Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

W dniach 26 i 27 marca 2016r. E. G. pił alkohol na imprezie świątecznej.

W dniu 29 marca 2016r. oskarżony, w godzinach rannych wsiadł do swojego samochodu marki M. nr rej. (...), jako kierowca. Na ulicy (...) w P. (...) został zatrzymany do kontroli drogowej przez Inspekcję Transportu Drogowego. Został poddany badaniu na stan trzeźwości i okazało się, że jest nietrzeźwy. Na miejsce przybył patrol Policji, który także poddał oskarżonego badaniu. O godzinie 07:59 zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu u oskarżonego wynosiła 0,29 mg/l, o godzinie 08:38 wynosiła 0,18 mg/l, o godzinie 08:43 wynosiła 0,19 mg/l.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 7, protokół badania stanu trzeźwości k. 2, notatka urzędowa k. 1)

E. G. ma 65 lat, jest wdowcem, nie posiada nikogo na utrzymaniu, ma wykształcenie podstawowe, utrzymuje się z emerytury.

Ma dwójkę dorosłych dzieci. Mieszka sam. Przez 25 lat był kierowcą (...) w P. (...) Leczy się onkologicznie.

Nie był karany sądownie.

(dowód: oświadczenie oskarżonego k. 6, karta karna k. 9, wywiad środowiskowy k. 26)

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podał, że dwa dni przed zdarzeniem, w czasie świąt, spożywał alkohol. W dniu zdarzenia, rano, nie pił alkoholu, pojechał na parking (...) w P. (...)został wylegitymowany przez funkcjonariuszy ITD, okazało się, że jest nietrzeźwy. Na miejsce przyjechał też patrol Policji, który przeprowadził badania. Wskazał, że nie wiedział, że prowadzi samochód, będąc w stanie nietrzeźwości, jest to wynik wcześniejszego spożycia i nieprzyjmowania posiłków.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 7)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala przyjąć w sposób nie budzący wątpliwości, iż oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości. Sąd podzielił wyjaśnienia oskarżonego, z których wynika, że w dniach wcześniejszych spożywał alkohol. Nie ulega wątpliwości, że stan nietrzeźwości utrzymywał się także w dniu zatrzymania do kontroli drogowej.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż wina umyślna oskarżonego nie budzi wątpliwości.

Zachowanie E. G. wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.

Przeprowadzone badania wykazały obecność w wydychanym przez oskarżonego powietrzu alkoholu, co jednoznacznie wskazuje, iż w chwili zdarzenia był on nietrzeźwy.

W niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające winę, czy bezprawność.

W niniejszej sprawie Sąd postanowił o zastosowaniu wobec oskarżonego instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego, o której mowa w art. 66 k.k.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż spełnione zostały wszystkie warunki formalne konieczne dla takiego orzeczenia – przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności do 2 lat, oskarżony nie był dotychczas karany.

Gdy chodzi zaś o przesłanki materialne, to, w ocenie Sądu, także one występują w niniejszej sprawie. Nie budzi wątpliwości fakt popełnienia przez E. G. przypisanego mu przestępstwa, na fakt jego popełnienia oraz okoliczności wskazuje sam oskarżony.

Gdy chodzi zaś o stopień jego społecznej szkodliwości, to uznać należy, biorąc pod uwagę okoliczności przedmiotowe i podmiotowe, że nie jest on znaczny. Okoliczności popełnienia czynu wskazują, iż doszło do niego na skutek spożycia alkoholu dnia poprzedniego – wersja oskarżonego jest wiarygodna, jeśli zważyć na poziom alkoholu w wydychanym powietrzu (bardzo niski) oraz to, że poziom ten z godziny na godzinę spadał. Dodatkowo poziom alkoholu (0,29 mg/l) w bardzo nieznacznym stopniu przekraczał próg, od którego „zaczyna się” przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

