V KK 297/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:06-05-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III Ko …/15
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 297/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 3 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Gradzik (przewodniczący)
SSN Józef Dołhy (sprawozdawca)
SSN Jan Bogdan Rychlicki
Protokolant Anna Kowal
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Zbigniewa Siejbika
w sprawie J.O.
skazanego z art. 158 § 1 i 3 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 3 marca 2016r
kasacji, wniesionej przez obrońcę
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 27 stycznia 2015 r.
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w P.
z dnia 9 grudnia 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę J. O. przekazuje do
ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu.
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2013 r. Sąd Okręgowy w P. skazał J. O. za
przestępstwo z art. 158 § 1 i § 3 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności.
W apelacji od tego wyroku obrońca oskarżonego podniósł zarzuty obrazy
przepisów postępowania, poprzez niezweryfikowanie twierdzeń oskarżonego o tym,
że leczy się psychiatrycznie, oraz rażącej niewspółmierności kary.
Sąd Apelacyjny, wyrokiem z dnia 27 stycznia 2015 r., utrzymał zaskarżony
wyrok w mocy uznając apelację za oczywiście bezzasadną.
W kasacji od tego wyroku obrońca skazanego zarzucił rażące naruszenie
prawa procesowego, które mogło mieć wpływ na treść wyroku, tj. przepisu art. 201
k.p.k. poprzez uznanie, że opinia psychiatryczna dotycząca skazanego J. O. jest
jasna i pełna, podczas gdy kluczowe dla oceny zarzutu apelacyjnego wnioski są
nieuzasadnione, a biegli nie dysponowali całym materiałem dowodowym
potrzebnym do wydania opinii.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w
zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
Apelacyjnemu w postepowaniu odwoławczym
Na rozprawie kasacyjnej prokurator Prokuratury Generalnej wniósł o
uwzględnienie kasacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna.
Oczywiste jest, że wątpliwości co do poczytalności oskarżonego mogą
dotyczyć zarówno chwili popełnienia czynu (w aspekcie prawa karnego
materialnego jako warunku odpowiedzialności karnej – art. 31 § 1 k.k.; możliwości
zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary – art. 31 § 2 k.k.; orzekania
środków zabezpieczających – art. 93a – 100 k.k.), jak i toku postępowania karnego
(w aspekcie prawa karnego procesowego jako warunku świadomości oskarżonego
w zakresie podejmowanych czynności procesowych i tym samym nie ograniczonej
zdolności do obrony), przy czym wątpliwości te mogą występować niezależnie od
siebie.
Ustalenie Sądu Apelacyjnego w dniu rozprawy odwoławczej (27 stycznia
2015 r.), na podstawie opinii sądowopsychiatrycznej z dnia 4 czerwca 2014 r., że
3
oskarżony J. O. jest zdolny do prowadzenia samodzielnej obrony, było obiektywnie
w realiach sprawy błędne.
W świetle dokumentacji lekarskiej z okresu sierpień 2014 r. – październik
2014 r. oraz treści opinii biegłych lekarzy psychiatrów z dnia 27 czerwca 2015 r.
(akta SO w P. sygn. III Ko …/15), z której wynika, że u oskarżonego rozpoznano
schizofrenię paranoidalną, nie może budzić żadnych wątpliwości, iż stwierdzone
zaburzenia psychiczne tempore procedendi uniemożliwiały oskarżonemu
rozpoznanie znaczenia dokonywanych czynności procesowych i podjęcie właściwej
obrony.
Uwzględniając powyższe należało uchylić zaskarżony wyrok i sprawę J. O.
przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu.
eb
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 3 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Gradzik (przewodniczący)
SSN Józef Dołhy (sprawozdawca)
SSN Jan Bogdan Rychlicki
Protokolant Anna Kowal
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Zbigniewa Siejbika
w sprawie J.O.
skazanego z art. 158 § 1 i 3 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 3 marca 2016r
kasacji, wniesionej przez obrońcę
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 27 stycznia 2015 r.
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w P.
z dnia 9 grudnia 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę J. O. przekazuje do
ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu.
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2013 r. Sąd Okręgowy w P. skazał J. O. za
przestępstwo z art. 158 § 1 i § 3 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności.
W apelacji od tego wyroku obrońca oskarżonego podniósł zarzuty obrazy
przepisów postępowania, poprzez niezweryfikowanie twierdzeń oskarżonego o tym,
że leczy się psychiatrycznie, oraz rażącej niewspółmierności kary.
Sąd Apelacyjny, wyrokiem z dnia 27 stycznia 2015 r., utrzymał zaskarżony
wyrok w mocy uznając apelację za oczywiście bezzasadną.
W kasacji od tego wyroku obrońca skazanego zarzucił rażące naruszenie
prawa procesowego, które mogło mieć wpływ na treść wyroku, tj. przepisu art. 201
k.p.k. poprzez uznanie, że opinia psychiatryczna dotycząca skazanego J. O. jest
jasna i pełna, podczas gdy kluczowe dla oceny zarzutu apelacyjnego wnioski są
nieuzasadnione, a biegli nie dysponowali całym materiałem dowodowym
potrzebnym do wydania opinii.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w
zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
Apelacyjnemu w postepowaniu odwoławczym
Na rozprawie kasacyjnej prokurator Prokuratury Generalnej wniósł o
uwzględnienie kasacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna.
Oczywiste jest, że wątpliwości co do poczytalności oskarżonego mogą
dotyczyć zarówno chwili popełnienia czynu (w aspekcie prawa karnego
materialnego jako warunku odpowiedzialności karnej – art. 31 § 1 k.k.; możliwości
zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary – art. 31 § 2 k.k.; orzekania
środków zabezpieczających – art. 93a – 100 k.k.), jak i toku postępowania karnego
(w aspekcie prawa karnego procesowego jako warunku świadomości oskarżonego
w zakresie podejmowanych czynności procesowych i tym samym nie ograniczonej
zdolności do obrony), przy czym wątpliwości te mogą występować niezależnie od
siebie.
Ustalenie Sądu Apelacyjnego w dniu rozprawy odwoławczej (27 stycznia
2015 r.), na podstawie opinii sądowopsychiatrycznej z dnia 4 czerwca 2014 r., że
3
oskarżony J. O. jest zdolny do prowadzenia samodzielnej obrony, było obiektywnie
w realiach sprawy błędne.
W świetle dokumentacji lekarskiej z okresu sierpień 2014 r. – październik
2014 r. oraz treści opinii biegłych lekarzy psychiatrów z dnia 27 czerwca 2015 r.
(akta SO w P. sygn. III Ko …/15), z której wynika, że u oskarżonego rozpoznano
schizofrenię paranoidalną, nie może budzić żadnych wątpliwości, iż stwierdzone
zaburzenia psychiczne tempore procedendi uniemożliwiały oskarżonemu
rozpoznanie znaczenia dokonywanych czynności procesowych i podjęcie właściwej
obrony.
Uwzględniając powyższe należało uchylić zaskarżony wyrok i sprawę J. O.
przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu.
eb