Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 19 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Pękała

Protokolant: sekretarz sądowy Ewelina Preś

po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2016 r. w Szczecinie

na rozprawie sprawy

z powództwa A. G.

przeciwko K. G.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

1.  pozbawia wykonalności tytuł wykonawczy w postaci wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie wydanego w dniu 8 maja 2006 r. w sprawie XRC 276/06, w zakresie jego pkt. III za okres od dnia 30 maja 2006 r. do dnia

25 maja 2011 r.;

2.  zasądza od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum
w S. na rzecz radcy prawnego P. K. kwotę 2500 (dwa tysiące pięćset) złotych plus VAT z tytułu nieuiszczonych kosztów pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu;

3.  kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa;

VIII RC 229/14

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 8 kwietnia 2016 r. powód A. G. wniósł
o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Okręgowego
w S. z dnia 8 maja 2006 r. wydanego w sprawie XRC 276/06 za okres od dnia uprawomocnienia się powyższego wyroku do maja 2011 r. włącznie. Ponadto powód złożył wniosek o zabezpieczenie powództwa poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum
w S., A. O., prowadzonego pod sygnaturą Kmp 24/10. A. G. wniósł nadto o ustanowienie dla niego pełnomocnika z urzędu w osobie radcy prawnego, P. K.. Wniósł także o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania zabezpieczającego oraz kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano między innymi, że wyrokiem z dnia 8 maja 2006 r. wydanym w sprawie XRC 276/06 zasadzone zostały alimenty od powoda na rzecz pozwanej w kwocie po 200 zł miesięcznie. Powyższy wyrok zaopatrzony został w klauzulę wykonalności w dniu 30 maja 2006 r. Pozwana w maju 2011 r. na podstawie powyższego tytułu wykonawczego wszczęła przeciwko powodowi egzekucję alimentów zaległych w kwocie 12 000 zł oraz odsetek w kwocie 3779,66 zł do dnia 25 maja 2011 r., kierując egzekucję do udziału powoda do ½ części we własności lokalu mieszkalnego położonego w budynku przy ul. (...) w S., przy czym powyższa egzekucja została wszczęta przeciwko powodowi po przekazaniu jej przez niego w grudniu 2010 r. w drodze darowizny połowy wskazanego lokalu. Ponadto powód podał, iż działanie pozwanej jest nieuzasadnione, albowiem świadczenie, które pozwana egzekwuje zostało przez powoda spełnione, bowiem po powstaniu wskazanego tytułu egzekucyjnego powód zgadzał się na wspólne, dalsze zamieszkiwanie z nim we wspólnym mieszkaniu, pozwanej i jej matki, mimo, iż matka pozwanej nie miała żadnego tytułu do tegoż mieszkania, a zgodnie z treścią przywołanego wyroku, miejsce pobytu małoletniej wówczas pozwanej ustalone zostało przy matce.

Uzasadniając wniosek o udzielenie zabezpieczenia wskazano, iż pismem
z dnia 22 kwietnia 2014 r., doręczonym powodowi w dniu 30 kwietnia 2014 r. poinformowano go, że na dzień 30 czerwca 2014 r. n godzinę 11.00 wyznaczony został termin pierwszej licytacji nieruchomości (udziału do ½ własności lokalu należącego do uprawnionego).

Pozwana K. G., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wniosła o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu swego stanowiska pozwana wskazała w szczególności, że sprawę skierowała na drogę postępowania egzekucyjnego w maju 2010 r. i z faktu tego nie można wywodzić, że do kwietnia 2010 r. powód regulował wobec niej swoje zobowiązania alimentacyjne. Nie można także wywodzić, iż powód regulował powyższe zobowiązania na tej podstawie, że pozwana nie wnosiła o podwyższenie alimentów. Porwana przez cały sporny okres pozostawała na wyłącznym utrzymaniu matki, A. G., a powód miał wiedzę o toczącym się przeciwko niemu postępowaniu egzekucyjnym już od 2011 r., kiedy to otrzymał od komornika prowadzącego egzekucję zaświadczenie o zajęciu wierzytelności należnych mu od I Urzędu Skarbowego w S. z tytułu nadpłaty w podatku dochodowym, zwrotu w podatku od towarów i usług oraz innych wierzytelności. W ocenie pozwanej powód nie przejmował się zaległymi alimentami ani toczącym się przeciwko niemu postępowaniem egzekucyjnym do czasu doręczenia mu pierwszego obwieszczenia o licytacji jego udziału w prawie własności nieruchomości w postaci lokalu mieszkalnego położonego w (...) przy ul. (...). Zdaniem pozwanej wniesienie przez powoda pozwu w niniejszej sprawie stanowiło próbę wstrzymania licytacji jego udziału w nieruchomości.

