V KK 19/16
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-04-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 19/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 kwietnia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący)
SSN Zbigniew Puszkarski (sprawozdawca)
SSN Dorota Rysińska
Protokolant Barbara Kobrzyńska
przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Aleksandra Herzoga
w sprawie D. Z.
w przedmiocie wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 6 kwietnia 2016 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego, na niekorzyść skazanego,
od wyroku Sądu Rejonowego w K.
z dnia 2 listopada 2015 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu w K.
UZASADNIENIE
D. Z. został skazany prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w K.:
I. z dnia 13 lutego 2013 r., sygn. akt VI K 107/12:
1. za popełnione w dniu 19 grudnia 2011 r. dwa czyny zakwalifikowane z art.
13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w
zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz dwa czyny zakwalifikowane z art. 282 k.k. w zw. z art. 157
2
§ 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 64 § 1 k.k., przy zastosowaniu art. 91 §
1 k.k., na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;
2. za popełnione w dniu 19 grudnia 2011 r. dwa czyny zakwalifikowane z art.
245 k.k., przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k., na karę 8 miesięcy pozbawienia
wolności;
3. za popełnione w dniach 4 i 19 grudnia 2011 r. dwa czyny zakwalifikowane
z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, przy
zastosowaniu art. 91 § 1 k.k., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.
Wyrokiem tym wymierzono skazanemu karę łączną 3 lat i 6 miesięcy
pozbawienia wolności.
II. z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt VI K 792/12, za popełniony w dniu 3
sierpnia 2012 r. czyn zakwalifikowany z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. i art.
157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 lat
pozbawienia wolności;
III. z dnia 10 września 2013 r., sygn. akt VI K 712/12, za popełnione w dniach
12 i 29 sierpnia 2011 r. dwa czyny zakwalifikowane z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art.
57a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. - każdorazowo na karę roku i 4 miesięcy
pozbawienia wolności, nadto za popełniony w dniu 29 sierpnia 2011 r. czyn
zakwalifikowany z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.
na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;
Wyrokiem tym wymierzono skazanemu karę łączną roku i 6 miesięcy
pozbawienia wolności.
Na wniosek skazanego Sąd Rejonowy w K. wszczął postępowanie o
wydanie wyroku łącznego i w dniu 2 listopada 2015 r., w sprawie VI K 535/15,
wydał wobec niego wyrok łączny, którym na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. i
art. 569 § 1 k.p.k. połączył orzeczone trzema opisanymi wyżej wyrokami kary
pozbawienia wolności i wymierzył D. Z. karę łączną 4 lat i 8 miesięcy pozbawienia
wolności; na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczył
skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 4 grudnia
2011 r., nadto od dnia 20 grudnia 2011 r. do dnia 1 sierpnia 2012 r. i od dnia 6
sierpnia 2012 r. do dnia 27 marca 2013 r. oraz okres odbytej już kary pozbawienia
3
wolności. Odrębnemu wykonaniu pozostawił dalsze rozstrzygnięcia zawarte w
połączonych wyrokach, a niebędące przedmiotem wyroku łącznego.
Należy poczynić uwagę, że w części wstępnej wyroku łącznego, opisując
wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt VI K 792/12,
błędnie wskazano, że wyrokiem tym D. Z. został skazany na karę 6 miesięcy
pozbawienia wolności.
Orzeczenie to nie zostało zaskarżone przez strony postępowania i
uprawomocniło się w dniu 20 listopada 2015 r.
Kasację od powyższego wyroku łącznego wniósł w dniu 15 stycznia 2016 r.
