Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku Wydział IX Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Mankiewicz

Protokolant

po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2016 r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa P. G. i D. G.

przeciwko Zakładowi (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powodów P. G. i D. G. solidarnie na rzecz pozwanego Zakładu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. kwotę 10.908,30 zł (dziesięć tysięcy dziewięćset osiem złotych trzydzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu,

III.  kosztami sądowymi w kwocie 7.369 zł (siedem tysięcy trzysta sześćdziesiąt dziewięć złotych) obciąża powodów P. G. i D. G., uznając je za uiszczone w całości.

UZASADNIENIE

Powodowie P. G. i D. G. W dniu 19 marca 2014 r. wystąpili przeciwko pozwanemu Zakładowi (...) Sp. z o.o.
z pozwem o zapłatę kwoty 147.363,66 zł jako odszkodowanie za nienależyte wykonanie umowy. W uzasadnieniu wskazali, iż zawarli umowę usługowego suszenia serwatki, której przedmiotem była sprzedaż oraz usługa suszenia serwatki spożywczej Pozwany zobowiązał się do zakupu oraz suszenia usługowego serwatki w zakładzie w Ł. dla powodów według określonych w umowie warunków. Powodowie zobowiązali się dostarczyć surowiec. Strony ustaliły, że w okresie od 1 do 15 każdego miesiąca dostarczony surowiec będzie przerabiany usługowo na serwatkę w proszku. Pozostały dostarczony surowiec w danym miesiącu miał być sprzedawany pozwanemu po cenach uzgodnionych przez strony umowy. Na podstawie umowy powodowie zobowiązali się także dostarczyć do każdej partii serwatki worki. W razie ich niedostarczenia mieli oni zostać obciążeni kosztami worków po cenie zakupu przez pozwanego. Strony przewidziały, że umowa może zostać wypowiedziana pisemnie przez każdą ze stron z zachowaniem 14-dniowego terminu wypowiedzenia.

Następnie powodowie jako wspólnicy (...) s. c. zawarli
z P. F. (prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą (...) P. F.) umowę o współpracy handlowej w zakresie sprzedaży proszku serwatkowego, w której zobowiązali się sprzedawać P. F. proszek serwatkowy spożywczy produkcji pozwanego spełniający wymogi określone w przepisach sanitarnych krajowych i UE w ilościach nie mniejszych niż 40.000 kg miesięcznie. Na podstawie § 3 ust. 1 umówiono się, że P. F. będzie miał prawo obciążyć powodów karą umowną w wysokości 30.000 zł w przypadku, gdy powodowie nie zapewnią na zamówienie kupującego dostaw w minimalnej ilości 30.000 kg
w miesiącu.

Powodowie podnieśli, że pozwany od 20 maja 2014 r. zaprzestał wykonywać umowę tłumacząc to w rozmowach problemami technicznymi
i zapewniając, że to sytuacja przejściowa. Sytuacja ta pozbawiła powodów dostępu do proszku serwartkowego, a tym samym uniemożliwiła wykonanie umowy zawartej z P. F.. W związku z tym, że pozwany odmawiał przyjmowania serwatki powodowie pismem z dnia 14 lipca 2014 r. wezwali pozwanego do wykonywania umowy, a pozwany w odpowiedzi wypowiedział umowę ze skutkiem 14 dniowym. Powodowie w konsekwencji wypowiedzieli umowę zawartą z P. F., a ten obciążył ich karą umowną w wysokości 30.000 zł z tytułu niewykonania tej umowy.

