Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 listopada 2013 roku powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. wniósł o zasądzenie od pozwanego Belgia (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. kwoty 112.890,05 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty i dat wskazanych w treści pozwu oraz kosztami procesu w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu żądania powód wskazał, że w dniu 28 listopada 2008 roku zawarł z pozwanym, który działał w dacie zawarcia umowy pod firmą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, umowę o sprzedaż energii elektrycznej. Pomimo wezwania do zapłaty pozwany nie uregulował na rzecz powoda należności, wynikających z wystawionych przez powoda, w związku ze sprzedażą energii, faktur vat nr (...), (...), (...), (...) oraz not odsetkowych nr (...), (...), (...). Powód podniósł przy tym, że wbrew twierdzeniom pozwanego wyrażanym w korespondencji przedsądowej, pismo pozwanego z dnia 6 listopada 2012 roku nie posiada żadnych cech oświadczenia woli dotyczącego rozwiązania jakiejkolwiek umowy w tym umowy łączącej pozwanego z powodem. Skoro zatem, zdaniem powoda umowa łącząca strony nie została wypowiedziana, dochodzona w pozwie należność tytułu sprzedaży energii stronie pozwanej jest w pełni uzasadniona.

(pozew k. 2- 6)

Nakazem zapłaty z dnia 17 grudnia 2013 roku, wydanym w postępowaniu upominawczym Sąd Okręgowy w Łodzi, X Wydział Gospodarczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty k. 141)

Sprzeciwem z dnia 13 stycznia 2014 roku pozwany zaskarżył powyższy nakaz w całości i wniósł o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Uzasadniając swoje stanowisko pozwany wskazał, że 5 listopada 2012 roku sprzedał posiadaną przez siebie nieruchomość przy ul. (...) w W., do której powód dostarczał energię elektryczną, za którą żąda zapłaty w niniejszym postępowaniu. W konsekwencji dokonanej transakcji wypowiedział umowę o dostawę energii elektrycznej zawartą z powodem w dniu 28 listopada 2008 roku, z uwagi na brak tytułu prawnego do przedmiotowej nieruchomości. Z tych względów sformułowane przez powoda w pozwie żądanie zapłaty za energię dostarczaną do budynku po jego sprzedaży nie zasługuje na uwzględnienie.

(sprzeciw k. 148-153)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

Zgodnie z planem podziału spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z dnia 20 września 2010 roku ogłoszonym w Monitorze Sądowym i Gospodarczym Nr 190 z dnia 29 września 2010 roku pod pozycją 11874 w trybie art. 529 § 1 pkt 4 k.s.h. nastąpił podział (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w drodze przejęcia przez (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w K. części jej majątku stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa, składającą się ze składników materialnych i niematerialnych oraz praw i obowiązków wynikających z umów sprzedaży energii elektrycznej, umów kompleksowych, stąd od dnia 3 stycznia 2011 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wstąpiła w ogół praw i obowiązków wynikających z zawartych umów z odbiorcami energii i stała się stroną tych umów w miejsce (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Jednocześnie od dnia 3 stycznia 2011 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością działa pod firmą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

( plan podziału z dnia 20 września 2010 roku wraz z zał. Nr 7 k. 36-61, odpis z KRS-u (...) Sp. z o.o. z dnia 27 lipca 2010 roku k. 73-80, wypis z aktu notarialnego z 18 listopada 2010 roku, rep. A nr 10122/2010 k. 25-35, ogłoszenie z (...) nr (...) z dnia 29 września 2010 roku k. 22-24)

W dniu 28 listopada 2008 roku strony sporu zawarły umowę nr (...), której przedmiotem była sprzedaż przez powoda na rzecz pozwanego energii elektrycznej
i świadczenie usług dystrybucji. W § 2 ust 2 pkt b umowy pozwany oświadczył, że posiada tytuł prawny do obiektu położonego w W. przy ul. (...), w którym będzie korzystał z dostarczanej przez powoda energii elektrycznej. Strony ustaliły, że okres rozliczeniowy wynosić będzie jeden miesiąc. Rozliczanie za dostarczoną energię elektryczną odbywać się miało na podstawie wskazań układów pomiarowo-rozliczeniowych. Powód uprawniony był do naliczenia opłaty abonamentowej zgodnej z Taryfą Gigawat lub Taryfą (...). Rozliczanie za świadczone usługi dystrybucji również odbywać się miały na podstawie wskazań układów pomiarowo-rozliczeniowych. Regulowanie należności z tytułu dostarczonej energii elektrycznej i usług dystrybucyjnych miało odbywać się w następującym trybie: a). w trakcie okresu rozliczeniowego powód uprawniony był do wystawiania pozwanemu faktury częściowych stanowiących 80% kwoty, wynikającej z faktur za poprzedni okres rozliczeniowy, w liczbie dwóch sztuk, płatnych w terminach przypadających na 15 i 25 dzień miesiąca rozliczeniowego, b). powód uprawniony był do wystawienia w terminie do 7 dnia następnego miesiąca faktury rozliczeniowej z terminem płatności na 15 dzień następnego miesiąca po miesiącu rozliczeniowym. W przypadku opóźnienia w zapłacie z tytułu należności wynikającej z umowy powód miał prawo do naliczania odsetek ustawowych. Terminem spełnienia świadczenia przez pozwanego był dzień uznania rachunku bankowego powoda. (§7 ust. 1, 3, 4, 5, 10, 21, 22 umowy). W przypadku gdy pozwany opóźniałby się z zapłatą za energię elektryczną lub świadczone usługi dystrybucyjne co najmniej miesiąc po upływie terminu płatności, pomimo uprzedniego powiadomienia na piśmie o zamiarze wypowiedzenia umowy i wyznaczenia dodatkowego dwutygodniowego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności, powód mógł wstrzymać dostarczanie energii i wypowiedzieć umowę (§9 ust.7 umowy). Umowa obowiązywała od dnia 1 listopada 2008 roku i została zawarta na czas nieokreślony. Strony mogły rozwiązać umowę z miesięcznym okresem wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca za wyjątkiem uregulowań wynikających z § 9 pkt 7 umowy. Okres wypowiedzenia mógł ulec skróceniu za porozumieniem stron (§ 11 ust. 1-3 umowy). W § 11 ust. 6 umowy strony wskazały, że wypowiedzenie umowy oraz zmiany w jej treści winny zostać dokonane na piśmie pod rygorem nieważności.

(umowa k. 81-86 )

Aneksem z dnia 17 lipca 2012 roku do powyższej umowy zmieniono § 7 ust. 10 umowy, zgodnie z którym powód uprawniony był do wystawienia faktury rozliczeniowej zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług z terminem płatności określonym na fakturze, nie krótszym niż 14 dni od daty wstawienia faktury.

(aneks do umowy k. 92-93)

Za dostarczoną stronie pozwanej energię elektryczną oraz usługi dystrybucji powód wystawił pozwanemu następujące faktury vat: nr (...) z dnia 25 kwietnia 2013 roku na kwotę 6.033,32 zł z terminem płatności na dzień 9 maja 2013 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od 31 marca 2013 roku do 22 kwietnia 2013 roku, nr (...) z dnia 2 kwietnia 2013 roku na kwotę 29.230,47 zł z terminem płatności ma dzień 16 kwietnia 2013 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 27 lutego 2013 roku do dnia 31 marca 2013 roku, nr (...) z dnia 4 marca 2013 roku na kwotę 24.444,52 zł z terminem płatności na dzień 18 marca 2013 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 31 stycznia 2013 roku do dnia 27 lutego 2013 roku, nr (...) z dnia 2 lutego 2013 roku na kwotę 31.347,93 zł z terminem płatności na dzień 18 lutego 2013 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 31 grudnia 2012 roku do dnia 31 stycznia 2013 roku, nr (...) z dnia 2 stycznia 2013 roku na kwotę 25.677,11 zł z terminem płatności na dzień 16 stycznia 2013 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 30 listopada 2012 roku do dnia 31 grudnia 2012 roku.