W dniu 24 kwietnia 2014 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał postanowienia na mocy, których zwolnił powoda od ponoszenia kosztów sądowych
w sprawie oraz ustanowił dla powoda pełnomocnika z urzędu, którego wskaże Okręgowa Izba Radców Prawnych w S..

W dniu 26 czerwca 2014 r. Sąd udzielił powodowi zabezpieczenia, poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie, A. O., prowadzonego pod sygnaturą Kmp 24/10, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie.

Powyższe postanowienie nie zostało zaskarżone przez pozwaną.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 września 1995 r. powód zawarł związek małżeński z pochodzącą
z Białorusi, poznaną w Polsce, A. G.. Córka ww., K. G., a pozwana w niniejszej sprawie, została przez powoda przysposobiona. W dniu 8 maja 2006 r. związek małżeński powoda i matki pozwanej został rozwiązany przez rozwód bez orzekania o winie. Na mocy powyższego wyroku wykonywanie władzy rodzicielskiej nad K. G. ur. (...) powierzono obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu pozwanej przy matce. Od A. G. na rzecz córki zasądzono alimenty w kwocie po 200 zł miesięcznie. Na dzień rozwodu małżonkowie wraz z córką zamieszkiwali w lokalu położonym w S. przy ul. (...), stanowiącym odrębną własność powoda. W czasie orzekania rozwodu powód nie miał stałego zatrudnienia. Taki stan rzeczy trwał od około 10 lat przed orzeczeniem rozwodu. Powód pracował dorywczo za wynagrodzeniem od 1200 do 1500 zl miesięcznie. matka pozwanej zarabiał wówczas około 1900 zł miesięcznie.

Dowód:

⚫

wyrok SO w Szczecinie z dnia 8 maja 2006 r. wydanego w sprawie XRC 276/06 i protokół przesłuchania stron w ww. sprawie;

⚫

wydruk treści księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy Szczecin P. i Zachód w S. dla nieruchomości położonej w S. przy ul. (...) k.39 - 49;

Pomimo tego, że rozwód powoda i matki pozwanej został orzeczony, byli małżonkowie mieszkali nadal razem; także z pozwaną, do maja 2015 r., prowadząc wspólne gospodarstwo domowe mniej więcej do połowy 2012 roku. K. G. wyprowadziła się z przedmiotowego mieszkania definitywnie w maju 2015 r. Wcześniej, w latach 2012 i 2013 okresowo wyprowadzała się od rodziców do swego chłopaka, ale wracała do nich po kłótniach z nim do domu rodzinnego. Byli małżonkowie wspólnie mieszkając porozumieli się co do wspólnego pokrywania opłat za mieszkanie i media. Jeszcze na etapie sprawy rozwodowej ustalili, że w jednym miesiącu jedno z nich opłaca rachunki i zakupuje żywność, a w kolejnym drugie. Opłaty były regulowane czasami przez powoda, czasami przez matkę pozwanej. W okresie od miesiąca października 2010 r. do listopada 2011 r. A. G. regulowała opłaty za czynsz i fundusz remontowy; przy czym tytułem czynszu za listopad i październik 2011 r. uiściła jedynie po 210 zł. Dodatkowo w listopadzie 2010 r. A. G. uiściła tytułem zaległości na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej S. N. sumę 2278 zł, w marcu 2011 – tytułem zaległości około 600 zł. Za czynsz i media zapłaciła matka pozwanej także w miesiącu styczniu 2008 r. W pewnym momencie, którego precyzyjnie nie udało się ustalić, byli małżonkowie i pozwana ustalili, że każde z nich będzie płaciło po 1/3 wszystkich rachunków za media i mieszkanie. Pozwana jednak nigdy nie wywiązywała się z podjętego zobowiązania.

Dowód:

⚫

kopie przelewów k. 160-184

⚫

kserokopie kart z zeszytu k.185-187; 194;

⚫

kopie faktur za media, usługi telekomunikacyjne i na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej oraz zaliczek na fundusz remontowy na okoliczność opłat ponoszonych przez powoda w związku z użytkowaniem mieszkania (...);

⚫

przesłuchanie powoda k. 339 – 340

Jeszcze przed orzeczeniem rozwodu, w kwietniu 2006 r., A. G. zakupiła działkę rekreacyjną o powierzchni około 400 metrów kwadratowych, położoną na terenie Pracowniczych O. Działkowych w S. przy ul. (...). Wspólnie pozwanym ustalił, że na działce tej wybuduje on domek, a ona zakupi materiały budowlane. Powód wybudował domek, nie uzyskując za to wynagrodzenia od byłej już żony. Domek był piętrowy, o powierzchni około 40 metrów kwadratowych. Był w nim przewidziany pokój dla pozwanej oraz kominek. Pomimo pierwotnych deklaracji co do tego, że powód będzie miał prawo przebywać w tymże domku, A. G. zabroniła byłemu mężowi wstępu do domku.

Dowód:

⚫

przesłuchanie powoda k. 340;

⚫

zeznania świadka E. G. k. 273-275;

⚫

zeznania świadka W. G. k. 319-320;

⚫

zeznania świadka K. M. k.320

Wspólne zamieszkiwanie nie trwało nieprzerwanie. Pomiędzy byłymi małżonkami okresowo dochodziło do konfliktów, głównie na tle finansowym. Matka pozwanej kilkakrotnie wyprowadzała się na kilka dni z wspólnie zajmowanego mieszkania. Powód przyjmował ją do mieszkania z powrotem, pomimo orzeczonego rozwodu, kierując się dobrem pozwanej, która przekonywała go, że mama wyszumi się i powróci. Latem lub jesienią 2008 r. A. G. związała się z innym mężczyzną i wyprowadziła się w związku z tym do wynajętego mieszkania. Zabrała ze sobą córkę, jednakże K. G., po pobiciu jej przez ówczesnego konkubenta matki, powróciła do ojca i zamieszkała z nim. Taki stan rzeczy trwał do wiosny 2009 r., kiedy to matka pozwanej powróciła do mieszkania powoda. Do wyprowadzki A. G. od byłego męża doszło także w okresie pomiędzy styczniem a czerwcem 2014 roku. Ponadto po wybudowaniu przez powoda domku na działce, w okresie pomiędzy majem a październikiem, A. G. cyklicznie zamieszkiwała w tymże domku, podczas, gdy pozwana cały czas zamieszkiwała z ojcem w mieszkaniu przy ul. (...) w S.. Początkowo byli małżonkowie wspólnie mieszkając porozumieli się co do pokrywania opłat za mieszkanie i media. Nie zawsze jednak każde z nich wywiązywało się ze swoich zobowiązań. W czasie orzekania rozwodu A. G. pracowała jako konsultant telefoniczny w firmie (...) media Sp.z o.o.. W tejże firmie zatrudniona była do 31 sierpnia 2009 r. kolejno na stanowiskach: pracownik H. D., Koordynator Grupy Konsultantów i Kierownik Grupy. Jej zatrudnienie w ww. firmie ustało wskutek zmian organizacyjnych w jednostce i likwidacje stanowiska pracy. Następnie matka pozwanej podjęła pracę w jednej ze spółdzielni mieszkaniowych. A. G. pracował dorywczo zajmując się handlem samochodami oraz wykonując prace budowlane. Był zatrudniony także przez dwa lata jako konwojent w wytwórni wód gazowanych. Powód handlował także na giełdzie. Po rozwodzie powód wyjeżdżał do pracy za granicę do Francji, Niemiec, Hiszpanii i Danii. Pracę odbywał w systemie kontraktowym, a pomiędzy kontraktami handlował na giełdzie artykułami chemicznymi takimi jak: płyny do mycia, płyny do płukania i sprzątania, proszki do prania, a także papierosami. W szczególności od października 2009 roku do maja 2010 roku pracowała Hiszpanii, w M.. Podczas tego wyjazdu nabył dla córki prezenty w postaci jakichś drobiazgów oraz ubrań. Prace powód wykonywał w tzw. „szarej strefie”, oficjalnie nie będąc zatrudnionym. Nie odprowadzał składek, a wynagrodzenie uzyskiwał na średnim poziomie około 3000 zł w skali miesiąca. Powód wspólnie z matką pozwanej kupował jej żywność, odzież, podręczniki i przybory szkolne oraz zabezpieczał wszelkie potrzeby w zakresie wychowania i utrzymania. Czasami pomagał córce w nauce, chodził do szkoły na wywiadówki, a po pobiciu córki przez konkubenta matki, udał się z nią na obdukcję. Powód częściowo sfinansował pozwanej kurs prawa jazdy i w całości remont jej samochodu., co wyniosło 1500 zł. Relacje pomiędzy stronami układały się różnie. Powód potrafił karać córkę za otrzymanie jedynki w szkole lub za pyskowanie, ale także chwalił ją np. za otrzymanie dobrej oceny. Pozwana bywała świadkiem kłótni rodziców na tle finansowym. Kłótnie te nie wiązały się z aktami przemocy ani nie dotyczyły relacji byłych małżonków z innymi partnerami. Nie doprowadzały one do interwencji Policji w mieszkaniu zajmowanym przez strony, poza jedną, która miała miejsce już podczas procesu toczącego się w niniejszej sprawie, mianowicie w dniu 20 maja 2015 r. Interwencja ta zakończyła się udokumentowaniem w notatniku służbowym funkcjonariuszy i udzieleniem informacji.

Dowód:

⚫

zeznania świadka A. G. k. 197;

⚫

przesłuchanie powoda k. 339 -340;

⚫

przesłuchanie pozwanej k. 402- 403; 418-419;

⚫

zeznania świadka E. G. k. 273-275;

⚫

zeznania świadka W. G. k. 319-320;

⚫

zeznania świadka K. M. k.320;

⚫

informacja Naczelnika Wydziału Prewencji KWP w S. k.412;

⚫

zaświadczenia o dochodach A. G. k. 421

Powód posiadał córkę E., z poprzedniego związku, z którą pozostawał w dobrych relacjach i na którą łożył, zgodnie z orzeczeniem sądowym, alimenty w kwocie po 300 zł miesięcznie. W 2007 r. A. G. związał się z kobietą i w dniu (...) urodził się powodowi z tego związku syn. Fakt ten wpłynął na zaostrzenie stosunków pomiędzy A. G., a powodem. Alimenty na syna powoda nie zostały ustalone sądownie, a powód łożył na dziecko dobrowolnie.

Dowód:

⚫

przesłuchanie powoda k.340;

⚫

zeznania świadka E. G. k. 273-275;

W dniu 6 stycznia 2010 r. pozwana ukończyła 18 lat i wówczas to matka poinformowała ją, że nie jest ona biologiczną córką powoda. Pozwana ukończyła Liceum Ogólnokształcące nr (...). Następnie kontynuowała naukę w Policealnej Szkole (...), uzyskując zawód biomasażysty. Obecnie uczy się nadal w tej samej szkole na kierunku dietetyka.

Dowód:

⚫

przesłuchanie pozwanej k.401

W dniu 23 września 2010 r. A. G. złożyła w imieniu pozwanej wniosek do komornika o egzekucję alimentów bieżących w kwocie po 200 zł miesięcznie i o zaległe alimenty za okres od 1 czerwca (...). do 10 września 2010 r. czynności tej dokonała po ukończeniu przez córkę 18 lat, a zatem została wezwana do przedłożenia pełnomocnictwa od córki do reprezentowania jej w sprawie egzekucji alimentów. Takie pełnomocnictwo uzyskała i przedłożyła w dniu 14 października 2014 r. W dniu 19 października 2010 r. komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym szczecin-centrum w Szczecinie wystosował do A. G. pismo z zawiadomieniem o wszczęciu wobec niego egzekucji oraz wezwanie celem złożenia wyjaśnień. Powód nie odebrał obu tych pism, prawidłowo do niego awizowanych; podobnie jak zawiadomienia o wszczęciu egzekucji z dnia 4 listopada 2010 r., a także wezwania do zapłaty należności z dnia 18 marca 2011 r. i z dnia 17 maja 2011 r.
W dniu 28 czerwca 2011 r. komornik wydał zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji alimentów na rzecz K. G..

