Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KK 417/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 kwietnia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący)
SSN Krzysztof Cesarz
SSN Jerzy Steckiewicz (sprawozdawca)
Protokolant Danuta Bratkrajc
przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Jerzego Engelkinga
w sprawie H. G.
skazanego z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu
narkomanii i innych
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 5 kwietnia 2016 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 16 czerwca 2015 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w W.
z dnia 29 października 2014 r.
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej H.G. i sprawę w
tym zakresie przekazuje Sądowi Okręgowemu w K. do
ponownego rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w W. wyrokiem z dnia 29 października 2014 r., uznał H. G.
urodzonego 10 lutego 1994 r. za winnego tego, że:
1. w dniu 25.08 2013 r. w miejscowości W. wbrew przepisom ustawy, posiadał
środek odurzający w postaci marihuany o łącznej wadze 9,66 grama co stanowi
występek z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.20005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii;
2. w dniu 25.08 2013 r. w miejscowości L. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej
udzielił P. R. środek odurzający w postaci marihuany w ilości 2,36 grama osiągając
z tego tytułu korzyść majątkową w kwocie 30 zł, co stanowi występek z art. 59 ust.
1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii
za co – odpowiednio – orzekł karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz roku
pozbawienia wolności – łącznie rok i 2 miesiące pozbawienia wolności, której
wykonanie warunkowo zawiesił na okres próby 3 lat, oddając na ten czas
oskarżonego pod dozór kuratora.
W wyniku złożonej przez oskarżonego apelacji, w której wywodził, że nie
popełnił przypisanych mu czynów i wnosił o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy
do ponownego rozpoznania, Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 16 czerwca 2015
r., zaskarżony wyrok zmienił w ten sposób, że skrócił okres warunkowego
zawieszenia kary do 2 lat oraz uchylił dozór kuratora.
Prokurator Generalny wniósł na niekorzyść H. G. kasację od wyroku Sądu
Okręgowego w zakresie skrócenia okresu próby i uchylenia dozoru, w której
zarzucił:
„rażące i mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie przepisów prawa
materialnego art. 70 § 2 k.k. i art. 73 § 2 k.k., w brzmieniu obowiązującym do dnia 1
lipca 2015 r., polegające na zmianie zaskarżonego wyroku sądu pierwszej instancji
w następstwie apelacji oskarżonego, polegające na skróceniu okresu próby z 3 do
2 lat, a więc do krótszego od minimalnego przewidzianego dla sprawcy
młodocianego, przy warunkowym zawieszeniu wykonania kary łącznej 1 roku i 2
miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej za przestępstwa z art. 62 ust. 1 i art.
59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, a także
uchyleniu orzeczenia obligatoryjnego wobec młodocianego sprawcy przestępstwa
umyślnego dozoru kuratora”
3
- wnosząc o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w K. w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania.
Uznając kasację za w pełni uzasadnioną Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Nie ulega wątpliwości, że H. G.był młodocianym sprawcą czynów mu
przypisanych, bowiem w chwili ich popełnienia nie ukończył 21 lat i w czasie
orzekania w pierwszej instancji 24 lat (art. 115 § 10 k.k.).
Status młodocianego sprawiał, że w ówczesnym stanie prawnym w wypadku
warunkowego zawieszenia wykonania kary wobec takiego sprawcy, okres próby
wynosił od 3 lat do 5 lat (art. 70 § 2 k.k.), a dozór był obowiązkowy (art. 73 § 2 k.k.).
Sąd Okręgowy rozpoznając apelację oskarżonego przeoczył fakt, że H. G.
był młodocianym sprawcą czynów zabronionych i uznając, iż wobec postawy
oskarżonego, która wskazywała, iż zrozumiał niewłaściwość swojego
dotychczasowego postępowania, skrócił mu okres próby i zniósł dozór.
Orzeczenie Sądu Okręgowego było oczywiście błędne (Sąd zauważył swoje
niedopatrzenia opracowując pisemne uzasadnienie wyroku) i dlatego też stanowiło
rażące naruszenie prawa, które miało istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku i
dlatego też należało je uchylić i sprawę przekazać temu Sądowi do ponownego
rozpoznania.
Co prawda, obowiązujący od 1 lipca 2015 r. art. 70 § 2 k.k. określa
możliwość wyznaczenia okresu próby w stosunku do młodocianego sprawcy w
rozmiarze od 2 do 5 lat, to jednak, z uwagi na również zmienioną „ nowelą lipcową”
treść art. 69 § 1 k.k., który stanowi, że – pod wskazanymi w tym przepisie
warunkami - sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności
orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, bezsporne jest, iż uprzednie
brzmienie omawianego przepisu, jest względniejsze dla sprawcy i dlatego, zgodnie
z art. 4 § 1 k.k. należało uwzględnić stan prawny sprzed nowelizacji Kodeksu
karnego.
Mając powyższe okoliczności na uwadze oraz to, że od daty
uprawomocnienia się zaskarżonego kasacją wyroku do jej wniesienia nie upłynęło 6
miesięcy Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.
kc
4