( faktury vat k. 96-110)

Z uwagi na nieterminowe uiszczenie przez pozwanego należności wynikającej z faktury vat nr (...), powód wystawił notę odsetkową nr (...) na kwotę 77,10 zł. Ponadto z powodu opóźnienia w zapłacie za fakturę vat nr (...) z dnia 4 grudnia 2012 roku z terminem płatności na dzień 18 grudnia 2012 roku oraz za fakturę vat nr (...) z dnia 2 października 2012 roku z terminem płatności na dzień 16 października 2012 roku, powód wystawił noty odsetkowe nr (...) na kwotę 284,72 zł oraz nr (...) na kwotę 191,44 zł.

(noty odsetkowe k. 11-113)

W piśmie z dnia 6 listopada 2012 roku pozwany poinformował powoda, że decyzją zarządu Belgia (...) Sp. z o.o. w Ł. w dniu 5 listopada 2012 roku nastąpiła sprzedaż nieruchomości, dawnej Fabryki (...), przy ul. (...) w W.. Nabywcą obiektu została spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą w W.. Powód wskazał przy tym, że od dnia otrzymania pisma wszystkie sprawy związane z funkcjonowaniem sprzedanej nieruchomości winny być kierowane do nowego właściciela. Przedmiotowe pismo powód otrzymał w dniu 12 listopada 2012 roku.

(pismo k. 121, zeznania świadka A. O. e-protokół rozprawy z dnia 25 marca 2015 roku czas nagrania 00:12:30)

Kolejnymi pismami datowanymi na dzień 12 marca 2013 roku oraz 5 kwietnia 2013 roku pozwany ponownie informował powoda o zbyciu nieruchomości przy ul. (...) w W., do której powód dostarczał energię elektryczną. Jednocześnie pozwany podnosząc, iż doszło do rozwiązania umowy zawartej z powodem na dostarczanie energii do rzecznej nieruchomości, zwrócił się do powoda o zaprzestanie fakturowania pozwanej spółki i o wystawienia faktur za zużycie energii na rzecz nowego właściciela nieruchomości.

(pisma k. 122, 123)

W skierowanym do pozwanego piśmie z dnia 20 czerwca 2013 roku oraz w kolejnym piśmie z dnia 25 września 2013 roku powód stwierdził, że w związku z brakiem formalnego wypowiedzenia umowy sprzedaży energii elektrycznej nr (...) z dnia 28 listopada 2008 roku, dostarczanie energii do nieruchomości przy ul. (...) w W. odbywało się w dalszym ciągu w oparciu o wskazaną umowę na koszt pozwanego.

(pisma k. 128-129)

W pismach z dnia 6 maja 2013 roku oraz 15 maja 2013 roku powód wezwał pozwanego do uregulowania zaległości z tytułu zapłaty za dostarczaną energię elektryczną wynikających z faktur vat oraz not odsetkowych wskazanych w treści pozwu.

(wezwania do zapłaty k. 116-120)

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w sprawie biorąc za podstawę treść przedłożonych przez strony sporu dokumenty, których prawdziwość nie budziła zastrzeżeń, jak również w oparciu o zeznania świadka A. O. oraz w ograniczonym zakresie o treść zeznań świadka M. S., co do których brak było podstaw do podważenia ich wiarygodności. Wskazać przy tym należy, iż zeznania świadka M. Ł. nie wniosły żadnych istotnych okoliczności do sprawy, albowiem świadek jak sama stwierdziła nie zajmowała się rozliczaniem faktur za zużycie energii elektrycznej w lokalu mieszczącym się w budynku przy ul. (...) w W., jak również nie zapoznawała się z korespondencją związaną ze zbyciem nieruchomości. Podobnie Sąd pominął zeznania świadka W. P., który nie miał jakiejkolwiek wiedzy w zakresie zagadnień stanowiących przedmiot niniejszego sporu. Odnośnie zaś zeznań świadka M. S., w zakresie w jakim świadek de facto podjęła się interpretacji treści pisma pozwanego z dnia 6 listopada 2012 roku, uznać należy, że wypowiedzi świadka w tym przedmiocie nie mogły stanowić podstawy do poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie, albowiem kwestia oceny treści oraz ewentualnych skutków prawnych wywołanych przedmiotowym pismem należy do kompetencji Sądu orzekającego w sprawie. Nadto zwrócenia uwagi wymaga fakt, iż świadek przyznała, że będąc pracownikiem działu windykacji nie posiadała wiedzy na temat tego, czy powód prowadził rozmowy z nowym właścicielem nieruchomości przy ul. (...) w W., do której dostarczał energię elektryczną oraz czy w konsekwencji doprowadził do podpisania umowy z nowym nabywcą obiektu. Tym samym świadek nie była w stanie wypowiedzieć się czy i jakie ewentualne działania powód podjął w następstwie otrzymania pisma pozwanego z dnia 6 listopada 2012 roku, a co za tym idzie jakie skutki pociągnęło za sobą otrzymanie przez powoda przedmiotowego pisma. Z tych względów zeznania świadka M. S. mogły jedynie w ograniczonym zakresie stanowić podstawę poczynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 535 § 1 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Przepisy o sprzedaży znajdują przy tym odpowiednio zastosowanie do sprzedaży energii, praw oraz wody (art. 555 k.c.).