Na skutek powyższych zdarzeń powodowie wezwali pozwanego do zapłaty kwoty 286.538,56 zł tytułem odszkodowania w związki
z niewykonywaniem od 20 maja 2014 r. umowy łączącej strony. Ostatecznie powodowie niniejszym pozwem dochodzą z tego tytułu kwoty 147.363,66 zł, na która składa się:

⚫

kwota 30.000 zł – kara umowna jaką powodów obciążył P. F.,

⚫

kwota 11.439,50 zł – utracone korzyści jakie powodowie by uzyskali, gdyby pozwany zgodnie ze zobowiązaniem dokonał usługowego przetworzenia serwatki w miesiącach czerwcu i lipcu,

⚫

kwota 5.924,16 zł koszt zakupu worków do pakowania proszku a oznakowanych logo pozwanego.

Obliczając ilość serwatki jaką zamierzali dostarczyć w czerwcu i lipcu powodowie kierowali się ilością serwatki dostarczonej w maju 2014 r. Powodowie w sposób szczegółowy przedstawili w pozwie sposób wyliczenia szkody uwzględniając koszty transportu i koszt wytworzenia.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa podnosząc przede wszystkim, iż nie umawiał się z powodami na usługowe przerabianie dostarczonego surowca w dowolnych bądź też stałych ilościach. Ilości te miały być uzgadniane cotygodniowych. Powodowie nie zastosowali się do tych uzgodnień i wysyłali surowiec bez takich uzgodnień, Pozwany przyjmował go wprawdzie, ale tylko w zakresie w jakim był w stanie przerobić.

Skoro umowa nie przewidywała żadnych konkretnych ilości , pozwany zakwestionował swoją odpowiedzialność za szkody powodów spowodowane niemożnością wykonania umowy na rzecz P. F., czy też utratą korzyści na skutek braku sprzedaży proszku serwatkowego w ilościach wskazanych w pozwie. Pozwany zakwestionował roszczenie powodów również co do wysokości podnosząc liczne zarzuty co do wyliczeń odszkodowania. Co do kosztu poniesionego na worki pozwany podniósł, iż nie powinni oni kupować ich w takich ilościach nie mając zapewnionej umownie ilości przetworzonego surowca.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Pozwany Zakład (...) Sp. z o.o. w Ł. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się m.in. sprzedażą hurtową mleka, wyrobów mleczarskich, jak również przetwórstwem mleka i wyrobem serów. Natomiast powodowie P. G. i D. G. prowadzą działalność gospodarczą jako wspólnicy (...) s. c.

/ dowód: okoliczność bezsporna, informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców KRS pozwanego nr (...) k. 16-24, 103-107 akt sprawy/

W dniu 19 marca 2014 r. powód P. G. jako wspólnik (...) s. c. zawarł z pozwanym Zakładem (...) sp. z o.o. w Ł. umowę usługowego suszenia serwatki nr (...). Zgodnie z pkt 1

umowy jej przedmiotem była sprzedaż oraz usługa suszenia serwatki spożywczej dostarczonej na własny koszt przez powodów jako zamawiającego od dostawców zakwalifikowanych przez Inspekcję Weterynaryjną do prowadzenia sprzedaży na rynki Unii Europejskiej w zakładzie produkcyjnym pozwanego jako wykonawcy. W pkt 2.1 pozwany zobowiązał się do zakupu oraz suszenia usługowego serwatki w zakładzie w Ł. dla powodów według określonych w umowie warunków. W myśl pkt 2.4 umowy powodowie zobowiązali się dostarczyć surowiec spełniający warunki sanitarne i jakościowe odpowiednie dla surowców spożywczych, pochodzący z zakładów spełniających wymagania zawarte w dyrektywie UW nr (...) w ilościach uzgodnionych tygodniowo z pozwanym. W pkt 2.5 umowy strony ustaliły, że w okresie od 1 do 15 każdego miesiąca dostarczony surowiec będzie przerabiany usługowo na serwatkę w proszku. Pozostały dostarczony surowiec w danym miesiącu miał być sprzedawany pozwanemu po cenach uzgodnionych przez strony umowy. Na podstawie pkt 3.2 umowy powodowie zobowiązali się dostarczyć do każdej partii serwatki worki. W razie ich niedostarczenia mieli oni zostać obciążeni kosztami worków po cenie zakupu przez pozwanego tj. 2,7 zł/szt. Zgodnie z pkt 5.1 umowa została zawarta na czas nieokreślony. W pkt 5.2 strony przewidziały, że umowa może zostać wypowiedziana pisemnie przez każdą ze stron z zachowaniem 14-dniowego terminu wypowiedzenia.

/ dowód: umowa usługowego suszenia serwatki nr (...) z dnia 19 marca 2014 r. k. 25-28 akt sprawy/

Aneksem nr (...) do powyższej umowy strony zmieniły m.in. jej pkt 1
w ten sposób, że jako przedmiot umowy wskazano sprzedaż oraz usługę suszenia mleka, serwatki spożywczej i koncentratu serwatki dostarczonych na własny koszt przez powodów od dostawców zakwalifikowanych przez Inspekcję Weterynaryjną do prowadzenia sprzedaży na rynki Unii Europejskiej w zakładzie produkcyjnym pozwanego. Zgodnie ze zmienionym brzmieniem pkt 2.1. pozwany zobowiązał się do zakupu oraz suszenia usługowego mleka, serwatki spożywczej i koncentratu serwatki w zakładzie w Ł. dla powodów według warunków umowy. W oparciu o § 2 aneksu miał on wejść w życie z dniem 1 maja 2014 r.

/ dowód: aneks nr (...) do umowy usługowego suszenia serwatki nr (...) z dnia 19 marca 2014 r. k. 29-30 akt sprawy/

Powód zakładał, że będzie dostarczał pozwanemu jedną cysternę dziennie serwatki, zaś większa ilość będzie każdorazowo ustalana
z pozwanym, tymczasem pozwany nie składał ze swoje strony takich deklaracji. Możliwość przyjęcia konkretnych ilości serwatki uzależniona bowiem była od mocy przerobowej zakładu. Uzgodnienia w tym zakresie miały być czynione przez powodów z pracownikiem pozwanego W. B., bądź w zastępstwie ze S. B.. Przyjmowały one formę

ustaleń telefonicznych i ustnych. Zdarzały się sytuacje, że powodowie bez uzgodnienia przysyłali samochód serwatki i czekał on na rozładunek na drugi dzień bądź był odsyłany ze względu na brak mocy przerobowej zakładu.

/ dowód: zeznania świadka J. C., e-protokół, protokół skrócony k. 333, przesłuchanie powoda P. G., e-protokół, protokół skrócony k. 473-476, zeznania świadka W. B. k. 365v-366, zeznania świadka J. B. k. 366, zeznania świadka W. K., e-protokół, protokół skrócony k. 373-375 akt sprawy/

W okresie od 1 kwietnia do 15 kwietnia 2014 r. pozwany przerobił 313.400 litrów serwatki na 15.500 kg proszku. Zaś w okresie od 16 kwietnia 2014 r. do 30 kwietnia 2014 r. pozwany zakupił od powodów 301.200 litrów serwatki za cenę 0,07 zł netto i część 0,08 zł netto za 1 litr. Dostarczaną przez powodów serwatkę zakupywali oni za cenę 0,05 zł netto za 1 litr.

W okresie od 1 maja 2014 r. do 15 maja 2014 r. pozwany przerobił 187.935 litrów koncentratu serwatki na 41.550 kg, przy czym cena zakupu koncentratu serwatki przez powodów wynosiła od 0,12 do 0,17 zł netto za 1 litr. W drugiej połowie maja pozwany zakupił od powodów jedynie w dniu 19 maja 2015 r. 23.836 litrów koncentratu serwatki za cenę 0,27 zł netto za jeden litr.

