II KK 34/16
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:16-03-2016
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 34/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 16 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Grubba
SSN Jarosław Matras
Protokolant Anna Janczak
w sprawie Ł. K.,
skazanego z art. 286 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 16 marca 2016 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego, na korzyść skazanego,
od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 24 września 2015 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze wobec Ł. K. (pkt 1 b) i sprawę w tym zakresie przekazuje do
ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu .
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 24 września 2015r. Ł. K. został
uznany za winnego popełnienia czynu wyczerpującego znamiona art. 286 § 1 k.k. w
zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i na podstawie art. 37b k.k. w zw. z art.
286 § 1 k.k. i art. 11 § 3 k.k. oraz art. 34 § 1a pkt 1 k.k. wymierzono mu karę 6
miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z
2
obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w
wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.
Wobec Ł. K. orzeczono również obowiązek naprawienia szkody.
Wyrok ten, obejmujący także skazanie B. A. (której kasacja nie dotyczy, a
zatem nie ma potrzeby przedstawiania jej sytuacji procesowej), uprawomocnił się
bez zaskarżenia.
Kasację od prawomocnego wyroku – na korzyść Ł. K. – wniósł Prokurator
Generalny. Podniósł w niej zarzut „rażącego i mającego istotny wpływ na treść
wyroku naruszenia przepisu prawa karnego materialnego, tj. art. 37b k.k.,
polegającego na orzeczeniu na podstawie tego przepisu, za przypisany
oskarżonemu czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2
k.k., kary mieszanej w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary 6
miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej
kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku
miesięcznym, podczas, gdy uwzględniając górną granicę ustawowego zagrożenia
za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k., stanowiące podstawę skazania, możliwe było
orzeczenie w ramach kary mieszanej kary pozbawienia wolności w wymiarze do 3
miesięcy”. Autor kasacji wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Rejonowemu, do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
Kasacja była oczywiście zasadna, podlegająca uwzględnieniu na
posiedzeniu – w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
Sankcja określona w art. 286 § 1 k.k., stanowiącym, jako surowszy (art. 11 §
3 k.k.) podstawę wymierzonej Ł. K. kary, przewiduje zagrożenie karą pozbawienia
wolności w wysokości od 6 miesięcy do 8 lat. Z kolei przepis art. 37b k.k. stanowi,
że „w sprawie o występek zagrożony karą pozbawienia wolności, niezależnie od
dolnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego w ustawie za dany czyn,
sąd może orzec jednocześnie karę pozbawienia wolności w wymiarze
nieprzekraczającym 3 miesięcy, a jeżeli górna granica ustawowego zagrożenia
wynosi przynajmniej 10 lat - 6 miesięcy, oraz karę ograniczenia wolności do lat 2.
3
W pierwszej kolejności wykonuje się wówczas karę pozbawienia wolności, chyba
że ustawa stanowi inaczej”.
Już zatem samo porównanie obydwu zastosowanych w zaskarżonym
wyroku przepisów prawa karnego materialnego, w sposób oczywisty wykazuje, że
orzeczona – przy zastosowaniu art. 37b k.k. – wobec Ł. K. kara 6 miesięcy
pozbawienia wolności przekroczyła przewidzianą w nim górną granicę 3 miesięcy.
W pełni zasadnie naruszenie to podniósł w zarzucie kasacji Prokurator Generalny,
a wpływ naruszenia jawi się jako oczywisty.
Implikacją stwierdzonego stanu sprawy musiało być uwzględnienie kasacji,
uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze wobec Ł.
K. (pkt 1 b) i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania
Sądowi pierwszej instancji. W jego toku, rzecz jasna, konieczne będzie ponowne
orzeczenie o karze wobec oskarżonego, respektujące obowiązujące regulacje
prawne oraz uwzględniające kierunek wniesionej kasacji – na korzyść Ł. K.
