Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 06 listopada 2015 r. w Kaliszu

odwołania M. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 4 marca 2015 r. Nr (...)

w sprawie M. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 4 marca 2015 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującemu M. O. prawo do emerytury poczynając od dnia 1 lutego 2015 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił M. O. prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego okresu takiej pracy. Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w firmie (...) Spółka z o.o. w J. w okresie 1.08.1970 - 31.12.1998.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył M. O. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu spornego okresu jako okresu pracy szczególnej.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący M. O. urodzony dnia (...)w okresie 1.08.1970 – 31.01.2014 był pracownikiem (...) Przedsiębiorstwa (...)w P.– (...) w J., później Zakład (...)w J.. Po zmianach organizacyjnych na bazie (...)oddziału przedsiębiorstwa powstała firma o nazwie (...) spółka z o.o.w J.. W wystawionym odwołującemu świadectwie pracy za powyższy okres pracodawca wpisał kolejno stanowiska: ślusarz, ślusarz – spawacz.

dowód: świadectwo pracy w aktach ZUS.

Odwołujący wykonywał na każdym z tych stanowisk prace przy wykonywaniu dla potrzeb przemysłu drzewnego metalowych konstrukcji obiektów przemysłowych takich jak hale czy wiaty. Zakład realizował także zlecenia przy wykonywaniu przenośników taśmowych używanych przy obróbce drewna. Zadaniem odwołującego w okresie zatrudnienia było spawanie przyciętych ze standardowej długości kształtowników stalowych odpowiednio do rodzaju zlecenia, elementów nośnych realizowanej konstrukcji. Część prac wykonywana była na miejscu w zakładzie. W przypadku większych inwestycji takich jak duże hale czy duże wiaty, te prace wstępne wykonywane były na realizowanym obiekcie. Przez pierwsze kilka lat pracy odwołującego w zakładzie nie było podziału w brygadzie na pracowników wykonujących tylko prace spawalnicze. Każdy ze ślusarzy brygady wykonywał szerokie spektrum prac obejmujące wskazane wyżej czynności. Ten podział uległ w brygadzie zmianie z chwilą uzyskania przez odwołującego i jeszcze jednego ślusarza uprawnień w zakresie spawania gazowego. Od tego czasu podział pracy w brygadzie wyglądał tak, że ślusarze bez uprawnień spawalniczych wykonywali tylko prace przygotowawcze a ci z uprawnieniami spawalniczymi – tylko prac spawalnicze. Nikt w brygadzie poza odwołujący i drugim ślusarzem nie posiadał uprawnień spawalniczych. Wskazany wyżej zakres prac odwołujący realizował codziennie w wymiarze pełnej dniówki.

dowód: zeznania świadków: Z. S., J. P., zeznania odwołującego.

Odwołujący w okresie zatrudnienia nabył uprawnienia spawalniczych w oparciu o skierowanie zakładu pracy i zobowiązanie się odwołującego do przepracowania w zakładzie odpowiednio długiego okresu. Uprawnienia w zakresie spawania gazowego odwołujący uzyskał w grudniu 1975 r.

dowód: książka spawacza w aktach osobowych.

Zasadniczo pracodawca w dekrecie płacowym wpisywał każdorazowo stanowisko ślusarz a od listopada 1991 r. po zmianie właścicielskiej – ślusarz spawacz. W jednym tylko przypadku – w dekrecie z lipca 1986 r. pracodawca użył zwrotu spawacz na określenie stanowiska pracy odwołującego. Tak używane nazewnictwo związane było z posiadanym przez odwołującego zawodem. Odwołujący bowiem ukończył zasadniczą szkołę zawodową uzyskując zawód ślusarz

dowód: zeznania odwołującego, świadectwo szkolne w aktach osobowych.

Odwołujący na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się łącznym okresem składkowym i nieskładkowym w rozmiarze 29 lat 1 miesiąc i 7 dni. Odwołujący nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/bezsporne/

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę zeznaniom słuchanych w sprawie świadków. Sąd dał również wiarę zeznaniom odwołującego oraz przedłożonemu w ZUS-ie świadectwu pracy. Sąd dał wiarę dokumentom znajdującym się w aktach osobowych a szczegółowo przywołanym przy przedstawianiu okoliczności faktycznych.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

- okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat

oraz

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi (okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym). W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Przepis § 2 ust. 1 cytowanego rozporządzenia wymaga do zaliczania okresów pracy w warunkach szczególnych do okresów uprawniających do wcześniejszej emerytury aby praca taka była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy o charakterze osobowym jak i w postaci dokumentacji pracowniczej, wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący bowiem w co najmniej od stycznia 1976 - 91 wykonywał stale i w pełnym wymiarze prace przy spawaniu Takie prace przy spawaniu czy nawet prace przy przecinaniu elementów stalowych palnikiem acetylenowo – tlenowym wymienione są w wykazie A dział XIV pkt 12 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Zatem te prace, które odwołujący wykonywał – mając przy tym odpowiednie uprawnienia spawalnicze – były jednak pracami wykonywanymi stale i przez całą dniówkę.

Brak było zatem podstaw aby zgłoszony okres kwestionować jako okres pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu powołanego wyżej rozporządzenia w zakresie w jakim dotyczy okresu od stycznia 1976 r.

Odwołujący legitymuje się więc wymaganym co najmniej 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych albowiem okres liczony od stycznia 1976 r. do grudnia 1998 r. zamyka się w wymiarze większym niż 15 lat.

Odwołujący na dzień zgłoszenia wniosku o emeryturę posiadał ponad 25-letni okres ubezpieczenia. Nie był też członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Odwołanie jako uzasadnione prowadziło do zmiany decyzji jak w sentencji wyroku.