Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym 20 stycznia 2014 roku powód D. A. żądał zasądzenia w postępowaniu upominawczym od pozwanego J. B. kwoty 99.889,63 zł, z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty, a nadto zasądzenia od pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że zamawiał u pozwanego towar w postaci drobiu, a także części kurczaków, filetów itp., o z góry ustalonej przez strony ładowności palet. Towar ten był zamawiany celem dalszej odsprzedaży przez powoda na rzecz zagranicz­nych kontrahentów przedsiębiorstwa powoda. Zdaniem strony powodowej, pozwany przy realizacji kilku zamówień nie dostarczył wymaganej ilości towaru, mimo że powód dokony­wał terminowej przedpłaty; kilka dostaw było natomiast nieodpowiednio zapakowanych − zamiast palet po 600 kg, pozwany przekazywał palety po 400 kg, co uniemożliwiało załado­wanie ciężarówek i związaną z tym konieczność poniesienia przez powoda dodatkowych kosztów transportu nieodpowiednio zapakowanego towaru. Ponadto powód podnosił, że kilkakrotnie zdarzało się, że po dostarczeniu towaru do kontrahenta zagranicznego waga odebranego towaru pozwanego była dużo niższa, niż wynikała z zamówienia i wystawionych przez pozwanego faktur VAT, mimo że powód uiścił należność za wymaganą ilość towaru. Poza tym, jak podał powód, po rozpakowaniu kartonów z drobiem przez kontrahenta, kilka razy okazało się, że towar był nieświeży i nie nadawał się do spożycia, mimo że warunki w czasie transportu oraz w okresie przechowywania w chłodni u odbiorcy docelowego były odpowiednie. Z uwagi na powyższe nienależyte wykonanie umowy przez pozwanego, powód zdecydował się obciążyć pozwanego kosztami wynikającymi z niedotrzymania warunków umowy, wystawiając w dniu 1 września 2012 r. noty księgowe, w których rozliczono wyko­nane przez pozwanego umowy, z uwzględnieniem ilości faktycznie otrzymanego od pozwa­nego towaru, jakości towaru odebranego i zbadanego przez kontrahenta zagranicznego, zastrzeżeń kontrahenta zagranicznego, kosztów dodatkowych poniesionych przez powoda na skutek nienależytego wykonania umowy przez pozwanego. Noty te zostały przesłane pozwa­nemu, który nie zgłosił do nich żadnych zastrzeżeń, nie kwestionował również ich zasadności. Oprócz powyższego, powód żądał zapłaty za wykonanie na rzecz pozwanego usługi trans­portowej w postaci przewozu 2000 sztuk kartonów na trasie z miejscowości P. do miej­scowości K., o wartości usługi wynoszącej 1168,50 zł, której to należności pozwany nie kwestionował, jak również jej nie zapłacił (pozew k. 2 − 10).

W dniu 6 lutego 2014 roku został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominaw­czym, opatrzony sygnaturą akt X GNc 65/14 (nakaz zapłaty k. 106).

W dniu 4 marca 2014 roku pozwany złożył sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, wnosząc o odrzucenie pozwu na podstawie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., ewentualnie o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu. Pozwany zarzucił, że w toczącej się sprawie z powództwa J. B. przeciwko D.’owi A. o zapłatę kwoty 95.000 zł, o sygn. akt X GC 712/13, pozwany w tamtej sprawie D. A. podnosił przeciwko zasadności powództwa J. B. zarzuty oparte na tych samych okolicznościach faktycznych, na których oparte zostało żąda­nie pozwu w niniejszej sprawie, co uzasadnia zdaniem pozwanego odrzucenie pozwu w niniejszej sprawie. Niezależnie od powyższego, pozwany wskazał na bezzasadność żądań powoda, argumentując, iż powód niemal aż do chwili realizacji zamówień zmieniał ich treść drogą elektroniczną, telefoniczną albo przez osobę obecną podczas załadunku towaru, wobec czego ostateczna ilość towaru mogła różnić się od ilości objętej przedstawionymi przez powoda wydrukami korespondencji elektronicznej. Ponadto czynności odbiorcze oraz trans­port wykonywane były zawsze w ramach przedsiębiorstwa powoda, zaś pojazdy załadowane towarem były każdorazowo ważone tak aby zweryfikować ostateczną ilość towaru odebra­nego przez powoda. Pozwany zakwestionował też, jakoby poszczególne partie towaru miały być pakowane po 600 kg na palecie, wskazując, że sam powód ustalał mniejszą masę towaru na paletach, o czym świadczy treść zamówień załączonych do pozwu. Ponadto brak plombo­wania chłodni umożliwiał powodowanie ubytków podczas transportu w przewożonym towa­rze. Pozwany zaprzeczył też, jakoby zobowiązał się do zapłaty na rzecz powoda kosztów transportu kartonów opisanych w pozwie. Kartony te, według pozwanego, zostały dostar­czone przez powoda z jego własnej inicjatywy, jako według niego odpowiednie do transportu zamówionego towaru, po uzgodnieniu z pozwanym, że ten je od powoda kupi i będzie ich używał do pakowania towarów dla powoda. Pozwany zarzucił także, że nigdy nie otrzymał faktury dotyczącej zapłaty za usługę transportową wykonaną przez powoda, na kwotę 1168,50 zł, a wskazywane w pozwie kartony zostały przewiezione do zakładu pozwanego przy okazji odbioru towaru przez powoda, nie zaś oddzielnym transportem. Pozwany zakwe­stionował także tożsamość reklamowanego przez odbiorców we Francji towaru jako pocho­dzącego z jego wytwórni podnosząc, że powód nabywał towar podobnego rodzaju także od innych producentów. Według pozwanego, powód nie wykazał aby w trakcie transportu towa­rów pozwanego oraz w trakcie ich magazynowania zostały zachowane prawidłowe parametry przechowywania mięsa, szczególnie w sytuacji, kiedy powód nie zgłaszał w momencie zała­dunku towaru żadnych zastrzeżeń co do parametrów nabywanego mięsa. W dalszej części sprzeciwu pozwany wskazał również, że żadne z kolejnych, załączonych do pozwu zamó­wień, również nie wskazuje żadnych zarzutów co do niezgodności towarów zakupionych wcześniej przez powoda od pozwanego w zakresie nieprawidłowości pakowania, ubytków towarowych czy też w zakresie zamówionej jakości. Pozwany zaprzeczył również aby otrzy­mał od powoda jakiekolwiek zastrzeżenia, które miały być składane powodowi przez kontra­hentów zagranicznych. Poza tym pozwany zaprzeczył, aby otrzymał od powoda wezwanie do zapłaty datowane na 3 września 2012 roku, zaś pierwszym wezwaniem do zapłaty, jakie otrzymał pozwany, było wezwanie datowane na 28 sierpnia 2013 roku, na które odpowiedział odmownie (sprzeciw od nakazu zapłaty k. 116 − 127).

W odpowiedzi na sprzeciw strona powodowa podtrzymała żądanie pozwu podno­sząc, że wszystkie zarzuty D.’a A. podniesione w toczącej się sprawie między tymi samymi stronami o zapłatę na rzecz J. B. kwoty 95.000 zł, o sygn. akt X GC 712/13, zostały pominięte przez sąd na podstawie art. 493 § 1 k.p.c., zatem nie były one objęte rozpoznaniem sądu w tamtej sprawie, a w konsekwencji zarzut, że między tymi samymi stronami toczy się sprawa, której przedmiot jest tożsamy z przedmiotem niniejszej sprawy, jest bezzasadny. Ponadto strona powodowa podtrzymała swoje twierdzenia dotyczące wad ilościowych i jakościowych otrzymanego od pozwanego towaru, jak również niezgod­nego ze zleceniem sposobu pakowania towaru na paletach o ładowności 600 kg, które powinny być załadowane zgodnie z tą ładownością. Powód podniósł także, że transport towarów oraz jego rozładowanie, były prowadzone z należytą starannością, a otwarcie drzwi i wyładowanie części towaru z chłodni nie ma najmniejszego wpływu na jakość towaru pozostającego w chłodni. Strona powodowa stanowczo zaprzeczyła także, aby kierowcy powoda mieli powodować ubytki w przewożonym towarze oraz oświadczyła, że temperatura w chłodniach była dostosowana do przewożonego towaru, o czym świadczyć ma treść rekla­macji kontrahentów powoda, w których taka przyczyna złej jakości towaru nie została wska­zana. Ponadto powód podniósł, że zgłaszał zastrzeżenia co do sposobu pakowania oraz ilości i jakości dostarczonego towaru, w formie telefonicznej oraz korespondencji elektronicznej z dnia 5 czerwca 2012 r. (odpowiedź na sprzeciw k. 152 − 159).

Pozwany podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód D. A. jest przedsiębiorcą działającym pod nazwą T. D. A. w Ł. (bezsporne − wydruk (...) k. 14).

Pozwany J. B. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Zakłady (...) w miejscowości K. (bezsporne).

W dniu 6 marca 2012 roku przedsiębiorstwo powoda zamówiło w przedsiębiorstwie pozwanego towar w postaci 25 − 30 tysięcy sztuk kurczaka z uboju halal, w celu dostarczenia go dla firm (...), P. L., H. D., B. D., Central (...) oraz L. F. de D., według szczegółowo określonej specyfikacji, przy czym towar miał być pakowany w palety po 360 kg, z planowanym terminem odbioru w dniu 8 marca 2012 roku (dowód: poświadczona kopia wydruku korespondencji elektronicznej k. 38).

Z tytułu tej dostawy pozwany wystawił powodowi w dniu 8 marca 2012 r. fakturę VAT numer (...), na kwotę 110.250 zł brutto (dowód: poświadczona kopia faktury k. 39).