Mając powyższe na uwadze, jak również nie stwierdzając podstaw do
przekroczenia granic wniesionej kasacji (art. 536 k.p.k.), Sąd Najwyższy orzekł, jak
w części dyspozytywnej wyroku.
kc
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 16 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Grubba
SSN Jarosław Matras
Protokolant Anna Janczak
w sprawie Ł. K.,
skazanego z art. 286 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 16 marca 2016 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego, na korzyść skazanego,
od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 24 września 2015 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze wobec Ł. K. (pkt 1 b) i sprawę w tym zakresie przekazuje do
ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu .
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 24 września 2015r. Ł. K. został
uznany za winnego popełnienia czynu wyczerpującego znamiona art. 286 § 1 k.k. w
zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i na podstawie art. 37b k.k. w zw. z art.
286 § 1 k.k. i art. 11 § 3 k.k. oraz art. 34 § 1a pkt 1 k.k. wymierzono mu karę 6
miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z
2
obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w
wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.
Wobec Ł. K. orzeczono również obowiązek naprawienia szkody.
Wyrok ten, obejmujący także skazanie B. A. (której kasacja nie dotyczy, a
zatem nie ma potrzeby przedstawiania jej sytuacji procesowej), uprawomocnił się
bez zaskarżenia.
Kasację od prawomocnego wyroku – na korzyść Ł. K. – wniósł Prokurator
Generalny. Podniósł w niej zarzut „rażącego i mającego istotny wpływ na treść
wyroku naruszenia przepisu prawa karnego materialnego, tj. art. 37b k.k.,
polegającego na orzeczeniu na podstawie tego przepisu, za przypisany
oskarżonemu czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2
k.k., kary mieszanej w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary 6
miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej
kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku
miesięcznym, podczas, gdy uwzględniając górną granicę ustawowego zagrożenia
za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k., stanowiące podstawę skazania, możliwe było
orzeczenie w ramach kary mieszanej kary pozbawienia wolności w wymiarze do 3
miesięcy”. Autor kasacji wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Rejonowemu, do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
Kasacja była oczywiście zasadna, podlegająca uwzględnieniu na
posiedzeniu – w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
Sankcja określona w art. 286 § 1 k.k., stanowiącym, jako surowszy (art. 11 §
3 k.k.) podstawę wymierzonej Ł. K. kary, przewiduje zagrożenie karą pozbawienia
wolności w wysokości od 6 miesięcy do 8 lat. Z kolei przepis art. 37b k.k. stanowi,
że „w sprawie o występek zagrożony karą pozbawienia wolności, niezależnie od
dolnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego w ustawie za dany czyn,
sąd może orzec jednocześnie karę pozbawienia wolności w wymiarze
nieprzekraczającym 3 miesięcy, a jeżeli górna granica ustawowego zagrożenia
wynosi przynajmniej 10 lat - 6 miesięcy, oraz karę ograniczenia wolności do lat 2.
3
W pierwszej kolejności wykonuje się wówczas karę pozbawienia wolności, chyba
że ustawa stanowi inaczej”.
Już zatem samo porównanie obydwu zastosowanych w zaskarżonym
wyroku przepisów prawa karnego materialnego, w sposób oczywisty wykazuje, że
orzeczona – przy zastosowaniu art. 37b k.k. – wobec Ł. K. kara 6 miesięcy
pozbawienia wolności przekroczyła przewidzianą w nim górną granicę 3 miesięcy.
W pełni zasadnie naruszenie to podniósł w zarzucie kasacji Prokurator Generalny,
a wpływ naruszenia jawi się jako oczywisty.
Implikacją stwierdzonego stanu sprawy musiało być uwzględnienie kasacji,
uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze wobec Ł.
K. (pkt 1 b) i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania
Sądowi pierwszej instancji. W jego toku, rzecz jasna, konieczne będzie ponowne
orzeczenie o karze wobec oskarżonego, respektujące obowiązujące regulacje
prawne oraz uwzględniające kierunek wniesionej kasacji – na korzyść Ł. K.
Mając powyższe na uwadze, jak również nie stwierdzając podstaw do
przekroczenia granic wniesionej kasacji (art. 536 k.p.k.), Sąd Najwyższy orzekł, jak
w części dyspozytywnej wyroku.
kc