Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym

Przewodniczący SSO Zbigniew Krepski

po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2016 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa Syndyka masy upadłości (...) sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej w T.

przeciwko (...) sp. z o.o. w T.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 11 kwietnia 2016 r., sygn. akt V GC 18/16

I. oddala apelację,

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego

Sygn. akt VI Ga 102/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2016 r., sygn. akt V GC 18/16, Sąd Rejonowy w Toruniu po rozpoznaniu na rozprawie sprawy z powództwa (...) syndyka masy upadłości (...) sp. z o.o. w T. przeciwko (...) sp. z o.o. w T. o zapłatę w pkt I uchylił w całości nakaz zapłaty Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 20 maja 2015 r., sygn. akt V GNc 932/15, w pkt II zasądził od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 8.000,00 zł za okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 9 kwietnia 2015 r., w pkt III umorzył postępowanie w zakresie należności głównej to jest co do kwoty 8.000,00 zł i w pkt IV zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.292,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (k.93).

Jak wynika z transkrypcji uzasadnienia tego wyroku jedyną okolicznością sporną między stronami było to, czy powód mógł skutecznie domagać się zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie dochodzonej kwoty 8.000,00 zł oraz kosztów procesu. Zdaniem tego Sądu pozwana spółka nie wykazała aby powód zwolnił ją z obowiązku uiszczenie odsetek czy to w całości czy też w części; okoliczności tej nie potwierdziło przeprowadzone postępowanie dowodowe, w tym w szczególności dowód z zeznań świadka A. C. prokurenta pozwanej spółki. Co do żądania powoda zasądzenia kosztów procesu Sąd Rejonowy uznał, że jest ono uzasadnione, gdyż cofnięcie pozwu przez powoda w zakresie należności głównej w kwocie 8.000,00 zł było spowodowane zapłatą przez pozwaną spółkę tej kwoty po wytoczeniu niniejszego powództwa (k.97-98).

Powyższy wyrok zaskarżyła w części co do pkt II i pkt IV apelacją pozwana spółka zarzucając mu:

1.  naruszenie przepisów prawa procesowego w postaci art. 233 k.p.c. polegające na naruszeniu przez Sąd I instancji zasady swobodnej oceny dowodów poprzez bezzasadne odmówienie wiarygodności zeznaniom świadka A. C. i uznanie, iż powód nie zwolnił pozwanej z obowiązku uiszczenia ustawowych odsetek od kwoty 8.000,00 zł za kres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 9 kwietnia 2015 r.;

2.  naruszenie przepisów prawa procesowego w postaci art. 98 § 3 k.p.c. poprzez jego błędne zastosowanie i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 1.292,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wyliczonych od nieskorygowanej pierwotnie wartości przedmiotu sporu.

Wskazując na powyższe zarzuty pozwana wniosła o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku w pkt II poprzez oddalenie powództwa w części dotyczącej zasądzenia od pozwanej na rzecz powoda odsetek ustawowych,

2.  z ostrożności procesowej o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt IV poprzez zasądzenie od pozwanej kosztów procesu w kwocie 437,00 zł oraz

3.  zwrot kosztów postępowania apelacyjnego wraz z kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu apelacji pozwana spółka szerzej omówiła podniesione w jej petitum zarzuty (k.100-103).

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej i o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych (k.114-115).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Na wstępie należy podkreślić, iż sprawa niniejsza toczyła się w postępowaniu uproszczonym, a zatem w myśl art. 505 ⁹ § 1 ¹ k.p.c. apelację można oprzeć tylko na wymienionym w pkt.1 zarzucie naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie i wymienionym w pkt 2 zarzucie naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy.

W ocenie Sądu apelacja pozwanej spółki w wprawdzie zarzuca zaskarżonemu wyrokowi naruszenie przepisów postępowania, jednakże nie miało ono wpływu na rozstrzygnięcie sprawy. Wbrew bowiem apelującym Sąd meriti nie naruszył przepisów postępowania poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów określonej w art. 233 k.p.c. Zważyć należy, iż skuteczne postawienie takiego zarzutu wymaga wykazania, iż sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego; to bowiem może być jedynie przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie o innej, niż przyjął Sąd, wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu (zob. wyrok SN z dnia 16 grudnia 2005 r., III CK 314/05, Lex nr 172176; wyrok SA w Poznaniu z dnia 27 kwietnia 2006 r., sygn. akt I ACa 1303/05, LEX nr 214251). Należy podkreślić, że nawet, jeżeli na podstawie zebranego materiału dowodowego, można wywnioskować inna wersję wydarzeń, zgodną z twierdzeniami skarżącego, ale jednocześnie wersji przyjętej przez Sąd I instancji nie można zarzucić rażącego naruszenia szeroko pojętych reguł inferencyjnych, to stanowisko skarżącego stanowić będzie tylko i wyłącznie polemikę ze słusznymi i prawidłowymi ustaleniami sądu.

Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy w ocenie Sądu Okręgowego ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy oraz dokonana przez ten Sąd ocena prawna okoliczności nie wykraczają poza granice swobodnej oceny dowodów wyznaczonych dyspozycją art. 233 § 1 k.p.c. Sąd odwoławczy podziela ustalenia faktyczne poczynione przez sąd meriti i powołuje się na nie bez potrzeby ponownego ich przywoływania. W szczególności Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, iż pozwana nie wykazała aby powód zwolnił ją z obowiązku uiszczenia odsetek, Jak trafnie podniósł powód w odpowiedzi na apelację, wersji pozwanej nie potwierdziła świadek A. C., która zeznała, iż nie rozmawiała z pracownikiem powodowego syndyka o odsetkach. Potwierdziła też, że pracownik powodowego syndyka nie był uprawniony do składania tego typu oświadczeń woli z imieniu syndyka. Zatem zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie od dnia 1 stycznia 2014 r. było w pełni zasadne skoro pozwana nie udowodniła rzekomego zwolnienia jej przez powoda od obowiązku uiszczenia odsetek za opóźnienie w zapłacie należności.

Również drugi z podniesionych w apelacji zarzutów był bezzasadny. Pozew został wniesiony w dniu 17 marca 2015 r., a pozwana zapłaciła należność główną w dniu 9 kwietnia 2015 r., a zatem już po wytoczeniu pozwu; była więc stroną przegrywającą. W konsekwencji Sąd Rejonowy prawidłowo zasądził koszty procesu od pozwanej na rzecz powoda na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c. wyliczając przy tym koszy zastępstwa procesowego pełnomocnika powoda w minimalnej wysokości przewidzianą taksą radcowską od pierwotnie dochodzonej kwoty należności głównej.

Reasumując, z tych wszystkich względów w ocenie Sądu Okręgowego nie ma żadnych podstaw do kwestionowania prawidłowego stanowiska Sądu pierwszej instancji, a apelacja pozwanej spółki jest nieuzasadniona i jako taka podlega oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. Na zasądzone od pozwanej na rzecz powoda koszty postępowania apelacyjnego składało się wynagrodzenie pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym w minimalnej wysokości 180,00 zł przewidziane w taryfie radcowskiej.

Z.

1) (...)

2) (...)

3) (...)

T.(...)