W dniu 12 marca 2012 roku przedsiębiorstwo powoda zamówiło w przedsiębior­stwie pozwanego towar w postaci 25 − 30 tysięcy sztuk kurczaka z uboju halal, według szczegółowo określonej specyfikacji, z planowanym terminem odbioru w dniu 14 marca 2012 roku (dowód: poświadczone kopie wydruków korespondencji elektronicznej k. 18, k. 47).

Z tytułu tej dostawy pozwany wystawił powodowi fakturę VAT numer (...), na kwotę 156803,85 zł brutto (dowód: poświadczona kopia faktury k. 19).

Towar objęty powyższą fakturą został dostarczony do przedsiębiorstwa (...) we Francji w dniu 15 marca 2012 roku, gdzie został częściowo zakwestio­nowany przez tamtejszego nabywcę (dowód: poświadczona kopia reklamacji k. 20).

W dniu 27 marca 2012 roku przedsiębiorstwo powoda zamówiło w przedsiębiorstwie pozwanego towar w postaci 25 tysięcy sztuk kurczaka z uboju halal, z terminem odbioru w dniu 28 marca 2012 roku, według szczegółowo określonej specyfikacji, w celu dostarczenia go do firm (...), B. D., Central (...) oraz L. F. de D.; towar miał być pakowany w większości w palety po 400 kg, a niekiedy po 450 lub 500 kg (dowód: poświad­czone kopie wydruków korespondencji elektronicznej k. 22 – 23, k. 60-61, k. 62-63 i k. 64-65).

W dniu 30 marca 2012 roku z tytułu powyższej dostawy pozwany wystawił powo­dowi fakturę VAT numer (...) na kwotę 165.382,35 zł brutto (dowód: poświadczona kopia faktury k. 24).

Część towaru objętego powyższą fakturą, który został dostarczony przez powoda do jego kontrahenta − B. d. we Francji, został przez tego kontrahenta zareklamowany z powodu braku świeżości produktów (dowód: poświadczona kopia pisma z reklamacją wraz z tłumaczeniem k. 25 − 26).

W dniu 3 kwietnia 2012 roku przedsiębiorstwo powoda zamówiło w przedsiębior­stwie pozywanego towar w postaci 20 − 25 tysięcy sztuk kurczaka z uboju halal, z terminem dostawy na 3 kwietnia 2012 roku. Towar ten miał być pakowany w palety po 400 kg (dowód: poświadczone kopie wydruków korespondencji elektronicznej k. 28, k. 67 i k. 68).

W dniu 4 kwietnia 2012 roku z tytułu powyższej dostawy pozwany wystawił powo­dowi fakturę VAT numer (...) na kwotę 137.190,11 zł brutto (dowód: poświadczona kopia faktury k. 29).

W dniu 9 kwietnia 2012 roku kontrahent powoda złożył reklamację dotyczącą braku kurczaków w 7 kartonach oraz 2 woreczków ze skrzydłami kurczaka w kartonach, a nadto braku świeżości i niezdatności do spożycia 7 kartonów kurczaków (dowód: poświadczona kopia wydruku korespondencji elektronicznej wraz z tłumaczeniem na język polski k. 30 − 31).

Ponadto w dniu 6 kwietnia 2012 roku kontrahent powoda − przedsiębiorstwo B. d., złożył reklamację dotyczącą dostarczonego mu towaru z uwagi na brak świeżości części towaru oraz przecieki na torebkach z filetem z kurczaka i z filetem z kurczaka w kostce (dowód: poświadczona kopia reklamacji z tłumaczeniem na język polski k. 34 − 35).

W dniu 10 kwietnia 2012 roku przedsiębiorstwo powoda powiadomiło przedsiębior­stwo pozwanego o brakach ilościowych towaru nabytego u pozwanego, sygnalizowanych przez klientów powoda. Chodziło o brak 10 kg skrzydeł z kurczaka pakowanych w kartonach oraz zapakowaniu w 7 kartonach świeżego kurczaka w ilości 63,70 kg zamiast 105 kg, a nadto o dostarczenie dodatkowo 13 kartonów o masie 195 kg świeżego kurczaka bez certyfi­katu halal, który miał nieprzyjemny zapach (dowód: wydruk korespondencji elektronicznej k. 165).

W dniu 24 kwietnia 2012 roku przedsiębiorstwo powoda zamówiło w przedsiębior­stwie pozywanego towar w postaci 25 tysięcy sztuk kurczaka z uboju halal, z terminem dostawy na 25 kwietnia 2012 roku, według szczegółowo określonej specyfikacji, w celu dostarczenia go do firm (...), H. D., B. D., Central (...) oraz S. A. D.; towar miał być pakowany w palety po 195 - 400 kg (dowód: poświadczona kopia wydruku korespondencji elektronicznej k. 75-76).

W dniu 26 kwietnia 2012 roku z tytułu powyższej dostawy pozwany wystawił powodowi fakturę VAT numer (...) na kwotę 159.621 zł brutto (dowód: poświad­czona kopia faktury k. 77).

Zawierane w powyższy sposób umowy między stronami były realizowane według następującej procedury. W uzgodnionej przez strony dacie do przedsiębiorstwa pozwanego przyjeżdżał przedstawiciel przedsiębiorstwa powoda oraz osoby trudniące się ubojem rytual­nym halal, działające w ramach odrębnej umowy z powodem. Następnie w przedsiębiorstwie pozwanego dokonywany był ubój rytualny halal wyznaczonej ilości drobiu, po czym towar ten był pakowany zgodnie z zaleceniami przedstawiciela przedsiębiorstwa powoda oraz ładowany do ciężarówek wyposażonych w chłodnie. Zamówiony przez powoda towar był ładowany do transportu w ilości zgodnej z ostatecznym zamówieniem ze strony powoda; masa tego towaru była kontrolowana przez każdorazowe ważenie pojazdu przed i po załado­waniu. Towar był oklejany etykietami drukowanymi przez przedsiębiorstwo powoda; czynili to jego pracownicy. W momencie załadowania towaru przedstawiciel przedsiębiorstwa powoda nigdy nie wnosił uwag co do jakości (świeżości) lub ilości dostarczonego przez pozwanego towaru, jak również co do sposobu jego pakowania, w szczególności ciężaru towaru na paletach czy sposobu jego oznakowania. Sprzedany powodowi towar był przewo­żony dalej ciężarówkami w miejsca wyznaczone przez powoda, zwykle do kilku odbiorców we Francji. Transport towaru sprzedanego przez pozwanego należał w całości do przedsię­biorstwa powoda, pozwany nie miał żadnej kontroli nad warunkami przechowywania mięsa podczas transportu oraz czasem jego trwania. Tymi samymi pojazdami, co przewożące mięso nabyte od pozwanego, rozwożone były niekiedy także napoje gazowane dla odbiorców z terenu Francji. Podczas transportu chłodnia otwierana była kilka razy, zdarzało się, że bez zastosowania rękawu chłodniczego, wówczas trwało to 30-40 minut (dowód: zeznania świad­ków E. B., D. S., B. B. i A. M. na rozprawie 20.03.2015 r. k. 280-281, zeznania świadków R. P. i P. F. na rozprawie 16.09.2015 r. k. 535-536).

Strony umówiły się także, że zamiast dotychczasowych, stosowane będą przez pozwanego opakowania kartonowe innego typu, utrudniające ich otwieranie. Konkretny rodzaj kartonów wybrała strona powodowa, zaś pozwany miał dokonać ich zakupu celem wykorzystania ich w dalszych transportach przez przedsiębiorstwo powoda. W tym celu, w dniu 25 maja 2012 roku pozwany nabył od (...) S.A. kartony jednoczęściowe za łączną kwotę 1722 zł (dowód: zeznania świadka J. A. na rozprawie 13.04.2016 r. k. 599-600; poświadczana kopia faktury VAT k. 148).

Pismem datowanym na 5 czerwca 2012 roku przedsiębiorstwo powoda powiadomiło przedsiębiorstwo pozwanego, w związku z wezwaniem do zapłaty, że od początku współ­pracy towar był wysyłany niezgodnie z zamówieniem. W treści tego pisma znajdowała się również informacja o reklamacji złożonej przez firmę (...), dotyczącej wysyłki z 15 marca 2012 roku oraz o reklamacji złożonej przez firmę (...), doty­czących wysyłki z 4 kwietnia 2012 roku, jak również o reklamacji złożonej przez firmę (...), dotyczącą wysyłki z 8 marca 2012 roku (dowód: kopia pisma k. 163 − 164 ).

W dniu 20 czerwca 2012 roku powód wystawił przedsiębiorstwu pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 1168,50 zł, tytułem wykonania usługi transportowej 2.000 sztuk kartonów na trasie z miejscowości P. do miejscowości K. (dowód: poświad­czona kopia faktury k. 16).

W dniu 24 sierpnia 2012 roku przedsiębiorstwo powoda zamówiło u pozwanego na ubój w dniu 24.08.2012 r. szczegółowo określoną ilość i rodzaj towaru w postaci świeżego fileta z kurczaka oraz mrożonej kostki z kurczaka dla firmy (...) (dowód: poświadczona kopia wydruku korespondencji elektronicznej k. 88).

Na dokonywanie uboju rytualnego halal przedsiębiorstwo powoda miało zawartą umowę z innym przedsiębiorstwem − I.-H., zajmującym się tą działalnością. Z tytułu tej umowy I.-H. wystawiło powodowi fakturę VAT nr (...) z dnia 19 listopada 2012 roku na kwotę 12.300 zł (dowód: poświadczona kopia faktury k. 89).

