II UO 2/16
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-04-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I UZP 1/09 II UK 234/15
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UO 2/16
POSTANOWIENIE
Dnia 22 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar
w sprawie z wniosku I. W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
z udziałem zainteresowanych: [...]
o odpowiedzialność członka zarządu z tytułu nieopłaconych składek,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 22 marca 2016 r.,
na skutek zażalenia wnioskodawczyni na punkt II. postanowienia Sądu
Najwyższego
z dnia 3 grudnia 2015 r.,
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 3 grudnia 2015 r., II UK 234/15, Sąd Najwyższy
odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej wnioskodawczyni I. W., w
sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych z udziałem
zainteresowanych […] o odpowiedzialność członka zarządu z tytułu nieopłaconych
składek (pkt I), przyznał adw. B. W. od Skarbu Państwa z tytułu nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej wnioskodawczyni z urzędu w postępowaniu
kasacyjnym kwotę 120 zł (powiększoną o podatek od towarów i usług), oddalając
wniosek w pozostałej części (pkt II) i nie obciążył wnioskodawczyni kosztami
postępowania kasacyjnego (pkt III).
2
Uzasadniając szeroko brak przesłanki prawnej (brak zagadnienia prawnego
powoływanego we wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania) przemawiającego za
przyjęciem skargi kasacyjnej do rozpoznania, Sąd Najwyższy uznał, że te
okoliczności pozwalają na przyznanie pełnomocnikowi wnioskodawczyni z urzędu
wynagrodzenia w wysokości najniższej stawki przewidzianej w sprawach z
ubezpieczenia społecznego.
Powyższe postanowienie w tej części, a więc w zakresie pkt II, zaskarżył
zażaleniem pełnomocnik wnioskodawczyni, wskazując że „podstawą określenia
kosztów zastępstwa prawnego w sprawach z odwołania od decyzji ZUS
obciążającej członka zarządu spółki z o.o. za zobowiązania z tytułu składek,
powinna stanowić wartość przedmiotu sporu” w oparciu o § 6 pkt 7 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie (…), nie zaś § 12 ust. 2 tego rozporządzenia – jak przyjął Sąd
Najwyższy, powołując się w tym zakresie na postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 5 czerwca 2009 r., I UZP 1/09.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zażalenie jako oczywiście niedopuszczalne podlega odrzuceniu.
W myśl art. 3941
§ 1, § 11
i § 2 k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego
przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające skargę kasacyjną
oraz na postanowienie sądu drugiej lub pierwszej instancji odrzucające skargę o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, a także na
orzeczenie uchylające przez sąd drugiej instancji wyrok sądu pierwszej instancji i
przekazujący sprawę do ponownego rozpoznania zaś w sprawach, w których
przysługuje skarga kasacyjna, także na postanowienia sądu drugiej instancji
kończące postępowanie w sprawie, poza postanowieniami, o których mowa w
art. 3981
k.p.c. oraz postanowieniami wydanymi w wyniku rozpoznania zażalenia na
postanowienie sądu pierwszej instancji. Z niewątpliwego brzmienia tego przepisu
wynika, że środek ten nie przysługuje od orzeczenia Sądu Najwyższego, bowiem
nie jest on sądem drugiej instancji. Innymi słowy nie można skutecznie składać
zażalenia na postanowienie Sądu Najwyższego wydane - tak jak w tej sprawie - w
3
przedmiocie odmowy przyjęcia kasacji do rozpoznania i orzekającego o kosztach
postępowania jest ono bowiem postanowieniem kończącym postępowanie w
sprawie kasacyjnej, brak zaś szczególnej regulacji prawnej, która pozwalałaby na
zmianę takiego postanowienia na wniosek lub z urzędu.
Te oczywiste uregulowania wskazują więc, że wniesione w sprawie
zażalenie na postanowienie Sądu Najwyższego jest niedopuszczalne i stąd
podlega odrzuceniu.
kc
POSTANOWIENIE
Dnia 22 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar
w sprawie z wniosku I. W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
z udziałem zainteresowanych: [...]
o odpowiedzialność członka zarządu z tytułu nieopłaconych składek,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 22 marca 2016 r.,
na skutek zażalenia wnioskodawczyni na punkt II. postanowienia Sądu
Najwyższego
z dnia 3 grudnia 2015 r.,
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 3 grudnia 2015 r., II UK 234/15, Sąd Najwyższy
odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej wnioskodawczyni I. W., w
sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych z udziałem
zainteresowanych […] o odpowiedzialność członka zarządu z tytułu nieopłaconych
składek (pkt I), przyznał adw. B. W. od Skarbu Państwa z tytułu nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej wnioskodawczyni z urzędu w postępowaniu
kasacyjnym kwotę 120 zł (powiększoną o podatek od towarów i usług), oddalając
wniosek w pozostałej części (pkt II) i nie obciążył wnioskodawczyni kosztami
postępowania kasacyjnego (pkt III).
2
Uzasadniając szeroko brak przesłanki prawnej (brak zagadnienia prawnego
powoływanego we wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania) przemawiającego za
przyjęciem skargi kasacyjnej do rozpoznania, Sąd Najwyższy uznał, że te
okoliczności pozwalają na przyznanie pełnomocnikowi wnioskodawczyni z urzędu
wynagrodzenia w wysokości najniższej stawki przewidzianej w sprawach z
ubezpieczenia społecznego.
Powyższe postanowienie w tej części, a więc w zakresie pkt II, zaskarżył
zażaleniem pełnomocnik wnioskodawczyni, wskazując że „podstawą określenia
kosztów zastępstwa prawnego w sprawach z odwołania od decyzji ZUS
obciążającej członka zarządu spółki z o.o. za zobowiązania z tytułu składek,
powinna stanowić wartość przedmiotu sporu” w oparciu o § 6 pkt 7 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie (…), nie zaś § 12 ust. 2 tego rozporządzenia – jak przyjął Sąd
Najwyższy, powołując się w tym zakresie na postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 5 czerwca 2009 r., I UZP 1/09.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zażalenie jako oczywiście niedopuszczalne podlega odrzuceniu.
W myśl art. 3941
§ 1, § 11
i § 2 k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego
przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające skargę kasacyjną
oraz na postanowienie sądu drugiej lub pierwszej instancji odrzucające skargę o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, a także na
orzeczenie uchylające przez sąd drugiej instancji wyrok sądu pierwszej instancji i
przekazujący sprawę do ponownego rozpoznania zaś w sprawach, w których
przysługuje skarga kasacyjna, także na postanowienia sądu drugiej instancji
kończące postępowanie w sprawie, poza postanowieniami, o których mowa w
art. 3981
k.p.c. oraz postanowieniami wydanymi w wyniku rozpoznania zażalenia na
postanowienie sądu pierwszej instancji. Z niewątpliwego brzmienia tego przepisu
wynika, że środek ten nie przysługuje od orzeczenia Sądu Najwyższego, bowiem
nie jest on sądem drugiej instancji. Innymi słowy nie można skutecznie składać
zażalenia na postanowienie Sądu Najwyższego wydane - tak jak w tej sprawie - w
3
przedmiocie odmowy przyjęcia kasacji do rozpoznania i orzekającego o kosztach
postępowania jest ono bowiem postanowieniem kończącym postępowanie w
sprawie kasacyjnej, brak zaś szczególnej regulacji prawnej, która pozwalałaby na
zmianę takiego postanowienia na wniosek lub z urzędu.
Te oczywiste uregulowania wskazują więc, że wniesione w sprawie
zażalenie na postanowienie Sądu Najwyższego jest niedopuszczalne i stąd
podlega odrzuceniu.
kc