III CZ 41/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 41/15
POSTANOWIENIE
Dnia 16 września 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa M. S.
przeciwko J.N.
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 września 2015 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 8 czerwca 2015 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 8 czerwca 2015 r. Sąd Apelacyjny
odrzucił skargę kasacyjną pozwanego wskazując, że pełnomocnik pozwanego,
wezwany do uzupełnienia braku fiskalnego skargi przez uiszczenie opłaty sądowej
oraz braku formalnego skargi przez złożenie dodatkowego jej odpisu w terminie
tygodniowym pod rygorem odrzucenia skargi, nie złożył w zakreślonym terminie
odpisu skargi kasacyjnej, wobec czego podlega ona odrzuceniu na podstawie art.
3986
§ 2 k.p.c.
W zażaleniu pozwany zarzucił naruszenie powyższego przepisu przez
odrzucenie skargi kasacyjnej, mimo że spełnia ona wymagania do przyjęcia jej do
rozpoznania, a nie dołączenie jednego odpisu skargi ma charakter jedynie
techniczny i pozostaje bez wpływu na jej zasadność i możliwość przyjęcia do
rozpoznania. Wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
Zgodnie z art. 3984
k.p.c. skarga kasacyjna powinna spełniać wymagania
konstrukcyjne określone w § 1 i 2 oraz wymagania formalne określone w § 3, który
przewiduje między innymi obowiązek dołączenia do skargi odpowiedniej ilości jej
odpisów w celu doręczenia stronie przeciwnej i dwóch odpisów przeznaczonych dla
Sądu Najwyższego oraz dla Prokuratora Generalnego. Niedołączenie do skargi
kasacyjnej odpisów w wymaganej liczbie stanowi brak formalny, podlegający
usunięciu w trybie przewidzianym w art. 3986
§ 1 k.p.c., ze skutkiem nie usunięcia
tego braku określonym w art. 3986
§ 2 k.p.c., o ile brak uniemożliwia nadanie
skardze prawidłowego biegu, a więc doręczenia odpisu stronie przeciwnej
i przekazania dwóch odpisów do Sądu Najwyższego (porównaj między innymi
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 8 lipca 2014 r. I UZ 4/14 i z dnia 4 marca
2015 r. I UZ 30/14, niepubl.). Wbrew zatem stanowisku skarżącego niedołączenie
do skargi kasacyjnej odpowiedniej ilości odpisów nie ma jedynie „technicznego
charakteru”, lecz służy określonemu celowi procesowemu, podobnie jak inne
wymagania formalne, których spełnienie jest obowiązkiem wnoszącego skargę,
egzekwowanym w sposób przewidziany w art. 3986
§ 1 k.p.c. i sankcjonowanym
w sposób określony w art. 3986
§ 2 k.p.c.
3
Wskazana wyżej procedura stanowi pierwszy etap badania skargi kasacyjnej
pod względem spełnienia wymagań konstrukcyjnych i formalnych. Jedynie
pozytywne zakończenie tego etapu pozwala na przejście do etapu drugiego, a więc
badania czy skarga spełnia jedną z przesłanek art. 3989
§ 1 k.p.c., uzasadniających
przyjęcie jej do rozpoznania. Jeżeli skarga kasacyjna nie spełnia wymagań
konstrukcyjnych lub formalnych, podlega odrzuceniu, bez względu na to, czy
występuje w niej którakolwiek z przesłanek uzasadniających przyjęcie do
rozpoznania, co na tym etapie w ogóle nie podlega badaniu.
Bez znaczenia jest zatem twierdzenie skarżącego, iż wniesiona przez niego
skarga kasacyjna spełnia wymaganie uzasadniające przyjęcie jej do rozpoznania,
bowiem występuje w niej istotne zagadnienie prawne oraz „oparta została na
podstawach wskazanych w art. 3903
k.p.c.” (jak należy przypuszczać chodzi
o podstawy skargi kasacyjnej określone w art. 3983
§ 1 k.p.c.). Przyczyną
odrzucenia skargi na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. było bowiem to, że nie został
usunięty w terminie jej brak formalny w postaci braku jednego odpisu skargi,
koniecznego w celu nadania skardze prawidłowego biegu, a nie dlatego, że nie
zostały w niej przytoczone podstawy kasacyjne i ich uzasadnienie lub nie występują
przesłanki przedsądu przewidziane w art. 3989
§ 1 k.p.c.
Wobec tego, że powyższe zarzuty nie mogą być skuteczne, a skarżący nie
zakwestionował w żaden inny sposób zasadności zaskarżonego postanowienia,
Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenie.