W dniu 1 września 2012 roku przedsiębiorstwo powoda wystawiło pozwanemu następujące noty księgowe:

−

notę księgową nr (...), dotyczącą „wysyłki z dnia 15.03.2012 dla firmy (...) (Francja)”, obciążającą przedsiębiorstwo pozwanego kwotą 9.371,18 zł, z tytułu reklamacji co do ilości i jakości towaru, w postaci różnicy w datach deklarowa­nych terminów przydatności do spożycia na opakowaniach zbiorczych oraz opakowa­niach pojedynczych, braku przydatności do spożycia części sprzedanego przez pozwa­nego świeżego kurczaka, obniżki ceny 400 kg świeżej ćwiartki kurczaka oraz obniżki ceny 400 kg świeżego kurczaka z powodu jakości towaru (dowód: poświadczona kopia noty księgowej k. 17);

−

notę księgową nr (...), dotyczącą „wysyłki z dnia 04.04.2012 dla firmy (...) (Francja)”, obciążającą przedsiębiorstwo pozwanego kwotą 13.483 zł z tytułu reklama­cji co do ilości i jakości towaru, z zaznaczeniem że „towar dojechał z nieświeżym zapa­chem pomimo posiadania terminu ważności jeszcze przez kolejne 5 dni oraz był nie oczyszczony” (dowód: poświadczona kopia noty księgowej k. 21);

−

notę księgową nr (...), dotyczącą „wysyłki z dnia 04.04.2012 dla firmy (...) (Francja)”, obciążającą przedsiębiorstwo pozwanego kwotą 1584,14 zł z tytułu rekla­macji co do ilości i jakości towaru, w postaci braku 41,3 kg świeżych kurczaków w kartonach, braku etykiet halal na opakowaniach świeżych kurczaków oraz braku dwóch kartonów skrzydeł (dowód: poświadczona kopia noty księgowej k. 27);

−

notę księgową nr (...), dotyczącą „wysyłki z dnia 08.03.2012 dla firmy (...) (Francja)”, obciążającą przedsiębiorstwo pozwanego kwotą 7550 zł z tytułu reklamacji jakości towaru, z zaznaczeniem, że „towar dojechał z nieświeżym zapachem pomimo posiadania terminu ważności jeszcze przez kolejne 5 dni” (dowód: poświadczona kopia noty księgowej k. 36);

−

notę księgową nr (...), dotyczącą „wysyłki z dnia 08.03.2012”, obciążającą przedsiębior­stwo pozwanego kwotą 9030,89 zł, za realizację zamówienia poprzez opakowanie towaru w nieodpowiednich kartonach na paletach 400 kg zamiast na pale­tach 600 kg oraz „połowiczne zrealizowanie zamówienia mimo uiszczonego zadatku” (dowód: poświadczona kopia noty księgowej k. 37);

−

notę księgową nr (...), dotyczącą „wysyłki z dnia 14.03.2012”, obciążającą przedsiębior­stwo pozwanego kwotą 6022,97 zł, za realizację zamówienia przez opako­wanie towaru w nieodpowiednich kartonach na paletach 400 kg zamiast na paletach 600 kg oraz „połowiczne zrealizowanie zamówienia mimo uiszczonego zadatku” (dowód: poświadczona kopia noty księgowej k. 45);

−

notę księgową nr (...), dotyczącą „wysyłki z dnia 30.03.2012”, obciążającą przedsiębior­stwo pozwanego kwotą 6055,13 zł, za realizację zamówienia poprzez opakowanie towaru w nieodpowiednich kartonach na paletach 400 kg zamiast na pale­tach 600 kg oraz „połowiczne zrealizowanie zamówienia mimo uiszczonego zadatku” (dowód: poświadczona kopia noty księgowej k. 54);

−

notę księgową nr (...), dotyczącą „wysyłki z dnia 04.04.2012”, obciążającą przedsiębior­stwo pozwanego kwotą 6044,65 zł, za realizację zamówienia poprzez opakowanie towaru w nieodpowiednich kartonach na paletach 400 kg zamiast na pale­tach 600 kg oraz „połowiczne zrealizowanie zamówienia mimo uiszczonego zadatku” (dowód: poświadczona kopia noty księgowej k. 66);

−

noty księgowe nr (...), dotyczące wysyłek z dnia 27.04.2012 r., obciążające przedsiębiorstwo pozwanego kwotami po 4600,20 zł, za realizację zamówienia poprzez opakowanie towaru w nieodpowiednich kartonach na paletach 400 kg zamiast na pale­tach 600 kg oraz „połowiczne zrealizowanie zamówienia mimo uiszczonego zadatku” (dowód: poświadczona kopia noty księgowej k. 74);

−

notę księgową nr (...), obciążającą przedsiębiorstwo pozwanego kwotą 3937,15 zł z tytułu przeprowadzonego uboju halal z dnia 24.08.2012 r. z powodu odmowy wysyłki towaru dla firmy (...) przy otrzymaniu całkowitego zadatku według proformy z dnia 22.08.2012 r. (dowód: poświadczona kopia noty księgowej k. 87);

−

notę księgową nr (...), obciążającą przedsiębiorstwo pozwanego kwotą 26.441,62 zł, z tytułu utraty marży z powodu utraty kontrahenta − B. D., spowodowanej bardzo złą jakością towaru (dowód: poświadczona kopia noty księgowej k. 90).

