V CZ 46/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:21-09-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 46/15
POSTANOWIENIE
Dnia 6 sierpnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa K. G.
przeciwko Z. T.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 6 sierpnia 2015 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 lutego 2015 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Sąd drugiej instancji, działając na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c., odrzucił
skargę kasacyjną pozwanego, uznając, że wbrew wymogowi wynikającemu z art.
3984
§ 1 pkt 2 k.p.c. skarga ta nie zawiera uzasadnienia przytoczonej podstawy
kasacyjnej, a ogranicza się tylko do przytoczenia tej podstawy.
W zażaleniu zaskarżającym w całości powyższe postanowienie pozwany
zarzucił błędne zastosowanie art. 3986
§ 2 k.p.c. wskutek wadliwego przyjęcia
braku uzasadnienia podstawy kasacyjnej.
W ocenie skarżącego, jego pełnomocnicy procesowi przytoczyli podstawę
kasacyjną oraz ją należycie uzasadnili, a tak sformułowana podstawa nie stwarza
wątpliwości interpretacyjnych, stąd należy uznać, że jest należycie uzasadniona.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wśród niezbędnych elementów skargi kasacyjnej jest m.in. zawarcie w niej
uzasadnienia przytoczonych podstaw kasacyjnych (art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.),
a więc wyartykułowanie argumentów mających wskazywać na czym polegało
zarzucane naruszenie przez Sąd drugiej instancji przepisu objętego przytoczoną
postawą kasacyjną.
Wymogu tego skarga kasacyjna pozwanego nie spełnia, ponieważ ogranicza
się do stwierdzenia, że naruszenie przepisu art. 214 § 1 k.p.c. nastąpiło przez jego
niezastosowanie, bez jakiegokolwiek wskazania na czym miałoby polegać
wynikające z zarzuconego zaniechania uchybienie Sądu odwoławczego.
Nie jest uzasadnieniem przytoczonej podstawy kasacyjnej powołanie się
w pkt II skargi na zdarzenia faktyczne w postaci prowadzenia rozprawy pomimo
nieobecności powoda wywołanej chorobą potwierdzoną zaświadczeniem lekarza
sądowego. Sformułowanie takie nie wskazuje na to, w jakim zachowaniu Sądu
drugiej instancji dopatruje się żalący naruszenia art. 214 § 1 k.p.c. i to w stopniu
mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, zważywszy zwłaszcza, że
nieobecnego na rozprawie apelacyjnej pozwanego reprezentowali jego
profesjonalni pełnomocnicy procesowi, obecni na tej rozprawie (k. 538 akt).
W tym stanie rzeczy trafnie uznał Sąd drugiej instancji, że skarga kasacyjna
pozwanego nie zawiera w pkt II (k. 568) uzasadnienia przytoczonej podstawy
kasacyjnej, a więc niezbędnego elementu tej skargi wymaganego w art. 3984
§ 1
3
pkt 2 k.p.c., co uzasadniało jej odrzucenie przez Sąd drugiej instancji na podstawie
art. 3986
§ 2 k.p.c.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 6 sierpnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa K. G.
przeciwko Z. T.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 6 sierpnia 2015 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 lutego 2015 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Sąd drugiej instancji, działając na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c., odrzucił
skargę kasacyjną pozwanego, uznając, że wbrew wymogowi wynikającemu z art.
3984
§ 1 pkt 2 k.p.c. skarga ta nie zawiera uzasadnienia przytoczonej podstawy
kasacyjnej, a ogranicza się tylko do przytoczenia tej podstawy.
W zażaleniu zaskarżającym w całości powyższe postanowienie pozwany
zarzucił błędne zastosowanie art. 3986
§ 2 k.p.c. wskutek wadliwego przyjęcia
braku uzasadnienia podstawy kasacyjnej.
W ocenie skarżącego, jego pełnomocnicy procesowi przytoczyli podstawę
kasacyjną oraz ją należycie uzasadnili, a tak sformułowana podstawa nie stwarza
wątpliwości interpretacyjnych, stąd należy uznać, że jest należycie uzasadniona.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wśród niezbędnych elementów skargi kasacyjnej jest m.in. zawarcie w niej
uzasadnienia przytoczonych podstaw kasacyjnych (art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.),
a więc wyartykułowanie argumentów mających wskazywać na czym polegało
zarzucane naruszenie przez Sąd drugiej instancji przepisu objętego przytoczoną
postawą kasacyjną.
Wymogu tego skarga kasacyjna pozwanego nie spełnia, ponieważ ogranicza
się do stwierdzenia, że naruszenie przepisu art. 214 § 1 k.p.c. nastąpiło przez jego
niezastosowanie, bez jakiegokolwiek wskazania na czym miałoby polegać
wynikające z zarzuconego zaniechania uchybienie Sądu odwoławczego.
Nie jest uzasadnieniem przytoczonej podstawy kasacyjnej powołanie się
w pkt II skargi na zdarzenia faktyczne w postaci prowadzenia rozprawy pomimo
nieobecności powoda wywołanej chorobą potwierdzoną zaświadczeniem lekarza
sądowego. Sformułowanie takie nie wskazuje na to, w jakim zachowaniu Sądu
drugiej instancji dopatruje się żalący naruszenia art. 214 § 1 k.p.c. i to w stopniu
mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, zważywszy zwłaszcza, że
nieobecnego na rozprawie apelacyjnej pozwanego reprezentowali jego
profesjonalni pełnomocnicy procesowi, obecni na tej rozprawie (k. 538 akt).
W tym stanie rzeczy trafnie uznał Sąd drugiej instancji, że skarga kasacyjna
pozwanego nie zawiera w pkt II (k. 568) uzasadnienia przytoczonej podstawy
kasacyjnej, a więc niezbędnego elementu tej skargi wymaganego w art. 3984
§ 1
3
pkt 2 k.p.c., co uzasadniało jej odrzucenie przez Sąd drugiej instancji na podstawie
art. 3986
§ 2 k.p.c.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.