Strony sporu łączyła umowa nr (...) z dnia 28 listopada 2008 roku na mocy, której powód sprzedawał pozwanemu energię elektryczną oraz świadczył usługi dystrybucji energii. W celu rozliczenia za dostarczoną energię powód wystawiał pozwanemu faktury vat, w tym faktury objęte przedmiotem niniejszego sporu faktury o nr (...) z dnia 25 kwietnia 2013 roku na kwotę 6.033,32 zł z terminem płatności na dzień 9 maja 2013 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od 31 marca 2013 roku do 22 kwietnia 2013 roku, nr (...) z dnia 2 kwietnia 2013 roku na kwotę 29.230,47 zł z terminem płatności ma dzień 16 kwietnia 2013 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 27 lutego 2013 roku do dnia 31 marca 2013 roku, nr (...) z dnia 4 marca 2013 roku na kwotę 24.444,52 zł z terminem płatności na dzień 18 marca 2013 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 31 stycznia 2013 roku do dnia 27 lutego 2013 roku, nr (...) z dnia 2 lutego 2013 roku na kwotę 31.347,93 zł z terminem płatności na dzień 18 lutego 2013 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 31 grudnia 2012 roku do dnia 31 stycznia 2013 roku, nr (...) z dnia 2 stycznia 2013 roku na kwotę 25.677,11 zł z terminem płatności na dzień 16 stycznia 2013 roku, obejmującą okres rozliczeniowy od dnia 30 listopada 2012 roku do dnia 31 grudnia 2012 roku. Wśród wystawionych przez powoda faktur vat znalazły się również faktury o nr (...), co do których powód żądał jedynie zapłaty odsetek za nieterminowe ich opłacenie przez pozwanego.

Pozwany nie kwestionował przy tym faktu realizowania przez powoda na jego rzecz zobowiązania wynikającego z łączącej strony umowy, ani jakości świadczonej przez powoda usługi w postaci sprzedaży i dostawy energii elektrycznej do stanowiącej jego własność nieruchomości przy ul. (...) w W.. Kwestię sporną na gruncie niniejszej sprawy była natomiast okoliczność, czy pismo sporządzone przez pozwanego w dniu 6 listopada 2012 roku i otrzymane przez powoda w dniu 12 listopada 2012 roku stanowiło wypowiedzenie łączącej strony sporu umowy nr (...) z dnia 28 listopada 2008 roku, dotyczącej sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usługi dystrybucji tej energii.

W treści § 11 ust. 2 umowy strony przewidziały możliwość rozwiązania umowy z miesięcznym okresem wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca. Jednocześnie wskazały, że wypowiedzenie umowy oraz zmiany jej treści winny zostać dokonane na piśmie pod rygorem nieważności (§11 ust. 6 umowy).