Pismem z dnia 3 września 2012 roku powód przedstawił pozwanemu propozycje kompensaty należności pozwanego wobec powoda z należnościami objętymi powyższymi notami księgowymi (dowód: poświadczona kopia pisma k. 94).

W dniu 3 czerwca 2013 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwot objętych powyższymi notami księgowymi, w łącznej wysokości 99.889,63 zł (dowód: poświadczona kopia wezwania do zapłaty wraz z dowodem nadania k. 91 − 92).

Pismem z dnia 28 sierpnia 2013 roku pełnomocnik powoda ponownie wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 99.889,63 zł z tytułu faktury VAT nr (...) oraz wyżej wymienionych not obciążeniowych, w terminie 3 dni od otrzymania wezwania (dowód: poświadczona kopia wezwania do zapłaty wraz z dowodem nadania k. 96 − 98).

Pismem z dnia 27 września 2013 roku pozwany odmówił spełnienia wezwania do zapłaty wskazując, że ujęte w nim roszczenia mają związek z nieuregulowaniem przez powoda należności wynikającej z wystawionej przez pozwanego faktury z dnia 26.04.2012 r., na kwotę 95.000 zł (dowód: poświadczona kopia pisma wraz z dowodem nadania k. 140).

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd odmówił mocy dowodowej zeznaniom świadka E. B. (2) w zakresie powoływanych przez nią braków ilościowych w towarze zamówionym przez przedsiębiorstwo powoda, a także że pozwany był niezwłocznie powiadamiany o reklamacjach składanych przez kontrahentów zagranicznych powoda. Świadek ten jest pracownikiem przedsiębiorstwa powoda aktywnie uczestniczącym w procedurze składania i realizacji zamówień w imieniu powoda, w związku z czym ma interes w składaniu zeznań na korzyść strony powodowej. Co ważniejsze jednak, zeznania te są sprzeczne z dowodami z wydruków korespondencji elektronicznej i pisemnej między stronami, a także nie wytrzymują one konfrontacji z zasadami doświadczenia życiowego w zakresie stosunków gospodarczych między profesjonalnymi uczestnikami obrotu gospodar­czego. Powód, jako przedsiębiorca należycie dbający o zabezpieczenie swoich interesów, mając wiedzę o wadach towaru z winy – jak twierdzi − leżącej po stronie pozwanego sprze­dawcy, powinien był dokonać wobec pozwanego stosownej notyfikacji wad w formie utrwa­lonej na piśmie bądź chociażby w formie korespondencji elektronicznej, tym bardziej, że właśnie drogą korespondencji elektronicznej powód składał pozwanemu zamówienia na dostarczenie towaru. Ponadto podzielić należy argumentację strony pozwanej, iż gdyby rzeczywiście powód upatrywał ilościowych czy jakościowych wad towaru, jakim dysponował celem dalszej sprzedaży, po stronie pozwanego − to nieracjonalna z gospodarczego punktu widzenia byłaby decyzja powoda o kontynuowaniu współpracy z pozwanym w postaci dalszego zlecania mu dostaw mięsa drobiowego. Tak więc twierdzenia świadka dotyczące niezwłocznego omawiania przez strony kwestii wadliwości sprzedanego przez pozwanego towaru, jawią się jako niewiarygodne. Na wiarygodność te negatywny wpływ ma również brak wiedzy świadka odnośnie dalszych uzgodnień stron jako skutku rzekomego omawiania wad przedmiotowego towaru − skoro świadek ten, z drugiej strony, posiada stanowczą wiedzę, że wady te były przez strony omawiane. Świadek też, pomimo tego, że zajmował się przygotowywaniem not obciążeniowych, nie potrafił podać szczegółów tyczących sposobu wyliczenia kwot określonych w owych notach. Zeznania świadka E. B. (2) były ogólnikowe; były one stanowcze jedynie w tych elementach stanu faktycznego, który odpo­wiadały tezom powoda, zaś pozostałym zakresie były chaotyczne, często w formie przypusz­czeń, często też świadek nie pamiętał innych, ważnych z punktu widzenia sprawy, okoliczno­ści (np. czy pozwany uznał jakąś reklamację, w jaki sposób i kiedy zostały pozwanemu prze­słane noty obciążeniowe, w jaki sposób tworzone były noty obciążeniowe, co konkretne było podstawą wydania każdej z not – nawet po ich okazaniu świadkowi).