W dniu 7 stycznia 2013 r. K. G. złożyła u komornika wniosek
o umorzenie zaległych alimentów, poczynając od dnia 2 lipca 2012 r. W dniu 10 stycznia 2013 r. komornik wydal postanowienie w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego w części dotyczącej bieżącej raty alimentów i kontynuowania postępowania egzekucyjnego w zakresie alimentów zaległych z należnymi odsetkami. Powyższe postanowienie nie zostało powodowi skutecznie doręczone; podobnie jak i postanowienie z dnia 21 października 2013 r. o powołaniu biegłego do wykonania czynności niezbędnych dla sporządzenia opisu i oszacowania nieruchomości oraz zawiadomienia dłużnika o terminie opisu i oszacowania nieruchomości z dnia 2 grudnia 2013 r. czynność opisania i oszacowania nieruchomości położonej w S. przy ul. (...) odbyła się w dniu 21 stycznia 2014 r. w obecności zarówno wierzycielki jak i dłużnika. Termin pierwszej licytacji udziału powoda w ww. nieruchomości ustalono na dzień 30 czerwca 2014 r.

Dowód:

⚫

dokumenty w aktach Kmp 24/10

W dniu 27 grudnia 2010 r. przed notariuszem A. T. powód dokonał na rzecz pozwanej darowizny o wartości 100 000, stanowiącej ½ udziału we własności lokalu mieszkalnego położonego w S. przy ul (...).

Dowód:

⚫

umowa darowizny z dnia 27 grudnia 2010 r., rep. A nr 4275/2010 k 36-38

25 stycznia 2011 r. A. G. wycofała wniosek o egzekucję alimentów bieżących i zaległych, a w dniu 7 marca 2011 r. anulowała owo cofnięcie wniosku.

Dowód:

⚫

dokumenty w aktach Kmp 24/10

Lokal mieszkalny położony w S. przy ul. (...) powód nabył
w dniu 4 stycznia 1999 r. za pieniądze z jego majątku odrębnego. A. G. była obecna przy sporządzaniu aktu notarialnego sprzedaży powodowi mieszkania i potwierdziła okoliczności zawarte w umowie; w tym okoliczność nabycia przez powoda mieszkania ze środków pochodzących z majątku odrębnego.

Dowód:

⚫

akt notarialny umowy sprzedaży z dnia 4 stycznia 1999 r. rep. A (...) dot. lokalu mieszkalnego przy ul, N. (...) w S. k. 254 – 256

W dniu 25 listopada 2003 r. powód złożył w I Urzędzie Skarbowym w S. wyjaśnienie, w którym wskazał, że pieniądze na zakup przedmiotowego mieszkania pochodziły od mieszkających na Białorusi rodziców A. G., jego faktyczny udział finansowy w kosztach nabycia spornego mieszkania wynosił zaledwie 15 000 zł.

Dowód:

⚫

dokument k.324

We wniosku o podział majątku wspólnego z dnia 10 listopada 2015 r. A. G. wskazała natomiast, iż pieniądze na nabycie mieszkania położonego S. przy ul. (...) pochodziły z tytułu świadczenia przez nią usług seksualnych.

Dowód:

⚫

kopia wniosku o podział majątku k. 379-381

Wyrokiem zaocznym wydanym dnia 23 maja 2014 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie
w sprawie z powództwa A. G. przeciwko K. G. o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli o przeniesieniu na rzecz powoda udziału wynoszącego ½ części we własności lokalu mieszkalnego położonego S. przy ul. (...) uwzględnił powództwo. Sprzeciw od powyższego wyroku złożyła pozwana. Wyrokiem wydanym dnia 20 marca 2015 r. Sąd Okręgowy utrzymał w mocy wydany wyrok zaoczny w przedmiocie zobowiązania pozwanej K. G. do złożenia oświadczenia woli o następującej treści: „K. G. (córka A. i A.) PESEL numer (...) przenosi na rzecz A. G. (syna J. i S.) PESEL numer (...) udział w ½ części w prawie własności lokalu mieszkalnego położonego w S. przy ul. (...), dla którego prowadzona jest księga wieczysta numer (...) – wykonaniu oświadczenia o odwołaniu darowizny”. Powyższy wyrok zaskarżył apelacją pozwana. W dniu 27 października 2015 roku Sąd Apelacyjny w Szczecinie oddalił apelację pozwanej. Sąd Apelacyjny oddalając apelację podzielił ustalenia faktyczne i prawne dokonane w sprawie przez Sąd Okręgowy w Szczecinie. W szczególności wskazać należy, iż Sąd Okręgowy ustalił miedzy innymi, iż w dniu 14 marca 2014 roku powód złożył w formie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza S. G. oświadczenie, że jego wolą jest odwołanie darowizny sporządzonej w dniu 27 grudnia 2010 r. przed notariusz A. T. wskutek rażącej niewdzięczności obdarowanej – córki K. G., wskazując, że obdarowana dopuściła się w stosunku do darczyńcy rażącej niewdzięczności poprzez wszczęcie przeciwko niemu w maju 2011 roku postępowania egzekucyjnego o zapłatę 12.00 złotych tytułem zaległych alimentów i kwoty 3779,66 zł tytułem odsetek na podstawie wyroku rozwodowego z dnia 8 maja 2006 r. Jednocześnie w tym oświadczeniu powód przedstawił okoliczności wskazujące na to, że powyższy dług nie istnieje, albowiem dostarczał pozwanej środki utrzymania i wychowania. Sąd Okręgowy wskazał ponadto w uzasadnieniu wydanego przez siebie orzeczenia, że w dniu 10 października 2008 r. A. G. złożyła wniosek o podział majątku wspólnego jej i A. G., domagając się między innymi objęcia podziałem lokalu mieszkalnego położonego w S. przy ul. (...). Powyższe postępowanie zostało umorzone. Zeznaniom, które składała A. G. w sprawie o odwołalnie darowizny, Sąd Okręgowy w znacznej mierze nie dał wiary, uznając je za nieracjonalne i pełne sprzeczności.

Dowód:

⚫

kopia wyroku zaocznego SO w Szczecinie z dnia 23 maja 2014 r. wydanego w sprawie IC 388/14, wyroku SO w Szczecinie z dnia 20 marca 2015 r. wraz
z uzasadnieniem wydanego w sprawie IC 81/15 i wyroku z uzasadnieniem SA w S. wydanego w sprawie I ACa 451/15

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd oparł się na przedstawionych powyżej dowodach. Oceniając materiał dowodowy zebrany w sprawie należy wskazać, iż Sąd nie dał w pełni wiary zeznaniom świadka A. G.. Świadek twierdziła, że w zasadzie wyłącznie ona pokrywała opłaty mieszkaniowe i utrzymywała pozwaną, a także powoda. Jednocześnie świadek ta zeznała, iż d do połowy 2012 roku prowadziła gospodarstwo domowe wspólnie z powodem. Twierdziła, że środki na pokrycie wydatków uzyskiwała od domniemanego sponsora, który w latach od 2000 do 2014 r. przekazywał jej kwoty po około 650 euro miesięcznie, a dodatkowo z okazji urodzin czy Wigilii po 1000 euro. A. G. nie podała personaliów domniemanego sponsora, co nie pozwoliło Sądowi na zweryfikowanie prawdziwości jej twierdzeń. Opierając się na zasadach doświadczenia życiowego w związku z powyższym Sąd nie dał jej wiary. Sąd nie dał również wiary ww. świadkowi i pozwanej, co do tego, że powód nie finansował usprawiedliwionych potrzeb pozwanej. Sąd dał wiarę zeznaniom powoda co do tego, że matka pozwanej po orzeczeniu rozwodu nie chciała od niego zasądzonej kwoty 200 zł miesięcznie tytułem alimentów na córkę; natomiast oczekiwała wspólnego wychowywania dziecka i partycypowania w opłatach mieszkaniowych. Za wiarygodnością zeznań powoda w ocenie Sądu przemawiał fakt, iż powód pomimo orzeczenia rozwodu mieszkał wspólnie z matką pozwanej (byłą żoną) i pozwaną, aż do roku 2015, przy czym wspólnie prowadził gospodarstwo domowe z A. G. aż do 2012 roku, co stwierdziła przed Sądem A. G. zeznająca niniejszej sprawie.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zostało oparte na treści art. 840 § 1 pkt. 2 k.p.c. i okazało się uzasadnione. Zgodnie z treścią powołanego przepisu dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może oprzeć powództwo także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także na zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zgłoszenie tego zarzutu w sprawie było z mocy ustawy niedopuszczalne.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy Sąd uznał, iż zaistniała okoliczność spełnienia zasądzonego świadczenia przez powoda na rzecz pozwanej. Pomimo ustalenia w wyroku rozwodowym miejsca zamieszkania pozwanej (wówczas małoletniej) przy matce, K. G. zamieszkiwała wspólnie z powodem, w jego mieszkaniu. Zdaniem Sądu powód realizował swój obowiązek alimentacyjny względem pozwanej poprzez zaspakajanie co najmniej jej potrzeb mieszkaniowych, a pozwana i jej matka godząc się na wspólne zamieszkiwanie z powodem tym samym godził się na taki sposób realizowania obowiązku alimentacyjnego powoda wobec jej osoby. K. G. nigdy nie wnosiła o podwyższenie zasądzonych w wyroku rozwodowym alimentów. Aż do września 2010 nie wnosiła także o egzekucję należnych jej świadczeń alimentacyjnych. Pozwana pozostawała w dobrych relacjach z ojcem. Mogła liczyć na jego wsparcie i pomoc nawet
w tak traumatycznych sytuacjach jak pobicie jej przez konkubenta matki. O powyższym
w ocenie Sądu świadczy między innymi okoliczność nie krótkotrwałego, a wieloletniego, po orzeczeniu rozwodu rodziców pozwanej, wspólnego jej zamieszkiwania wraz z nimi
w mieszkaniu ojca. Należy podkreślić, iż K. G. mogła mieszkać z powodem i zamieszkiwała z nim nawet wówczas, gdy matka jej mieszkała z innym mężczyzną.