/ dowód: faktury VAT dokumentujące zakup serwatki przez powodów k. 31-42, 46-53, faktury VAT dokumentujące wykonywanie usług suszenia serwatki w proszku przez pozwanego na rzecz powodów k. 43-44, 54-55 faktura VAT C 50/2014 z dnia 30 kwietnia 2014 r. k. 45, faktura VAT C 59/2014 z dnia 19 maja 2014 r. k. 56, faktura VAT nr (...) z dnia 17 maja 2014 r. k. 57 akt sprawy/

W dniu 30 kwietnia 2014 r. powodowie jako wspólnicy (...) s. c. zawarli z P. F. (prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą (...) P. F.) umowę o współpracy handlowej
w zakresie sprzedaży proszku serwatkowego. W § 1 umowy powodowie zobowiązali się sprzedawać P. F. proszek serwatkowy spożywczy produkcji pozwanego spełniający wymogi określone w przepisach sanitarnych krajowych i UE w ilościach nie mniejszych niż 40.000 kg miesięcznie. Na podstawie § 3 ust. 1 umówiono się, że P. F. będzie miał prawo obciążyć powodów karą umowną w wysokości 30.000 zł
w przypadku, gdy powodowie nie zapewnią na zamówienie kupującego dostaw w minimalnej ilości 30.000 kg w miesiącu. Jednocześnie w ust. 3 wskazano, że kary umowne mogą być nakładane nie częściej niż raz
w kwartale.

/ dowód: umowa o współpracy handlowej w zakresie sprzedaży proszku serwatkowego z dnia 30 kwietnia 2014 r. k. 58, zeznania świadka P. F., e-protokół, protokół

skrócony k. 331-332, przesłuchanie powoda P. G., e-protokół, protokół skrócony k. 473-476 akt sprawy/

W ofercie z dnia 30 kwietnia 2014 r. (...) Sp. z o.o. w Ł. zaproponował powodom do sprzedaży koncentrat serwatki słodkiej
w miesiącach: maj, czerwiec, lipiec w cenie 15 gr/l przy odbiorze własnym przez zamawiającego i ilości 25.000 l dziennie.

/ dowód: oferta (...) sp. z o.o. w Ł. z dnia 30 kwietnia 2014 r. k. 59 akt sprawy/

Ze względu na występujące problemy techniczne związane z niską wydajnością oczyszczalni ścieków pozwany od dnia 20 maja 2014 r. zaprzestał przyjmować od powodów serwatki. W wiadomości e-mail z dnia 18 czerwca 2014 r. pozwany poinformował powodów, że do końca czerwca nie ma możliwości przyjąć serwatki.

/ dowód: korespondencja e-mailowa stron z dnia 17 i 18 czerwca 2014 r. k. 60, przesłuchanie powoda P. G., e-protokół, protokół skrócony k. 473-476, zeznania świadka W. K., e-protokół, protokół skrócony k. 373-375, zeznania świadka W. B. k. 365v-366, zeznania świadka J. B. k. 366 akt sprawy/

Pismem z dnia 15 lipca 2014 r. pozwany na podstawie pkt 5.2 umowy z dnia 19 marca 2014 r. dokonał jej wypowiedzenia. Z kolei powodowie pismem z dnia 15 lipca 2014 r. wypowiedzieli zawartą z P. F. umowę o współpracy handlowej w zakresie sprzedaży proszku serwatkowego z 30 kwietnia 2014 r. Wypowiedzenie odnosiło skutek na koniec lipca 2014 r. W konsekwencji powyższego P. F. w dniu 21 lipca 2014 r. wystawił powodom notę obciążeniową w wysokości 30.000 zł z tytułu niewywiązania się z kontraktu. Jako termin płatności wskazano dzień 28 lipca 2014 r. Kara umowna nie została przez powodów zapłacona.

