V CZ 53/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:15-01-2016
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 53/15
POSTANOWIENIE
Dnia 14 października 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa P. R.
przeciwko Skarbowi Państwa-Państwowemu Gospodarstwu Leśnemu Lasy
Państwowe Nadleśnictwo K. i Towarzystwu Ubezpieczeń S.A. w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 14 października 2015 r.,
zażalenia strony pozwanej Skarbu Państwa-Państwowego Gospodarstwa Leśnego
Lasy Państwowe Nadleśnictwo K. na wyrok Sądu Okręgowego
w K.
z dnia 27 maja 2015 r.,
uchyla zaskarżony wyrok.
UZASADNIENIE
2
Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 27 maja 2015 r. uchylił wyrok Sądu
Rejonowego z dnia 25 listopada 2014 r. (sygn. akt […]) i przekazał sprawę do
ponownego rozpoznania temu Sądowi, znosząc postępowanie począwszy od
dnia 13 sierpnia 2014 r. W uzasadnieniu wskazał, że pełnomocnik strony
pozwanej nie wykazał należycie swojego umocowania, co skutkowało
nieważnością postępowania (art. 379 pkt 2 k.p.c.).
Strona pozwana w zażaleniu na wyrok kasatoryjny Sądu Okręgowego
w K. zarzuciła naruszenie art. 386 § 2 w zw. z art. 379 pkt 2 k.p.c., art. 89 § 1 w
zw. z art. 68 k.p.c. oraz art. 130 § 1 k.p.c. i wniosła o uchylenie zaskarżonego
wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu
w K.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Okręgowy w K. dokonał oceny prawidłowości umocowania
pełnomocnika strony pozwanej bez przytoczenia właściwych przepisów ustawy
o lasach z dnia 28 września 1991 r. (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1153),
regulujących sposób reprezentacji Skarbu Państwa przez jednostki
organizacyjne Lasów Państwowych. Z art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o lasach
wynika, że do jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych należą
nadleśnictwa, których działalnością kieruje nadleśniczy i jest on umocowany do
reprezentacji Skarbu Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, w zakresie
swojego działania (art. 35 ust. 1 ustawy o lasach). W tego rodzaju sprawach
nadleśniczy jest zatem uprawniony do udzielenia pełnomocnictwa procesowego.
W rozpoznawanej sprawie prawidłowe umocowanie radcy prawnego
reprezentującego stronę pozwaną wymagało zatem złożenia pełnomocnictwa
podpisanego przez nadleśniczego i wykazania, że osoba udzielająca
pełnomocnictwa pełniła rzeczywiście funkcję nadleśniczego. W zażaleniu strony
pozwanej zasadnie podniesiono, że takie dokumenty zostały złożone wraz
z odpowiedzią na pozew. Do akt złożono bowiem pełnomocnictwo podpisane
przez nadleśniczego P. P. oraz poświadczoną przez pełnomocnika kserokopię
aktu powołania P. P. na stanowisko nadleśniczego
3
Nadleśnictwa K. Pozbawione racji było zatem stwierdzenie Sądu Okręgowego,
że pełnomocnik strony pozwanej nie wykazał należycie swojego umocowania.
Nie było zatem uzasadnione także wezwanie pełnomocnika do „przedłożenia
dokumentów wykazujących umocowanie osoby, która udzieliła umocowania
Nadleśniczemu Nadleśnictwa K., względnie także do złożenia dalszych
dokumentów koniecznych do wykazania umocowania pełnomocnika do działania
w sprawie”. Niezależnie o braku podstaw do wydania takiego zarządzenia,
którego niewykonanie nie mogło zatem stanowić podstawy do stwierdzenia
braku umocowania pełnomocnika, wymaga odnotowania, że skarżący podniósł
zasadnie, że sama treść wezwania nie została sformułowana prawidłowo, gdyż
nie była wystarczająco jasna, by na jego podstawie można było stwierdzić, jaki
był konkretny zakres obowiązku nałożonego na pełnomocnika. Skarżący
podniósł także zasadnie, że na wezwanie Sądu przedstawił wszystkie możliwe
do złożenia dokumenty wskazujące na umocowanie osób reprezentujących Lasy
Państwowe na poziomie poszczególnych jednostek organizacyjnych Lasów
Państwowych, jednakże w niewłaściwej formie, bo bez poświadczenia ich
zgodności z oryginałem. Należałoby zatem, przy założeniu zasadności
wydanego zarządzenia, którym kierował się Sąd Okręgowy, potraktować ich
złożenie jako dokonanie czynności dotkniętej brakami i wezwać pełnomocnika
do ich usunięcia, co ostatecznie pełnomocnik strony pozwanej uczynił z własnej
inicjatywy.
Z przyczyn wyżej wskazanych zaskarżony wyrok podlegał uchyleniu na
podstawie art. 39815
§ 1 w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
eb
POSTANOWIENIE
Dnia 14 października 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa P. R.
przeciwko Skarbowi Państwa-Państwowemu Gospodarstwu Leśnemu Lasy
Państwowe Nadleśnictwo K. i Towarzystwu Ubezpieczeń S.A. w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 14 października 2015 r.,
zażalenia strony pozwanej Skarbu Państwa-Państwowego Gospodarstwa Leśnego
Lasy Państwowe Nadleśnictwo K. na wyrok Sądu Okręgowego
w K.
z dnia 27 maja 2015 r.,
uchyla zaskarżony wyrok.
UZASADNIENIE
2
Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 27 maja 2015 r. uchylił wyrok Sądu
Rejonowego z dnia 25 listopada 2014 r. (sygn. akt […]) i przekazał sprawę do
ponownego rozpoznania temu Sądowi, znosząc postępowanie począwszy od
dnia 13 sierpnia 2014 r. W uzasadnieniu wskazał, że pełnomocnik strony
pozwanej nie wykazał należycie swojego umocowania, co skutkowało
nieważnością postępowania (art. 379 pkt 2 k.p.c.).
Strona pozwana w zażaleniu na wyrok kasatoryjny Sądu Okręgowego
w K. zarzuciła naruszenie art. 386 § 2 w zw. z art. 379 pkt 2 k.p.c., art. 89 § 1 w
zw. z art. 68 k.p.c. oraz art. 130 § 1 k.p.c. i wniosła o uchylenie zaskarżonego
wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu
w K.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Okręgowy w K. dokonał oceny prawidłowości umocowania
pełnomocnika strony pozwanej bez przytoczenia właściwych przepisów ustawy
o lasach z dnia 28 września 1991 r. (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1153),
regulujących sposób reprezentacji Skarbu Państwa przez jednostki
organizacyjne Lasów Państwowych. Z art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o lasach
wynika, że do jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych należą
nadleśnictwa, których działalnością kieruje nadleśniczy i jest on umocowany do
reprezentacji Skarbu Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, w zakresie
swojego działania (art. 35 ust. 1 ustawy o lasach). W tego rodzaju sprawach
nadleśniczy jest zatem uprawniony do udzielenia pełnomocnictwa procesowego.
W rozpoznawanej sprawie prawidłowe umocowanie radcy prawnego
reprezentującego stronę pozwaną wymagało zatem złożenia pełnomocnictwa
podpisanego przez nadleśniczego i wykazania, że osoba udzielająca
pełnomocnictwa pełniła rzeczywiście funkcję nadleśniczego. W zażaleniu strony
pozwanej zasadnie podniesiono, że takie dokumenty zostały złożone wraz
z odpowiedzią na pozew. Do akt złożono bowiem pełnomocnictwo podpisane
przez nadleśniczego P. P. oraz poświadczoną przez pełnomocnika kserokopię
aktu powołania P. P. na stanowisko nadleśniczego
3
Nadleśnictwa K. Pozbawione racji było zatem stwierdzenie Sądu Okręgowego,
że pełnomocnik strony pozwanej nie wykazał należycie swojego umocowania.
Nie było zatem uzasadnione także wezwanie pełnomocnika do „przedłożenia
dokumentów wykazujących umocowanie osoby, która udzieliła umocowania
Nadleśniczemu Nadleśnictwa K., względnie także do złożenia dalszych
dokumentów koniecznych do wykazania umocowania pełnomocnika do działania
w sprawie”. Niezależnie o braku podstaw do wydania takiego zarządzenia,
którego niewykonanie nie mogło zatem stanowić podstawy do stwierdzenia
braku umocowania pełnomocnika, wymaga odnotowania, że skarżący podniósł
zasadnie, że sama treść wezwania nie została sformułowana prawidłowo, gdyż
nie była wystarczająco jasna, by na jego podstawie można było stwierdzić, jaki
był konkretny zakres obowiązku nałożonego na pełnomocnika. Skarżący
podniósł także zasadnie, że na wezwanie Sądu przedstawił wszystkie możliwe
do złożenia dokumenty wskazujące na umocowanie osób reprezentujących Lasy
Państwowe na poziomie poszczególnych jednostek organizacyjnych Lasów
Państwowych, jednakże w niewłaściwej formie, bo bez poświadczenia ich
zgodności z oryginałem. Należałoby zatem, przy założeniu zasadności
wydanego zarządzenia, którym kierował się Sąd Okręgowy, potraktować ich
złożenie jako dokonanie czynności dotkniętej brakami i wezwać pełnomocnika
do ich usunięcia, co ostatecznie pełnomocnik strony pozwanej uczynił z własnej
inicjatywy.
Z przyczyn wyżej wskazanych zaskarżony wyrok podlegał uchyleniu na
podstawie art. 39815
§ 1 w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
eb