Sygn. akt III CZ 40/15
POSTANOWIENIE
Dnia 16 września 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Grzegorz Misiurek
ze skargi Z. Ś. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 27 stycznia 2015 r.
w sprawie z powództwa Z. Ś.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. S. […] w T.
o uchylenie uchwały,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 września 2015 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 marca 2015 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
2
Postanowieniem z dnia 26 marca 2015 r. Sąd Apelacyjny odrzucił na
podstawie art. art. 4246
§ 3 k.p.c. skargę Z. Ś. o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 27 stycznia 2015 r.
oddalającego jego apelację od wyroku Sądu Okręgowego w T. z dnia 8 lipca 2014
r., którym oddalono powództwo o uchylenie uchwały wspólnoty mieszkaniowej. W
uzasadnieniu postanowienia wskazał, że złożona skarga jest objęta przymusem
adwokacko - radcowskim, a wniesienie jej osobiście przez skarżącego powoduje
niedopuszczalność skargi.
W zażaleniu skarżący wniósł o uchylenie postanowienia Sądu Apelacyjnego
wywodząc, że po ustanowieniu dla niego przez Sąd Apelacyjny postanowieniem
z dnia 2 czerwca 2015 r. pełnomocnika z urzędu w celu wniesienia żalenia do
Sądu Najwyższego odpadła przesłanka z art. 4246
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 871
§ 1
k.p.c. uzasadniająca odrzucenie skargi.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje przymus adwokacko-radcowski. Przymus ma charakter bezwzględny
i obejmuje wszystkie postępowania toczące się przed Sądem Najwyższym. Objęta
przymusem skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia wniesiona osobiście przez stronę pozbawioną zdolności postulacyjnej
jest dotknięta brakiem nieusuwalnym, co jak prawidłowo przyjął Sąd Apelacyjny
powoduje konieczność jej odrzucenia jako niedopuszczalnej bez wzywania do
uzupełnienia tego braku. Wbrew stanowisku skarżącego, stwierdzony tym zakresie
brak wniesionej skargi nie mógł być więc usunięty przez ustanowienie dla niego
pełnomocnika z urzędu w postępowaniu zażaleniowym.
Z tej przyczyny, na podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39821
art. 4246
§ 3
k.p.c. orzeczono jak w sentencji.
(eb)