Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2016 r., Sad Rejonowy w Świdnicy przyznał adw. S. C. kwotę 73,80 zł tytułem wynagrodzenia za pełnienie funkcji kuratora procesowego dla nieznanych z miejsca pobytu uczestników G. Z. (córki J.) N. Z. i T. Z.. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż wynagrodzenie zostało przyznane kuratorowi w oparciu o treść § 1 ust 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U z 2013r, poz. 1476) oraz na podstawie § 9 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013r. poz. 461) tj. 60 zł + Vat, nakazując wypłatę tego wynagrodzenia z zaliczki uiszczonej przez wnioskodawców (...). Sąd pierwszej instancji nie znalazł podstaw do przyznania kuratorowi wynagrodzenia za pełnienie funkcji kuratora dla każdego z uczestników postępowania. W przypadku współuczestnictwa materialnego wynagrodzenia kuratora nie ustala się odrębnie w stosunku do każdego współuczestnika.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył kurator nieznanych z miejsca pobytu uczestników postępowania G. Z., N. Z., T. Z. zarzucając zaskarżonemu postanowieniu naruszenie prawa procesowego mające istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia, a to § 9 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w zw. z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej poprzez przyznanie wynagrodzenia w kwocie 73,80 zł, kiedy zastępowanie były przez kuratora 3 osoby, a więc należało zasadzić kwocie odpowiednio po 73,80 zł z tytułu pełnienia funkcji kuratora G. Z., N. Z., T. Z. (łącznie 221,40 zł).

W związku z powyższym skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez przyznanie wynagrodzenia w kwocie po 73,80 zł z tytułu wynagrodzenia kuratora procesowego dla nieznanych z miejsca pobytu uczestników (po 73,80 zł).

Sąd Okręgowy zważył:

Zażalenie podlegało uwzględnieniu.

Powołane przez Sąd pierwszej instancji Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 13 listopada 2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej, Dz.U.2013.1476, określa jedynie wynagrodzenie kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej przewidując, iż nie może ono przekraczać stawek minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie, a w przypadku gdy kuratorem jest radca prawny, przepisami określającymi opłaty za czynności radców prawnych (§ 1). Wynagrodzenie kuratora będącego podatnikiem obowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług, określoną zgodnie ze stawką tego podatku obowiązującą w dniu orzekania o wynagrodzeniu.

Wysokość wynagrodzenia przyznanego w sprawie (na podstawie § 1 cyt. Rozporządzenia i § 9 ust 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzęduinformacje o jednostceorzeczenia sądów - Dz.U.2013.461 j.t.). nie była kwestionowana przez Skarżącego - kwestionowany był fakt, iż zostało ono przyznane jedynie w wysokości odpowiadającej pełnieniu czynności kuratora dla jednego z uczestników postępowania.

Rozporządzenie z dnia 13 listopada 2013r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej, określa jak wskazano jedynie wysokość wynagrodzenia. Redakcja tego przepisu wskazuje na przyznanie wynagrodzenia kuratorowi ustanowionemu, co należy podkreślić, dla strony. W postępowaniu nieprocesowym wyznaczenie kuratora następuje to w trybie art. 143 k.p.c i 144 k.p.c. z tą różnica, iż kurator powinien zostać wyznaczony z urzędu niezależnie od wniosków czy też ich braku w sprawie (art. 510 § 2 k.p.c.). Brak jest możliwości oceny, w oparciu o powołany przepis, zasad przyznawania tego wynagrodzenia. Można jedynie w ramach wynagrodzenia oceniać czy stawka przewidziana w § 1 jako „nieprzekraczająca stawek minimalnych” może być niższa od stawki minimalnej. Co do zasady jednak nie znajduje uzasadnienia pogląd, iż różnicowanie wynagrodzenia może nastąpić w oparciu o relacje jakie wiążą uczestników postępowania (współuczestnictwo formalne czy materialne) w zależności od sprawy, w której kurator ich reprezentuje. Należało zatem przyjąć, iż wynagrodzenie kuratorowi należało przyznać w odniesieniu do ilości stron (uczestników postępowania), dla których został ustanowiony w sprawie.

Zażalenie zatem pozostawało uzasadnione a zaskarżone postanowienie na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. zostało zmienione i przyznane zostało dalsze wynagrodzenie w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu za pełnienie funkcji kuratora dla dalszych dwóch uczestników postępowania.

O kosztach sądowych wynikających z udziału kuratora w sprawie orzeczono na podstawie 520 § 1 k.p.c. w zw. z art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2016.623 j.t.).

(...)