IV KK 25/16
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
-
Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 1971 r. Nr 12 poz. 114 - § 1, art. 87 § 1a)
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-03-2016
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 25/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gierszon (sprawozdawca)
SSN Dariusz Świecki
Protokolant Jolanta Grabowska
w sprawie K. N.
ukaranego z art. 87 § 1a k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 10 marca 2016 r.,
kasacji Prokuratora Generalnego na korzyść ukaranego
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w R.
z dnia 18 września 2015 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia
o karze oraz o kosztach i w tym zakresie przekazuje sprawę
Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 18 września 2015 r., Sąd Rejonowy w R.,
uznał obwinionego K. N. winnym tego, że w dniu 23 czerwca 2015 r. około godziny
20.35 w R. na ul. P. znajdując się w stanie nietrzeźwości (wynik badania o godz.
21.22 - 1,26 mg/l; o godz. 21.37 - 1,22 mg/l) prowadził rower na drodze publicznej,
2
tj. wykroczenia z art. 87 § 1a k.w. i za ten czyn na podstawie wspomnianego
przepisu wymierzył mu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności, zobowiązując go w
tym czasie do kontrolowanej, nieodpłatnej pracy na cele społeczne w wymiarze 40
godzin w stosunku miesięcznym, a ponadto zasądził od obwinionego na rzecz
Skarbu Państwa kwotę 90 zł tytułem zryczałtowanej równowartości wydatków oraz
kwotę 30 zł tytułem opłaty. Odpis tego wyroku został doręczony obwinionemu w
dniu 29 września 2015 r.
Wyrok nie został zaskarżony przez strony i uprawomocnił się w dniu 7
października 2015 r.
W dniu 27 stycznia 2016 r. do Sądu Najwyższego wpłynęła kasacja
Prokuratora Generalnego od tego wyroku na korzyść ukaranego w części
orzeczenia o karze, który zarzucił w niej temu orzeczeniu:
rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisu prawa
materialnego, a mianowicie art. 87 § 1a k.w., polegające na orzeczeniu wobec K. N.
za popełnienie wykroczenia określonego w tym przepisie kary miesiąca
ograniczenia wolności w sytuacji, gdy czyn ten zagrożony jest wyłącznie karą
aresztu albo grzywny.
W konkluzji kasacji Prokurator Generalny wniósł o uchylenie zaskarżonego
wyroku w zakresie orzeczonej kary w pkt I oraz w zakresie kosztów postępowania
określonych w pkt II części dyspozytywnej wyroku i przekazanie sprawy Sądowi
Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja zasługuje na uwzględnienie.
Zarzut w niej podniesiony jest zasadny w stopniu oczywistym.
W istocie, orzeczona względem obwinionego kara ograniczenia wolności nie
jest przewidziana w art. 87 § 1a k.w., jako ustawowe zagrożenie za stypizowane
tam wykroczenie. Wykroczenie to jest zagrożone wyłącznie karą aresztu lub
grzywny nie niższej niż 50 zł. Jednocześnie żaden przepis części ogólnej kodeksu
wykroczeń nie pozwala na orzeczenie kary ograniczenia wolności w miejsce kar
przewidzianych w art. 87 § 1a w zw. z § 1 k.w. Oczywiste jest zatem, że przy
wydaniu zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy dopuścił się naruszenia prawa
materialnego, które niewątpliwie ma charakter rażący, a nadto, bezpośrednio – i to
3
w sposób istotny - przekłada się na treść rozstrzygnięcia. W takim stanie rzeczy
niezbędne stało się uchylenie rozstrzygnięcia o karze zawartego w pkt I
zaskarżonego wyroku, jak również będącego jego następstwem orzeczenia o
kosztach.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy przedmiotem orzekania będzie zatem
tylko kwestia kary. Z uwagi na kierunek rozpoznanej kasacji na korzyść ukaranego
obowiązuje zakaz reformationis in peius w postępowaniu ponownym (art. 443 k.p.k.
w zw. z art. 109 § 2 k.p.w. i art. 112 k.p.w.).
