Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 4/15
POSTANOWIENIE
Dnia 18 listopada 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie ze skargi A. Ś. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
nakazu zapłaty Sądu Okręgowego w W.
z dnia 8 grudnia 2011 r., wydanego w sprawie
z powództwa F. sp. z o.o. sp.k. w W.
przeciwko A. Ś.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 listopada 2015 r.,
odrzuca skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego nakazu zapłaty z dnia 8 grudnia 2011 r. i zasądza
od pozwanego A. Ś. na rzecz powoda kwotę 3600 (trzy tysiące
sześćset) zł tytułem kosztów postępowania wywołanego skargą.
UZASADNIENIE
2
Skarżący A. Ś. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego nakazu zapłaty wydanego w dniu 8 grudnia 2011 r. przez Sąd
Okręgowy w W. w postępowaniu upominawczym w sprawie wytoczonej przeciwko
skarżącemu przez F. Sp. z o.o. Sp. k. w W. o zapłatę. W skardze pozwany zarzucił
naruszenie art. 499 § 1 pkt 1- 4 k.p.c. również w związku z przepisami podatkowymi,
przepisami dotyczącymi rachunkowości, a także art. 126 § 2 pkt 1 k.p.c. i art. 25
k.c., art. 143 k.p.c. w zw. z art. 25 k.c., art. 504 § 1 w zw. z art. 502 k.p.c. i art. 379
pkt 5 k.p.c., skutkiem których jest, jego zdaniem, niezgodność nakazu zapłaty z art.
2, 45 ust. 1, 77 ust. 1, 78, i 177 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, z art. 6
ust. 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, a także
z powołanymi w podstawach skargi art. 499 § 1 pkt 1- 4 k.p.c., art. 143 k.p.c. w zw.
z art. 25 k.c., art. 504 § 1 w zw. z art. 502 k.p.c. i art. 379 pkt 5 k.p.c.
Wyjaśnił, że na skutek wadliwości doręczeń oraz wprowadzenia go w błąd
przez sąd co do możliwości zaskarżenia nakazu został pozbawiony możliwości
poddania tego orzeczenia kontroli, co narusza podstawowe zasady porządku
prawnego, konstytucyjne wolności oraz prawa człowieka i obywatela oraz
uzasadnia przyjęcie, że zachodzi wypadek przewidziany w art. 4241
§ 2 k.p.c.
Skarżący zaznaczył, że nie mógł skorzystać z innych niż sprzeciw środków
podważenia nakazu zapłaty i także obecnie nie dysponuje żadnymi możliwościami
skutecznego zakwestionowania tego rozstrzygnięcia.
Wskazał, że szkodę poniesioną na skutek wydania nakazu zapłaty stanowiły
wydatki przeznaczone na spłatę zasądzonej kwoty, odsetek i kosztów
przeciwnikowi oraz na opłacenie postępowań związanych z próbami zaskarżenia
nakazu, a następnie z obroną przed czynnościami podejmowanymi przez
wierzyciela i komornika w postępowaniu egzekucyjnym.
Zdaniem skarżącego dochowany też został termin do wniesienia skargi,
ponieważ nakaz zapłaty uprawomocnił się w dniu 30 października 2012 r.,
kiedy nadana mu została klauzula wykonalności.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4246
§ 1 k.p.c. skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku, z którym w oparciu o postanowienie art. 3532
k.p.c.
zrównany został prawomocny nakaz zapłaty, wnosi się w terminie dwóch lat od dnia
uprawomocnienia się skarżonego orzeczenia. W niniejszej sprawie nakaz zapłaty
został wydany w dniu 8 grudnia 2011 r. i - według ustaleń Sądów, poczynionych
w postępowaniu wywołanym wniesieniem przez pozwanego sprzeciwu od tego
nakazu, został skutecznie (w drodze doręczenia zastępczego z art. 139 § 1 k.p.c.)
doręczony pozwanemu w dniu 4 stycznia 2012 r., wobec czego termin do
wniesienia sprzeciwu upłynął w dniu 18 stycznia 2012 r. Sprzeciw, jako spóźniony,
został odrzucony postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 12 lipca 2012 r.
Zażalenie na to postanowienie, złożone przez pozwanego, Sąd Apelacyjny oddalił
postanowieniem z dnia 19 października 2012 r. Ponieważ środek zaskarżenia
wniesiony po terminie nie wpływa na prawomocność orzeczenia, uzyskaną już z
chwilą bezskutecznego upływu terminu do jego zaskarżenia (art. 363 k.p.c.), więc
nakaz zapłaty, będący przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie,
uprawomocnił się z dniem 19 stycznia 2012 r. Data nadania temu orzeczeniu
klauzuli wykonalności, którą skarżący uważa za datę prawomocności, ani nie
wyznacza tej daty ani na nią nie wpływa, ponieważ zależy ona wyłącznie od tego,
kiedy bezskutecznie upłynął termin do zaskarżenia. Termin dwuletni do wniesienia
skargi o stwierdzenie niezgodności prawomocnego nakazu zapłaty z prawem liczyć
więc należało od dnia 19 stycznia 2012 r. - upłynął on 19 stycznia 2014 r. Wobec
tego skarga wniesiona przez pozwanego w dniu 28 października 2014 r. złożona
została z uchybieniem temu terminowi o ponad 9 miesięcy i podlega odrzuceniu
jako spóźniona na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
Orzeczenie o kosztach postępowania wywołanego skargą wynika z treści art.
42412
k.p.c. w zw. z art. 39821
, art. 391 § 1, art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Wysokość
należnych pozwanemu kosztów określona została na podstawie § 2, § 6 pkt 7 i § 13
ust. 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
4
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (jedn. tekst: Dz.U.
z 2013 r., poz. 461).
kc

I CNP 4/15

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia