IV CZ 107/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-04-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 107/15
POSTANOWIENIE
Dnia 31 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maria Szulc (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Monika Koba
SSN Władysław Pawlak
w sprawie z powództwa K. K.
przeciwko "S." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością , P. Spółce z ograniczoną
odpowiedzialnością , poprzednio Przedsiębiorstwu […] i Uniwersytetowi [..]
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 31 marca 2016 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 9 kwietnia 2015 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił na podstawie art.
328 § 1 k.p.c. wniosek powoda z dnia 16 marca 2015 r. o doręczenie uzasadnienia
wyroku tego Sądu z dnia 28 października 2014 r. jako złożony z przekroczeniem
terminu tygodniowego od daty ogłoszenia wyroku.
W zażaleniu na powyższe postanowienie powód wniósł o jego uchylenie
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi drugiej instancji,
ewentualnie o jego zmianę i doręczenie powodowi odpisu uzasadnienia wyroku
z dnia 28 października 2014 r. Zarzucił naruszenie art. 357 § 2 w zw. z 3941
§ 2
k.p.c., art. 329 § 1 k.p.c., art. 233 § 1 w zw. z 65 k.p.c., art. 328 § 1 zd. 2 w zw.
z 387 § 3 i 391 k.p.c. oraz art. 328 § 2 w zw. z 361 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zarzuty podniesione w zażaleniu zmierzają do zakwestionowania
zakwalifikowania pisma powoda z dnia 16 marca 2015 r. jako wniosku o doręczenie
uzasadnienia, bo według jego twierdzeń stanowiło jedynie sprostowanie omyłki
pisarskiej w piśmie z dnia 28 października 2014 r. złożonym po ogłoszeniu wyroku,
w którym powód wniósł zarówno o doręczenie odpisu wyroku i nadanie wyrokowi
klauzuli wykonalności, jak i o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem omyłkowo
formułując wniosek „o sporządzenie i doręczenie wyroku z pominięciem słowa
uzasadnienia”.
Zgodnie z art. 328 § 1 k.p.c. w zw. z 391 § 1 i 387 § 1 k.p.c. Sąd drugiej
instancji w sprawach, w których zmieniono zaskarżony wyrok, sporządza
uzasadnienie na żądanie strony, zgłoszone w terminie tygodniowym od ogłoszenia
sentencji wyroku. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, w razie złożenia wniosku
o doręczenie odpisu wyroku przez profesjonalnych pełnomocników wykładnia
językowa tego oświadczenia przesądza o treści czynności i uzasadnia
zakwalifikowanie wniosku jako żądania wydania odpisu orzeczenia w trybie art. 9
§ 1 k.p.c. (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2014 r., V CZ 76/13,
nie publ. i orzeczenia w nim powołane). Takich surowszych mierników staranności
nie można jednak stosować do wykładni oświadczeń zawartych we wnioskach
składanych osobiście przez stronę. Strona działająca osobiście może mieć
3
trudności z właściwym, prawniczym określeniem żądanych dokumentów i do sądu
należy wyjaśnienie i usunięcie wątpliwości co do właściwej intencji i zamiaru strony.
W osobiście złożonym piśmie powód dopisał ręcznie do tekstu drukowanego,
że wnosi o sporządzenie i doręczenie wyroku. Zważywszy, że w zdaniu pierwszym
powód wnosił o sporządzenie odpisu wyroku, brak precyzji w sformułowaniu zdania
drugiego budzi istotne wątpliwości co do rzeczywistej intencji i zamiaru powoda co
do tej części wniosku, bo podzielenie stanowiska Sądu Apelacyjnego oznaczałoby
ponowne żądanie doręczenia odpisu wyroku. W piśmie z dnia 16 października
2015 r. powód wyjaśnił omyłkę i jej przyczyny, co powinno być przyczyną wnikliwej
analizy treści obu pism. Brak podstaw do przyjęcia, że rzeczywista intencja powoda
była inna, niż wskazał to w piśmie wyjaśniającym niedokładność wniosku
a istniejące wątpliwości należy uwzględnić dokonując korzystnej dla powoda
wykładni jego oświadczenia.
Nie są natomiast zasadne zarzuty naruszenia art. 357 § 2 w zw. z 3941
§ 2
k.p.c. i art. 328 § 2 w zw. z 361 k.p.c., bo Sąd drugiej instancji wprawdzie
pierwotnie doręczył pełnomocnikowi powoda odpis postanowienia z dnia 9 kwietnia
2015 r. bez uzasadnienia, ale po jego sporządzeniu odpis wraz z uzasadnieniem
został ponownie skutecznie doręczony, zaś w treści uzasadnienia Sąd powołał
art. 328 § 1 w zw. z 391 § 1 k.p.c. stanowiący podstawę odrzucenia wniosku.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 3941
§ 3
w zw. z art. 398 15
k.p.c.
kc
aj
4
POSTANOWIENIE
Dnia 31 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maria Szulc (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Monika Koba
SSN Władysław Pawlak
w sprawie z powództwa K. K.
przeciwko "S." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością , P. Spółce z ograniczoną
odpowiedzialnością , poprzednio Przedsiębiorstwu […] i Uniwersytetowi [..]
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 31 marca 2016 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 9 kwietnia 2015 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił na podstawie art.
328 § 1 k.p.c. wniosek powoda z dnia 16 marca 2015 r. o doręczenie uzasadnienia
wyroku tego Sądu z dnia 28 października 2014 r. jako złożony z przekroczeniem
terminu tygodniowego od daty ogłoszenia wyroku.
W zażaleniu na powyższe postanowienie powód wniósł o jego uchylenie
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi drugiej instancji,
ewentualnie o jego zmianę i doręczenie powodowi odpisu uzasadnienia wyroku
z dnia 28 października 2014 r. Zarzucił naruszenie art. 357 § 2 w zw. z 3941
§ 2
k.p.c., art. 329 § 1 k.p.c., art. 233 § 1 w zw. z 65 k.p.c., art. 328 § 1 zd. 2 w zw.
z 387 § 3 i 391 k.p.c. oraz art. 328 § 2 w zw. z 361 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zarzuty podniesione w zażaleniu zmierzają do zakwestionowania
zakwalifikowania pisma powoda z dnia 16 marca 2015 r. jako wniosku o doręczenie
uzasadnienia, bo według jego twierdzeń stanowiło jedynie sprostowanie omyłki
pisarskiej w piśmie z dnia 28 października 2014 r. złożonym po ogłoszeniu wyroku,
w którym powód wniósł zarówno o doręczenie odpisu wyroku i nadanie wyrokowi
klauzuli wykonalności, jak i o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem omyłkowo
formułując wniosek „o sporządzenie i doręczenie wyroku z pominięciem słowa
uzasadnienia”.
Zgodnie z art. 328 § 1 k.p.c. w zw. z 391 § 1 i 387 § 1 k.p.c. Sąd drugiej
instancji w sprawach, w których zmieniono zaskarżony wyrok, sporządza
uzasadnienie na żądanie strony, zgłoszone w terminie tygodniowym od ogłoszenia
sentencji wyroku. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, w razie złożenia wniosku
o doręczenie odpisu wyroku przez profesjonalnych pełnomocników wykładnia
językowa tego oświadczenia przesądza o treści czynności i uzasadnia
zakwalifikowanie wniosku jako żądania wydania odpisu orzeczenia w trybie art. 9
§ 1 k.p.c. (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2014 r., V CZ 76/13,
nie publ. i orzeczenia w nim powołane). Takich surowszych mierników staranności
nie można jednak stosować do wykładni oświadczeń zawartych we wnioskach
składanych osobiście przez stronę. Strona działająca osobiście może mieć
3
trudności z właściwym, prawniczym określeniem żądanych dokumentów i do sądu
należy wyjaśnienie i usunięcie wątpliwości co do właściwej intencji i zamiaru strony.
W osobiście złożonym piśmie powód dopisał ręcznie do tekstu drukowanego,
że wnosi o sporządzenie i doręczenie wyroku. Zważywszy, że w zdaniu pierwszym
powód wnosił o sporządzenie odpisu wyroku, brak precyzji w sformułowaniu zdania
drugiego budzi istotne wątpliwości co do rzeczywistej intencji i zamiaru powoda co
do tej części wniosku, bo podzielenie stanowiska Sądu Apelacyjnego oznaczałoby
ponowne żądanie doręczenia odpisu wyroku. W piśmie z dnia 16 października
2015 r. powód wyjaśnił omyłkę i jej przyczyny, co powinno być przyczyną wnikliwej
analizy treści obu pism. Brak podstaw do przyjęcia, że rzeczywista intencja powoda
była inna, niż wskazał to w piśmie wyjaśniającym niedokładność wniosku
a istniejące wątpliwości należy uwzględnić dokonując korzystnej dla powoda
wykładni jego oświadczenia.
Nie są natomiast zasadne zarzuty naruszenia art. 357 § 2 w zw. z 3941
§ 2
k.p.c. i art. 328 § 2 w zw. z 361 k.p.c., bo Sąd drugiej instancji wprawdzie
pierwotnie doręczył pełnomocnikowi powoda odpis postanowienia z dnia 9 kwietnia
2015 r. bez uzasadnienia, ale po jego sporządzeniu odpis wraz z uzasadnieniem
został ponownie skutecznie doręczony, zaś w treści uzasadnienia Sąd powołał
art. 328 § 1 w zw. z 391 § 1 k.p.c. stanowiący podstawę odrzucenia wniosku.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 3941
§ 3
w zw. z art. 398 15
k.p.c.
kc
aj
4