Prokurator Generalny. Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. zaskarżył wyrok w całości,
na niekorzyść D. Z., zarzucając rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku
naruszenie przepisu prawa karnego materialnego, to jest art. 86 § 1 k.k.,
polegające na orzeczeniu wobec skazanego kary łącznej pozbawienia wolności w
rozmiarze niższym od najwyższej z jednostkowych kar pozbawienia wolności. W
konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy
do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w K.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna, bowiem w zarzucie
podniesionym pod adresem zaskarżonego wyroku łącznego prawidłowo wskazano
na istotę uchybienia, które polega na orzeczeniu wobec skazanego kary łącznej
pozbawienia wolności w rozmiarze niższym od najwyższej z połączonych
jednostkowych kar pozbawienia wolności. Karą tą była orzeczona wyrokiem Sądu
Rejonowego w K. z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt VI K 792/12, kara 6 lat
pozbawienia wolności, zatem zgodnie z art. 86 § 1 k.k. kara łączna nie mogła być
od niej niższa. Wymierzając D. Z. karę łączną 4 lat i 8 miesięcy pozbawienia
wolności, Sąd Rejonowy rażąco naruszył wymieniony przepis prawa materialnego,
co miało istotny wpływ na treść wyroku. Należy jednak zaznaczyć, że u źródła tego
uchybienia leżało błędne zidentyfikowane przez Sąd orzekający treści
podlegającego połączeniu wyroku Sądu Rejonowego z dnia 27 marca 2013 r.,
sygn. akt VI K 792/12, zatem skarżący powinien również wskazać na prowadzące
do tej nieprawidłowości naruszenie przepisów postępowania. Tymczasem w
uzasadnieniu kasacji (s. 2), przedstawiając treść wyroków, które stanowiły
4
podstawę wydania wyroku łącznego, powielono błąd Sądu Rejonowego, twierdząc,
że wyrokiem tego Sądu z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt VI K 792/12, D. Z.
wymierzono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Kasacja na niekorzyść skazanego została wniesiona przed upływem 6
miesięcy od daty uprawomocnienia się wyroku łącznego (zob. art. 524 § 3 k.p.k. w
brzmieniu obowiązującym do dnia 14 kwietnia 2016 r.), zatem w celu
wyeliminowania zaistniałego uchybienia należało postąpić zgodnie z wnioskiem
kasacji, tj. uchylić zaskarżony wyrok i sprawę przekazać do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu, który wyda wyrok łączny zgodny z
obowiązującymi przepisami.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w części dyspozytywnej wyroku.
kc
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 kwietnia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący)
SSN Zbigniew Puszkarski (sprawozdawca)
SSN Dorota Rysińska
Protokolant Barbara Kobrzyńska
przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Aleksandra Herzoga
w sprawie D. Z.
w przedmiocie wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 6 kwietnia 2016 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego, na niekorzyść skazanego,
od wyroku Sądu Rejonowego w K.
z dnia 2 listopada 2015 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu w K.
UZASADNIENIE
D. Z. został skazany prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w K.:
I. z dnia 13 lutego 2013 r., sygn. akt VI K 107/12:
1. za popełnione w dniu 19 grudnia 2011 r. dwa czyny zakwalifikowane z art.
13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w
zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz dwa czyny zakwalifikowane z art. 282 k.k. w zw. z art. 157
2
§ 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 64 § 1 k.k., przy zastosowaniu art. 91 §
1 k.k., na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;
2. za popełnione w dniu 19 grudnia 2011 r. dwa czyny zakwalifikowane z art.
245 k.k., przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k., na karę 8 miesięcy pozbawienia
wolności;
3. za popełnione w dniach 4 i 19 grudnia 2011 r. dwa czyny zakwalifikowane
z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, przy
zastosowaniu art. 91 § 1 k.k., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.
Wyrokiem tym wymierzono skazanemu karę łączną 3 lat i 6 miesięcy
pozbawienia wolności.
II. z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt VI K 792/12, za popełniony w dniu 3
sierpnia 2012 r. czyn zakwalifikowany z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. i art.
157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 lat
pozbawienia wolności;
III. z dnia 10 września 2013 r., sygn. akt VI K 712/12, za popełnione w dniach
12 i 29 sierpnia 2011 r. dwa czyny zakwalifikowane z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art.
57a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. - każdorazowo na karę roku i 4 miesięcy
pozbawienia wolności, nadto za popełniony w dniu 29 sierpnia 2011 r. czyn
zakwalifikowany z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.
na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;
Wyrokiem tym wymierzono skazanemu karę łączną roku i 6 miesięcy
pozbawienia wolności.
