Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 30 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Łęczycy, Wydział I Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Wojciech Wysoczyński

Protokolant: Joanna Kaczyńska

po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2016 roku, w Ł., na rozprawie,

sprawy z powództwa W. U.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz W. U. kwotę 42.244,03 zł (słownie: czterdzieści dwa tysiące dwieście czterdzieści cztery złote 03/100) wraz z ustawowymi od dnia 6 września 2014 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz W. U. kwotę 5.789 zł ( pięć tysięcy siedemset osiemdziesiąt dziewięć złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  obciąża i nakazuje pobrać od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Łęczycy kwotę 1.235,36 zł (słownie: jeden tysiąc dwieście trzydzieści pięć złotych 36/100) tyłem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygnatura akt I C 251/15

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 17 listopada 2014 roku, powód W. U. reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika – radcę prawnego wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 37.089,87 złotych z ustawowymi odsetkami okres od dnia 6 września 2014 roku do dnia zapłaty. Na przedmiotową kwotę złożyły się:

- kwota 35.244,87 złotych z tytułu dalszego odszkodowania kosztów naprawy pojazdu marki F. (...) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 6 września 2014 roku do dnia zapłaty;

- kwota 1.845 złotych tytułem zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy z ustawowymi odsetkami z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 6 września 2014 roku do dnia zapłaty Nadto, wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych /d. pozew – k. 2-5 /.

W złożonej odpowiedzi na pozew, pozwany reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika – radcę prawnego wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych / odpowiedź na pozew k. 72 -73/.

W piśmie z dnia 21 stycznia 2016 roku, pełnomocnik powoda rozszerzył powództwo wnosząc o zasądzenie od pozwanej kwoty 42,244,03 złotych na którą to kwotę złożyły się:

- kwota 40.399,03 złote z tytułu dalszego odszkodowania kosztów naprawy pojazdu marki F. (...) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 6 września 2014 roku do dnia zapłaty;

- kwota 1.845 złotych tytułem zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy z ustawowymi odsetkami z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 6 września 2014 roku do dnia zapłaty /pismo k. 191-192/.

Odpis pisma z dnia 21 stycznia 2016 roku doręczono pełnomocnikowi pozwanego w dniu 28 kwietna 2016 roku / zwrotne poświadczenie odbioru k. 206/.

Pełnomocnik pozwanego nie zajął stanowiska w zakresie rozszerzonej części powództwa / protokół rozprawy k. 208/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód W. U. jest właścicielem pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) / bezsporne /.

Powód pojazd nabył w 2013 roku od K. B. za kwotę 65.000 złotych /kserokopia umowy k. 82/.

Pojazd marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) rok produkcji 1969 jest pojazdem zabytkowym wpisanym do (...) w Ł. / informacja k. 82/.

W dniu 29 czerwca 2014 roku, pojazd uległ uszkodzeniu w kolizji drogowej, której sprawca był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej w przedsiębiorstwie pozwanego (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. /bezsporne/.

Przed wypadkiem pojazd był w pełni sprawny technicznie i nie posiadał żadnych uszkodzeń. Pojazd zamontowane miał części oryginalne. Warunkiem rejestracji pojazdu jako pojazdu zabytkowego jest posiadanie przez pojazd co najmniej 75% części oryginalnych.

Wszystkie uszkodzenia jakie ujawniono w pojeździe powstały w wyniku wypadku z dnia 29 czerwca 2014 roku / zez. powoda k. 92v w zw. z zeznaniami z dnia 16.06.2016 r. 00:06:52/.

Powód zgłosił pozwanemu szkodę, kierując żądanie zapłaty do pozwanego jako ponoszącego odpowiedzialność w ramach wykonania umowy ubezpieczenia OC sprawcy szkody i przejęcia odpowiedzialności przez pozwanego za powstałą szkodę /d. akta szkody – k.75 /.

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany, uznał odpowiedzialność (...) S.A. za szkodę i na podstawie decyzji z dnia 6 sierpnia 2014 roku wypłacił powodowi odszkodowanie w kwocie 14.619,17 złotych / decyzja k. 9 /.

Powód powziął wątpliwości co do adekwatności wypłaconej kwoty i zlecił wykonanie opinii niezależnemu rzeczoznawcy S. W..

Za wykonanie opinii powód zapłacił 1.845 złotych /kserokopia opinii k. 20-23, kserokopia faktury k. 19/.

Koszt naprawy samochodu F. (...) nr. rej. (...) po uszkodzeniu w zdarzeniu drogowym z dnia 29 czerwca 2014 roku, można było określić wyłącznie na czas sporządzenia opinii ( ceny części zamiennych ) ponieważ brak jest dostępnych archiwalnych bez danych cen części na czerwiec 2014 roku.

Uwzględniając fakt, że wyżej wymieniony pojazd jest pojazdem uznanym za zabytkowy , w realiach napraw tego typu pojazdów stawka za roboczogodzinę przy pracach polegających faktycznie na odrestaurowaniu pojazdu realnie przekracza 200 złotych netto.

Jak wskazuje praktyka rynkowa producenci pojazdów starają się zabezpieczyć dostępność części oryginalnych ( z logo producenta – w zasobach magazynowych zachowując dokumentację techniczną pozwalającą uzupełnić takie zapasy ) na okres do około 10 lat od daty zaprzestania produkcji danego modelu.

W przypadku przedmiotowego pojazdu na rynku USA dostępne są części, które mogą mieć wszystkie cechy części oryginalnych.

Koszt naprawy przedmiotowego pojazdu uwzględniając obserwowane na rynku napraw pojazdów średnie stawki za roboczogodzinę w firmach naprawiających pojazdy powypadkowe w czerwcu 2014 roku oraz zakres uszkodzeń ustalony na podstawie analiz dokumentów sporządzonych przez strony postępowania i po jego porównaniu z dokumentacją fotograficzną uszkodzonego pojazdu z użyciem części - ceny ustalono na październik 2015 roku ( bankowy kurs dolara 3,85 zł) mógł wynieść brutto 52.205,81 złotych, a w przypadku przeliczenia cen części po kursie bankowym dolara w czerwcu 2014 roku ( 3,05 zł ) koszt naprawy mógłby wynieść brutto 44.991,24 złote / opinia podstawowa k. 108-154/.

Koszt naprawy przedmiotowego pojazdu uwzględniając stawkę za roboczogodzinę na poziomie 200 złotych netto i możliwe ceny części z dnia szkody ( czerwiec 2014 roku ) wyniósłby 55.018,20 złotych / opinia uzupełniająca k. 174/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody z dokumentów niebudzących wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy oraz w oparciu o dowód z przesłuchania powoda.

Istotna dla ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie okazała się sporządzona w niniejszej sprawie opinia biegłego podstawowa oraz uzupełniająca.

Opinia jest jasna, spójna, nie zawierała wewnętrznych sprzeczności, odpowiadała w sposób jednoznaczny i logiczny na postawione w tezie dowodowej pytania, a nadto została sporządzona przez osobę o niezbędnych do tego kwalifikacjach.

Co istotne, po złożeniu przez biegłego pisemnej opinii uzupełniającej, pełnomocnicy stron nie wnosili ani o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego ani też o zobowiązanie biegłego do złożenia opinii uzupełniającej akceptując tym samym zaprezentowane w opinii wnioski.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2015 roku Sąd oddalił wniosek pełnomocnika pozwanego o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka K. B. na okoliczności związane z rejestracją pojazdu jako zabytkowego.

Przeprowadzenie powyższego dowodu byłoby zbędne i stało w sprzeczności do treści art. 6 k.p.c. i art. 217 § 3 k.p.c. Powód załączył do akt sprawy pismo (...) w Ł. z którego wynika, że pojazd marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) rok produkcji 1969 jest pojazdem zabytkowym wpisanym do (...) w Ł..

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 16 czerwca 2016 roku, Sąd oddalił wniosek pełnomocnika pozwanego o zwrócenie się do (...) o nadesłanie informacji dotyczących ewentualnych szkód w których uczestniczył pojazd F. (...) na okoliczność wcześniejszych uszkodzeń pojazdu. Przeprowadzenie powyższego dowodu było nieuzasadnione i stało w sprzeczności do treści art. 6 k.p.c. i art. 217 § 3 k.p.c.

Biegły dokonując wyceny kosztów naprawy pojazdu wziął pod uwagę jedynie uszkodzenia powstałe w wyniku zdarzenia z 29 czerwca 2014 roku, zaś wyceny dokonał na podstawie analizy dokumentów sporządzonych przez strony postępowania i po porównaniu z dokumentacją fotograficzną uszkodzonego pojazdu. Na etapie postępowania likwidacyjnego pojazd powoda był dokładnie badany przez rzeczoznawców pozwanego, którzy nie wykazali, aby pojazd aby pojazd nosił jakikolwiek ślady wcześniejszych napraw czy uszkodzeń poza ustalonymi w toku oględzin z wyjątkiem malowania powłoki lakierniczej.

Ponadto zaznaczyć należy, każda naprawa powypadkowa wiąże się ze zmniejszeniem wartości pojazdu, a nie jej zwiększeniem.

Podkreślić należy, iż pełnomocnik pozwanego nie wniósł o wpisanie zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 k.p.c. co do oddalenia przez Sąd przedmiotowych wniosków dowodowych.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne.

Sąd orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku, działając na podstawie art. 436 § 2 k.c. w zw. z art. 363 § 1 i § 2 k.c. i art. 361 § 2 k.c.

Odpowiedzialność pozwanego podyktowana jest treścią norm art. 436 § 2 k.c. i art. 805 k.c.

Pozwany jako ubezpieczyciel z umowy ubezpieczenia zawartej ze sprawcą szkody w majątku powoda wstąpił na podstawie art. 805 k.c. w sytuację prawną tegoż sprawcy szkody odpowiadającego z mocy art. 436 § 2 k.c.

Między stronami bezsporna była kwestia odpowiedzialności pozwanego za szkodę spowodowaną przez sprawcę kolizji z dnia 29 czerwca 2014 r.

Przedmiotem sporu była zaś wysokość poniesionej przez powoda szkody.

Naprawienie szkody następuje według wyboru poszkodowanego, jak to stanowi art. 363 § 1 i § 2 k.c. Powód mógł zatem dokonać wyboru i żądać zapłaty kwoty odpowiadającej wysokości kosztów niezbędnych do przywrócenia samochodu do stanu sprzed szkody.

Kwota ta to suma wskazana przez biegłego sądowego w jego opinii. Stosownie do treści art. 363 § 2 k.c. wysokość odszkodowania jest ustalana według cen z daty ustalenia odszkodowania, a samo naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono, jak to stanowi art. 361 § 2 k.c. Jak ostatecznie ustalono koszt naprawy samochodu F. (...) nr. rej. (...) po uszkodzeniu w zdarzeniu drogowym z dnia 29 czerwca 2014 roku, uwzględniając stawkę za roboczogodzinę na poziomie 200 złotych netto wyniósłby 55.018,20 złotych.

Po pomniejszeniu kwoty szkody wskazanej przez biegłego o sumę wypłaconą powodowi przez pozwanego do zapłaty pozostaje 40.399,03 zł. ( 55.018,20 zł. - 14.619,17 zł = 40.399,03 zł ).

Podkreślić należy, iż naprawa szkody przez świadczenie pieniężne (art. 363 § 1 k.c.), jak i kompensacyjna funkcja odszkodowania (art. 361 § 2 k.c.) oznacza stworzenie takiego stanu, który w najbardziej przybliżony sposób zaspakajałby, naruszony stan posiadania poszkodowanego i w pełni rekompensował pokrzywdzonemu powstałą w jego majątku szkodę.

Koszt ekspertyzy poniesionej przez powoda wyniósł 1.845 złotych, co potwierdza załączona do akt faktura VAT.

Zgodnie z orzecznictwem SN poszkodowanym przysługuje roszczenie o zwrot kosztów niezależnej opinii rzeczoznawcy w przypadku dochodzenia odszkodowania z tytułu ubezpieczenia OC. Należy pamiętać, że orzecznictwo stoi na stanowisku, że ewentualny koszt opinii biegłego rzeczoznawcy powinien być uznany za składnik szkody, a tym samym powinien nastąpić zwrot tego wydatku na podstawie umowy ubezpieczenia. Odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może – stosownie do okoliczności sprawy – obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego. ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 sierpnia 2003 r., IV CKN 387/01, por. uchwała SN z dnia 18 maja 2004 r., III CZP 24/04).

Powód powziął wątpliwości, co do adekwatności wypłaconej kwoty i zlecił sporządzenie opinii przez niezależnego biegłego rzeczoznawcę.

Z uwagi na fakt, że przyjęty przez pozwanego sposób likwidacji szkody pozostawał w sprzeczności z art. 361§ 2 k.c., gdyż nie rekompensował on bowiem w pełni strat, które powód poniósł w wyniku kolizji w dniu 29.06. 2014 roku, co potwierdziła opinia biegłego powołanego w toku postępowania, zasadnym jest zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 1845 złotych tytułem zwrotu kwoty uiszczonej przez powoda za wykonanie niezależnej opinii rzeczoznawcy.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie 1 wyroku. Na powyższą kwotę składają się kwoty 1.845 złotych oraz kwota 40.399,03 złotych.

O należnych odsetkach ustawowych, Sąd orzekł zgodnie z brzmieniem przepisów art. 359 § 1 k.c., 481§1 k.c., art. 455 k.c. i 817 § l k.c. oraz art. 14 ust. l ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie, z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W niniejszej sprawie strona powodowa zgłosiła szkodę ubezpieczycielowi, przy czym z materiału dowodowego nie wynika w jakiej dacie przedmiotowe pismo doręczono stronie pozwanej. Natomiast w dniu 6 sierpnia 2014 roku, pozwany wypłacił powodowi kwotę 14.619,17 złotych. Datą początkową naliczania odsetek ustawowych winien zatem być dzień 6 września 2014 roku t.j. termin 30 dni naliczany od daty wydania decyzji przez pozwanego.

Orzekając o kosztach postępowania Sąd zastosował, wynikającą z treści art. 98 k.p.c., zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Strona powodowa wygrała proces w całości, przysługuje jej zatem od pozwanej, zwrot całości poniesionych kosztów, niezbędnych do celowego dochodzenia swych praw. Na koszty te złożyła się kwota wpisu sądowego od pozwu w wysokości 1.855 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2.400 zł., kwota 1.500 zł wpłacona przez powoda na poczet dowodu z opinii biegłego, oraz opłata od pełnomocnictw w wysokości 34 zł.

W takim samym zakresie, Sąd na postawie na podstawie art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz. U. z 2010r., nr 90, poz. 594 z późn. zm.) w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. obciążył pozwaną nieuiszczonymi kosztami sądowymi, które wyniosły łącznie 1.235,36 zł i nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa powyższą kwotę, jak punkcie trzecim wyroku.