczności te zostały uwzględnione przy wymiarze orzeczonej kary. Nie można jednak pominąć faktu, iż oskarżony jest osobą bardzo młodą, z małym doświadczeniem życiowym co z pewnością miało wpływ na brak właściwej refleksji odnośnie skutków prawnych i dalszych konsekwencji popełnionych czynów . Oskarżony przebywał wiele miesięcy w zakładzie karnym na mocy stosowanego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania i zdaniem Sądu okoliczność ta z pewnością wpłynie prewencyjnie na zachowanie oskarżonego w kierunku przestrzegania porządku pranego. Zdaniem Sądu zastosowanie kary o charakterze izolacyjnym niosłoby za sobą konsekwencje negatywne w postaci pogłębiania zdemoralizowania, będącego następstwem zbyt długiej izolacji od najbliższych i naturalnego środowiska , pozbawienia możliwości kształcenia lub podjęcia pracy . Jednocześnie wymierzenie kary z warunkowym zamieszeniem wykonania da możliwość oskarżonemu na uzyskanie środków finansowych niezbędnych do naprawienia wyrządzonej szkody.

Zdaniem Sądu kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, z wyznaczeniem 4-letniego okresu próby , będzie miała większe znaczenie prewencyjne z punktu widzenia celów wychowawczych niż kara o charakterze izolacyjnym.

Nadto na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu D. S. okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 11 stycznia 2013r. do dnia 21 czerwca 2013r.

Na podstawie art. 72§2 kk Sąd zobowiązał oskarżonego D. S. do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego P. N. (1) kwoty 5.150 złotych – w terminie 6 (sześciu) miesięcy od daty prawomocności wyroku.

Zdaniem Sądu orzeczona kara jest współmierna do stopnia społecznej szkodliwości czynów i spełni swoje funkcje prewencyjne i wychowawcze

Odnośnie oskarżonego N. Z..

Wskazać należy, iż dla przepisania sprawcy popełnienia czynu z art. 286 §1 kk konieczne jest ustalenie, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pokrzywdzonego doprowadza on inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości , iż w chwili zawierania umowy oskarżony nie miał zamiaru wywiązać się z jej postanowień przez co wprowadził w błąd pokrzywdzonego co do tego faktu a także co do swojej sytuacji majątkowej albowiem nie informował pokrzywdzonego o tym , że uiszczenie należności będzie uzależnione od otrzymania środków finansowych od innych osób. Wskazać należy, iż w późniejszym czasie oskarżony również nie zapłacił na rzecz pokrzywdzonego ustalonej kwoty, mimo sprzedaży pojazdu innej osobie jeszcze w listopadzie 2012 roku i uczynił to dopiero po wszczęciu postępowania przygotowawczego. Wskazać należy, iż ustalenia między N. Z. i D. S. w zakresie tego kto będzie użytkował przedmiotowy samochodu oraz D. S. przekaże również środki finansowe na zapłatę należności nie mogą doprowadzić do uniknięcia odpowiedzialność karnej przez oskarżonego. Przeciwnie sytuacja w której dotrzymanie umowy jest uzależnione od pewnych przyszłych zdarzeń niepewnych o czym pokrzywdzony nie jest informowany w chwili podpisania umowy stanowi wprowadzenie w błąd albowiem okoliczność ta w wypadku posiadania wiedzy w tej kwestii mogłaby mieć wpływ na decyzję o dokonaniu sprzedaży.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego N. Z. za winnego popełnienia czynu z art. 286§1 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił uprzednią niekaralność oskarżonego, naprawienie szkody w toku postępowania przygotowawczego.

Na podstawie art. 69§1 kk i 70§2 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo są oskarżonemu N. Z. zawiesił tytułem próby na okres lat 3 (trzech) uznając, iż odnośnie oskarżonego można postawić pozytywną prognozę, co do jego zachowania w przyszłości i będzie to wystarczające dla osiągnięcia celów kary oraz zapobiegnie powrotowi do przestępstwa, na podstawie art. 73§2 kk oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

Zdaniem Sądu orzeczona kara jest współmierna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i spełni swoje funkcje prewencyjne i wychowawcze.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 624§1 kpk.