II KK 193/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-07-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 193/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 23 lipca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Michał Laskowski
SSN Zbigniew Puszkarski
Protokolant Marta Brylińska
w sprawie P. Z.
skazanego z art. 288 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 23 lipca 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 15 stycznia 2015 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w zakresie orzeczenia o karze
łącznej grzywny oraz o zaliczeniu na jej poczet okresu
pozbawienia wolności i sprawę oskarżonego P. Z. w tej części
przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w
W.
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 15 stycznia 2015 r. w sprawie […] Sąd
Rejonowy w W. skazał P. Z. za popełnienie trzech przestępstw (wypełniających
dyspozycję art. 288 § 1 k.k., art. 222 § 1 k.k. oraz art. 226 § 1 k.k.) – przy
2
zastosowaniu art. 58 § 1 k.k. – na kary grzywny w wysokości po 20 stawek
dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki grzywny – w odniesieniu do
każdego przestępstwa – na 10 zł. W oparciu o przepis art. 85 k.k. oraz art. 86 § 1 i
2 k.k. jako karę łączną orzeczono grzywnę w wysokości 40 stawek dziennych przy
ustaleniu wysokości jednej stawki na 20 (dwadzieścia) zł (pkt IV wyroku), a na
poczet kary łącznej grzywny zaliczono na podstawie art. 63 § 1 k.k. okres
pozbawienia wolności w dniach 11 sierpnia 2014 r. do dnia 12 sierpnia 2014 r. (pkt
V wyroku).
Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 10 lutego 2015 r. Kasację od tego
wyroku na korzyść skazanego wniósł Prokurator Generalny. Zaskarżając wyrok w
części dotyczącej orzeczenia o karze łącznej grzywny oraz zaliczenia na jej poczet
okresu pozbawienia wolności zarzucił mu „rażące i mające istotny wpływ na treść
wyroku naruszenie przepisu prawa materialnego, a to art. 86 § 2 k.k. polegające na
orzeczeniu kary łącznej grzywny, obejmującej trzy kary jednostkowe po 20 stawek
dziennych, z ustaleniem wysokości jednej stawki na kwotę 10 złotych - w wymiarze
40 stawek dziennych, z ustaleniem wysokości jednej stawki na 20 złotych, czyli
niezgodnie z ustawą karną, według której wysokość stawki dziennej ustalonej dla
wymierzenia kary łącznej grzywny nie może przekraczać najwyższej ustalonej
poprzednio”.
Podnosząc taki zarzut skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w
części dotyczącej kary łącznej grzywny oraz zaliczenia na jej poczet okresu
pozbawienia wolności i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jako oczywiście zasadna podlegała uwzględnieniu w trybie
wskazanym w art. 535 § 5 k.p.k. Zaskarżony wyrok został wydany z rażącą obrazą
przepisu art. 86 § 2 in fine k.k., skoro w odniesieniu do każdej z orzeczonych kar
grzywien Sąd Rejonowy określił wysokość jednej stawki na 10 zł. Konsekwencją
tego uchybienia jest konieczność uiszczenia przez skazanego kary grzywny w
kwocie 800 zł (taką też uiścił), podczas gdy kwotowa suma kar jednostkowych
wynosiła 600 zł; to z kolei, uzasadnia kierunek wniesionej kasacji. Z tego powodu
konieczne stało się uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie orzeczonej kary
łącznej grzywny oraz powiązanego z tym rozstrzygnięciem orzeczenia opartego o
3
przepis art. 63 § 1 k.k. Przy ponownym procedowaniu Sąd Rejonowy orzeknie karę
łączną grzywny nie przekraczającą 40 stawek dziennych (zakaz reformationis in
peius), a wysokość jednej stawki określi w zgodzie z treścią art. 86 § 2 k.k., a więc
na kwotę 10 zł.
Z tych powodów należało orzec jak w wyroku.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 23 lipca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Michał Laskowski
SSN Zbigniew Puszkarski
Protokolant Marta Brylińska
w sprawie P. Z.
skazanego z art. 288 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 23 lipca 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 15 stycznia 2015 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w zakresie orzeczenia o karze
łącznej grzywny oraz o zaliczeniu na jej poczet okresu
pozbawienia wolności i sprawę oskarżonego P. Z. w tej części
przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w
W.
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 15 stycznia 2015 r. w sprawie […] Sąd
Rejonowy w W. skazał P. Z. za popełnienie trzech przestępstw (wypełniających
dyspozycję art. 288 § 1 k.k., art. 222 § 1 k.k. oraz art. 226 § 1 k.k.) – przy
2
zastosowaniu art. 58 § 1 k.k. – na kary grzywny w wysokości po 20 stawek
dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki grzywny – w odniesieniu do
każdego przestępstwa – na 10 zł. W oparciu o przepis art. 85 k.k. oraz art. 86 § 1 i
2 k.k. jako karę łączną orzeczono grzywnę w wysokości 40 stawek dziennych przy
ustaleniu wysokości jednej stawki na 20 (dwadzieścia) zł (pkt IV wyroku), a na
poczet kary łącznej grzywny zaliczono na podstawie art. 63 § 1 k.k. okres
pozbawienia wolności w dniach 11 sierpnia 2014 r. do dnia 12 sierpnia 2014 r. (pkt
V wyroku).
Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 10 lutego 2015 r. Kasację od tego
wyroku na korzyść skazanego wniósł Prokurator Generalny. Zaskarżając wyrok w
części dotyczącej orzeczenia o karze łącznej grzywny oraz zaliczenia na jej poczet
okresu pozbawienia wolności zarzucił mu „rażące i mające istotny wpływ na treść
wyroku naruszenie przepisu prawa materialnego, a to art. 86 § 2 k.k. polegające na
orzeczeniu kary łącznej grzywny, obejmującej trzy kary jednostkowe po 20 stawek
dziennych, z ustaleniem wysokości jednej stawki na kwotę 10 złotych - w wymiarze
40 stawek dziennych, z ustaleniem wysokości jednej stawki na 20 złotych, czyli
niezgodnie z ustawą karną, według której wysokość stawki dziennej ustalonej dla
wymierzenia kary łącznej grzywny nie może przekraczać najwyższej ustalonej
poprzednio”.
Podnosząc taki zarzut skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w
części dotyczącej kary łącznej grzywny oraz zaliczenia na jej poczet okresu
pozbawienia wolności i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jako oczywiście zasadna podlegała uwzględnieniu w trybie
wskazanym w art. 535 § 5 k.p.k. Zaskarżony wyrok został wydany z rażącą obrazą
przepisu art. 86 § 2 in fine k.k., skoro w odniesieniu do każdej z orzeczonych kar
grzywien Sąd Rejonowy określił wysokość jednej stawki na 10 zł. Konsekwencją
tego uchybienia jest konieczność uiszczenia przez skazanego kary grzywny w
kwocie 800 zł (taką też uiścił), podczas gdy kwotowa suma kar jednostkowych
wynosiła 600 zł; to z kolei, uzasadnia kierunek wniesionej kasacji. Z tego powodu
konieczne stało się uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie orzeczonej kary
łącznej grzywny oraz powiązanego z tym rozstrzygnięciem orzeczenia opartego o
3
przepis art. 63 § 1 k.k. Przy ponownym procedowaniu Sąd Rejonowy orzeknie karę
łączną grzywny nie przekraczającą 40 stawek dziennych (zakaz reformationis in
peius), a wysokość jednej stawki określi w zgodzie z treścią art. 86 § 2 k.k., a więc
na kwotę 10 zł.
Z tych powodów należało orzec jak w wyroku.