Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Łowiczu, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Anna Czerwińska

Protokolant: protokolant sądowy Anna Pierścieniewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2016 roku w Ł.

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko E. S.

o zapłatę kwoty 1.324,34 zł

1.  zasądza od pozwanej E. S. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 1.126,34 zł (tysiąc sto dwadzieścia sześć złotych trzydzieści cztery grosze) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  zasądza od pozwanej E. S. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 178,50 zł (sto siedemdziesiąt osiem złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu,

4.  nadaje wyrokowi w punkcie 1(pierwszym) rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 22/16

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2015r. powód – (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko E. S. o zapłatę kwoty 1324,34 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów sądowych w kwocie 30 złotych, kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 180zł.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powód podniósł, iż pozwana zawarła z powodem umowę pożyczki, z której warunków nie wywiązała się w terminie. Na zadłużenie dochodzone pozwem składa się niespłacona kwota pożyczki 785,72zł, wynikające z umowy odsetki umowne w wysokości 9% w stosunku rocznym od kapitału w kwocie 785,72 złotych za okres od dnia 25.05.2015r. do dnia 15.09.2015r. w łącznej kwocie 21,89zł., koszty monitów i wezwań do zapłaty w kwocie 123zł, opłata przygotowawcza za obsługę pożyczki w domu, dostarczenie umowy do domu klienta w kwocie 273,73zł, opłata administracyjna w kwocie 45zł, koszty przekazania sprawy do windykacji w kwocie 75 złotych.

( k.2-4 - pozew)

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 16.11. 2015r. stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Łowiczu.

(k. 4v postanowienie z dnia 6.11.2015r.)

Na rozprawie pozwana E. S. przyznała fakt zawarcia umowy pożyczki i jej warunki zgodne z dokumentami załączonymi do pozwu i uznała powództwo.

(k. 39 czas nagrania – 00:01:12)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana E. S. w dniu 26.02.2015r. zawarła z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę pożyczki kwoty 1100zł, która została jej wypłacona w dniu 6.03.2015r. Zgodnie z umową pożyczka miała być zwrócona przez pozwaną w terminie 7 miesięcy od dnia wypłaty pożyczki w 7 miesięcznych ratach zgodnie z harmonogramem spłat. Termin zapłaty ostatniej raty przypadał na dzień 29.09.2015r. Pozwana zobowiązała się zwrócić kwotę pożyczki poprzez wpłatę rat kapitałowych i odsetek ustalonych na 9% w stosunku rocznym, powiększonych o opłatę administracyjną i opłatę przygotowawczą oraz ewentualne koszty dodatkowe. Zgodnie z umową opłata przygotowawcza ustalona została na kwotę 390zł i obejmowała poniesione przez pożyczkodawcę koszty czynności związanych z przygotowaniem umowy pożyczka, w tym m.in. koszty obsługi dostarczenia i podpisania umowy pożyczki u klienta, badanie zdolności klienta do spłaty pożyczki. Opłata administracyjna ustalona została na 15 zł miesięcznie i obejmowała czynności związane z zarządzaniem kontem umowy pożyczki, monitorowaniem terminowości obsługi pożyczki, obsługę wniosków klienta, a także usługi contact center dla klienta i wysyłki komunikatów sms. Całkowita kwota pożyczki wyniosła 1100zł, a całkowita kwota do zapłaty 1628,32zł. Strony ustaliły, że w przypadku opóźnienia w spłacie pożyczki pożyczkodawca ma prawo naliczania odsetek za zwłokę w wysokości czterokrotnej wysokości stopy kredytu lombardowego NBP. Nadto uzgodniono, że w przypadku opóźnienia klienta w spłacie rat pożyczki pożyczkodawca jest uprawniony do podjęcia działań upominawczo- windykacyjnych, których koszt ponosi klient w następującej wysokości: koszt przygotowania i wysyłki pierwszego monitu w wysokości 25zł, koszt przygotowania i wysyłki wezwania do zapłaty w kwocie 49zł, koszt przygotowania i wysyłki ostatecznego wezwania do zapłaty w kwocie 49zł, koszt przekazania sprawy do postępowania windykacyjnego- 75zł. Pozwana z uwagi na chorobę siostry i konieczność udzielenia jej pomocy nie spłaciła pożyczki. Pozwana nie otrzymała od pożyczkodawcy żadnych wezwań do zapłaty.

(umowa pożyczki, k. 17-23 , wyjaśnienia pozwanej- czas nagrania 00:01:27 - k 39 -)

W dniu 3.08.2015r. powód wysłał do pozwanej pismo z dnia 3.08.2015r. stanowiące wypowiedzenie umowy pożyczki z zachowaniem dwutygodniowego terminu wypowiedzenia oraz ostateczne wezwanie do zapłaty.

(pismo powoda z dowodem nadania przesyłki- k. 28-29/

Powyższy stan faktyczny Sąd oparł na przedłożonych przez powoda dokumentach, które nie były kwestionowane przez pozwaną oraz wyjaśnieniach pozwanej. Pozwana przyznała fakt niespłacenia całej należności objętej powództwem. Stan faktyczny sprawy nie był między stronami sporny w zakresie okoliczności istotnych dla jej rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje:

W rozpoznawanej sprawie bezspornym jest, że pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. byli stronami umowy pożyczki. Pozwana przyznał fakt zawarcia umowy pożyczki, potwierdziła istnienie niespłaconego zobowiązania i jego wysokość wskazaną w pozwie.