/ dowód: pismo pozwanego z dnia 15 lipca 2014 r. k. 61, pismo powodów z dnia 15 lipca 2014 r. k. 62, nota obciążeniowa z dnia 21 lipca 2014 r. k. 63, przesłuchanie powoda P. G., e-protokół, protokół skrócony k. 473-476, zeznania świadka P. F., e-protokół, protokół skrócony k. 331-332 akt sprawy/

W piśmie z dnia 10 września 2014 r. powodowie wezwali pozwanego do zapłaty kwoty 286.538,56 zł z tytułu odszkodowania za niewykonanie przez pozwanego umowy w okresie od dnia 20 maja 2014 r. do dnia jej rozwiązania wskutek wypowiedzenia umowy przez pozwanego (31 lipca 2014 r.).
W odpowiedzi na wezwanie pozwany oświadczył, że nie uznaje żadnych roszczeń z uwagi na fakt, że nie znajdują one podstaw prawnych
i faktycznych.

/ dowód: pismo powodów z dnia 10 września 2014 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 64-66, pismo pozwanego z dnia 2 października 2014 r. k. 67 akt sprawy/

Sąd zważył, co następuje

Istotne dla rozstrzygnięcia niniejszego sporu okoliczności faktyczne Sąd ustalił w oparciu o odpisy dokumentów, które zostały przedłożone przez strony, jak również zobowiązane przez Sąd podmioty. Autentyczność odpisów nie była kwestionowana przez żadną ze stron ani też nie budziła wątpliwości Sądu. Wobec stwierdzenia przez Sąd, że brak jest podstaw do przypisania pozwanemu odpowiedzialności odszkodowawczej wiele spośród zgromadzonych w aktach postępowania odpisów okazało się nieprzydatnych dla finalnego rozstrzygnięcia sporu. Kluczowe znaczenie dla czynionych ustaleń miała przede wszystkim treść zawartej pomiędzy stronami postępowania umowy usługowego suszenia serwatki nr (...) z dnia
19 marca 2014 r.

Ustalając stan faktyczny Sąd uwzględnił również zeznania złożone przez następujących świadków: P. F., J. C., W. B. oraz S. B.. W charakterze świadka został przesłuchany również W. K., który w toku postępowania został odwołany z funkcji prezesa zarządu pozwanego i z tego względu nie mógł zostać przesłuchany jako umocowany do reprezentowania pozwanego przedstawiciel. Sąd ocenił zeznania wymienionych świadków w zakresie zgodnym z ustalonym stanem faktycznym jako logiczne i spójne, albowiem znajdowały one odzwierciedlenie w zgromadzonych dowodach. Świadkowie związani byli z prowadzeniem działalności gospodarczej przez strony postępowania, przez co posiadali bezpośrednią wiedzę co do faktycznego sposobu realizacji łączącej je umowy. Sąd nie dopatrzył się sprzeczności
w ich zeznaniach w tym zakresie. W tych samych kategoriach Sąd ocenił okoliczności przedstawione przez przesłuchiwanego powoda P. G..

Szczegółowa analiza zgromadzonego w toku niniejszego postępowania materiału dowodowego pozwoliła Sądowi dojść do przekonania o braku zasadności wywiedzionego powództwa. Okoliczności faktyczne towarzyszące sprawie w zasadzie pozostawały pomiędzy stronami bezsporne, zaś finalne rozstrzygnięcie było uzależnione od ustalenia czy zaistniały wymagane przepisami prawa przesłanki pozwalające na przypisanie pozwanemu odpowiedzialności odszkodowawczej.

Podstawy prawnej swego roszczenia powodowie upatrują w art. 471 k.c. Zgodnie z jego brzmieniem dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W ocenie powodów przysługuje im roszczenie o naprawienie szkód spowodowanych niewykonaniem przez pozwanego umowy od dnia 20 maja 2014 r. do dnia jej rozwiązania wskutek wypowiedzenia umowy przez