W piśmie z dnia 6 listopada 2012 roku pozwany poinformował powoda, iż decyzją zarządu pozwanej spółki w dniu 5 listopada 2012 roku nastąpiła sprzedaż stanowiącej dotychczas własność pozwanego nieruchomości położonej przy ul. (...) w W.. Nadto pozwany wskazał, że nabywcą nieruchomości była spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą w W. oraz, że z powyższą datą wszystkie sprawy związane z funkcjonowaniem obiektu należy kierować do aktualnego właściciela nieruchomości. Jednocześnie powód w treści pisma zawarł podziękowanie za dotychczasową współpracę. Z uwagi na dalsze obciążanie pozwanego przez powoda należnościami z tytułu dostawy energii elektrycznej do budynku przy ul. (...) w W. pozwany w piśmie z dnia 12 marca 2013 roku, adresowanym do powoda, ponownie wskazał na fakt dokonania sprzedaży rzeczonego obiektu oraz zwrócił się do powoda o zaprzestanie wystawiania wobec pozwanej spółki faktur vat z tytułu dostawy energii elektrycznej do budynku położonego na sprzedanej nieruchomości, z uwagi na fakt rozwiązania umowy pomiędzy stronami.

Stosownie do treści przepisu art. 65 § 1 k.c. oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje.

Powyższe reguły wykładni oświadczeń woli należy stosować nie tylko do ustalenia treści złożonych oświadczeń woli, ale także do stwierdzenia, czy dane zachowania stron stanowią oświadczenia woli (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2006 roku, sygn. akt V CSK 70/06, OSNC 2007, nr 4, poz. 59). Celem wykładni jest zrozumienie rzeczywistej treści działania osoby, zmierzającego do wywołania skutków prawnych, przy czym istotny wpływ na wynik tłumaczenia oświadczenia woli mogą mieć okoliczności, w których oświadczenie woli zostało złożone, niejednokrotnie bowiem to one konstytuują taką, a nie inną, treść oświadczenia, określającą zamierzone przez składającego je skutki; oświadczenie to mogłoby mieć inne znaczenie, gdyby okoliczności faktyczne mające wpływ na jego treść były inne ( S. Rudnicki Komentarz do art. 65 k.c., Lex )

Nadmienić dodatkowo należy, że jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do uchwały 7 sędziów z dnia 29 czerwca 1995 roku, sygn. akt III CZP 66/95, tekst dokumentu nie stanowi wyłącznej podstawy wykładni ujętych w nim oświadczeń woli składanych indywidualnie oznaczonym osobom. Pomimo ograniczeń dowodowych, które znalazły wyraz w treści art. 247 k.p.c., dopuszczalny jest dowód ze świadków lub z przesłuchania stron, jeżeli jest to potrzebne do wykładni niejasnych oświadczeń woli stron zawartych w dokumencie.
W takim przypadku bowiem wspomniane dowody nie są skierowane przeciw osnowie dokumentu, a jedynie posłużyć mają jej ustalaniu w drodze wykładni. W procesie wykładni zawartych w dokumencie oświadczeń woli składanych indywidualnym adresatom dopuszczalne jest zatem sięgnięcie do takich okoliczności towarzyszących złożeniu oświadczenia woli, które mogą być stwierdzone za pomocą pozadokumentowych środków dowodowych. Interpretacja oświadczenia woli w takim przypadku przebiega według ogólnych zasad kombinowanej metody wykładni. Wiążący prawnie sens oświadczenia woli ustala się więc mając w pierwszej kolejności na uwadze rzeczywistą wolę stron, a dopiero gdy nie da się jej ustalić, sens ten ustala się na podstawie przypisania normatywnego.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy i odnosząc je do pisma strony pozwanej z dnia 6 listopada 2012 roku adresowanego do powoda, wskazać trzeba, że, jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, dzień przed sformułowanie przedmiotowego pisma pozwany dokonał sprzedaży nieruchomości położonej przy ul. (...) w W., do której powód dostarczał energię elektryczną zgodnie z łączącą strony umową z dnia 28 listopada 2008 roku. Niezwłocznie zatem po przeprowadzeniu wspomnianej transakcji pozwany powiadomił o tym fakcie powoda oraz o konsekwencjach sprzedaży jakimi była konieczność zakończenia współpracy z pozwanym i jednocześnie kierowania roszczeń o zapłatę za dostarczaną energię do nowego właściciela nieruchomości. Zdaniem Sądu orzekającego, biorąc pod uwagę okoliczności, w których pozwany sformułował pismo z dnia 6 listopada 2012 roku, uznać należało, że przedmiotowy dokument zawierał oświadczenie woli pozwanego o wypowiedzeniu umowy z dnia 28 listopada 2008 roku. Wsparcie dla powyższej oceny stanowią dalsze pisma strony pozwanej wystosowane do powoda w dniach 12 marca 2013 roku oraz 5 kwietnia 2013 roku, w których pozwany wzywał powoda do zaprzestania obciążania pozwanej spółki kosztami dostarczania energii do nieruchomości położonej przy ul. (...) w W. oraz do wystawienia faktur za świadczone usługi na rzecz nowego właściciela nieruchomości. Co więcej świadek A. O. w toku składanych zeznań przyznała, że jako pracownik pozwanej spółki, po odebraniu przez powoda pisma z 6 listopada 2012 roku, była informowana o negocjacjach prowadzonych przez powodową spółkę z nowym właścicielem nieruchomości przy ul. (...) w W.. Świadek otrzymywał również zapewnienia, że wystawione wobec pozwanego faktury za zużycie energii elektrycznej w obiekcie znajdującym się na rzeczonej nieruchomości zostaną skorygowane po podpisaniu umowy z nowym właścicielem nieruchomości.

Przestawione wyżej okoliczności zaistniałe zarówno przed sformułowaniem przez powoda spornego pisma z dnia 6 listopada 2012 roku, jak i po jego otrzymaniu przez stronę powodową wskazują, że treść pisma zawierała oświadczenie woli pozwanego
o wypowiedzeniu łączącej go z powodem umowy z dnia 28 listopada 2008 roku. Jednocześnie odnosząc się do podnoszonego przez powoda zarzutu braku skuteczności zawartego w piśmie z dnia 6 listopada 2012 roku oświadczenia o wypowiedzeniu umowy, z uwagi na brak w treści pisma podpisu członka zarządu pozwanej spółki, zważyć należy, że powód nie wykazał, aby podpis złożony obok widniejącej na dokumencie pieczątki pozwanej spółki, nie należał do osoby uprawnionej do składania oświadczeń woli w imieniu pozwanego. Tym samym twierdzenia powoda nie miały wpływu na ocenę skutków prawnych wywołanych treścią analizowanego pisma.

Jak wskazano we wstępnej części rozważań, w § 11 ust. 2 powyższej umowy strony przyjęły miesięczny okres wypowiedzenia umowy ze skutkiem na koniec miesiąca. Tym samym skoro pismo pozwanego zostało powodowi doręczone w dniu 12 listopada 2012 roku, termin wypowiedzenia umowy z dnia 28 listopada 2008 roku upłynął w dniu 31 grudnia 2012 roku.

W oparciu o umowę z dnia 28 listopada 2008 roku powód sprzedał pozwanemu
i dostarczał do nieruchomości położonej przy ul. (...) w W. energię elektryczną. Za świadczoną usługę powód wystawiał wobec pozwanego faktury vat, w tym objęte przedmiotem sporu faktury: nr (...) za okres rozliczeniowy od 31 marca 2013 roku do 22 kwietnia 2013 roku, nr (...) za okres rozliczeniowy od 27 lutego 2013 roku do 31 marca 2013 roku, nr (...) za okres rozliczeniowy od 31 stycznia 2013 roku do 27 lutego 2013 roku, (...) za okres rozliczeniowy od 31 grudnia 2012 roku do dnia 31 stycznia 2013 roku, nr (...) za okres rozliczeniowy od 30 listopada 2012 roku don 31 grudnia 2012 roku.

Skoro zatem pozwany skutecznie wypowiedział łączącą strony umowę z dnia 28 listopada 2008 roku z dniem 31 grudnia 2012 roku, roszczenie powoda o zapłatę za sprzedaż energii i świadczenie usługi jej dystrybucji okazało się zasadne jedynie w odniesieniu do kwoty wynikającej z faktury vat nr (...) obejmującej okres rozliczeniowy od 30 listopada 2012 roku do 31 grudnia 2012 roku. Termin zapłaty kwoty wynikającej z przedmiotowej faktury przypadał na dzień 16 stycznia 2013 roku. Jak wynika przy tym z przedłożonej przez powoda i niekwestionowanej przez pozwanego noty odsetkowej nr (...) w dniu 13 marca 2013 roku, na poczet wskazanej należności, wpłacono kwotę 4.000,00 zł, tym samy do zapłaty pozostała suma 21.677,11 zł.

Ponadto uwzględnieniu podlegało roszczenie powoda o zapłatę odsetek, od nieterminowo opłaconej faktur vat nr (...) z dnia 4 grudnia 2012 roku, której termin płatności przypadł na dzień 18 grudnia 2012 roku, zaś wpłaty na poczet faktury nastąpiły w dniu 14 stycznia 2013 roku oraz 21 stycznia 2013 roku (nota odsetkowa nr (...) k. 112) oraz o zapłatę odsetek od nieterminowo opłaconej faktury nr (...) z dnia 2 października 2012 roku, z terminem płatności na dzień 16 października 2012 roku oraz wpłatą w dniu 12 listopada 2012 roku (nota odsetkowa nr (...) k. 113). Podkreślenia w tym miejscu wymaga bowiem fakt, iż w toku procesu pozwany, podnosząc kwestię wypowiedzenia przez siebie umowy z dnia 28 listopada 2008 roku, de facto nie podważał zasadności żądania przez powoda zapłaty za usługę dostarczenia energii elektrycznej do budynku przy ul. (...) w W., świadczoną do czasu rozwiązania przedmiotowej umowy. Z tych względów brak podstaw do kwestionowania roszczenia powoda w tym zakresie.

W odniesieniu do pozostałej części sformułowanego w pozwie żądania, roszczenie powoda okazało się bezzasadne wobec faktu skutecznego wypowiedzenia, z dniem 31 grudnia 2012 roku, przez pozwanego łączącej strony sporu umowy.

W świetle powyższego, Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę
22.230,37 zł, na którą składa się należność w wysokości 21.677,11 zł wynikająca z faktury vat nr (...) oraz odsetki w łącznej kwocie 553,26 zł wyliczone od nieterminowo opłaconych faktur vat nr (...), wystawionych za sprzedaż energii w okresie obowiązywania umowy, tj. do dnia 31 grudnia 2012 roku. Odsetki zostały naliczone od dnia następnego pod dniu wskazanym na każdej z faktur jako termin ich płatności, do dnia faktycznej wpłaty. Podstawę do naliczania odsetek stanowił przepis art. 481 § 1 k.c.

O dalszych odsetkach Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 481 § 1 k.c. oraz art. 482 k.c., zasądzając je od kwoty 21.677,11 zł od dnia 17 stycznia 2013 roku, tj. od dnia następnego po dniu wskazanym fakturze nr (...) jako termin jej płatności, zaś od kwoty 553,26 zł od dnia wniesienia powództwa, tj. od 21 listopada 2013 roku.

Rozstrzygając o kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o treść art. 100 k.p.c. zgodnie, z którym w razie częściowego uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

Strona pozwana poniosła w toku procesu łączne koszty
w wysokości 3.617 złotych, na które złożyły się kwota 3.600 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego (§6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013r. poz. 490 j.t.) oraz kwota 17 złotych tytułem opłaty od pełnomocnictwa procesowego. Biorąc pod uwagę fakt, iż powód wygrał proces w 20% , zaś przegrał w 80%, Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.041 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

W oparciu o przepis art. 113 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2005r. Nr 167, poz. 1398 t.j. z późn.zm.) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych Sąd nakazał ściągnąć z zasądzonego na rzecz powoda roszczenia kwotę 282,17 zł na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Łodzi oraz pobrać na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Łodzi od pozwanego kwotę 70,54 zł.

z/ odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. stron. 2016-05-12