Trafnie podkreśla się w literaturze przedmiotu, że stopień społecznej szkodliwości, który determinuje możliwość zastosowania warunkowego umorzenia postępowania, należy na gruncie art. 66 § 1 KK oceniać in concreto , w odniesieniu do konkretnego przestępstwa, a z faktu objęcia instytucją warunkowego umorzenia postępowania występków zagrożonych karą do 3 lat (a wyjątkowo do 5 lat) pozbawienia wolności nie wolno wyprowadzać ani wniosku, że stopień społecznej szkodliwości tych czynów ze swej natury jest znaczny, albo odwrotnie - że nie jest znaczny (tak np. A. Zoll [w:] Kodeks karny, s. 828-829 oraz powołana tam literatura).

Zastrzeżenie "nie jest znaczna" należy odnosić do stopnia społecznej szkodliwości jako całości. Okoliczność, że ocena niektórych czynników może wypaść niekorzystnie dla sprawcy z punktu widzenia instytucji warunkowego umorzenia postępowania (np. znaczne naruszenie przez sprawcę obowiązków, znaczne naruszenie reguł ostrożności) nie oznacza, że stopień społecznej szkodliwości czynu wypadnie jako znaczny, co automatycznie przesądzałoby o niemożliwości warunkowego umorzenia postępowania (tak również np. R. Zawłocki, Pojęcie i funkcje społecznej szkodliwości, s. 281-282).

Odrębną przesłanką warunkowego umorzenia postępowania jest to, aby wina sprawcy nie była znaczna. Jest to przesłanka odmienna od stopnia społecznej szkodliwości. Stopień winy należy odnosić do konkretnego typu czynu zabronionego, w sprawie, o który toczy się postępowanie karne. A więc jeśli przedmiotem osądu jest czyn umyślny, należy rozważać stopień winy umyślnej, a gdy chodzi o czyn nieumyślny - stopień winy nieumyślnej. W przypadku oceny stopnia winy nieumyślnej, trzeba ustalać, czy sprawca popełnił czyn w tzw. nieumyślności świadomej czy też nieświadomej.

W ocenie Sądu stopień winy oskarżonego uznać należy za nieznaczny.

Także postawa E. G., jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia dają rękojmię, iż nie popełni po raz kolejny przestępstwa.

Oskarżony wyraził krytyczny stosunek do popełnionego przestępstwa.

Oskarżony jest osobą dojrzałą (65-letnią), która nie miała dotychczas konfliktu z prawem. Przez 25 lat swojego dorosłego życia pracował, jako kierowca. Nie został w tym czasie skazany za przestępstwo, w szczególności to przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

W ocenie Sądu, w przypadku takim, jak ten E. G., skazanie go za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. i wymierzenie kary, a szczególnie środków karnych, nakazanych przez ustawę, byłoby rażąco niesprawiedliwe i surowe, w szczególności, porównując jego przypadek z tymi, gdzie stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu jest kilka razy większe. Orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat najprawdopodobniej wyłączyłoby oskarżonego z grona kierowców na zawsze (obecnie oskarżony ma 65 lat), a tym samym skazałoby oskarżonego na oczekiwanie pomocy od najbliższych.

Mając na względzie powyższe okoliczności, Sąd skorzystał z możliwości warunkowego umorzenia postępowania karnego i umorzył je na podstawie art. 67 § 1 k.k. na okres próby 2 lat, uznając, iż okres ten będzie wystarczający do stwierdzenia, czy postawiona prognoza kryminologiczna była właściwa. Sąd zauważa, że ustawodawca nie wyłączył możliwości stosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania do sprawców przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. W ocenie Sądu przywołane powyżej okoliczności związane z czynem i oskarżonym mają charakter szczególny, dają podstawę do zastosowania dobrodziejstwa z art. 66 k.k.

Na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 43a § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 500,00 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, uznając, iż jest to kwota współmierna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i spełni wobec oskarżonego cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt 3 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 1 roku. Na podstawie art. 63 § 4 k.k., na poczet tego środka zaliczono okres zatrzymania prawa jazdy.

Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w łącznej kwocie 170,00 zł.