Na wniosek skazanego Sąd Rejonowy w K. wszczął postępowanie o
wydanie wyroku łącznego i w dniu 2 listopada 2015 r., w sprawie VI K 535/15,
wydał wobec niego wyrok łączny, którym na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. i
art. 569 § 1 k.p.k. połączył orzeczone trzema opisanymi wyżej wyrokami kary
pozbawienia wolności i wymierzył D. Z. karę łączną 4 lat i 8 miesięcy pozbawienia
wolności; na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczył
skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 4 grudnia
2011 r., nadto od dnia 20 grudnia 2011 r. do dnia 1 sierpnia 2012 r. i od dnia 6
sierpnia 2012 r. do dnia 27 marca 2013 r. oraz okres odbytej już kary pozbawienia
3
wolności. Odrębnemu wykonaniu pozostawił dalsze rozstrzygnięcia zawarte w
połączonych wyrokach, a niebędące przedmiotem wyroku łącznego.
Należy poczynić uwagę, że w części wstępnej wyroku łącznego, opisując
wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt VI K 792/12,
błędnie wskazano, że wyrokiem tym D. Z. został skazany na karę 6 miesięcy
pozbawienia wolności.
Orzeczenie to nie zostało zaskarżone przez strony postępowania i
uprawomocniło się w dniu 20 listopada 2015 r.
Kasację od powyższego wyroku łącznego wniósł w dniu 15 stycznia 2016 r.
Prokurator Generalny. Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. zaskarżył wyrok w całości,
na niekorzyść D. Z., zarzucając rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku
naruszenie przepisu prawa karnego materialnego, to jest art. 86 § 1 k.k.,
polegające na orzeczeniu wobec skazanego kary łącznej pozbawienia wolności w
rozmiarze niższym od najwyższej z jednostkowych kar pozbawienia wolności. W
konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy
do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w K.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna, bowiem w zarzucie
podniesionym pod adresem zaskarżonego wyroku łącznego prawidłowo wskazano
na istotę uchybienia, które polega na orzeczeniu wobec skazanego kary łącznej
pozbawienia wolności w rozmiarze niższym od najwyższej z połączonych
jednostkowych kar pozbawienia wolności. Karą tą była orzeczona wyrokiem Sądu
Rejonowego w K. z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt VI K 792/12, kara 6 lat
pozbawienia wolności, zatem zgodnie z art. 86 § 1 k.k. kara łączna nie mogła być
od niej niższa. Wymierzając D. Z. karę łączną 4 lat i 8 miesięcy pozbawienia
wolności, Sąd Rejonowy rażąco naruszył wymieniony przepis prawa materialnego,
co miało istotny wpływ na treść wyroku. Należy jednak zaznaczyć, że u źródła tego
uchybienia leżało błędne zidentyfikowane przez Sąd orzekający treści
podlegającego połączeniu wyroku Sądu Rejonowego z dnia 27 marca 2013 r.,
sygn. akt VI K 792/12, zatem skarżący powinien również wskazać na prowadzące
do tej nieprawidłowości naruszenie przepisów postępowania. Tymczasem w
uzasadnieniu kasacji (s. 2), przedstawiając treść wyroków, które stanowiły
4
podstawę wydania wyroku łącznego, powielono błąd Sądu Rejonowego, twierdząc,
że wyrokiem tego Sądu z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt VI K 792/12, D. Z.
wymierzono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Kasacja na niekorzyść skazanego została wniesiona przed upływem 6
miesięcy od daty uprawomocnienia się wyroku łącznego (zob. art. 524 § 3 k.p.k. w
brzmieniu obowiązującym do dnia 14 kwietnia 2016 r.), zatem w celu
wyeliminowania zaistniałego uchybienia należało postąpić zgodnie z wnioskiem
kasacji, tj. uchylić zaskarżony wyrok i sprawę przekazać do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu, który wyda wyrok łączny zgodny z
obowiązującymi przepisami.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w części dyspozytywnej wyroku.
kc