Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 18/15
POSTANOWIENIE
Dnia 15 października 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie ze skargi pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Rejonowego w L.
z dnia 9 stycznia 2013 r.,
w sprawie z powództwa H. A.
przeciwko J. G.
o usunięcie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym
w ksiedze wieczystej nr […] a rzeczywistym stanem prawnym,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 października 2015 r.,
1) odrzuca skargę,
2) zasądza od J. G. na rzecz H. A. kwotę 1800 (tysiąc
osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 9 stycznia 2013 r., wydanym w sprawie z powództwa H. A.
przeciwko J. G. o usunięcie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości
ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym, Sąd Rejonowy w L.
uzgodnił stan prawny nieruchomości ujawniony w księdze wieczystej nr KW […]
prowadzonej w Sądzie Rejonowym w L. w ten sposób, że nakazał wykreślić wpis w dziale II
tej księgi dokonany na rzecz pozwanej J. G. jako właściciela tej nieruchomości, zaś w to
miejsce wpisać powódkę H. A.
Postanowieniem z dnia 25 czerwca 2013 r. Sąd Rejonowy w L. odrzucił apelację
pozwanej J. G. od powyższego wyroku, uznając, że nie została ona opłacona w terminie.
Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2014 r. Sąd Okręgowy w L. oddalił zażalenie pozwanej
na postanowienie Sądu Rejonowego w L. z dnia 25 czerwca 2013 r.
Pozwana J. G. wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia: wyroku Sądu Rejonowego w L. z dnia 9 stycznia 2013 r.
Wskazała, że wymieniony wyrok został wydany z naruszeniem podstawowych
zasad porządku prawnego oraz praw człowieka zagwarantowanych w Konstytucji.
Zarzuciła naruszenie prawa materialnego: art. 21 Konstytucji RP przez pozbawienie
pozwanej J. G. prawa własności nieruchomości dla której w Sądzie Rejonowym w L.
prowadzona jest księga wieczysta nr KW […] bez ważnej podstawy prawnej oraz art. 83 §
1 k.c. przez jego błędne zastosowanie i ustalenie, że umowa darowizny z dnia 28 lutego
2007 r. jest nieważna, jako że została ona zawarta dla pozoru. Ponadto powołała się na
naruszenie prawa procesowego tj. art. 328 § 1 k.p.c. poprzez brak należytego
uzasadnienia wyroku i nieodniesienie się do szeregu dowodów zgromadzonych w sprawie
oraz do istotnych dla sprawy okoliczności.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku przysługuje od wyroku sądu drugiej instancji, jeżeli przez jego
wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego wyroku
w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Przesłanką dopuszczalności skargi jest wykorzystanie przez skarżącego przysługujących
jej środków prawnych w celu uzyskania zmiany lub uchylenia zaskarżonego skargą wyroku.
Przepis art. 4241
§ 2 k.p.c. dopuszcza skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku sądu pierwszej instancji jedynie w wyjątkowych wypadkach, jeżeli
3
jednocześnie niezgodność wyroku z prawem ma charakter kwalifikowany, wynikający
z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo
praw człowieka i obywatela. „Wyjątkowy wypadek” w rozumieniu tego przepisu zachodzi
wówczas, gdy strona z przyczyn niezawinionych i usprawiedliwiających jej zaniechanie nie
mogła skorzystać ze zwykłych środków prawnych zaskarżenia orzeczenia sądu pierwszej
instancji (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2013 r., III CNP 27/13,
nie publ.). Stosownie do art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący powinien wykazać w skardze,
że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi.
Przesłanka ta nie został wykazana przez skarżącą, która poprzestała jedynie na
wskazaniu własnej oceny okoliczności w wyniku których należna opłata od apelacji nie
została uiszczona w terminie, co doprowadziło do jej odrzucenia. Przy czym ocena
ta sprawdza się właściwie tylko do tego, że skarżąca nie zgadza się z rozstrzygnięciami
zawartymi w postanowieniu Sąd Rejonowy w L. z dnia 25 czerwca 2013 r.
oraz postanowieniu Sąd Okręgowy L. z dnia 29 kwietnia 2014 r. Przytoczona,
argumentacja nie daje podstaw do uznania, że skarżąca z przyczyn niezawinionych
i dających się usprawiedliwić nie mogła skorzystać z przysługujących jej zwykłych środków
prawnych w celu uzyskania uchylenia lub zmiany obecnie zaskarżonego wyroku.
Z tych względów, niedopuszczalna skarga o stwierdzenie jego niezgodności
z prawem podlegała odrzuceniu stosownie do art. 4248
§ 1 k.p.c.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z. z art. 391
§ 1 k.p.c., 39821
k.p.c. i art. 42412
k.p.c. oraz § 6 pkt 7 i § 12 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej z urzędu (jedn. tekst: Dz. U. z 2013 r., poz. 461).
eb

IV CNP 18/15

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia