Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KK 72/16
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
po rozpoznaniu na posiedzeniu
w dniu 23 marca 2016 r.,
sprawy B. B.
skazanego z art. 204 § 2 k.k. w zw. 12 k.k. i inne
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 13 października 2015 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w G.
z dnia 1 grudnia 2014 r.,
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążyć
skazanego.
UZASADNIENIE
B. B. wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 1 grudnia 2014 r., został
skazany za to, że: w okresie od 4 czerwca 2012 r. do 29 czerwca 2012 r. w G. w
klubie […], działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego
zamiaru, czerpał, korzyści majątkowe z uprawiania prostytucji przez K. G.
pobierając od niej kwotę nie mniejszą niż 4.500 zł, i w okresie od 18 maja 2012 r.
do 29 czerwca 2012 r. w G. w klubie […], działając w krótkich odstępach czasu w
wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czerpał korzyści majątkowe z uprawiania
prostytucji przez Z. G. pobierając od niej kwotę nie mniejszą niż 20.000 zł, przy
czym przyjęto, iż każdy z ww. czynów wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 204
2
§ 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i jednocześnie przyjęto, iż czynów tych oskarżony
dopuścił się w podobny sposób w krótkich odstępach czasu działając w warunkach
ciągu przestępstw i za to na podstawie art. 204 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i art.
33 § 2 k.k. skazano go na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia
wolności i karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, ustalając
wysokość jednej stawki na równoważną kwocie 150 (sto pięćdziesiąt) zł (pkt 1
wyroku); także tego, że: w bliżej nieustalonym dniu pomiędzy 29 a 30 czerwca 2012
r. w G., działając wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą, z mieszkania
przy ulicy K. zabrał w celu przywłaszczenia mienie w postaci: komputera marki
Asus o wartości 1.000 zł, telefonu komórkowego marki Motorola o wartości 499 zł,
kosmetyków o wartości 500 zł, ubrań i bielizny osobistej o wartości 500 zł, kołdry o
wartości 50 zł, prześcieradła o wartości 20 zł, kubków, garnków, talerzy i talerzyków
marki lkea wartości 700 zł, modemu do Internetu wartości 50 zł o łącznej wartości
3. 269 zł na szkodę K. P. (dawniej G.) oraz dokonał ukrycia należących do niej
dokumentów w postaci świadectw ukończenia klas szkoły podstawowej, gimnazjum
i zasadniczej szkoły zawodowej, książeczki zdrowia, potwierdzenia złożenia
zeznania podatkowego w Urzędzie Skarbowym w P., umowy wynajmu mieszkania
w W. i umowy internet z siecią Play, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art.
278 § 1 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1
k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 2 k.k. skazano go na karę 8 (ośmiu) miesięcy
pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 60 (sześćdziesięciu) stawek
dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na równoważna kwocie 150 (stu
pięćdziesięciu) złotych (pkt 2 wyroku).
Na podstawie art. 86 § 1 i 2 k.k. i art. 91 § 2 k.k. połączono wymierzone
oskarżonemu B. B. w punktach 1 i 2 wyroku jednostkowe kary pozbawienia
wolności i jednostkowe kary grzywny i wymierzono mu karę łączną 2 (dwóch) lat
pozbawienia wolności i karę łączną grzywny w wymiarze 120 (stu dwudziestu)
stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na równoważną kwocie 150
(sto pięćdziesiąt) złotych. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k.
wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności
warunkowo zawieszono na okres próby 4 (czterech) lat. Na podstawie art. 45 § 1
k.k. orzeczono wobec oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści
3
majątkowej uzyskanej z popełnienia przestępstw mu przypisanych w punkcie 1
wyroku w kwocie 24.500 (dwadzieścia cztery tysiące pięćset) złotych; na podstawie
art. 72 § 2 k.k. zobowiązano oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej
przestępstwem mu przypisanym w punkcie 2 wyroku poprzez zapłatę kwoty 3.319
(trzy tysiące trzysta dziewiętnaście) złotych na rzecz K.P. (dawniej G.) w terminie 6
(sześciu) miesięcy od daty uprawomocnienia się wyroku; rozstrzygnięto także w
przedmiocie kosztów sądowych.
Na skutek apelacji wywiedzionych od tego orzeczenia, Sąd Okręgowy w G.
wyrokiem z dnia 13 października 2015 r., utrzymano zaskarżone orzeczenie w
mocy.
Kasację od wyroku Sądu odwoławczego wywiódł obrońca skazanego
zarzucając naruszenie art. 439 § 1 pkt 5 k.p.k., poprzez orzeczenie, nieznanej
obecnemu systemowi polskiego prawa karnego, kary pozbawienia wolności w
zawieszeniu na okres próby lat 4.
W związku z powyższym – jak określił skarżący - zarzucono uzupełniająco
naruszenie art 4 § 1 k.k. w zw. z art 70 § 1 k.k., poprzez nienależyte zastosowanie
przez Sąd Okręgowy ustawy nowej a wyniku tego orzeczenie kary nieznanej w
obecnym systemie prawnym.
Obrońca podniósł nadto szereg zarzutów dotyczących obrazy przepisów
prawa procesowego, tj. art. 410 k.p.k., art. 424 k.p.k., art. 433 § 2 k.p.k. w zw. z art.
7 k.p.k., art. 438 k.p.k., art. 447 k.p.k., art. 457 k.p.k., oraz prawa materialnego, tj.
art. 91 k.k. i art. 12 k.k. w zw. z art. 204 § 2 k.k. i art. 278 k.k., art. 276 k.k.
W konkluzji wniósł o uniewinnienie skazanego ewentualnie o uchylenie
zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
właściwemu Sądowi.
Prokurator w odpowiedzi na kasację wniósł o jej oddalenie, jako oczywiście
bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja obrońcy skazanego B. B. okazała się bezzasadna i to w stopniu
oczywistym, co nakazywało jej oddalenie w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
Już na wstępie niniejszych rozważań wskazać należy, iż zgodnie z art. 523 §
§ 2 k.p.k., kasację na korzyść można wnieść jedynie w razie skazania oskarżonego
4
za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na krę pozbawienia wolności bez
warunkowego zawieszenia jej wykonania. W przypadku skazania na inną karę, niż
kara bezwzględnego pozbawienia wolności, kasacja wniesiona przez strony może
być oparta wyłącznie na zarzucie opartym o jedną z przesłanek określonych w art.
439 § 1 k.p.k. (art. 523 § 4 pkt 1 k.p.k.).
Jak wynika z analizy skazania B. B., wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z
dnia 1 grudnia 2014 r., utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z
dnia 13 października 2015 r., został on skazany za szereg czynów z art. 204 § 2
k.k. w zw. z art. 12 k.k. i inne, na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, której
wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 4 lata.
W tej sytuacji kasacja wywiedziona przez obrońcę tego skazanego mogła
doczekać się rozpoznania li tylko w zakresie zarzutu dotyczącego naruszenia art.
439 § 1 pkt 5 k.p.k. - stanowiącego bezwzględną przyczynę odwoławczą, pomimo
zgłoszenia także innych zarzutów odnoszących się w szczególności do naruszenia
rozmaitych przepisów prawa procesowego i materialnego.
Odnosząc się, zatem do zgłoszonego w kasacji zarzutu podniesionego, jako
obraza art. 439 § 1 pkt 5 k.p.k., sprowadzającego się do twierdzenia, iż B. B.
wymierzono przywołanym wyżej wyrokiem karę nieznaną ustawie, stwierdzić
należy, iż oskarżenie tej treści jest oczywiście bezzasadne.
B. B. został skazany przez Sąd Rejonowy 1 grudnia 2014 r., za czyny
popełnione w 2012 r., za które wymierzono mu karę łączną 2 lat pozbawienia
wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 4 lat. Sąd II
instancji podzielił w pełnym zakresie orzeczenie Sądu Rejonowego, w tym zarówno
kary jednostkowe wymierzone za poszczególne przestępstwa, jak i ostatecznie
karę łączną wymierzoną temu skazanemu.
Oczywistym było, zatem wbrew wszelkim twierdzeniom skarżącego, że w
toku procedowania wobec ww. skazanego, zastosowanie znajdowały przepisy w
brzmieniu dotychczasowym.
Zgodnie z brzmieniem art. 69 § 1 k.k., do 30 czerwca 2015 r., można było
zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 2
lat. Zawieszenie wykonania kary następowało na okres próby, który biegł od
5
uprawomocnienia się orzeczenia i wynosił od 2 do 5 lat w wypadku warunkowego
zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności (art. 70 § 1 pkt 1 k.k.).
Prawidłowym było zarówno wymierzenie skazanemu kary w orzeczonym
wymiarze jak i określenie okresu jej zawieszenia.
Obrońca nie ma racji dowodząc, iż w odniesieniu do oceny sytuacji prawnej
tego skazanego nalazło posłużyć się we wskazany przez niego sposób regułą
intertemporalną art. 4 k.k., wobec zmiany przepisu art. 69 i 70 k.k. na mocy ustawy
z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 396).
Po pierwsze nie zachodziły w odniesieniu do sytuacji prawnej B. B.
okoliczności nakazujące stosowanie znowelizowanych przepisów, po drugie -
czego nie dostrzega obrońca - wspomniana nowela eliminowałaby w ogóle
zawieszenie wobec skazanego orzeczonej wobec niego kary pozbawienia
wolności. Wprawdzie zawieszenie wykonania kary następuje obecnie na okres
próby, który wynosi od roku do 3 lat i biegnie od uprawomocnienia się wyroku (art.
70 § 1 k.k.). Jednakże zgodnie z art. 69 § 1 k.k. sąd może warunkowo zawiesić
wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nie przekraczającym
roku.
Mając na uwadze powyższe, i nie znajdując podstaw z art. 439 § 1 k.p.k.,
Sąd Najwyższy, orzekł, jak w sentencji postanowienia.
kc