Sygn. akt. II Ca 347/13 II Cz 316/13
Dnia 17 grudnia 2013 r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Barbara Jankowska - Kocon
Sędziowie: SO Aurelia Pietrzak
SO Tomasz Adamski (spr.)
Protokolant: sekr. sądowy Tomasz Rapacewicz
po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2013 roku w Bydgoszczy
na rozprawie
sprawy z wniosku B. G.
z udziałem: S. S. (1), K. S., A.
W., W. G.
o zniesienie współwłaności
na skutek apelacji wnioskodawczym oraz zażalenia uczestników: S.
S., K. S., A. W.
na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 19 grudnia 2012 roku
sygn. akt II Ns 397/12
postanawia:
I. oddalić apelację;
II. zmienić zaskarżone postanowienie w punkcie 3 (trzecim) i zasądzić od B. G. i W. G.
1
solidarnie na rzecz S. S. (1), K. S.,
A. W. kwotę 3.650 zł (trzy tysiące sześćset
pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania;
III. zasądzić od B. G. i W. G.
solidarnie na rzecz S. S. (1), K. S.,
A. W. kwotę 1.200 zł (jeden tysiąc dwieście)
tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego;
IV. oddalić wniosek uczestników S. S. (1), K.
S., A. W. o zasądzenie kosztów
postępowania zabezpieczającego.
Na oryginale właściwe podpisy.
II Cz 316/13
Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2012 roku Sąd Rejonowy w Bydgoszczy oddalił wniosek B. G. przy uczestnictwie S. S. (1), K. S., A. W. i W. G. o zniesienie współwłasności (pkt 1), nakazał B. G. i W. G. wydanie samochodu osobowego O. (...) o nr rej. (...) S. S. (1), K. S., A. W. (pkt 2), a kosztami postępowania, w tym kosztami o wydanie samochodu, obciążył uczestników w zakresie przez nich poniesionym (pkt 3).
Sąd I instancji wskazał, że samochód O. (...), którym władali B. G. i W. G. stanowi własność S. S. (1), K. S. i A. W., zaś żądanie ustalenia, iż współwłaścicielką tego pojazdu jest także B. G. jest nieuzasadnione. W tej sytuacji sąd I instancji oddalił wniosek B. G. o zniesienie współwłasności (skoro nie jest współwłaścicielem) i nakazał wydanie pojazdu jego właścicielom. O kosztach sąd orzekł zgodnie z ogólną regułą ponoszenia kosztów postępowania nieprocesowego (art. 520 § 1 kpc), uznając że zainteresowani winni je ponieść we własnym zakresie.
Zażalenie na postanowienie w przedmiocie kosztów postępowania wnieśli uczestnicy S. S. (1), K. S. i A. W. domagając się jego zmiany poprzez zasądzenie na ich rzecz od B. G. i W. G. kwoty 3.650 zł i zarzucając sądowi naruszenie art. 520 § 2 kpc. Uczestnicy wskazali, że uczestnicy postępowania w niniejszej sprawie byli w różnym stopniu zainteresowani wynikiem sprawy i koszty postępowania - w szczególności związane z wytoczeniem powództwa o wydanie rzeczy: opłatą i wynagrodzeniem radcy
1
prawnego, winni ponieść B. G. i W. G. jako przegrywający sprawę.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie jest zasadne.
Zgodnie z regułą określoną w art. 520 § 2 kpc jeżeli uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania lub ich interesy są sprzeczne, sąd może stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów lub włożyć go na jednego z nich w całości. To samo dotyczy kosztów postępowania wyłożonych przez uczestników.
W ocenie sądu odwoławczego interesy uczestników postępowania: B. G. i W. G. z jednej strony i S. S. (1), K. S. i A. W. z drugiej strony były w sposób oczywisty sprzeczne. Pierwsi władali pojazdem i usiłowali dowieść, że stanowi on współwłasność B. G., drudzy zaś dowodzili, że B. G. nie jest jego współwłaścicielem i żądali wydania samochodu. Sąd uwzględnił w pełni żądania drugiej grupy uczestników, W takiej sytuacji winien był też orzec o kosztach postępowania w oparciu o regułę przewidzianą w § 2 art. 520 kpc. Ta zaś nakazuje zwrócić przegrywającym na rzecz wygranych koszty postępowania, w szczególności koszty już wyłożone przez uczestników.
W niniejszej sprawie S. S. (1), K. S. i A. W. wytoczyli powództwo o wydanie samochodu (I C 2038/11 Sądu Rejonowego w Bydgoszczy, przekazane później do niniejszej sprawy w oparciu o regulację zawartą w art. 618 § 1 kpc). W ramach tego procesu ponieśli koszty: uiścili opłatę sądową w wysokości 1.250 zł oraz koszt wynagrodzenia pełnomocnika będącego radcą prawnym w wysokości 2.400 zł. Koszty te winny zostać im zwrócone przez B. G. i W. G., stąd też koniecznym stała się zmiana
2
rozstrzygnięcia sądu I instancji w punkcie 3 i zasądzenie na rzecz S. S. (1), K. S., A. W. kwoty 3.650 zł od B. G. i W. G. solidarnie.
Wobec powyższego Sąd Okręgowy zażalenie uznał za zasadne i na podstawie przepisów art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc zmienił zaskarżone postanowienie.
Wobec braku wniosku pełnomocnika będącego radcą prawnym w przedmiocie żądania zasądzenia kosztów postępowania zażaleniowego sąd nie zasądził takich kosztów (art. 109 § 1kpc).