POSTANOWIENIE
Dnia 16 września 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa M. S.
przeciwko J.N.
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 września 2015 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 8 czerwca 2015 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 8 czerwca 2015 r. Sąd Apelacyjny
odrzucił skargę kasacyjną pozwanego wskazując, że pełnomocnik pozwanego,
wezwany do uzupełnienia braku fiskalnego skargi przez uiszczenie opłaty sądowej
oraz braku formalnego skargi przez złożenie dodatkowego jej odpisu w terminie
tygodniowym pod rygorem odrzucenia skargi, nie złożył w zakreślonym terminie
odpisu skargi kasacyjnej, wobec czego podlega ona odrzuceniu na podstawie art.
3986
§ 2 k.p.c.
W zażaleniu pozwany zarzucił naruszenie powyższego przepisu przez
odrzucenie skargi kasacyjnej, mimo że spełnia ona wymagania do przyjęcia jej do
rozpoznania, a nie dołączenie jednego odpisu skargi ma charakter jedynie
techniczny i pozostaje bez wpływu na jej zasadność i możliwość przyjęcia do
rozpoznania. Wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
Zgodnie z art. 3984
k.p.c. skarga kasacyjna powinna spełniać wymagania
konstrukcyjne określone w § 1 i 2 oraz wymagania formalne określone w § 3, który
przewiduje między innymi obowiązek dołączenia do skargi odpowiedniej ilości jej
odpisów w celu doręczenia stronie przeciwnej i dwóch odpisów przeznaczonych dla
Sądu Najwyższego oraz dla Prokuratora Generalnego. Niedołączenie do skargi
kasacyjnej odpisów w wymaganej liczbie stanowi brak formalny, podlegający
usunięciu w trybie przewidzianym w art. 3986
§ 1 k.p.c., ze skutkiem nie usunięcia
tego braku określonym w art. 3986
§ 2 k.p.c., o ile brak uniemożliwia nadanie
skardze prawidłowego biegu, a więc doręczenia odpisu stronie przeciwnej
i przekazania dwóch odpisów do Sądu Najwyższego (porównaj między innymi
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 8 lipca 2014 r. I UZ 4/14 i z dnia 4 marca
2015 r. I UZ 30/14, niepubl.). Wbrew zatem stanowisku skarżącego niedołączenie
do skargi kasacyjnej odpowiedniej ilości odpisów nie ma jedynie „technicznego
charakteru”, lecz służy określonemu celowi procesowemu, podobnie jak inne
wymagania formalne, których spełnienie jest obowiązkiem wnoszącego skargę,
egzekwowanym w sposób przewidziany w art. 3986
§ 1 k.p.c. i sankcjonowanym
w sposób określony w art. 3986
§ 2 k.p.c.
3
Wskazana wyżej procedura stanowi pierwszy etap badania skargi kasacyjnej
pod względem spełnienia wymagań konstrukcyjnych i formalnych. Jedynie
pozytywne zakończenie tego etapu pozwala na przejście do etapu drugiego, a więc
badania czy skarga spełnia jedną z przesłanek art. 3989
§ 1 k.p.c., uzasadniających
przyjęcie jej do rozpoznania. Jeżeli skarga kasacyjna nie spełnia wymagań
konstrukcyjnych lub formalnych, podlega odrzuceniu, bez względu na to, czy
występuje w niej którakolwiek z przesłanek uzasadniających przyjęcie do
rozpoznania, co na tym etapie w ogóle nie podlega badaniu.
Bez znaczenia jest zatem twierdzenie skarżącego, iż wniesiona przez niego
skarga kasacyjna spełnia wymaganie uzasadniające przyjęcie jej do rozpoznania,
bowiem występuje w niej istotne zagadnienie prawne oraz „oparta została na
podstawach wskazanych w art. 3903
k.p.c.” (jak należy przypuszczać chodzi
o podstawy skargi kasacyjnej określone w art. 3983
§ 1 k.p.c.). Przyczyną
odrzucenia skargi na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. było bowiem to, że nie został
usunięty w terminie jej brak formalny w postaci braku jednego odpisu skargi,
koniecznego w celu nadania skardze prawidłowego biegu, a nie dlatego, że nie
zostały w niej przytoczone podstawy kasacyjne i ich uzasadnienie lub nie występują
przesłanki przedsądu przewidziane w art. 3989
§ 1 k.p.c.
Wobec tego, że powyższe zarzuty nie mogą być skuteczne, a skarżący nie
zakwestionował w żaden inny sposób zasadności zaskarżonego postanowienia,
Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenie.