Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lipca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lipca 2016r. w S.

odwołania A. P. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 29 lutego 2016 r. (Nr (...) )

w sprawie A. P. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo A. P. (1) do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.

Sygn. akt IV U 263/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 29 lutego 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił A. P. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył A. P. (1) wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazał, że wbrew stwierdzeniu organu rentowego jest niezdolny do pracy. Bardzo szybko się męczy, ma chwiejne ciśnienie – raz niskie a raz bardzo wysokie. Szybko się poci, zdarzają mu się omdlenia i zasłabnięcia. Dokuczają mu obrzęki nóg, a także przerost gruczołu krokowego (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 22 lutego 2016r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony A. P. (2) do 31 grudnia 2015r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 14 października 2015r. o ustaleniu prawa do renty na okres do 31 grudnia 2015r. k.68 akt rentowych). W dniu 7 grudnia 2015r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.75 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 22 stycznia 2016r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 22 stycznia 2016r. k.77 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 22 lutego 2016r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.63 – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 22 lutego 2016r. k.79 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 29 lutego 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z 29 lutego 2016r. k.80 akt rentowych).

Ubezpieczony ma niespełna 60 lat i wykształcenie średnie – (...) budowlany W okresie od 11 sierpnia 2000r. do 27 grudnia 2013r. ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w M. na stanowisku zastępcy dyrektora ds. technicznych i kierownika administracji (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 5 maja 2014r. k.12 akt rentowych za wnioskiem z 13 maja 2014r.) Również wcześniej ubezpieczony wykonywał prace umysłowe będąc zatrudnionym na stanowiskach administracyjnych – kierownika, dyrektora, na samym zaś początku aktywności zawodowej pracował jako betoniarz, majster budowy i technik budowlany (świadectwa pracy k.9-17 akt rentowych za wnioskiem z 13 listopada 2013r.).

Ubezpieczony cierpi na nadciśnienie tętnicze II stopnia, zaburzenia rytmu serca w wywiadzie – wymagające diagnostyki. Ponadto przebył operację pękniętego wrzodu żołądka z przepukliną nawrotową w bliźnie i złamanie przedramienia prawego z niewielkim zniekształceniem. Nadto cierpi na gruczolak stercza w stadium początkowym. Stan układu krążenia ubezpieczonego powoduje, że ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy przez okres 1 roku ,tj. do 31 grudnia 2016r. Podczas badania przedmiotowego na potrzeby opinii sądowej stwierdzono u ubezpieczonego bardzo wysokie wartości ciśnienia tętniczego (190/100 mmHg). Akcja serca była miarowa, tony serca ciche ze słyszalnym cichym szmerem skurczowym w okolicy przedsercowej. Nad płucami stwierdzono osłuchowo szmer pęcherzykowy oraz nieliczne świsty i furczenia. Wyniki badań dodatkowych potwierdzają upośledzenie funkcji skurczowej lewej komory serca oraz obecność obszarów upośledzonej kurczliwości odcinkowej. Ubezpieczony wymaga systematycznego przyjmowania leków skutecznie obniżających ciśnienie pod kontrolą specjalisty kardiologa, a ponadto dokładnej diagnostyki zasłabnięć i omdleń najlepiej w warunkach szpitalnych. Do czasu wyjaśnienia etiologii tych objawów zdolność ubezpieczonego do pracy jest upośledzona, stąd orzeczenie o dalszej częściowej niezdolności ubezpieczonego do pracy. Pozostałe schorzenia, na które cierpi ubezpieczony nie upośledzają sprawności jego organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy (opinia biegłych kardiologa, neurologa, chirurga i urologa k.8-10 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego A. P. (1) podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy u ubezpieczonego istnieje w dalszym ciągu niezdolność do pracy, a jeżeli tak to jakiego stopnia. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu kardiologii, neurologii, chirurgii i urologii. Sporządzona na tę okoliczność opinia zespołu biegłych dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczony jest nadal ,tj. od 1 stycznia 2016r. osobą częściowo niezdolną do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 grudnia 2016r. W złożonej opinii biegli wskazali, że stan układu krążenia ubezpieczonego, w tym bardzo wysokie wartości ciśnienia tętniczego oraz pojawiające się zasłabnięcia i omdlenia powodują, że zdolność ubezpieczonego do pracy jest upośledzona w stopniu powodującym niezdolność do pracy ze wskazaniem na konieczność przeprowadzenia diagnostyki wskazanych zasłabnięć i omdleń. Analizując powyższą opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzona była analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinia jest spójna i należycie uzasadniona.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.