W myśl art. 720§1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Ustawowa definicja pożyczki wskazuje, że świadczeniem dającego pożyczkę jest przeniesienie na własność biorącego pożyczkę określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku i wykonanie tego świadczenia pożyczkodawca powinien udowodnić, zaś biorący pożyczkę powinien wykazać wykonanie swego świadczenia w postaci zwrotu tej samej ilości pieniędzy bądź tej samej ilości rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Wobec przyznania przez pozwaną faktu zawarcia umowy pożyczki opisanej w pozwie oraz faktu jej częściowego niespłacenia sąd uznał roszczenie za zasadne w przeważającej części.

Wątpliwości sądu wzbudziła jedynie wysokość kwoty żądanej z tytułu monitu i wezwań pozwanej do zapłaty oraz opłaty za czynności windykacyjne. Powód nie przedstawił sądowi dowodów potwierdzających fakt wysłania do pożyczkobiorcy monitu z dnia 11.06.2015r. i wezwań do zapłaty z dnia 29.06.2015r., , 15.07.2015r., a jedynie złożył kserokopie tych wezwań bez dowodów ich nadania drogą pocztową. Pozwana wyjaśniła, że nie otrzymała od pożyczkodawcy żadnych wezwań do zapłaty, zatem w zakresie w jakim powód nie przedstawił dowodu wysłania pozwanej tychże wezwań powództwo nie zostało udowodnione. Nawet jednak gdyby uznać za udowodnione powództwo w tym zakresie, to w ocenie sądu żądanie powoda zasądzenia od pozwanej kwoty 123zł z tytułu kosztów monitu i wezwań do zapłaty jest pozbawione podstaw prawnych. W ocenie sądu postanowienia umowy pożyczki ustalające koszty wysłania monitu i wezwań do zapłaty na kwoty 25zł i 49zł złotych przy średnich cenach rynkowych tego rodzaju usługi pocztowej na poziomie kilku złotych jest nieuprawnionym nadużyciem i wykorzystaniem słabszej pozycji pozwanej, jako konsumenta potrzebującego pożyczki.

Wprowadzony do umowy pożyczki obowiązek ponoszenia kosztów wezwań do zapłaty w wysokości stałej, z góry ustalonej i nieadekwatnej do rzeczywiście poniesionych przez pożyczkodawcę obciążeń jest w ocenie sądu niedopuszczalną praktyką, wykraczająca poza zasadę swobody zawierania umów. Stanowi to nadto źródło dodatkowego ukrytego i nieuzasadnionego zysku powoda ponad wymieniony w umowie pożyczki jej całkowity koszt.

Zaznaczyć należy, że przedmiotowa umowa pożyczki została zawarta w oparciu o przepisy ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim ( Dz. U. 2011.126.715 ). Zgodnie zaś z treścią art. 385 ¹ § 1 k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Przytoczyć w tym miejscu należy orzecznictwo Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który w podobnych stanach faktycznych uznał za niedozwolone i zakazał stosowania postanowień umów nakładających na konsumenta rażąco wysokie opłaty m.in. za wysyłanie wezwań, upomnień i czynności windykacyjne ( por. wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 6 sierpnia 2009 roku, sygn. akt XVII Amc 624/09 oraz z dnia 9 października 2006 roku, sygn. akt XVII Amc 101/05.) Oceniane w niniejszym postepowaniu koszty wezwań do zapłaty w kwocie 123 zł mieszczą się zdaniem sądu w hipotezach niedozwolonych postanowień umownych.

Tę samą ocenę należy odnieść do postanowienia umowy pożyczki ustalającego koszty przekazania sprawy do windykacji na kwotę 75zł.

Z tych względów powództwo o zapłatę kwot 123zł i 75zł jako niezasadne podlega oddaleniu. Sąd generalnie jest związany uznaniem powództwa o czym stanowi art. 213 § 2 k.p.c., chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. W orzecznictwie i doktrynie podkreśla się, że uznanie powództwa powinno być wyraźne oraz jednoznacznie określone i nienasuwające wątpliwości co do swej treści oraz zakresu, w jakim pozwany uznał żądanie pozwu. Nie jest uznaniem powództwa uznanie żądania przy równoczesnym zaprzeczeniu jego podstawy faktycznej, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie, gdzie pozwana zaprzecza, by otrzymała od powoda wezwania do zapłaty oraz zaprzecza podjęciu czynności windykacyjnych przez powoda. Ocena, czy zachodzi niedopuszczalność uznania powództwa, powinna nastąpić w zasadzie wyłącznie w świetle materiału procesowego znajdującego się w aktach sprawy. Złożone przez pozwaną oświadczenie o uznaniu powództwa nie jest dla sądu wiążące w części w jakiej powództwo zasługuje na oddalenie, bowiem jest sprzeczne z prawem oraz zasadami współżycia społecznego (art. 213 § 2 k.p.c.).

W zakresie pozostałych roszczeń Sąd uznał zgromadzony w sprawie materiał dowodowy za wystarczający do uwzględnienia powództwa w tej części.

Zgodnie z treścią art. 481 §1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenie pieniężnego, powód może żądać odsetek za opóźnienie, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem, okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego zasadność żądania odsetek ustawowych od przeterminowanego zadłużenia nie budzi wątpliwości.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc obciążając pozwaną kosztami procesu stosownie do stopnia w jakim pozwana przegrała sprawę. Powód poniósł koszty procesu w kwocie 210zł, a powództwo uwzględnione zostało w 85%. Sąd obciążył pozwaną obowiązkiem zwrotu powodowi kwoty 178,50 zł tytułem kosztów procesu. Na podstawie art. 333 §1pkt 2 kpc wyrokowi nadano rygor natychmiastowej wykonalności.