Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 17 sierpnia 2016r.

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Krzysztof Jawor

Protokolant: Ewelina Zachilska

po rozpoznaniu w sprawie o czyn z art. 286 § 1 k.k.

na skutek zażalenia pokrzywdzonej E. S.

w przedmiocie odmowy wszczęcia dochodzenia

na podstawie art. 465 § 2 k.p.k. w zw. z art. 329 § 1 k.p.k.

postanawia:

nie uwzględnić zażalenia pokrzywdzonej E. S.z dnia 6 czerwca 2016r. i utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie Komendy Powiatowej Policji w D.z dnia 10 maja 2016r., l. dz. (...) (...), o odmowie wszczęcia dochodzenia.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 6 czerwca 2016r., w sprawie o sygn. l. dz. (...) (...), funkcjonariusz Komendy Powiatowej Policji w D.odmówił wszczęcia dochodzenia w sprawie podejrzenia dokonania oszustwa w 1998r., w P., podczas wykupu lokalu mieszkalnego i sporządzania operatu szacunkowego o zaniżonej powierzchni użytkowej zajmowanego przez J. P., na szkodę Urzędu Miasta w P.i członków wspólnoty mieszkaniowej budynku przy ul. (...)w P., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. Jako podstawę faktyczną wskazano brak danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zabronionego, a jako podstawę prawną - art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła w ustawowym terminie pokrzywdzona E. S., członek wspólnoty mieszkaniowej budynku przy ul. (...) w P., zarzucając „niestaranne przeprowadzenie wywiadu przez policjanta”. W uzasadnieniu swojego zażalenia skarżąca stwierdziła, że zawiadomienie nie było skierowane przeciwko nieżyjącemu J. P., lecz M. i K. P., którzy zamiast podjąć kroki w celu zweryfikowania spornego i spreparowanego operatu szacunkowego z 1998r., sporządzonego w związku ze zmianami własnościowymi mieszkań przy ul. (...) i „dokupić brakującej części przybudówki”, przyjęli w 2008r. darowiznę i użytkują część werandy w sposób niezgodny ze stanem posiadania. Z uzasadnienia skarżącej wynika również niezrozumienie „obojętnego podejścia do sprawy Urzędu Miasta, w którego posiadaniu w dalszym ciągu jest niewykupiona część lokalu i gruntu”.

Prokurator Rejonowa wD.przekazując powyższe zażalenie do rozpoznania Sądowi, wniosła o jego nieuwzględnienie i utrzymanie
w mocy zaskarżonego postanowienia, bowiem jej zdaniem treść materiałów zebranych w przedmiotowej sprawie w żaden sposób nie uzasadnia podejrzenia popełnienia przestępstwa, a zarzuty podniesione w zażaleniu nie dotyczą okoliczności istotnych dla określenia znamion czynu z art. 286 § 1 k.k.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd, rozpoznając zażalenie pokrzywdzonej, podzielił w pełni stanowisko Prokuratury Rejonowej w D., iż decyzja procesowa o odmowie wszczęcia dochodzenia podjęta przez ten organ jest w pełni zasadna i odpowiada prawu,
a zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, w związku z czym utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Prowadzący postępowanie sprawdzające funkcjonariusz KPP w D. właściwie ocenił zebrany materiał, stwierdzając, że brak jest podstaw do wszczęcia dochodzenia w sprawie oszustwa.

Przestępstwo oszustwa polega na tym, że sprawca w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem, za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Wprowadzenie w błąd oznacza, że sprawca swoimi podstępnymi zabiegami doprowadza inną osobę do mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 27.10.1986r., II KR 134/86, OSNPG 1987/7/80). Kodeks karny nie określa sposobów wprowadzenie w błąd innej osoby. Może to być osiągnięte przez sprawcę słowami, pismem, gestem. Wprowadzenie w błąd może następować także za pomocą faktów konkludentnych, np. przemilczenia.

Wprowadzenie w błąd musi dotyczyć tych okoliczności, które mogłyby mieć wpływ na decyzję pokrzywdzonego o rozporządzeniu mieniem.

Tylko powyższe okoliczności mogą być brane pod uwagę przy karno-prawnej ocenie zachowania sprawcy zaistniałego czynu.

Przede wszystkim należy zauważyć brak osoby pokrzywdzonej w niniejszej sprawie, a okoliczność ta daje podstawę do stwierdzenia braku jednego z niezbędnych znamion występku z art. 286 § 1 k.k. Z ustaleń poczynionych przez prowadzącego postępowanie sprawdzające funkcjonariusza, w drodze rozpytania Burmistrza P. oraz Inspektora ds. (...) Urzędu Miasta wynika, że Urząd Miasta w P. nie jest pokrzywdzony w niniejszej sprawie w jakikolwiek sposób, bowiem działania kontrolne nie wykazały istotnych nieprawidłowości przy dokonywaniu wcześniejszych operatów szacunkowych powierzchni użytkowych lokalu J. P. (nieżyjącego już), przy wykupywaniu przez niego lokalu. Również członkowie wspólnoty, jak stwierdziła przesłuchiwana w charakterze zawiadamiającej E. S., nie ponieśli strat finansowych jako lokatorzy tego budynku, bowiem różnica pomiędzy wynikiem pomiaru a stanem rzeczywistym „mieści się w tolerancji błędów pomiarowych podawanych przez biegłych”. W tej sytuacji przekonanie skarżącej, że J. P., po wpuszczeniu do swojego lokalu osoby dokonującej pomiarów jego mieszkania, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, dokonał zatajenia jednego z jego pomieszczeń i w ten sposób oszukał Urząd Miasta w P., nie znajduje jakiegokolwiek uzasadnienia. Należy także zauważyć, iż dokonujący pomiarów biegli nie mogli zostać wprowadzeni w błąd przez J. P., bowiem poza tym, że dysponowali dokumentacją w postaci wypisu z rejestru gruntów, to mieli możliwość dokonania oględzin zewnętrznych budynku i stwierdzenia zgodności obrysu z posiadaną dokumentacją.

W ocenie Sądu, w toku czynności podjętych nie dopuszczono się żadnych błędów, konsekwencją, których mogłoby być uchylenie zaskarżonego postanowienia. Zebrany materiał dowodowy nie jest wystarczający dla wszczęcia postępowania przygotowawczego. Mając na uwadze powyższe okoliczności, nie znajdując podstaw do uchylenia zaskarżonego postanowienia i całkowicie podzielając pogląd Prokuratury, Sąd uznał, że zażalenie skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie.

(...)

(...)