WK 12/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-02-2016
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WK 12/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 28 stycznia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Błuś (przewodniczący)
SSN Marek Pietruszyński
SSN Andrzej Tomczyk (sprawozdawca)
Protokolant : Anna Krawiec
przy udziale prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej płk. Jarosława
Ciepłowskiego
w sprawie F. B., skazanego z art. 270 § 1 k.k. z 1969 r., po rozpoznaniu w Izbie
Wojskowej na rozprawie w dniu 28 stycznia 2016 r. kasacji wniesionej przez
Naczelnego Prokuratora Wojskowego na korzyść od wyroku Sądu Okręgu
Wojskowego z dnia 16 czerwca 1982 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok i uniewinnia F. B. od dokonania
przypisanego mu czynu;
2. kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.
2
UZASADNIENIE
F. B. został skazany wyrokiem Sądu Okręgu Wojskowego z dnia 16 czerwca
1982 r. za czyn zakwalifikowany z art. 270 § 1 k.k. z 1969 r. polegający na tym, że
„w dniu 12 maja 1982 r. w D., w miejscu publicznym wywiesił własnoręcznie
sporządzoną ulotkę, w której Prezesa Rady Ministrów PRL gen. armii Wojciecha
Jaruzelskiego określił mianem <<świni>>”. Za tak opisane i zakwalifikowane
działanie wymierzono mu, po odstąpieniu od trybu doraźnego, karę roku
pozbawienia wolności.
Ten prawomocny wyrok zaskarżył kasacją wywiedzioną na korzyść F. B.
Naczelny Prokurator Wojskowy i zarzucając „rażące naruszenie prawa
materialnego, to jest art. 270 § 1 k.k. z 1969 r., które miało istotny wpływ na treść
wyroku, a polegające na uznaniu, że F. B. dopuścił się popełnienia przestępstwa
zakwalifikowanego jak wyżej, w sytuacji gdy swoim zachowaniem nie wyczerpał
znamion przypisanego mu czynu”, wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
uniewinnienie F. B. od popełnienia przypisanego mu przestępstwa.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzut sformułowany w kasacji jest oczywiście zasadny, ponieważ
zachowaniem swoim F. B.nie wyczerpał znamion czynu penalizowanego w art. 270
§ 1 k.k. z 1969 r. Co więcej, nie ustalił tego prokurator – autor aktu oskarżenia, ani
powielający opisane w akcie oskarżenia zachowanie oskarżonego Sąd Okręgu
Wojskowego, który przypisał mu nazwanie Wojciecha Jaruzelskiego „świnią”.
Niezależnie od tego jak bardzo jest to obraźliwe określenie, nie ustalono w trakcie
postępowanie karnego ani celu jego użycia, ani adresata, ani wreszcie zamiaru
użycia takiego określenia. Jak natomiast słusznie zauważa skarżący, przedmiotem
ochrony prawnej art. 270 § 1 k.k. z 1969 r. był Naród Polski, Polska Rzeczpospolita
Ludowa, jej ustrój lub naczelne organy. A więc nie osoba Wojciecha Jaruzelskiego,
który mógłby odczuć tę wypowiedź jako zniewagę osobistą, ale nie w rozumieniu
art. 270 § 1 k.k., lecz organ państwa. Tego zaś w rozpoznawanej sprawie nie
ustalono, kwalifikując w istocie z art. 270 § 1 k.k. z 1969 r. sformułowanie
dotyczące osoby fizycznej. Sąd bowiem nie wyjaśnił dlaczego w opisie
przypisanego czynu ustalił, że wypowiedź dotyczyła Wojciecha Jaruzelskiego jako
Prezesa Rady Ministrów PRL, co w świetle materiału dowodowego zebranego w
sprawie uznać należy za dowolne, z uwagi choćby na pełnienie wówczas przez
3
niego rozlicznych funkcji. Tym samym nie doszło do wypełnienia przez F. B.
znamion przypisanego mu czynu, co powodowało konieczność uznania, że
zaskarżone orzeczenie dotknięte jest uchybieniem wskazanym w zarzucie kasacji i
jako błędne – podlegało uchyleniu, zaś F. B. wobec oczywistej niesłuszności
skazania – uniewinnieniu od dokonania przypisanego mu czynu.
Z przytoczonych powodów Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.
kc
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 28 stycznia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Błuś (przewodniczący)
SSN Marek Pietruszyński
SSN Andrzej Tomczyk (sprawozdawca)
Protokolant : Anna Krawiec
przy udziale prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej płk. Jarosława
Ciepłowskiego
w sprawie F. B., skazanego z art. 270 § 1 k.k. z 1969 r., po rozpoznaniu w Izbie
Wojskowej na rozprawie w dniu 28 stycznia 2016 r. kasacji wniesionej przez
Naczelnego Prokuratora Wojskowego na korzyść od wyroku Sądu Okręgu
Wojskowego z dnia 16 czerwca 1982 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok i uniewinnia F. B. od dokonania
przypisanego mu czynu;
2. kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.
2
UZASADNIENIE
F. B. został skazany wyrokiem Sądu Okręgu Wojskowego z dnia 16 czerwca
1982 r. za czyn zakwalifikowany z art. 270 § 1 k.k. z 1969 r. polegający na tym, że
„w dniu 12 maja 1982 r. w D., w miejscu publicznym wywiesił własnoręcznie
sporządzoną ulotkę, w której Prezesa Rady Ministrów PRL gen. armii Wojciecha
Jaruzelskiego określił mianem <<świni>>”. Za tak opisane i zakwalifikowane
działanie wymierzono mu, po odstąpieniu od trybu doraźnego, karę roku
pozbawienia wolności.
Ten prawomocny wyrok zaskarżył kasacją wywiedzioną na korzyść F. B.
Naczelny Prokurator Wojskowy i zarzucając „rażące naruszenie prawa
materialnego, to jest art. 270 § 1 k.k. z 1969 r., które miało istotny wpływ na treść
wyroku, a polegające na uznaniu, że F. B. dopuścił się popełnienia przestępstwa
zakwalifikowanego jak wyżej, w sytuacji gdy swoim zachowaniem nie wyczerpał
znamion przypisanego mu czynu”, wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
uniewinnienie F. B. od popełnienia przypisanego mu przestępstwa.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzut sformułowany w kasacji jest oczywiście zasadny, ponieważ
zachowaniem swoim F. B.nie wyczerpał znamion czynu penalizowanego w art. 270
§ 1 k.k. z 1969 r. Co więcej, nie ustalił tego prokurator – autor aktu oskarżenia, ani
powielający opisane w akcie oskarżenia zachowanie oskarżonego Sąd Okręgu
Wojskowego, który przypisał mu nazwanie Wojciecha Jaruzelskiego „świnią”.
Niezależnie od tego jak bardzo jest to obraźliwe określenie, nie ustalono w trakcie
postępowanie karnego ani celu jego użycia, ani adresata, ani wreszcie zamiaru
użycia takiego określenia. Jak natomiast słusznie zauważa skarżący, przedmiotem
ochrony prawnej art. 270 § 1 k.k. z 1969 r. był Naród Polski, Polska Rzeczpospolita
Ludowa, jej ustrój lub naczelne organy. A więc nie osoba Wojciecha Jaruzelskiego,
który mógłby odczuć tę wypowiedź jako zniewagę osobistą, ale nie w rozumieniu
art. 270 § 1 k.k., lecz organ państwa. Tego zaś w rozpoznawanej sprawie nie
ustalono, kwalifikując w istocie z art. 270 § 1 k.k. z 1969 r. sformułowanie
dotyczące osoby fizycznej. Sąd bowiem nie wyjaśnił dlaczego w opisie
przypisanego czynu ustalił, że wypowiedź dotyczyła Wojciecha Jaruzelskiego jako
Prezesa Rady Ministrów PRL, co w świetle materiału dowodowego zebranego w
sprawie uznać należy za dowolne, z uwagi choćby na pełnienie wówczas przez
3
niego rozlicznych funkcji. Tym samym nie doszło do wypełnienia przez F. B.
znamion przypisanego mu czynu, co powodowało konieczność uznania, że
zaskarżone orzeczenie dotknięte jest uchybieniem wskazanym w zarzucie kasacji i
jako błędne – podlegało uchyleniu, zaś F. B. wobec oczywistej niesłuszności
skazania – uniewinnieniu od dokonania przypisanego mu czynu.
Z przytoczonych powodów Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.
kc