III KK 56/16
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-03-2016
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 56/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 16 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący)
SSN Andrzej Stępka
SSN Dorota Rysińska (sprawozdawca)
Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka
w sprawie M. K.
skazanego z art. 272 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, odbytym w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 16 marca 2016 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w T. z dnia 8 września 2014 r.
1. uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 17 § 1 pkt. 6
k.p.k. w zw. z art. 101 § 1 pkt. 4 k.k. umarza wobec M. K.
postępowanie karne o czyn z art. 272 k.k.;
2. kosztami procesu w sprawie obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w T. z dnia 8 września 2014 r. M. K. został
uznany za winnego popełnienia, w dniu 22 grudnia 2008 r., czynu określonego w
art. 272 k.k. i skazany na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania na dwuletni okres próby. Wyrok ten uprawomocnił się
wobec jego niezaskarżenia przez żadną ze stron.
2
Obecnie, od powyższego wyroku kasację, na podstawie art. 521 k.p.k.,
wniósł Prokurator Generalny, zarzucając temu orzeczeniu „rażące i mające istotny
wpływ na treść wyroku naruszenie przepisów prawa procesowego - art. 343 § 7
k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k. w brzmieniu obowiązującym w dacie orzekania,
polegające na uwzględnieniu wadliwego wniosku prokuratora i skazaniu M.K. na
uzgodnioną z nim karę pozbawienia wolności za czyn z art. 272 k.k. pomimo
zaistnienia negatywnej przesłanki procesowej, określonej w art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.,
w postaci przedawnienia karalności czynu, co stanowi bezwzględną przyczynę
odwoławczą określoną w art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k”.
Podnosząc powyższe, Prokurator Generalny wniósł o uchylenie
zaskarżonego wyroku oraz umorzenie postępowania przeciwko M. K. o czyn z art.
272 k.k., na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna w stopniu pozwalającym na jej rozpoznania w trybie
art. 545 § 5 k.p.k.
Analiza akt sprawy z uwzględnieniem chronologii poszczególnych zdarzeń
procesowych i skorelowanych z nimi decyzji procesowych prowadzi Sąd Najwyższy
do takich wniosków, jakie zawarł w swej kasacji Prokurator Generalny.
Czyn przypisany M. K. został przez niego popełniony w dniu 22 grudnia 2008
r., natomiast dochodzenie w tej sprawie wszczęto dopiero w dniu 14 lutego 2014 r.
(k. 18). Zagrożenie ustawowe czynu z art. 272 k.k. powoduje, że okres
przedawnienia karalności określonego w nim przestępstwa wynosi 5 lat. Okres ten
podlega wydłużeniu o kolejne 5 lat, płynących od zakończenia tego pierwszego
okresu, jednak tylko wtedy, gdy w trakcie biegu tego okresu zostanie wszczęte
postępowanie przeciwko osobie (art. 101 § 1 pkt 4 k.k. w zw. z art. 102 k.k.).
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należało, iż karalność przestępstwa
zarzuconego M. K. ustała z dniem 22 grudnia 2013 r., czyli nie dość, że przed
wszczęciem przeciwko niemu postępowania in personam, ale nawet wręcz jeszcze
przed wszczęciem postępowania w sprawie.
Okoliczności tej nie dostrzegł ani prokurator, który wystąpił z opartym na
podstawie art. 335 § 1 k.p.k., w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca
2015r., wnioskiem o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy i
3
wymierzenie M. K. uzgodnionej z nim kary, ale również Sąd Rejonowy, który wydał
wyrok zgodnie z tym wnioskiem, bez jego należytej kontroli.
W wyniku powyższego doszło do rażącego i mającego oczywisty wpływ na
treść zaskarżonego wyroku, naruszenia przepisów prawa wskazanych w zarzucie
skargi Prokuratora Generalnego, co skutkować musiało wydaniem niniejszego
wyroku kasującego i umorzeniem wobec M. K. postępowania karnego na podstawie
wskazanych w orzeczeniu przepisów.
kc
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 16 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący)
SSN Andrzej Stępka
SSN Dorota Rysińska (sprawozdawca)
Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka
w sprawie M. K.
skazanego z art. 272 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, odbytym w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 16 marca 2016 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Rejonowego w T. z dnia 8 września 2014 r.
1. uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 17 § 1 pkt. 6
k.p.k. w zw. z art. 101 § 1 pkt. 4 k.k. umarza wobec M. K.
postępowanie karne o czyn z art. 272 k.k.;
2. kosztami procesu w sprawie obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w T. z dnia 8 września 2014 r. M. K. został
uznany za winnego popełnienia, w dniu 22 grudnia 2008 r., czynu określonego w
art. 272 k.k. i skazany na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania na dwuletni okres próby. Wyrok ten uprawomocnił się
wobec jego niezaskarżenia przez żadną ze stron.
2
Obecnie, od powyższego wyroku kasację, na podstawie art. 521 k.p.k.,
wniósł Prokurator Generalny, zarzucając temu orzeczeniu „rażące i mające istotny
wpływ na treść wyroku naruszenie przepisów prawa procesowego - art. 343 § 7
k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k. w brzmieniu obowiązującym w dacie orzekania,
polegające na uwzględnieniu wadliwego wniosku prokuratora i skazaniu M.K. na
uzgodnioną z nim karę pozbawienia wolności za czyn z art. 272 k.k. pomimo
zaistnienia negatywnej przesłanki procesowej, określonej w art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.,
w postaci przedawnienia karalności czynu, co stanowi bezwzględną przyczynę
odwoławczą określoną w art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k”.
Podnosząc powyższe, Prokurator Generalny wniósł o uchylenie
zaskarżonego wyroku oraz umorzenie postępowania przeciwko M. K. o czyn z art.
272 k.k., na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna w stopniu pozwalającym na jej rozpoznania w trybie
art. 545 § 5 k.p.k.
Analiza akt sprawy z uwzględnieniem chronologii poszczególnych zdarzeń
procesowych i skorelowanych z nimi decyzji procesowych prowadzi Sąd Najwyższy
do takich wniosków, jakie zawarł w swej kasacji Prokurator Generalny.
Czyn przypisany M. K. został przez niego popełniony w dniu 22 grudnia 2008
r., natomiast dochodzenie w tej sprawie wszczęto dopiero w dniu 14 lutego 2014 r.
(k. 18). Zagrożenie ustawowe czynu z art. 272 k.k. powoduje, że okres
przedawnienia karalności określonego w nim przestępstwa wynosi 5 lat. Okres ten
podlega wydłużeniu o kolejne 5 lat, płynących od zakończenia tego pierwszego
okresu, jednak tylko wtedy, gdy w trakcie biegu tego okresu zostanie wszczęte
postępowanie przeciwko osobie (art. 101 § 1 pkt 4 k.k. w zw. z art. 102 k.k.).
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należało, iż karalność przestępstwa
zarzuconego M. K. ustała z dniem 22 grudnia 2013 r., czyli nie dość, że przed
wszczęciem przeciwko niemu postępowania in personam, ale nawet wręcz jeszcze
przed wszczęciem postępowania w sprawie.
Okoliczności tej nie dostrzegł ani prokurator, który wystąpił z opartym na
podstawie art. 335 § 1 k.p.k., w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca
2015r., wnioskiem o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy i
3
wymierzenie M. K. uzgodnionej z nim kary, ale również Sąd Rejonowy, który wydał
wyrok zgodnie z tym wnioskiem, bez jego należytej kontroli.
W wyniku powyższego doszło do rażącego i mającego oczywisty wpływ na
treść zaskarżonego wyroku, naruszenia przepisów prawa wskazanych w zarzucie
skargi Prokuratora Generalnego, co skutkować musiało wydaniem niniejszego
wyroku kasującego i umorzeniem wobec M. K. postępowania karnego na podstawie
wskazanych w orzeczeniu przepisów.
kc