Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2016 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Barbara Krameris

Sędziowie: SSA Andrzej Kot (spr.)

SSO del. do SA Edyta Gajgał

Protokolant: Iwona Łaptus

przy udziale prokuratora Prokuratury Regionalnej Marka Ratajczyka

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2016 r.

sprawy G. D.

oskarżonego z art. 148 § 1 kk, art. 13 § 2 kk w związku z art. 279 § 1 kk w związku z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionej przez Prokuratora

od wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy

z dnia 3 marca 2016 r. sygn. akt III K 117/15

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. H. 600 zł tytułem kosztów nieopłaconej obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym oraz 138 zł z tytułu zwrotu VAT;

III.  zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

G. D. został oskarżony o to, że:

I.  w okresie od 30 grudnia 2014 r. do 15.01.2015 r. w Ś. rej. (...), okręgu (...) ,działając z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia J. S. zadał mu dwa ciosy nożem kuchennym w okolice klatki piersiowej wskutek czego spowodował u niego obrażenia ciała w postaci dwóch ran kłutych lewej strony klatki piersiowej , z których jedna stanowi głęboką drążącą przez miąższ lewego płuca , skutkującą bezpośrednim masywnym krwotokiem wewnętrznym i zewnętrznym w następstwie czego nastąpił jego zgon , czym działał na szkodę w/w

tj. o przestępstwo z art. 148 § 1 k.k.

II. w okresie od 08.01.2015 r. do 13.01.2015 r. w Ś. rejonu (...), okręgu (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru , po uprzednim wejściu w nieuprawniony sposób w posiadanie karty bankomatowej (...) Bank (...) usiłował dokonać kradzieży z włamaniem środków pieniężnych z konta bankowego J. S. w (...) Banku w łącznej kwocie 457,45 zł w ten sposób że :

⚫

w dniu 08.01.2015 r. Ś. w sklepie (...) usiłował dokonać w sposób zbliżeniowy płatności kwoty 3,99 zł lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z uwagi na użycie przeterminowanej karty

⚫

w dniu 08.01.2015 r. Ś. w sklepie (...) usiłował dokonać w sposób zbliżeniowy płatności kwoty 1,99 zł lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z uwagi na użycie przeterminowanej karty

⚫

w dniu 13.01.2015 r. Ś. przy użyciu kodu (...) usiłował dokonać kradzieży pieniędzy poprzez wypłatę z bankomatu (...) W. kwoty 100 zł lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z uwagi na brak środków na koncie

⚫

w dniu 13.01.2015 r. Ś. przy użyciu kodu (...) usiłował dokonać kradzieży pieniędzy poprzez wypłatę z bankomatu (...) W. kwoty 100 zł lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z uwagi na brak środków na koncie

⚫

w dniu 13.01.2015 r. Ś. przy użyciu kodu (...) usiłował dokonać kradzieży pieniędzy poprzez wypłatę z bankomatu (...) W. kwoty 100 zł lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z uwagi na brak środków na koncie

⚫

w dniu 08.01.2015 r. Ś. w sklepie (...) usiłował dokonać w sposób zbliżeniowy płatności kwoty 17,49 zł lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z uwagi na brak środków na koncie

⚫

w dniu 13.01.2015 r. Ś. przy użyciu kodu (...) usiłował dokonać kradzieży pieniędzy poprzez wypłatę z bankomatu (...) W. kwoty 100 zł lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z uwagi na brak środków na koncie

⚫

w dniu 08.01.2015 r. Ś. w sklepie (...) usiłował dokonać w sposób zbliżeniowy płatności kwoty 16,49 zł lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z uwagi na odrzucenie transakcji z powodu błędnie wprowadzonego kodu (...) i brak środków na koncie

⚫

w dniu 08.01.2015 r. Ś. w sklepie (...) usiłował dokonać w sposób zbliżeniowy płatności kwoty 17,49 zł lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z uwagi na brak środków na koncie

tj. o czyn z art. 13 § 2 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

Sąd Okręgowy w Legnicy wyrokiem z dnia 3 marca 2016 r. (sygn. akt III K 117/15) wydał następujące rozstrzygnięcie:

I.  uznał oskarżonego G. D. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku i za to na podstawie art.148 § 1 kk wymierzył karę 10 (dziesięciu) lat pozbawienia wolności,

II.  uznał oskarżonego G. D. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku i za to na podstawie art.14 § 1 kk w zw. z art.279 § 1 kk wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności ,

III.  na podstawie art.85 § 1 i § 2 kk i art.86 § 1 kk wymierzył oskarżonemu G. D. karę łączną 10 (dziesięciu) lat pozbawienia wolności,

IV.  na podstawie art.63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 15 stycznia 2015r.godz.14.40 do dnia 3 marca 2016r. przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny 1 dniowi kary pozbawienia wolności,

V.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. H. kwotę 1140 złotych plus 23 % podatku VAT tytułem udzielonej a nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu,

VI.  na podstawie art.624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Apelację od tego wyroku wniósł Prokurator Rejonowy w Lubinie, zarzucając rażącą niewspółmierność orzeczonej kary 10 lat pozbawienia wolności wobec G. D. za czyn z art. 148 § 1 k.k. w sytuacji kiedy bardzo duży stopień zawinienia, bardzo wysoka społeczna szkodliwość czynu a także zachowanie sprawcy przed oraz po dokonaniu przestępstwa przemawiają za orzeczeniem kary 15 lat pozbawienia wolności, przy czym brak jest okoliczności łagodzących o takim stopniu doniosłości które pozwalałyby na orzeczenie kary wobec G. D. w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

Podnosząc powyższy zarzut prokurator wniósł o:

- rozwiązanie orzeczenia o karze łącznej pkt. III części dyspozytywnej wyroku,

- zmianę wyroku poprzez wymierzenie kary 15 lat pozbawienia wolności wobec G. D. za czyn z art. 148 § 1 k.k.

- orzeczenie wobec oskarżonego za przypisane mu przestępstwa kary łącznej 15 lat pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Apelacja prokuratora nie zasługiwała na uwzględnienie.

Podniesiony przez skarżącego zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności nie został poparty argumentacją przekonującą, taką, która mogłaby prowadzić do jego uwzględnienia. Skądinąd bardzo trudnym byłoby wykazanie, iż orzeczenie względem oskarżonego kary 10 lat pozbawienia wolności w sytuacji, gdy maksymalny jej wymiar mógł sięgać 15 lat, czyni karę wyrokiem orzeczoną łagodną w stopniu niedającym się zaakceptować. Karę tę można bowiem uznać za łagodną, ale nie w rażącym stopniu.

Wbrew temu co zarzuca skarżący, Sąd Okręgowy właściwie ocenił wszystkie okoliczności obciążające mające znaczenie dla wymiaru kary, przede wszystkim wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu z art. 148 § 1 kk i równie duży stopień zawinienia. Miał na uwadze te okoliczności znamionujące od strony przedmiotowej zachowanie oskarżonego, które zdecydowanie przemawiają przeciwko niemu: atak nożem na starszego i słabszego pokrzywdzonego, fakt, że agresja i napastliwość oskarżonego nie miały uzasadnienia, że pod wpływem błahego bodźca emocje pchnęły oskarżonego do określonego postępowania. Uwzględnił Sąd orzekający działanie oskarżonego pod wpływem alkoholu. Nie pominął właściwości i warunków osobistych oskarżonego, tego, że nadużywał on alkoholu i był uprzednio karany za przestępstwo przeciwko rodzinie. Trafnie jednak Sąd Okręgowy ocenił, że pomimo nagromadzenia licznych okoliczności obciążających wobec oskarżonego zachodzą podstawy do wymierzenia kary w granicach dolnego zagrożenia ustawowego. Nie sposób bowiem utracić z pola widzenia okoliczności popełnienia czynu oskarżonego. Jak wynika z jednolitych zeznań świadków M. B., G. J., U. M., S. R. i R. P. pomiędzy oskarżonym, a pokrzywdzonym od dawna istniał konflikt.. Przedmiotowe zdarzenie nie było czymś niespotykanym. Co więcej, relacje wymienionych świadków dowodzą, że awantury wywoływał częściej pokrzywdzony. Z uznanej za wiarygodną relacji oskarżonego D.(k. 90), wynika, iż także w krytycznym dniu to pokrzywdzony wywołał kłótnię. Niewątpliwie zatem do popełnienia czynu oskarżonego przyczyniło się zachowanie pokrzywdzonego. Działanie oskarżonego miało bez wątpienia charakter nagły, impulsywny, nie przemyślany, nie zaplanowany. Apelujący zbyt małą wagę przywiązuje także do faktu, że oskarżony konsekwentnie przyznawał się do czynu, w trakcie składania wyjaśnień okazywał szczerą skruchę, przeprosił brata pokrzywdzonego. Wbrew twierdzeniom skarżącego, na wymiar kary nie może istotnie wpływać ukrycie zwłok pokrzywdzonego w wersalce, gdyż fakt ten, jak prawidłowo ustalił Sąd Okręgowy, nie wiązał się z chęcią uniknięcia odpowiedzialności karnej, czy też zamiarem zbezczeszczenia zwłok, lecz ze strachem przed widokiem ciała pokrzywdzonego.

Nie można zatem podzielić poglądu wyrażonego w apelacji, że wymierzona oskarżonemu kara 10 lat pozbawienia jest niewspółmierna oraz że nie spełni swych celów, tak zapobiegawczych w odniesieniu do oskarżonego, jak i jeśli chodzi o jej oddziaływanie ogólnoprewencyjne.

Z tych wszystkich względów, nie znajdując podstaw by uwzględnić wniesioną apelację, Sąd Apelacyjny utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art. 29 ust.1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze, ich wysokość określając na podstawie § 2 i § 4 ust. 1 i 3 oraz § 17 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1801).

Podzielając stanowisko sądu pierwszej instancji co do możliwości uiszczenia przez oskarżonego kosztów postępowania, Sąd Apelacyjny zwolnił go od obowiązku ich poniesienia za postępowanie odwoławcze (art. 624 § 1 kpk).

SSA Andrzej Kot SSA Barbara Krameris SSO Edyta Gajgał