Sąd zakwestionował także moc dowodową zeznań świadka J. A. w zakresie jego twierdzeń, że zlecenia obejmowały załadowanie palet towarem o masie 600 kg a mimo to pozwany ładował na palety towar o masie 400 kg. Przeczy temu treść korespondencji elek­tronicznej kierowanej z przedsiębiorstwa powoda do przedsiębiorstwa pozwanego, w której nigdy nie pojawia się zamówienie dotyczące 600 kg towaru na każdej palecie, natomiast pojawiają się zamówienia określające masę towaru na palecie w granicach 360 − 500 kg, w większości zaś − 400 kg. Rozbieżności tej świadek nie potrafił wyjaśnić. W zakresie twier­dzeń o wadach ilościowych i jakościowych towaru, sąd nie dał wiary świadkowi J. A. z przyczyn podobnych, jak w przypadku świadka E. B.. Zważyć przy tym należy, że J. A. (2) reprezentował powoda w prowadzeniu jego działalności gospodarczej, jest z nim blisko spokrewniony − zatem posiada interes osobisty i gospodarczy w przedsta­wianiu okoliczności sprawy w sposób korzystny procesowo dla powoda. Przedstawione przez świadka zachowanie w obliczu stwierdzonych wad towaru rzekomo leżących po stronie pozwanego, jest sprzeczne z racjonalnym prowadzeniem swoich spraw przez przedsiębiorcę, co opisane zostało wyżej, przy okazji analizy zeznań świadka E. B.. Sąd zakwestio­nował także zeznania świadka J. A. w zakresie dotyczącym etykietowania poszcze­gólnych rodzajów towaru, jako czynności leżącej po stronie pozwanego, albowiem twierdze­nie to jest sprzeczne z zeznaniami świadków zatrudnionych w przedsiębiorstwie powoda jako kierowcy, którzy każdorazowo byli obecni przy załadunku towaru i zeznali, że etykietowa­niem towaru nie zajmowało się przedsiębiorstwo pozwanego.

Sąd zważył, co następuje:

Rozpatrując w pierwszej kolejności zarzut natury proceduralnej, dotyczący podstaw uzasadniających odrzucenie pozwu, Sąd nie podzielił w tej kwestii argumentacji strony pozwanej. Warunkiem stwierdzenia podstawy odrzucenia pozwu, określonej w art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., jest tożsamość stron oraz tożsamość roszczenia między nimi, a nadto stan sprawy w toku o to właśnie roszczenie lub jej prawomocne osądzenie.

Bezspornie w sprawie wskazywanej w sprzeciwie od nakazu zapłaty, o sygn. akt X GC 712/13, pozwany w tamtej sprawie D. A. bronił się przed roszczeniem J. B. zarzutami opartymi na okolicznościach tożsamych z przytoczonymi w niniejszej sprawie. Jednakże poza sporem pozostaje również okoliczność, że sąd rozpozna­jący sprawę o sygn. akt X GC 712/13 nie rozpoznawał owych zarzutów merytorycznie, odmawiając wzięcia ich pod uwagę na podstawie art. 493 k.p.c. Zatem nie została spełniona przesłanka toczącego się innego postępowania o to samo roszczenie, między tymi samymi stronami.

Przechodząc do kwestii natury materialnoprawnej, stwierdzić należy, że w pozwie zawarte są w istocie dwa odrębne, jeśli chodzi o podstawę prawną, roszczenia: z tytułu kon­traktowej odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego, w związku z zawartymi przez strony umowami sprzedaży towarów w postaci mięsa drobiowego oraz − w zakresie kwoty 1168,50 zł − z tytułu umowy przewozu 2000 sztuk kartonów.

Pomimo, iż strona powodowa nie sprecyzowała podstawy prawnej swoich żądań, to jednak przedstawiony przez nią stan faktyczny wskazuje na oparcie roszczeń pozwu w ich zasadniczej części na przepisach regulujących odpowiedzialność odszkodowawczą pozwa­nego kontrahenta umowy cywilnoprawnej.

Odpowiedzialność ta uregulowana jest w art. 471 i następnych k.c.

Zgodnie z art. 471 k.c., dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Z mocy art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Zatem powód dochodzący odszkodowania z tytułu odpowiedzialności kontraktowej pozwanego powinien udowodnić, że pozwany nie wykonał lub nienależycie wykonał swoje zobowiązanie umowne oraz że wskutek tego powód poniósł określoną szkodę majątkową.

W rozpoznanej sprawie strona powodowa okoliczności powyższych nie zdołała udowodnić.