pozwanego tj. 31 lipca 2014 r. Na kwotę żądanego przez powodów odszkodowania składają się: 30.000 zł z tytułu kary umownej, jaką zostali obciążeni przez P. F. w związku z niewykonaniem zawartej z nim umowy z dnia 30 kwietnia 2014 r., 111.439,50 zł tytułem utraconych korzyści, jakie uzyskaliby powodowie, gdyby pozwany dokonał usługowego przetworzenia serwatki w miesiącach czerwcu i lipcu 2014 r. oraz 5.924,16 zł, która to kwota została wydatkowana przez powodów na zakup worków do pakowania proszku serwatkowego. Zatem na całokształt żądania odszkodowawczego powodów składa się roszczenie dwojakiego rodzaju. Bowiem powodowie dochodzą odszkodowania zarówno z tytułu doznanej szkody, jak i utraconych korzyści.

Artykuł 471 k.c. statuuje odpowiedzialność odszkodowawczą dłużnika za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania. Odpowiedzialność ta jest odpowiedzialnością na zasadzie winy, zaś do jej przesłanek należą: niewykonanie bądź nienależyte wykonanie zobowiązania, fakt poniesienia szkody w określonej wysokości oraz istnienie związku przyczynowego pomiędzy niewykonaniem bądź nienależytym wykonaniem zobowiązania a powstałą szkodą. Dla wykazania istnienia wierzytelności z tego tytułu konieczne jest wykazanie wszystkich tych przesłanek. (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2015 r., I ACa 1409/14, LEX nr 1682913). Natomiast Sąd Apelacyjny w Szczecinie wskazał, że przy odpowiedzialności kontraktowej ciężar dowodu rozkłada się następująco: wierzyciel ma wykazać istnienie stosunku zobowiązaniowego oraz jego treść, fakt niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, jak również poniesioną szkodę. Nie musi natomiast udowadniać, że wykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania nastąpiło na skutek okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność (a więc przede wszystkim z winy dłużnika). W art. 471 k.c. zawarte jest bowiem domniemanie, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązana nastąpiło na skutek okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność. Tym samym na dłużnika przerzucony został obowiązek wykazania, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania nastąpiło na skutek okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (Wyrok Sądu Apelacyjnego
w Szczecinie z dnia 13 listopada 2014 r., I ACa 628/14, LEX nr 1649308).

Odnosząc powyżej zacytowane stanowiska ukształtowane
w judykaturze Sąd zważył, że jakkolwiek nie może budzić wątpliwości istnienie stosunku zobowiązaniowego pomiędzy stronami, to z treści umowy z dnia 19 marca 2014 r. nie wynika zobowiązanie pozwanego do przyjmowania od powodów i przerabiania określonych ilości surowca
w postaci serwatki. Wręcz przeciwnie, strony w pkt 2.4 umowy ustaliły, że powodowie będą dostarczać wspomniany surowiec w ilościach uzgodnionych tygodniowo z pozwanym. Zapis tego warunku umownego znalazł się w umowie na wyraźne życzenie pozwanego, co zeznał powód w trakcie przesłuchania. A zatem nie ulega żadnych wątpliwości, że wolą pozwanego
w trakcie zawierania umowy nie było zobowiązywanie się do przyjmowania
i przerabiania od powodów surowca w konkretnych ilościach. Wobec braku precyzyjnego określenia ilości dostarczanej serwatki powodowie zobowiązani byli do uprzedniego poczynienia stosownych uzgodnień z pozwanym co do jego mocy przerobowych, a co za tym idzie pozwany był uprawniony do odmowy przyjęcia nieuzgodnionego tygodniowo transportu surowca. Przeciwko przyjęciu niniejszego stanowiska nie przemawia okoliczność, że niekiedy w praktyce pozwany poddawał suszeniu również serwatkę, której przywozu powodowie wcześniej nie ustalali. Wynikało to jedynie z faktu, że
w danym momencie możliwości przerobowe zakładu pozwanego na to pozwalały, nie oznacza to jednak, iż nastąpiło zwolnienie powodów
z obowiązku respektowania postanowień zawartej umowy.

