WO 6/16
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WO 6/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 21 kwietnia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Błuś (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marek Pietruszyński
SSN Andrzej Tomczyk
w sprawie L. M. skazanego za przestępstwo określone w art. 288 § 1 k.k. z 1969 r.,
po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 21 kwietnia 2016 r.
wniosku prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgu Wojskowego w B. z dnia 18
lutego 1982 r., sygn. akt: SoW …/82
1. wznawia postępowanie w sprawie L. M. zakończone
prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgu Wojskowego w B. z dnia
18 lutego 1982 r.;
2. uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 17 § 1 pkt 2
k.p.k. umarza postępowanie w sprawie;
3. kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
2
Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgu Wojskowego
w B. z dnia 18 lutego 1982 r. (sygn. akt: SoW …/82) L. M. został uznany za
winnego tego, że:
„w dniu 29 grudnia 1981 r. około godziny 19:10 bez wymaganego zezwolenia
przekroczył granicę Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z Niemiecką Republiką
Demokratyczną zabierając swój dowód osobisty i książeczkę wojskową”,
tj. popełnienia przestępstwa określonego w art. 288 § 1 k.k. z 1969 r.
Za tak opisane i zakwalifikowane przestępstwo na podstawie art. 288 § 1 k.k.
z 1969 r. przy zastosowaniu art. 4 ust. 1 i 4 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r.
o postępowaniach szczególnych w sprawach o przestępstwa i wykroczenia w
czasie obowiązywania stanu wojennego (Dz.U. Nr 29, poz. 156) wymierzono mu
karę trzech lat pozbawienia wolności oraz karę dodatkową pozbawienia praw
publicznych na okres dwóch lat.
W dniu 30 marca 2016 r. do Izby Wojskowej Sądu Najwyższego wpłynął
wniosek prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej o wznowienie postępowania
zakończonego opisanym wyrokiem. Wniosek ten, oparty na podstawie wskazanej
w art. 540 § 2 k.p.k., zawiera żądanie wznowienia postępowania w tej sprawie,
uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1
pkt 2 k.p.k.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, że do jego złożenia uprawnia
treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 marca 2011 r. (sygn. akt: K
35/08, OTK-A 2011, z. 2, poz. 10), który orzekł o niezgodności m.in. z Konstytucją
Rzeczypospolitej Polskiej dekretu, na podstawie którego zostało wydane skarżone
orzeczenie, co powoduje, iż wznowienie postępowania jest obligatoryjne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Analiza treści wniosku o wznowienie postępowania w rozpoznawanej
sprawie, przez pryzmat treści zaskarżonego wyroku, wskazuje, że mimo iż
podstawa skazania L. M. nie była objęta przywoływanym wyrokiem Trybunału
3
Konstytucyjnego (na ten temat szerzej w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2
czerwca 2015 r., WO 8/15, Legalis nr 1274411), to jednak podstawą wymiaru kary
dodatkowej orzeczonej wobec niego były przepisy dekretu uznanego za niezgodny
z Konstytucją. Tak więc podstawa prawna wniosku o wznowienie postępowania
karnego została wskazana właściwie. Tym samym zaistniały w sprawie okoliczności
pozwalające na uznanie, że zaskarżone orzeczenie zostało wydane na podstawie
niekonstytucyjnych przepisów, co obliguje Sąd Najwyższy do wznowienia
postępowania, uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania karnego
na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k., a to wobec zaaprobowania poglądu
wyrażonego w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2013 r., III KO 83/12
(OSNKW 2013, Nr 6, poz. 51).
kc
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 21 kwietnia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Błuś (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marek Pietruszyński
SSN Andrzej Tomczyk
w sprawie L. M. skazanego za przestępstwo określone w art. 288 § 1 k.k. z 1969 r.,
po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 21 kwietnia 2016 r.
wniosku prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgu Wojskowego w B. z dnia 18
lutego 1982 r., sygn. akt: SoW …/82
1. wznawia postępowanie w sprawie L. M. zakończone
prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgu Wojskowego w B. z dnia
18 lutego 1982 r.;
2. uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 17 § 1 pkt 2
k.p.k. umarza postępowanie w sprawie;
3. kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
2
Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgu Wojskowego
w B. z dnia 18 lutego 1982 r. (sygn. akt: SoW …/82) L. M. został uznany za
winnego tego, że:
„w dniu 29 grudnia 1981 r. około godziny 19:10 bez wymaganego zezwolenia
przekroczył granicę Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z Niemiecką Republiką
Demokratyczną zabierając swój dowód osobisty i książeczkę wojskową”,
tj. popełnienia przestępstwa określonego w art. 288 § 1 k.k. z 1969 r.
Za tak opisane i zakwalifikowane przestępstwo na podstawie art. 288 § 1 k.k.
z 1969 r. przy zastosowaniu art. 4 ust. 1 i 4 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r.
o postępowaniach szczególnych w sprawach o przestępstwa i wykroczenia w
czasie obowiązywania stanu wojennego (Dz.U. Nr 29, poz. 156) wymierzono mu
karę trzech lat pozbawienia wolności oraz karę dodatkową pozbawienia praw
publicznych na okres dwóch lat.
W dniu 30 marca 2016 r. do Izby Wojskowej Sądu Najwyższego wpłynął
wniosek prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej o wznowienie postępowania
zakończonego opisanym wyrokiem. Wniosek ten, oparty na podstawie wskazanej
w art. 540 § 2 k.p.k., zawiera żądanie wznowienia postępowania w tej sprawie,
uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1
pkt 2 k.p.k.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, że do jego złożenia uprawnia
treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 marca 2011 r. (sygn. akt: K
35/08, OTK-A 2011, z. 2, poz. 10), który orzekł o niezgodności m.in. z Konstytucją
Rzeczypospolitej Polskiej dekretu, na podstawie którego zostało wydane skarżone
orzeczenie, co powoduje, iż wznowienie postępowania jest obligatoryjne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Analiza treści wniosku o wznowienie postępowania w rozpoznawanej
sprawie, przez pryzmat treści zaskarżonego wyroku, wskazuje, że mimo iż
podstawa skazania L. M. nie była objęta przywoływanym wyrokiem Trybunału
3
Konstytucyjnego (na ten temat szerzej w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2
czerwca 2015 r., WO 8/15, Legalis nr 1274411), to jednak podstawą wymiaru kary
dodatkowej orzeczonej wobec niego były przepisy dekretu uznanego za niezgodny
z Konstytucją. Tak więc podstawa prawna wniosku o wznowienie postępowania
karnego została wskazana właściwie. Tym samym zaistniały w sprawie okoliczności
pozwalające na uznanie, że zaskarżone orzeczenie zostało wydane na podstawie
niekonstytucyjnych przepisów, co obliguje Sąd Najwyższy do wznowienia
postępowania, uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania karnego
na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k., a to wobec zaaprobowania poglądu
wyrażonego w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2013 r., III KO 83/12
(OSNKW 2013, Nr 6, poz. 51).
kc