Nawet jeśli uznać za udowodniony – choćby za pomocą kopii wydruków reklamacji złożonych przez francuskich kontrahentów powoda, pomimo że ich moc dowodowa w zakre­sie istnienia i rodzaju wad towaru wydaje się co najmniej dyskusyjna − fakt istnienia wad jakościowych i ilościowych towaru dostarczonego przez powoda do jego odbiorców we Francji, to z faktu tego nie wynika jeszcze nienależyte wykonanie umowy sprzedaży ze strony pozwanego. Towar nabyty przez powoda był bowiem każdorazowo transportowany środkami należącymi do przedsiębiorstwa powoda, do siedzib jego kontrahentów na terenie Francji. Zatem ujawnione przez owych kontrahentów wady ilościowe i jakościowe dostarczonych im towarów (przyjmując, że opierają się na prawdzie) mogły zaistnieć zarówno z przyczyn leżą­cych po stronie pozwanego, który mógł sprzedać powodowi wadliwy towar, jak i z przyczyn leżących po stronie przedsiębiorstwa powoda, który towar ten transportował i nie wykazał, że wady towaru nie mogły powstać w trakcie wykonanego transportu, np. na skutek niewłaści­wej temperatury przechowywania mięsa świeżego podczas transportu albo jego ubytku (przy­kładowo – kradzieży) podczas transportu. Dopiero wykluczenie tych ostatnich przyczyn mogłoby skutkować uznaniem, że rzeczywistą przyczyną zaistnienia tych wad było nienale­żyte wykonanie umowy sprzedaży przez pozwanego producenta mięsa. Tymczasem powód nie przedstawił wystarczających dowodów wykluczających możliwe przyczyny leżące po stronie jego przedsiębiorstwa, przede wszystkim zaś nie wnioskował o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, za pomocą którego możliwa byłaby ocena, czy w przedstawionych przez niego okolicznościach transportowane mięso mogło ulec zepsuciu na skutek niewłaści­wych warunków jego przechowywania, w szczególności mając na uwadze, że transporty mięsa odbywały się częściami do różnych odbiorców, chłodnia była w związku z tym kilka­krotnie otwierana, zaś tym samym transportem bywały przewożone też innego rodzaju towary spożywcze (napoje), wymagające być może innej temperatury przechowywania, nie dającej się pogodzić z temperaturą właściwą dla przechowywania mięsa. Zaznaczyć bowiem należy, że pozwany zaprzeczył twierdzeniu powoda, iż stwierdzone przez odbiorców we Francji wady ilościowe i jakościowe towaru miały swoje źródło w jego jakości czy niezgodnej z umową ilości już w chwili sprzedaży.

Za prawdziwością twierdzeń pozwanego przemawia przy tym okoliczność, że powód nie kwestionował ilości i jakości kupowanego towaru w chwili jego odbioru, ani też nie noty­fikował pozwanemu reklamacji kierowanych do niego przez odbiorców towaru we Francji niezwłocznie po uzyskaniu od nich wiadomości, lecz uczynił to dopiero wówczas, gdy pozwany zaczął domagać się zapłaty za sprzedany powodowi towar. Ponadto, co się tyczy ilości wydanego przez pozwanego towaru, która, według powoda, była zazwyczaj mniejsza od ilości zamówionej, stwierdzić należy, że ostatecznie jednak ilość ta była akceptowana przez powoda, który swoją akceptację wyrażał poprzez przyjmowanie faktur sprzedaży, odbieranie bez zastrzeżeń przygotowanej ilości towaru i dokonywanie dalszych zamówień kolejnych partii towaru. Gdyby zaś przyjąć argumentację powoda, niezrozumiałe byłoby jego zachowanie polegające na kontynuowaniu współpracy handlowej z pozwanym w sytuacji, w której pozwany permanentnie nie wykonuje należycie swoich podstawowych zobowiązań z tytułu zawartych umów sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe, wobec nie udowodnienia przez powoda okoliczności faktycznych, uzasadniających roszczenia odszkodowawcze opisane w pozwie, powództwo w tym zakresie podlegało oddaleniu.

W ocenie Sądu, powód nie wykazał też, aby pozwany zobowiązał się do zapłacenia na jego rzecz wynagrodzenia za wykonanie przewozu rzeczy w postaci 2000 sztuk kartonów do zakładu pozwanego. Wprawdzie bezspornie kartony te zostały dostarczone przez powoda do zakładu pozwanego, w ramach realizacji ich kupna przez pozwanego od innego jeszcze podmiotu, jednakże sporna między stronami była treść umowy stron co do poniesienia kosztów owego transportu kartonów. Nie sposób pominąć, oceniając twierdzenia stron w tej materii, że przedmiotowe kartony zostały dostarczone do zakładu pozwanego z inicjatywy powoda za zgodą pozwanego, dla potrzeb związanych z transportem towaru przez powoda, a nie dla potrzeb pozwanego. W tej sytuacji wiarygodne wydaje się twierdzenie pozwanego, zgodnie z którym miał on kupić owe kartony według wskazówek powoda co do ich parame­trów i właściwości, natomiast dostarczyć je miał powód we własnym zakresie i na własny rachunek − gdyż to on właśnie, a nie pozwany, był zainteresowany stosowaniem takich właśnie, a nie innych, opakowań.

Z powyższych przyczyn powództwo podlegało oddaleniu również w zakresie żąda­nia zapłaty wynagrodzenia za przewóz 2000 sztuk kartonów przez powoda.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., zasądzając ich zwrot od powoda, który przegrał proces. Na koszty poniesione przez pozwanego złożyła się opłata za czynności radcy prawnego w wysokości 3600 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego 17 zł.

ZARZĄDZENIE

-doręczyć odpis wyroku z uzasadnieniem pełnomocnikowi powoda