W nawiązaniu do powyższego nie sposób przypisać pozwanemu winy
w powstaniu ewentualnej szkody bądź utracenia korzyści spodziewanych przez powodów. W ocenie Sądu jedynymi podmiotami, którym można byłoby przypisać odpowiedzialność w tym zakresie są sami powodowie, którzy nie mając zagwarantowanych konkretnych ilości proszku serwatkowego na mocy zawartej z P. F. umowy z dnia 30 kwietnia 2014 r. zobowiązali się do systematycznej sprzedaży niniejszego produktu. Podejmując takie ryzyko gospodarcze powodowie winni liczyć się z możliwymi konsekwencjami takiego stanu rzeczy. Zatem niedopuszczalne jest przerzucenie odpowiedzialności za obciążenie powodów karą umowną na pozwanego. Jednocześnie należy zauważyć, że jak słusznie wskazał pozwany, zawarcie umowy z P. F. zbiegło się w czasie z terminem początkowym obowiązywania pomiędzy powodem i pozwanym aneksu do umowy z dnia 19 marca 2014 r. Tymczasem przy tej okazji strony nadal nie poczyniły precyzyjnych ustaleń co do wielkości dostarczanej przez powodów i suszonej przez pozwanego serwatki.

W związku z tym, że to powodowie byli zobowiązani do dostarczenia odpowiednich worków na wysuszony przez pozwanego produkt nie mogą oni także skutecznie domagać się obciążenia pozwanego kosztami nabycia tychże worków w ilościach jakie zakładali zużyć, a które nie wynikały z ustaleń z pozwanym.

W świetle powyżej przedstawionej argumentacji roszczenie powodów należało uznać za nieusprawiedliwione co do zasady. Z tych względów Sąd na podstawie art. 471 k.c. a contrario oddalił powództwo. Rozważania na temat wysokości szkody wyliczonej przez powodów pozostały więc bez znaczenia dla rozstrzygnięcia.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt II orzeczenia na podstawie
art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, nakładając na powodów obowiązek zwrotu pozwanej

poniesionych kosztów procesu. Sąd ustalił koszty zastępstwa procesowego
w oparciu o przepisy § 2 oraz § 6 pkt. 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu w zw. z § 21 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Wysokość stawki minimalnej zależy od wartości przedmiotu sprawy lub jej rodzaju, co wynika z §4 cytowanego rozporządzenia. Przepis § 6 pkt. 6 stanowi natomiast, iż stawka minimalna przy wartości przedmiotu sporu powyżej 50.000 zł do 200.000 zł wynosi 3.600 zł. Biorąc pod uwagę, iż w niniejszej sprawie wartość przedmiotu sporu wynosiła 147.364 zł, zdaniem Sądu przyznanie kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 7.200 zł (zgodnie z wnioskiem pozwanego) jest uzasadnione, tj. dwukrotności stawki minimalnej jest uzasadnione nakładem pracy pełnomocnika pozwanego poczynionym w niniejszej sprawie. Należy zwrócić uwagę, iż pełnomocnik sporządzał w niniejszej sprawie pisma procesowe odnoszące się merytorycznie do żądań pozwu, w tym wszystkich wyliczeń szkody, co niewątpliwe wiązało się ze zwiększonym nakładem pracy. Nadto pełnomocnik brał udział w kilu rozprawach przeprowadzonych w tej sprawie. Dodatkowe koszty stanowią wydatki przedstawione przez pełnomocnika pozwanego w złożonym przed zamknięciem rozprawy spisie kosztów (k. 472), w tym wartość opłaty skarbowej za udzielone pełnomocnictwo oraz koszty przejazdów na wyznaczone w niniejszej sprawie rozprawy. Łączna wysokość kosztów procesu pozwanego wyniosła 10.980 zł
i taką Sąd zasądził na rzecz pozwanego, zgodnie z powołanymi wyżej regułami.