W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.
kc
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gierszon (sprawozdawca)
SSN Dariusz Świecki
Protokolant Jolanta Grabowska
w sprawie K. N.
ukaranego z art. 87 § 1a k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 10 marca 2016 r.,
kasacji Prokuratora Generalnego na korzyść ukaranego
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w R.
z dnia 18 września 2015 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia
o karze oraz o kosztach i w tym zakresie przekazuje sprawę
Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 18 września 2015 r., Sąd Rejonowy w R.,
uznał obwinionego K. N. winnym tego, że w dniu 23 czerwca 2015 r. około godziny
20.35 w R. na ul. P. znajdując się w stanie nietrzeźwości (wynik badania o godz.
21.22 - 1,26 mg/l; o godz. 21.37 - 1,22 mg/l) prowadził rower na drodze publicznej,
2
tj. wykroczenia z art. 87 § 1a k.w. i za ten czyn na podstawie wspomnianego
przepisu wymierzył mu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności, zobowiązując go w
tym czasie do kontrolowanej, nieodpłatnej pracy na cele społeczne w wymiarze 40
godzin w stosunku miesięcznym, a ponadto zasądził od obwinionego na rzecz
Skarbu Państwa kwotę 90 zł tytułem zryczałtowanej równowartości wydatków oraz
kwotę 30 zł tytułem opłaty. Odpis tego wyroku został doręczony obwinionemu w
dniu 29 września 2015 r.
Wyrok nie został zaskarżony przez strony i uprawomocnił się w dniu 7
października 2015 r.
W dniu 27 stycznia 2016 r. do Sądu Najwyższego wpłynęła kasacja
Prokuratora Generalnego od tego wyroku na korzyść ukaranego w części
orzeczenia o karze, który zarzucił w niej temu orzeczeniu:
rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisu prawa
materialnego, a mianowicie art. 87 § 1a k.w., polegające na orzeczeniu wobec K. N.
za popełnienie wykroczenia określonego w tym przepisie kary miesiąca
ograniczenia wolności w sytuacji, gdy czyn ten zagrożony jest wyłącznie karą
aresztu albo grzywny.
W konkluzji kasacji Prokurator Generalny wniósł o uchylenie zaskarżonego
wyroku w zakresie orzeczonej kary w pkt I oraz w zakresie kosztów postępowania
określonych w pkt II części dyspozytywnej wyroku i przekazanie sprawy Sądowi
Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja zasługuje na uwzględnienie.
Zarzut w niej podniesiony jest zasadny w stopniu oczywistym.
W istocie, orzeczona względem obwinionego kara ograniczenia wolności nie
jest przewidziana w art. 87 § 1a k.w., jako ustawowe zagrożenie za stypizowane
tam wykroczenie. Wykroczenie to jest zagrożone wyłącznie karą aresztu lub
grzywny nie niższej niż 50 zł. Jednocześnie żaden przepis części ogólnej kodeksu
wykroczeń nie pozwala na orzeczenie kary ograniczenia wolności w miejsce kar
przewidzianych w art. 87 § 1a w zw. z § 1 k.w. Oczywiste jest zatem, że przy
wydaniu zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy dopuścił się naruszenia prawa
materialnego, które niewątpliwie ma charakter rażący, a nadto, bezpośrednio – i to
3
w sposób istotny - przekłada się na treść rozstrzygnięcia. W takim stanie rzeczy
niezbędne stało się uchylenie rozstrzygnięcia o karze zawartego w pkt I
zaskarżonego wyroku, jak również będącego jego następstwem orzeczenia o
kosztach.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy przedmiotem orzekania będzie zatem
tylko kwestia kary. Z uwagi na kierunek rozpoznanej kasacji na korzyść ukaranego
obowiązuje zakaz reformationis in peius w postępowaniu ponownym (art. 443 k.p.k.
w zw. z art. 109 § 2 k.p.w. i art. 112 k.p.w.).
W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.
kc