Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 grudnia 2015 roku w sprawie z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. przeciwko P. T. o zapłatę, Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 572 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 18 grudnia 2012 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 227 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację wprost od powyższego orzeczenia wniósł pozwany, skarżąc je w całości i zarzucając Sądowi Rejonowemu błędną interpretację zgłoszonych wniosków dowodowych oraz przyjęcie, że powód nie wiedział o wypowiedzeniu umowy ubezpieczenia pojazdu D. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w (...) S.A.

W oparciu o tak sformułowany zarzut pozwany wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania.

W odpowiedzi na apelację, powód wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna i podlega oddaleniu.

Stosownie do treści art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., uzasadnienie Sądu drugiej instancji w postępowaniu uproszczonym powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, jeżeli nie przeprowadzano postępowania dowodowego. Sytuacja opisana w cytowanym przepisie miała miejsce w rozpoznawanej sprawie.

Sąd Okręgowy, po dokonaniu analizy stanu faktycznego sprawy, przyjmuje za własne ustalenia Sądu I instancji. W ocenie Sądu II instancji, Sąd Rejonowy w sposób właściwy zastosował również odpowiednie przepisy prawa do stanu faktycznego niniejszej sprawy.

Wbrew twierdzeniom apelującego, Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej i zgodnej z kryteriami zawartymi w art. 233 § 1 k.p.c. oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Sąd I instancji, wydając wyrok, wziął pod uwagę zebrane dowody i przeanalizował je, wskazując jakie okoliczności uznał za udowodnione i na jakich w tej mierze oparł się dowodach.

Przede wszystkim wskazać należy, że pozwany nie wykazał żeby wypowiedział umowę z powodem w taki sposób i w takim terminie, aby można było uznać, że nie nastąpiło zawarcie umowy na kolejny 12-miesieczny okres. Samo bowiem przedstawienie pisemnego oświadczenia o wypowiedzeniu umowy bez wykazania jego doręczenia drugiej stronie, przy kwestionowaniu tej okoliczności przez powoda, nie może być uznane, za skutecznie wypowiedzenie umowy.

W tym stanie rzeczy podniesione przez pozwanego zarzuty o poinformowaniu powoda o wypowiedzeniu umowy ubezpieczenia stanowią wyłącznie twierdzenia pozwanego, które nie zostały udowodnione.

Skoro umowa ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej nie została przez pozwanego skutecznie wypowiedziana w trybie art. 28 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli z dnia 22 maja 2003 r. (Dz. U z 2003 roku nr 124, poz. 1152), wobec tego została zawarta następna umowa ubezpieczenia na kolejne 12 miesięcy. Tym samym ubezpieczyciel miał obowiązek udzielenia ochrony ubezpieczeniowej z tytułu ryzyka OC, a za udzieloną ochronę należy się powodowi należna składka.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację pozwanego.

Wobec faktu, że apelacja wniesiona przez pozwanego została w całości oddalona, a powód złożył wniosek o zasądzenie na jego rzecz zwrotu poniesionych kosztów, o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. Na koszty te złożyło się wyłącznie wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 90 zł, którego wysokość ustalono na podstawie § 6 pkt 2 w zw. z § 12 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 roku, poz. 490 j.t.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1804).