W ocenie Sądu, powód realizował w spornym okresie swój obowiązek alimentacyjny poprzez sprawowanie osobistych starań o utrzymanie i wychowanie pozwanej, ponosząc wspólnie z jej matką koszty utrzymania mieszkania, zakupu żywności i innych potrzebnych rzeczy do domu, edukacji pozwanej, jej potrzeb zdrowotnych itp. Opierając się na zasadach doświadczenia życiowego Sąd przyjął, że gdyby powód nie realizował swego zobowiązania w stosunku do pozwanej, po pierwsze znacznie wcześniej, aniżeli to zostało uczynione, zostałby złożony wniosek o egzekucję alimentów, a także zostałby złożony pozew o podwyższenie alimentów. Niezależnie od powyższego Sąd zważył, iż matka pozwanej po rozwodzie nie wyprowadziła się z mieszkania powoda. Gdyby istotnie było tak, jak zeznawała A. G., odnośnie otrzymywania znacznych środków pieniężnych od domniemanego sponsora, zapewne wyprowadziłaby się z córką od powoda. Powyższa konstatacja opiera się na zasadach doświadczenia życiowego. Małżonkowie rozwiedli się, a wobec powyższego normalną koleją rzeczy powinni byli zamieszkać osobno. Miejsce pobytu pozwanej w wyroku rozwodowym zostało ustalone przy jej matce. A. G., jak stwierdziła, posiadała niemałe środki finansowe, które regularnie miałaby otrzymywać od sponsora. Poza tym kobieta miała regularne dochody z tytułu wykonywanej pracy zawodowej. Nie było zatem przeszkód, ażeby zamieszkała wraz z córką w innym mieszkaniu, aniżeli w tym należącym do powoda. Wobec powyższego Sąd uznał, że pomimo orzeczenia rozwodu, powoda i matkę pozwanej łączyły dobre relacje, wyrażające się między innymi we wspólnym pokrywaniu kosztów wychowania i utrzymania pozwanej. Gdyby bowiem sytuacja kształtowała się odmiennie, nie byłoby przeszkód, ażeby A. G. z córką zamieszkała osobno i egzekwowała sumę 200 zł zasądzoną od powoda tytułem alimentów na rzecz pozwanej oraz domagała się podwyższenia alimentów. Powód wspierał pozwaną nawet wówczas, gdy została pobita przez konkubenta matki, zapewniał jej mieszkanie i zaspakajał inne potrzeby.

Pozwana mieszkała z ojcem także wtedy gdy jej matka okresowo zamieszkiwała
w domku na działce rekreacyjnej. Zdaniem Sądu należy wnosić, iż potrzeby pozwanej w zakresie utrzymania i wychowania były zaspakajane co najmniej na poziomie kwoty 200 zł miesięcznie zasądzonej w wyroku rozwiązującym małżeństwo jej rodziców.

Mając na uwadze wskazane okoliczności Sąd orzekł jak w pkt. 1 wyroku.

Orzeczenie o kosztach postępowania oparte zostało na treści § 6 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w oparciu o wartość przedmiotu spotu wskazaną przez powoda i niekwestionowaną przez pozwaną oraz z uwzględnieniem kwoty 100 zł uiszczonej przez powoda zwolnionego od kosztów sądowych tytułem opłaty od wniosku o udzielenie zabezpieczenia.